Najsilniejsi przeciwnicy z Europy Wschodniej

Jeszcze przed turniejem zawodnicy Uniwersytetu w Würzburgu byli optymistami, że odegrają ważną rolę w przyznaniu tytułu w Albanii. Następne mecze były bliższe niż oczekiwano. W rundzie wstępnej odniosła tylko jedno zwycięstwo nad fińską reprezentantką Uniwersytetu w Jyväskylä (2:1) i tylko dwa razy zremisowała 1:1 z chorwacką reprezentacją z Zagrzebia i portugalską reprezentacją z Porto. W ćwierćfinale drużyna z Würzburga poprawiła się i pokonała holenderską drużynę z Uniwersytetu Wagengen 3:0. Najtrudniejsze były dwa ostatnie mecze, jak zeznaje Ben Müller, który w drugim meczu zastąpił po kontuzji kapitana Stefana Wassera: nie stwarzał zbyt wielu szans.” W półfinale z Narodowym Uniwersytetem Handlu i Ekonomii w Kijowie drużyna Würzburga musiała przejść do rzutów karnych. Zanim wszyscy strzelcy Würzburga się odwrócili, bramkarz Julian Schneider (drużyna Bayernu TSV Obstadt) zdołał obronić ostatni rzut karny Ukraińców (5:4 po serii rzutów karnych).

Sekretem sukcesu jest praca zespołowa

Mueller mówi, że sekretem sukcesu Würzburga jest ekstremalny duch zespołowy. „Wszyscy się zebrali, wszyscy w nas wierzyli”. A kontuzjowany Stefan Wasser, który finał mógł oglądać tylko z ławki, dodaje: „Widać to po tym, że zmienieni zawodnicy byli wściekli tylko na trzy sekundy, że musieli zejść. jak to z zewnątrz, tworząc sytuację”. Temperament… Nigdy nie doświadczyłeś czegoś takiego nigdzie indziej! Wszyscy całkowicie poszli za tym. I tak było w każdym meczu. Wszyscy chcieli, abyśmy odnieśli sukces jako zespół. ” „Wielu z nas zna się od dawna i jest również dobrymi przyjaciółmi. Turniej zbliżył nas do siebie” – potwierdza dwukrotny król strzelców Julian Wild.

Wsparcie innych zespołów

Ale zespół z Würzburga dobrze dogadywał się również z innymi zespołami uniwersyteckimi. Obecni mistrzowie Niemiec uniwersyteccy z Uniwersytetu w Heidelbergu i kobieca drużyna z Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie dopingowali drużynę z Würzburga w finale. „To było naprawdę fajne i dużo naciskaliśmy” – powiedział Mueller. Ponieważ wszystkie drużyny mieszkały razem w jednym domu, kontakt z innymi drużynami z całej Europy był bardzo bliski, według Juliana Wilde’a: „To była bardzo przyjazna interakcja. Również wspierająca. Gratulowali nam zwycięstw i bardzo się z nas cieszyli. Koleżeństwo było bardzo miłe”.

Albańczycy „biedni, ale gościnni”

Mieszkańcy Würzburga nigdy nie widzieli zbyt wiele Albanii. Zespół miał tylko jeden dzień wolny podczas dziesięciodniowego turnieju. Gracze używali tego głównie, aby dobrze przyjrzeć się stolicy, Tiranie. „To miasto silnych kontrastów” — mówi Mueller o swoich wrażeniach. Z jednej strony są tu „lśniące wieżowce”, ale jest też wiele zrujnowanych mieszkań. „Ludzie stoją na poboczu drogi i muszą żebrać, żeby związać koniec z końcem”. Życie charakteryzuje się biedą, więc można uważać się za wielkiego szczęściarza „jak dobrze nam w Niemczech”. Pomimo ubóstwa, powiedział Müller, Albańczycy byli „bardzo szczęśliwi, że tu byliśmy” i „wykorzystywali jak najlepiej swoje możliwości. Każdy zawodnik miał swoje osobiste doświadczenia i przygody w tym gościnnym kraju”.

Zespół ma nadzieję, że crowdfunding odniesie sukces

Nowo koronowani mistrzowie Europy wrócą w poniedziałek do swojego rodzinnego Würzburga. Na razie nie oczekują wyróżnień – np. od burmistrza Würzburga – mówi ze śmiechem Müller: „W każdym razie nic o nim nie wiemy. I nie przypuszczam, żebyśmy stali na balkonie” mieszkania. Możliwe, że uczelnie uhonorują odnoszących sukcesy piłkarzy, ale stanie się to dopiero pod koniec semestru.

Zdobywając tytuł studenci z Würzburga liczą również na sukces crowdfundingowy, ponieważ udział w turnieju nie był dla nich darmowy. Każdy zawodnik musiał zapłacić 300 euro – za przeloty, hotele, wyżywienie i sprzęt. the Crowdfunding trwa do 30 lipca..