Nagle 72-letni kolarz poczuł ostry ból w klatce piersiowej. Potem upadł, spadł z roweru na Nadbałtyckiej Trasie Rowerowej między Heringsdorf a Ahlbeck, z podejrzeniem zawału serca! Scenariusz, w którym ponad 500 ratowników medycznych, ratowników medycznych, ratowników medycznych, pielęgniarek i studentów z Pomorza Zachodniego, Ukermark i sąsiedniego powiatu zachodniopomorskiego wzięło udział w ciągu ostatnich kilku tygodni poprzez innowacyjny tandemowy trening językowy i symulacyjny.

Czytaj też: ▶ DRK prowadzi zakrojoną na szeroką skalę operację w jeziorze Malchow

Również z aktywnym zaangażowaniem: w Centrum Kongresowym Greifswald Grzegorz Czajkowski i Erik Manteufel podchodzą do leżącego na podłodze manekina ratunkowego. Lekarz pogotowia ze szczecińskiej Kliniki Uniwersyteckiej i student medycyny z Greifswaldu od razu rozpoczynają szkolenie z resuscytacji.

Podczas gdy niemiecki asystent masuje serce, polski lekarz ustawia sztuczne oddychanie. Instrukcje i instrukcje są napisane w języku polskim i niemieckim. Każdy z nich dokładnie wie, o co chodzi, co dalej robić i co zdecydować.

Szkolenia łączone to coś więcej niż tylko kursy językowe

mówi D. Dorota Orsson, która sama towarzyszyła już podczas operacji w niemieckiej karetce pogotowia, a teraz koordynuje projekt finansowania „Wielowarstwowe podejścia do komunikacji i współpracy ponad granicami” (GeKoM) na Uniwersytecie Medycznym w Greifswaldzie.

Czytaj też: Sanitariusz opiekuje się umierającą córką — i jej nie poznaje

Bez wyjątku wszyscy uczestnicy przeszli rygorystyczny kurs, który obejmował zakres od resuscytacji po udzielanie pierwszej pomocy i zapisywanie pamięci w celu przeniesienia na izbę przyjęć i uzyskali odpowiednie certyfikaty.

Dyrektor projektu prof. Klaus Hanenkamp mówi, że ważne jest nie tylko w ośrodkach miejskich, ale także na terenach przygranicznych, aby służby ratownicze docierały do ​​pacjentów tak szybko, jak to możliwe i by byli oni szybko transportowani do najbliższego szpitala w celu dalszego leczenia. „Teraz do polityków należy stworzenie zrównoważonych rozwiązań systemowych dla dwóch sąsiadujących krajów, aby umożliwić awaryjne rozwiązanie transgraniczne”.

Unijny projekt InGRiP (Integrated Cross Border Rescue Service Pomerania / Brandenburgia), finansowany przez około dwa miliony euro w latach 2017-2021, dał ważny impuls sieciom struktur służb ratowniczych w regionie, mówi stan Jochen Schulte (SPD). Sekretarz w Ministerstwie Gospodarki, Infrastruktury, Turystyki i Zatrudnienia w Schwerinie.

Przeczytaj także: Pierwsze domy opieki chcą znieść wymagania dotyczące masek FFP2

Na program kontynuacji GeKoM, który potrwa do końca 2022 r., z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) udostępniono około 1,4 mln euro na działania edukacyjne dotyczące transgranicznych służb ratowniczych.

Nie tylko bariera językowa, ale także wzajemna wrażliwość

„Potrzebujemy coraz więcej ratownictwa ponad granicami” – domaga się profesor Stephen Flisa, ekonomista ds. zdrowia w Greifswaldzie. Szacuje się, że około 100 razy w roku pacjenci w nagłych wypadkach są przewożeni przez granicę w celu leczenia w pobliskim szpitalu. Powinno być ich więcej, jeśli ludzie są zawsze kierowani do jak najszybszej i najlepszej możliwej pomocy w nagłych wypadkach.

„Granice zabijają, odbierają nawet życie” – mówi prowokacyjnie Felisa. Kiedy po II wojnie światowej wytyczono na nowo granicę niemiecko-polską, struktury ratownicze sprzed kilkudziesięciu lat upadły, bo np. niektóre szpitale nie były już dostępne. „Tak więc w 1950 r. NRD nie miała innego wyjścia, jak tylko zbudować nowy szpital na przykład w Wollgast, aby zapewnić zaopatrzenie wyspy Uznam”.

Czytaj też: Eksperci: Terapia sportowa nie nadaje się na długo Covid

Ekspert ostrzega, że ​​otwarcie granic może zagrozić pomocy medycznej w nagłych wypadkach w perspektywie średnioterminowej. Ponieważ szpitale w pobliżu granicy mogłyby popaść w trudności finansowe z powodu spadku liczby pacjentów, na przykład gdyby ludność niemiecka ze wschodniej wyspy Uznam miała zwrócić się do Świnoujścia. Dlatego otwieranie granic musi być dobrze zarządzane i racjonalne, a także odpowiednio wspierane przez polityków.

W rzeczywistości nadal istnieje kilka przeszkód na drodze do północnego traktowania jesieni przez granicę. Oprócz barier językowych ważne jest również przezwyciężenie różnic międzykulturowych i wzajemnych wrażliwości. Czasami niemieccy pacjenci w nagłych wypadkach na ogół nalegają, aby zabrano ich do niemieckiej kliniki, nawet jeśli nie jest to medycznie wskazane.

Ale praktyczne pytania również powodują problemy dla ratowników: na przykład, czy pojazdy ratownicze mogą jeździć z niebieskimi światłami i syrenami, gdy są rozmieszczone w innym kraju? Jakie środki pomocowe mogą podjąć? Ponadto po obu stronach granicy odbywają się różne szkolenia i kursy umiejętności. Podobno polscy ratownicy mogą podać więcej lekarstw niż Niemcy.

Polscy pacjenci są transportowani na granicy

Nawet przepisy ubezpieczeniowe utrudniają płynną akcję ratunkową, jak poinformował dyrektor medyczny Asklepios Klinikum Uckermark w Schwedt, profesor Ruediger Heckapel. „Nie regulujemy np., że polskie karetki pogotowia mają ubezpieczenie OC za jazdę do Niemiec” – mówi. „Po polskiej stronie mamy w regionie ogromne niedobory, szczególnie w przypadkach udarów i niewydolności serca”. Chorzy byliby więc wywożeni do granicy przez polskie służby ratownicze, a następnie przewożeni przez most na Odrze do niemieckich pojazdów.

Przeczytaj także: Zawał serca można przeżyć

Fakt, że polskie ekipy ratownicze nie mają łatwego dostępu do niemieckich klinik, ma inne negatywne konsekwencje, mówi Heckabel. „Zamiast zawieźć pacjenta do kliniki, do której jest tylko pięć minut jazdy, musimy jechać ponad 80 kilometrów do Szczecina. To kosztuje cenny czas, aw najgorszym przypadku życie – sytuacja niedopuszczalna pod koniec 2022, kiedy Granice są już otwarte.”

Eksperci są co do tego zgodni: „Po projekcie pilotażowym musimy teraz rozpocząć regularną działalność”, ostrzega lekarz medycyny ratunkowej z Greifswaldu, dr. Maria Ludwika Rabsam. „Potrzebujemy niezawodnych i trwałych rozwiązań systemowych, które wymagają wsparcia finansowego” – ostrzega