Każdy chce, aby jego dziecko zwyciężyło, a niektórzy przedkładają zwycięstwo nad dobro dziecka. Psycholog sportu Jürgen Walther porusza temat presji związanej z występami.

WAŻNE — niektórzy rodzice wzruszają się, gdy dziecko otrzymuje piłkę. Może to prowadzić do konfliktów w sądzie i w rodzinie. To jeszcze bardziej zaostrza i tak już napiętą atmosferę w amatorskiej piłce nożnej. Nacisk, jaki rodzice wywierają na dzieci, aby występowały w sporcie, to temat zróżnicowany. W wywiadzie dla redakcji WA psycholog sportu Jürgen Walter z Düsseldorfu (NRW) wyjaśnia, w jaki sposób rodzice mogą zachęcać swoje dzieci do uprawiania sportu, jakie konsekwencje może mieć zbyt duża presja, jak można unikać konfliktów w środowisku sportowym i nie tylko.

Psycholog sportu Jürgen Walter: „To bardzo cienka granica”

Jürgen Walter czerpie z wieloletniego doświadczenia i mówi: „To bardzo cienka granica”. Jeśli wywierasz na dziecko zbyt dużą presję, ryzykujesz „dramatycznymi skutkami, a nawet depresją”. Jeśli w pewnym momencie zawsze wymagana jest wydajność. Zabawa przestanie grać na torze. Co więcej, sama radość z sukcesu może również zniknąć.

Ponieważ dzieci potrzebują pochwał za swoje osiągnięcia, nawet jeśli ważna jest motywacja do kolejnych ulepszeń. „Wyobraźcie sobie psa z obrączką na głowie, a na niej hot doga” – wyjaśnia Walter. Pogoń dziecka za sukcesem i uznaniem może być również desperacka.

Nie da się bez presji – rodzice muszą motywować

I odwrotnie, nie oznacza to, że rodzice powinni całkowicie trzymać się z daleka od sportu. „Nie zawsze musisz postrzegać stres jako coś negatywnego”. Walter opiekował się wieloma odnoszącymi sukcesy sportowcami, którzy twierdzą, że pozostali w tym sporcie tylko dlatego, że rodzice ich zachęcali. Problematyczna jest druga skrajność, czyli ciągłe chronienie dzieci przed sytuacjami stresowymi. Czasami dlatego, że syn lub córka wolą po południu poleżeć na kanapie niż iść na trening. Rzucanie wyzwań młodym sportowcom jest konieczne także w innych aspektach.

Umiejętność wzięcia odpowiedzialności – błędy jako szansa na naukę

Stawianie czoła presji i odpowiedzialności jest szczególnie ważne, ponieważ dzieci muszą nauczyć się radzić sobie w takich sytuacjach. Jest to szczególnie ważne w sporcie. „Tylko nie popełnij błędu, lepiej podać piłkę w przestrzeń” – tak Walter opisuje proces myślenia dzieci, na których spoczywa wielka odpowiedzialność. Pomocna może być zmiana perspektywy.

Zamiast skupiać się na rezultacie, dzieci i rodzice powinni również postrzegać błędy i porażki jako okazję do nauki, ponieważ „nawet po porażkach zdobywa się doświadczenie”. Sportowcy na ogół muszą konstruktywnie radzić sobie z błędami. Walter mówi o trzech „A”: „Analiza, akceptacja i przerwanie”. Lub jak powiedział w niedawnym wywiadzie dyrektor sportowy młodzieżowego Stowarzyszenia Sportowego Hagen 11, Björn Kohfus spieszyć się Podsumowanie: „Trening przed wynikami.”

Nadmiar stresu może być szkodliwy – radość schodzi na dalszy plan

Jeśli dziecko nie radzi sobie ze stresującą sytuacją, może to wynikać z tego, że nie stawia mu wystarczających wyzwań. Z drugiej strony zmęczenie może być równie łatwo przyczyną. Wiele dzieci bardzo ucierpiało z powodu oczekiwań rodziców. „W ten sposób kształci się pacjentów na temat przyszłych psychoterapeutów” – mówi Walter. Znalezienie właściwej równowagi między wymagającym, zachęcającym i wyczerpującym wymaga „dużej wrażliwości”. Ale psycholog sportu podaje jasne kryterium, kiedy staje się to za dużo: „Kiedy radość schodzi na dalszy plan”. Mimo wszystkich ambicji na pierwszym miejscu musi być radość z sukcesu i sam sport.

Rodzice sprzeciwiają się radom i konfliktom w klubach

Pomimo wszystkich spostrzeżeń psychologicznych nadal wielu rodziców po prostu nie prosi o radę. Walter opowiada o rodzicach-helikopterach i tych, którzy są rozczarowani swoimi osiągnięciami sportowymi i poprzez dzieci starają się realizować swoje ambicje. Czasami od rodziców, którzy grożą, że nigdy więcej nie będą rozmawiać z dzieckiem, jeśli jego zachowanie nie będzie prawidłowe. Takie przypadki są bardzo trudne, ponieważ bardzo niewiele dzieci może wypowiadać się przeciwko rodzicom. Jednak Walter ma również tutaj rekomendację: zamiast bezpośrednio konfrontować się z ludźmi, kluby mogą używać modeli do opisu konsekwencji ich zachowań. Coaching neutralny „podniósłby lustro” przed rodzicami, nie zrzucając bezpośrednio na nich winy.

Mniej ekstremalne, ale częstsze przypadki to rodzice, którzy zachowują się niewłaściwie, gdy ich dzieci bawią się. Kluby donoszą, że rodzice obrażają swoje dzieci i dzieci innych osób, a nawet obrażają sędziego. Chociaż niektórzy sędziowie budzą kontrowersje, najczęściej takie zachowanie rodziców jest irytujące dla klubów.

W tym miejscu Walter zaleca rozmowę z rodzicami. Klub powinien starać się „zaangażować rodziców”. Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić na początek, jest spokojna rozmowa. Jeśli ludzie pozwalają na rozmowę, stowarzyszenie powinno spróbować wspólnie znaleźć rozwiązania. W każdym razie należy unikać bezpośredniego konfliktu. Zamiast tego właściwym podejściem są jasne, ale przyjazne apele. Przykładem tego jest Spvg Hagen 11 ze znakami etykiety dla rodziców.

Ostatecznie w interesie wszystkich zainteresowanych leży utrzymanie atmosfery zaufania w klubie. Przedstawiciele klubu powinni unikać wrogości wobec rodziców. Ze swojej strony rodzice muszą powierzyć trenerom i sędziom edukację i szkolenie dzieci. Wszystkie strony powinny również pozostać otwarte na konstruktywną krytykę.

Rozwój młodzieżowej piłki nożnej

Walter życzyłby sobie, aby takie tematy cieszyły się większym zainteresowaniem w sporcie amatorskim, a zwłaszcza w sporcie młodzieżowym. Rzadko zwraca się uwagę na mentalne i psychologiczne aspekty sportu. Temat jest aktualny i istotny, dlatego Walter zaleca klubom inwestowanie w dodatkowe szkolenia i edukację.