We wszystkim Jutro wcześnie Nieco niezdarna dziewczyna wpada na bagnisty teren Kawałek lasu Na obrzeżach małego, ponaddwuletniego, polskiego miasteczka Zwłoki: obok jednego Samochody Młoda kobieta i starszy mężczyzna leżą z poderżniętymi gardłami. Rozlane mleko miesza się z krwią. Wkrótce staje się jasne, że zmarły był szanowanym lokalnym urzędnikiem; Ale ta kobieta była prostytutką. the Policja Natychmiast przedstawia sprawcę: podobno chłopak zamordowanej sięgnął po nóż z zazdrości. Zatem wszystko stanie się jasne; Ale są też wątpliwości. A przede wszystkim idealistyczny młody dziennikarz Piotr (Dawid Ogrodnicki) napotyka na coraz więcej sprzeczności. Utalentowany chłopiec celowo umieścił się w tym cichym otoczeniu ze swoją ciężarną żoną, ponieważ chciał uniknąć wpływu swojego wpływowego ojca, który… Kraków Jest wysokim rangą członkiem partii i chciał uciec.
Przez swoje Dochodzenia Ale pokój wkrótce się skończy – Piotr naraża się na większe niż kiedykolwiek niebezpieczeństwo, a jego małżeństwo zostaje zagrożone przez obsesyjne poszukiwanie prawdy. Znajduje wsparcie u sfrustrowanego starego kolegi z klasy i rodzi się (Andrzej Ceferin). Planuje wkrótce przeprowadzić się do kraju Berlina Zachodniego Wyjeżdża, bo szuka tam malarza, którego kiedyś znał, ale aby tak się stało, musi nie tylko wesprzeć Piotra, ale jednocześnie spróbować wyjaśnić tło innej tragedii: dlaczego młode małżeństwo popełniło samobójstwo? A może oboje nie skakali dobrowolnie z dachu wieżowca? Czy ktoś pomógł? W tym przypadku akcję wielokrotnie przerywają retrospekcje; Widzimy, jak dwaj młodzi mężczyźni spędzają swoje ostatnie dni i stopniowo staje się jasne, że wszyscy… Zgony Są ze sobą w jakiś sposób powiązane.
Swoją drogą, mamy początek lat 80., a serial w przerażająco realistyczny sposób ukazuje rozczarowujący nastrój końca komunizmu: dominuje inwigilacja, represje, groźby i strach; Życiowe marzenia i plany zawodzą i kończą się na próżno. Trudno się dziwić, że w tak ponurym otoczeniu, ze zniszczonymi prefabrykatami, nie ma się szans na samorealizację. Oprócz miasta jest tu także przyroda i to właśnie ten ponury las z nagimi drzewami i ziemią pokrytą brązową roślinnością ma kluczowe znaczenie w serialu Netflix, jak wyraźnie pokazują napisy początkowe: Widzimy stary kobieta z siwymi włosami i głową w dół, stojąca do góry nogami w lesie, podczas gdy… Wszelkiego rodzaju owady pełzają po ziemi i ostatecznie tworzą tytułowy serial „Rojst”, co właściwie oznacza po polsku mokradła. Niezapomniane zdjęcia natury pojawiają się raz po raz, a krajobraz przypomina niesamowity bajkowy las skrywający złowrogie tajemnice. Nie do końca się mylisz w tym poglądzie, ponieważ dla starego dziennikarza ważną rolę odgrywa także przeszłość: wkrótce potem II wojna światowa W lesie zdarzały się groźne wypadki i ofiary śmiertelne.
Choć serial składa się tylko z pięciu 45-minutowych odcinków, historia jest opowiedziana bardzo szczegółowo, a zaskakujący rozwój wydarzeń gwarantuje do samego końca, gdy w każdej chwili pojawiają się nowe tropy i podejrzenia. „Na bagnach” można oczywiście rozumieć także w sensie przenośnym: na bagnach korupcja Nadużycie władzy jest przed nami. Możesz ukryć prawdę i, jeśli to konieczne, wprowadzić nowych sprawców, podczas gdy faktyczni sprawcy pozostają w niewiedzy. Polska produkcja Netfliksa przedstawiona jest w sposób oryginalny, wiarygodny i bardzo wyrafinowany, choć fabuła momentami staje się irracjonalna. Dwa mosty ustawione jeden za drugim na początku lasu wydają się być drzwiami do podziemnego świata, a w kulminacyjnym momencie wszystkie martwe duchy z samego lasu wydają się wkraczać, aby podjąć decyzję. Dochowane są też pewne tajemnice: nigdy nie widzimy kopii ważnego obrazu, ale w końcowej scenie możemy przynajmniej domyślić się, jaki obraz został przed nami ukryty.
Dziennikarz telewizyjny Tomasz Siekelski zamieścił w weekend na YouTube film dokumentalny o nadużyciach w polskim Kościele katolickim. Film osiągnął już ponad siedem milionów wyświetleń.
