Zmiany demograficzne pukają: oczekuje się, że do 2035 r. 385 000 specjalistów z Turyngii odejdzie z pracy. Instytut Ifo niedawno obliczył i potwierdził, co następuje: Możliwości zatrudnienia wykwalifikowanych pracowników na rynku pracy w Turyngii są w dużej mierze wyczerpane. Jednym ze sposobów zaspokojenia zapotrzebowania na personel jest nadal zatrudnianie wykwalifikowanych pracowników z zagranicy.

Politycy starają się za bardzo: na przykład wolny kraj związkowy Turyngii stara się pomóc średniej wielkości lokalnym firmom w przyciągnięciu południowoamerykańskich mechatroników lub wietnamskich robotników mięsnych. Wielcy gracze, tacy jak CATL w zakładzie w Arnstadt, desperacko próbują pokryć swoje zapotrzebowanie na dodatkowych pracowników personelem ze wszystkich krajów.

Jednocześnie wraz z AfD w Turyngii, nacjonalistyczną partią państwową, sklasyfikowaną przez tamtejszy Urząd Ochrony Konstytucji jako skrajnie prawicowa, zyskała dużą popularność: według sondaży obecnie na tę partię głosowałoby około jednej trzeciej ludności, a większość w dystrykcie Sonnberg uważała, że ​​może ona objąć najwyższe stanowisko administracyjne. Ekonomiści tacy jak Ulrike Malmendier Od dawna ostrzegałem przed możliwymi konsekwencjami sukcesu AfD. Mówi, że bardzo potrzebnych pracowników z zagranicy można zniechęcić.

Ale co sądzą o tym wykwalifikowani robotnicy z zagranicy, którzy przyjechali do Turyngii nie tylko po to, by pracować, ale oczywiście po to, by żyć? Czy spotykasz się z większą dyskryminacją w życiu codziennym? Nie jest łatwo znaleźć ludzi do rozmowy. Ci, którzy chcą zabrać głos, zazwyczaj chcą pozostać anonimowi i obawiają się wrogości lub konsekwencji zawodowych.

W rzeczywistości Vivek ma inne imię i przybył do Turyngii z Indii kilka lat temu jako lekarz. Vivek śledzi politykę w Turyngii. Nie tak bardzo jak w ojczyźnie, ale wybory okręgowe w Sonnebergu oglądał m.in. Przestraszyła go. Zna codzienne rozróżnienia i sytuacje, w których tolerancja i cierpliwość pacjentów do niemieckich lekarzy jest większa niż do niego, z ciemną karnacją i indyjskim akcentem. Zaznacza jednak, że takie sytuacje zdarzają się rzadko. „Kiedy opiekuję się pacjentem prywatnie w klinice, nie wyobrażam sobie, żeby była osoba trzecia, która nie chce być przez nas leczona”.

Vivek czuje się dobrze w swojej sieci społecznościowej w mieście, w którym mieszka. Gdyby jednak pojawiła się dobra oferta z okolic bardziej wiejskich, rozważałby wyjazd tam ze względu na rosnące poparcie dla wigów: „Szczególnie w mniejszych miejscowościach osobiście nie chciałbym już mieszkać, nawet gdybym znalazł tam lepsze miejsce. Bo zawsze trochę się boisz, że coś się stanie”.

Anna wyraża się jaśniej. Przyjechała do Turyngii z Polski kilka lat temu, mieszka tu z rodziną i zna wielu innych profesjonalistów-imigrantów. Anna również nie lubi gromadzić wszystkich razem i wymieniać szefów, o których wie, że przewodzą dobrą kulturą gościnności.

Ale, jak mówi, „Pogorszyło się. Coraz więcej pracowników mówi teraz otwarcie o rasizmie. Codzienny rasizm jest wszędzie i nikt się go nie wstydzi”. Znasz kogoś, kto opuścił Turyngię z powodu dyskryminacji.

Po pierwszym dużym ruchu uchodźców w 2015 roku i kilku protestach przeciwko ich przyjęciu sytuacja się pogorszyła, Anna obserwuje nastroje. Resentymenty dotykają też jej rodzinę, ze strony męża: „Zostałam wykluczona, bo z dziećmi rozmawiałam po polsku”.

Ale co sama AfD myśli o wykwalifikowanych zagranicznych pracownikach? Na platformie partyjnej Turyngii z 2019 r. odnosi się do „nowego i odziedziczonego problemu rzemieślników i przedsiębiorców” i pisze: „Jest jasne, że masowy exodus cudzoziemców o niskich lub niewykwalifikowanych kwalifikacjach bez języka, a czasem bez wiedzy pisemnej, nie może się do tego przyczynić”. Migracja zarobkowa może wnieść jedynie niewielki wkład – głównymi winowajcami są niski poziom płac i stosunkowo wysokie obciążenia podatkowe.

Uwe Therm, rzecznik ds. handlu i rzemiosła z ramienia frakcji parlamentarnej AfD w parlamencie kraju związkowego Turyngii, tej wiosny stał się jeszcze głośniejszy: „Zanim będziemy nadal głośno krzyczeć o imigrację tak zwanych wykwalifikowanych pracowników, musimy najpierw w pełni wykorzystać nasze możliwości i wprowadzić odpowiednie zachęty”.

Anna, która od kilku lat dobrze zna rynek pracy Turyngii dzięki znajomym, nie ma zbyt wiele czasu na takie argumenty. Mówi: „Muszę tylko zobaczyć, kto zbiera wszystkie jabłonie, pola truskawek, szparagi. Prawie nie widzę tam Niemców”.