Umieszczony na YouTubie dokument o molestowaniu seksualnym duchownych wywołał w Polsce powszechną panikę. Dokument znanego dziennikarza telewizyjnego Tomasza Szekelskiego przedstawia historię osób, które padły ofiarą przemocy ze strony urzędników kościelnych.
Pokazuje między innymi spotkania ofiar z byłymi oprawcami. Omówiono także tuszowanie i opóźnienia w kilku sprawach ze strony biskupstwa. Film nosi tytuł „Tylko nie mów nikomu” (niem. „Nie mów nikomu”).
Siedem milionów wyświetleń na YouTube
Koszt filmu, wynoszący 105 000 euro, zebrano dzięki crowdfundingowi. Dwugodzinny dokument w ciągu pierwszych 24 godzin obejrzało ponad trzy miliony widzów. Obecnie ma ponad siedem milionów wyświetleń. Film można oglądać z napisami polskimi i angielskimi. W filmie mogą być także wyświetlane napisy w języku niemieckim. Widzowie mogą wybrać je w Ustawieniach.
W wyniku działań edukacyjnych papieża Franciszka Kościół katolicki w Polsce stara się obecnie bardziej agresywnie zająć się problemem molestowania. W marcu polskie biskupstwo poinformowało, że od 1990 r. do połowy ubiegłego roku Kościół zgłosił 382 przypadki molestowania. 198 ofiar w chwili popełnienia przestępstwa miało mniej niż 15 lat. Sekelskiemu nie udało się jednak przeprowadzić wywiadu z przedstawicielem episkopatu na temat swojego filmu.
Biskupi i politycy reagują na dokumentację
„Przepraszam za każdą krzywdę, jaką Kościół wyrządził ludziom” – powiedział w sobotni wieczór polski arcybiskup Wojciech Polak. Film był „głęboko poruszony”.
Konferencja Episkopatu Polski również z radością przyjęła film i ponownie przeprosiła za znęcanie się nad dzieckiem. Jej przewodniczący biskup Stanisław Gądecki powiedział: „W imieniu całej Konferencji Episkopatu pragnę serdecznie przeprosić wszystkie osoby, których to dotknęło”. Podziękował reżyserowi za jego pracę. Oglądał dokument Sekelskiego „wzruszony i zasmucony”. Szef rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość Jarosław Kaczyński zapowiedział w niedzielę w świetle filmu zaostrzenie walki z pedofilią.
W Koningsdag królowa Máxima zaskoczyła wszystkich odważnym nakryciem głowy i pojawiła się z rojem motyli na głowie. Jednak wybór jej stroju nie był przypadkowy.
Emmen – Król Willem-Aleksander kończy 57 lat i cały kraj świętuje. Tradycyjnie dzień ku czci holenderskiego monarchy, znany również jako „Koningsdag”, obchodzony jest w całym kraju poprzez festiwale i imprezy uliczne. Jednak na oficjalnym przyjęciu to nie król Willem-Aleksander przykuł uwagę wszystkich; Królowa Maksima (52).
Rój motyli na głowie: królowa Máxima dokucza jej specjalnym dodatkiem w „Koningsdagu”
Król Holandii Willem-Alexander spędził swój wyjątkowy dzień w mieście Emmen, położonym w południowo-wschodniej części holenderskiej prowincji Drenthe. Towarzyszyła mu żona, królowa Máxima (52 lata) i ich trzy córki: Amalia (20 lat), Alexia (18 lat) i Ariane (17 lat).
Jak donosi holenderski dziennik De Telegraaf m.in. holenderską rodzinę królewską przyjęli tam burmistrz miasta Erik van Oosterhout i Jetta Klinsma, komisarz królewski w Drenthe. Naturalnie nie poszli na kompromis w kwestii mody na tę okazję.
Podczas gdy król Willem-Aleksander zachowywał prostą powściągliwość w niebieskim garniturze z lekkim krawatem, królowa Maxima błyszczała w szerokiej zielonej sukni i białej marynarce. To, co szczególnie przykuło uwagę, to ozdoba do włosów w kształcie roju zielono-złotych motyli.
Królowa Máxima przyciąga uwagę swoim nakryciem głowy: a oto dlaczego
Według holenderskiego magazynu libelle.nl ten przyciągający wzrok dodatek pochodzi od Perry’ego Rotjesa. Projektantka tworzyła w przeszłości biżuterię dla królowej Máximy. Wybór tego charakterystycznego egzemplarza nie powinien być przypadkowy. Ponieważ miasto Emmen znane jest jako miasto motyli. Mówi się też, że wyboru kolorystyki swojej garderoby dokonała świadomie. Flaga Emine jest zielono-biała.
Michael Verhoeven, mąż Sinty Berger i reżyser filmu „Biała róża”, zmarł w poniedziałek w wieku 85 lat po ciężkiej, krótkotrwałej chorobie.
MONACHIUM – Michael Verhoeven odniósł światowy sukces filmami takimi jak „Biała róża” i „Straszna dziewczyna”. Teraz świat filmowy i jego żona Sinta Berger żegnają się: Verhoeven zmarł 22 kwietnia w wieku 85 lat. Podzieliła się tym jego rodzina Niemiecka Agencja Informacyjna W Monachium z. W związku z tym reżyser przed śmiercią przeszedł krótką i ciężką chorobę choroba Rodzina początkowo nie chciała podać więcej szczegółów na temat przyczyny śmierci. W piątek zostanie pochowany w najbliższej dzielnicy.
Zmarł Michael Verhoeven: urodzony w aktorskiej rodzinie i posiadający kwalifikacje lekarza
Verhoeven urodził się w Berlinie w 1938 roku. Dorastał w teatralnej rodzinie. Jego matka Doris była aktorką, a ojciec Paul aktorem oraz reżyserem teatralnym i filmowym. Verhoeven zadebiutował w teatrze w wieku 13 lat w sztuce „Pünktchen und Anton” opartej na tej historii Powieść Erica Kastnera. Verhoeven dostał swoją pierwszą rolę filmową w Latającej klasie (1953), także adaptacji filmowej Kästnera.
Po kolejnych rolach w „Paukerze” (1958) i „Młodzieży sędziego” (1960) w reżyserii ojca, Verhoeven po ukończeniu szkoły średniej w 1957 roku zdecydował się zostać lekarzem, a następnie studiował medycynę w Monachium, Berlinie i Homburgu. Ukończył je w 1969 roku, uzyskując doktorat z „Psychologicznego maskowania guzów mózgu”.
Verhoeven poślubił Sentanę Berger w 1966 roku i wraz z nią założył Sentana Filmproduktions.
Jednak podczas studiów Verhoeven kontynuował działalność aktorską i zaczynał jako niezależny reżyser filmowy. Podczas kręcenia filmu „Jack i Jenny” (1963) Verhoeven poznał swoją żonę, Sintę Berger. W 1966 roku pobrali się i oboje założyli firmę Sentana Film Production. W 1967 roku Verhoeven zadebiutował jako reżyser filmem „Parungen”.
wysoki filmportal.de Mało który reżyser tak konsekwentnie i bezpośrednio zajmuje się w swoich dziełach kwestiami politycznymi. Główny nacisk położono na rozliczenie się z narodowym socjalizmem. Swoimi filmami wielokrotnie wywoływał dyskusje.
Sukcesy Verhoevena: „Biała róża” wywołała dyskusje – „Straszna dziewczyna” była nominowana do Oscara
Tak też jest w przypadku jego najsłynniejszego dzieła „Biała róża” (1982). W napisach końcowych filmu krytykowano fakt, że wyroki śmierci wydane przez „Sąd Ludowy” na grupę oporu były nadal uznawane przez niemiecki sąd za prawomocne. Prezentacja wywołała poważną debatę, a orzeczenia zostały unieważnione dopiero w 1998 roku.
Film „Straszna dziewczyna” (1991) pokazał, jak dziewczyna w swoim rodzinnym mieście zbiera informacje o nazistowskiej przeszłości i spotyka się z tego powodu z wrogością. Film był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny w 1991 roku. Jego główne role wielokrotnie grają kobiety oporu, jak miało to miejsce w jego ostatnim filmie „Matka Courage” (1994), poruszającym tematykę narodowego socjalizmu.
Następnie ukazały się takie dzieła jak „Nieznany żołnierz” z 2006 roku, poruszający tematykę brytyjskich zbrodni wojennych podczas II wojny światowej. W tym roku otrzymał także nagrodę za całokształt twórczości Festiwalu Filmów Żydowskich. Poruszał także kwestię amerykańskiej kary śmierci w swojej pracy „Druga egzekucja – Ameryka i kara śmierci” (2011). W 2016 roku Verhoeven ponownie powrócił do kina jako producent filmu „Witamy w rodzinie Hartmannów” w reżyserii jego syna Simona Verhoevena.
Federalny Krzyż Zasługi i nie tylko: Michael Verhoeven otrzymał te nagrody
Był jednym z założycieli Niemieckiej Akademii Filmowej w 2003 roku i laureatem wielu nagród filmowych i politycznych, w tym Medalu Josefa Neubergera (1997) przyznawanego przez Centralną Radę Żydów i Federalnego Krzyża Zasługi (1999). . ) i Bawarski Order Zasługi (2002). W styczniu 2022 roku otrzymał za całokształt twórczości Nagrodę im. Helmuta Kuttnera przyznaną przez stolicę stanu Düsseldorf.
Niedawno świat filmowy opłakiwał także śmierć reżysera Percy'ego Adlona, który zmarł w wieku 88 lat. Wielki smutek odczuwa także zmarły aktor Fritz Weber.