Także dla Thumamy Al Hadidi alternatywna droga dla Niemiec jest błędna. Ojciec rodziny z Ilmenau przyjechał do Niemiec z Syrii dziewięć lat temu. Tam pracował jako prawnik w Niemczech jako konsultant imigracyjny w mieście Arnstadt. Hudeidi chciałby opowiedzieć tę historię swoim prawdziwym imieniem i wie, jak to jest być wrogim: kiedy jeszcze prowadził sklep spożywczy w Ilmenau, znalazł go pewnego ranka Poplamione swastykami i innymi emblematami. „Do anonimowego hejtera: jeśli naprawdę chcesz coś zmienić, przyjdź, kiedy sklep jest otwarty i porozmawiajmy” – odpowiedział Al Hadidi na Facebooku.

Thumama Hadidi doradza dorosłym Afgańczykom, Syryjczykom, a także osobom z Rumunii czy Bułgarii założenie firmy w Turyngii. Dla nich polityka regionalna, AfD, nie jest kwestią jednoznaczną – po prostu chcą tu pracować i mieszkać.

Nie rozumie jednak, dlaczego AfD nie polega w większym stopniu na zagranicznych specjalistach. Jego życie jest wystarczającym przykładem: Hadidi pracuje w Turyngii od 2016 roku, płaci podatki, ma obywatelstwo, a jego dzieci wkrótce skończą szkołę. „To nie problem, jeśli masz wykwalifikowanych pracowników. Ale jeśli nie masz wystarczającej liczby wykwalifikowanych pracowników, oznacza to dla mnie, że potrzebujesz ludzi. Sprowadzanie ludzi tutaj nie jest żadną magią. Potrzebuję ich z Niemiec, Europy, Afryki, Indii, z całego świata. Ponieważ chcemy nadal budować Niemcy.

Jeśli rozmawiasz z zagranicznymi pracownikami w Turyngii, dyskryminacja w pracy lub w życiu prywatnym zawsze stanowi problem. Jest to również znane z projektu „Sprawiedliwa mobilność w Turyngii” DGB-Bildungswerk Thüringen. Pracownica projektu, Tina Morgenroth, mówi, że w ostatnich miesiącach negatywne nastroje ludności stały się wyraźniejsze.

„Ma to również wiele wspólnego z klimatem społeczno-politycznym: jak się czuję jako imigrant w Turyngii? Zawsze są zagraniczni pracownicy, w tym koledzy z naszego zespołu, którzy nie czują się komfortowo i opuszczają Turyngię”. Potrafi zrozumieć, mówi Morgenroth, kiedy ludzie odchodzą.

Konkretnie, brak kultury gościnności jest również często odzwierciedlony w problemach strukturalnych w firmach: „Instrukcje pracy są w niezrozumiałych językach, co powoduje problemy. Pewną rolę odgrywają również uprzedzenia i stereotypy niemieckich kolegów wobec zagranicznych pracowników. Ci, którzy szukają porady, często spotykają się z dyskryminacją. Odgrywa to również rolę poza pracą, po prostu nie jest akceptowane na zawsze”.

Jednak kanclerz, a także wypowiedzi polskiego pracownika, który mógł rozmawiać z MDR THÜRINGEN, wskazują, że Turyngia ogólnie nie jest atrakcyjna dla pracowników migrujących z ekonomicznego punktu widzenia. Polki pracują w branży logistycznej. Mówisz o wyzyskującym środowisku pracy: pracownicy są wyzyskiwani; Chociaż w firmie pracuje wiele polskich firm, ważne komunikaty nie są w ich języku, a obietnice nie są dotrzymywane. „Jestem przyzwyczajona do Turyngii, ale zarobki i atmosfera pracy wśród personelu są złe”, mówi.

W „uczciwych dojazdach” często mają do czynienia z przypadkami, w których wynagrodzenie nie zostało wypłacone w całości lub nie zostało wypłacone w ogóle podczas choroby. „Z naszego doświadczenia wynika, że ​​ludzie często awansują, gdy zdają sobie sprawę z tego, że są wyzyskiwani. Praca jest często nisko płatna, w firmach brakuje wspólnej determinacji, aw mniej niż połowie wszystkich firm obowiązuje układ zbiorowy pracy. To nie są dobre warunki startowe do budowania trwałego życia w Turyngii”.

Krytyka, która zapewnia podatny grunt dla AfD, krytykując Turyngię jako punkt handlowy. Zapytany, poseł René Ost napisał, że jego partia wątpi w słuszność „dramatycznych prognoz”, takich jak badanie Ifo.

I: Nie chodzi o to, by w drugim rzędzie stawiać wykwalifikowanych pracowników z zagranicy, ale o „priorytetowe rozwijanie lokalnego potencjału”. AfD bardziej niż jakikolwiek inny opiera się na możliwościach automatyzacji i robotyki w procesach operacyjnych.

„Wyzysk pracowników dotyka nie tylko obcokrajowców. Ale wyzysk cudzoziemców jest o wiele łatwiejszy, ponieważ ludzie sami walczą” – mówi Anna, która od lat pracuje w Turyngii. Thumamah Hadidi, obecnie obywatel Niemiec w Ilmenau, jasno daje do zrozumienia, że ​​robi wszystko dla Niemiec i chce zwrócić wszystko, co kraj mu udostępnił.

„Musimy pozostać razem w tej wyjątkowej sytuacji” – powiedziała Hadidi. „Ludzie głosują na AfD, ponieważ widzą mały obraz, a nie duży obraz. Myślą, że obcokrajowcy przyjeżdżają tutaj, siadają za państwowe pieniądze, kupują samochód i tak dalej. Ale nie widzą, co ludzie naprawdę mogą zrobić”.