Niemieccy piłkarze podnoszą poprzeczkę: reprezentacja narodowa świętuje zaskakujący i imponujący powrót przeciwko Francji. Zespół musi ciężej pracować w meczu z Holandią, ale walczy o zwycięstwo. Ale co jest nie tak z fanami?

Co wydarzyło się na stadionie we Frankfurcie?

Niemcy czarno-białe. Przynajmniej w większości przypadków, oceniając reprezentację narodową w piłce nożnej i projekt koszulki. Ale przestań, po prostu złam wielką tradycję. Niemiecki Związek Piłki Nożnej zrobił to już wcześniej i udzielił Adidasowi przepustki, a drużyna kontynuowała mecz z Francją w ubiegłą sobotę i dzięki zwycięstwu 2:0 odzyskała czołowe miejsce na światowej scenie. Jeszcze przed rozpoczęciem drugiego testu przeciwko Holandii we wtorek wieczorem nadal łamano nawyki. „Major Tom” Petera Schillinga powrócił z zapomnienia do teraźniejszości, a niemieccy piłkarze po raz pierwszy wystąpili w kolorze różowym. Wszystko jest inne, wszystko jest nowe.

Ale impet zmian nie był odległy. Cztery minuty później Joey Firman otrząsnął się ze wszystkich dobrych uczuć, które narosły od soboty. Nastroje tylko na chwilę podniósł fakt, że Maxi Mittelstadt, który objął prowadzenie po podaniu z opcji, a siedem minut później wyrównał po grzmiącym strzale. Od tego czasu ludzie już dawno wycofali się z powrotem do jaskini. Pomimo całej dominacji i wysiłku, coś ekscytującego zawsze pojawiało się dopiero później.

Czasami w tej świątyni futbolu było tak cicho, że można było usłyszeć Juliana Nagelsmanna występującego prosto na dach boiska. Kiedy tego nie robił, słychać było głośny ryk samolotów zbliżających się (lub oddalających się) od lotniska – trans EM? Przez długi czas wyglądało to inaczej. Aż do 85. minuty, kiedy joker Niklas Volkrug podwyższył na 2:1. Usuwacz piersi. Drugie zwycięstwo w drugim meczu w tym roku. Droga do lokalnych mistrzostw jest słuszna. Nawet jeśli samochód straci trochę prędkości po szybkiej jeździe w Lyonie, pokazuje, że może mocno wygrać – a na pewno chce.

Kliknij tutaj, żeby zobaczyć relację z meczu!

Zespoły i cele

Niemcy: Ter Stegen/Barcelona (31 lat, 40 występów) – Kimmich/Bayern (29/84) z 79. Henriques/Leipzig (27/14), Tah/Leverkusen (28/23), Rudiger/Real Madryt (31)/ 68 ), Mittelstadt/Stuttgart (2/27) z 79. Raum/Leipzig (20/25) – Kroos/Real Madryt (108/34), Andrich/Leverkusen (3/29) z 59. Gross/Brighton & Hove ( 3 /32) – Wirtz/Leverkusen (16/20) od 73. minuty Müller/Bayern (128/35), Gundogan/Barcelona (75/33) od 59. minuty Fuhrich/Stuttgart (3/26), Musiala/ Bayern Monachium (21/27) – Havertz/Arsenal (24/44) z 73. Volkrug/Dortmund (31/15); trener: Nagelsmanna
Holandia: Verbruggen/Brighton & Hove (21/5) – De Ligt/Bayern (24/44), Van Dijk/Liverpool (32/66), Ake/Manchester City (29/44) – Dumfries/Inter Mediolan (27/52) , Schoten/PSV (3/27) od 75. De Roon/Bergamo (32/42), Vierman/PSV (8/25) od 89. Weaver/Feyenoord Rotterdam (9/24), Blind/Girona (34/106 ) z 89. Simons/Leipzig (20/13) – Reynders/Milan (25/8) z 66. Timber/Feyenoord Rotterdam (22/1), Malin/Dortmund (25/30) z 75. Jacobo/Liverpool (24/10) – Depay/Atletico Madryt (30/90) z 75. Weghorst/Hoffenheim (31/31); trener: Pospiesz się
rządzić: Espen Eskaas (Norwegia)
Portale: 0:1 Ferman (4. miejsce), 1:1 Mittelstadt (11. miejsce), 2:1 Volkrug (85. miejsce)
Żółte kartki: Andrich, Cross – ślepy
Widzowie: 48590 (wyprzedane)

Co było dobre?

W meczach domowych DFB jest ktoś, kogo nigdy nie można winić. Użycie DJ Teddy-O przed rozpoczęciem jest bezdyskusyjne: uderzenie za uderzeniem – głośno, a miks nie zna żadnych przerw. I tak potoczyły się losy drużyny Niemieckiego Związku Piłki Nożnej. Chociaż początkowo występ nie był tak dobry, jak czasami w meczu z Francją, wysiłek był celny. Widać podejście i wolę – podobnie jak w obliczu Francji.

Trener reprezentacji Nagelsmann lubi rozmawiać o rzeczach, które mają znaczenie, jeśli nie ma talentu. Niektórzy nazywają je „niemieckimi cnotami”, ale ostatecznie dotyczą tego samego: zaangażowania, woli i odwagi. Było to widać także w reprezentacji. Na przykład, gdy Tah w sennej chwili traci piłkę, ale potem wraca do pojedynku. To samo przydarzyło się Kimmichowi, który w pierwszej połowie najpierw podbił piłkę przed Blindem, a później ją odzyskał. Było to najbardziej widoczne w Mittelstadt: najpierw padła bramka, potem padła wyrównująca bramka.

A obraźliwie? Również tutaj drużyna Niemieckiego Związku Piłki Nożnej wykazała się szczególnie dobrą techniką. Bardzo aktywny Musiala miał problemy nie tylko z holenderskimi obrońcami w okolicach znaku stopu Virgila van Dijka, ale przede wszystkim z trajektorią gry. Ciągle się odsuwał i tracił równowagę podczas wykonywania uników. Nie pomagało to, że często miał odważne sceny na balach. Florian Wirtz, drugi czarodziej w niemieckim ataku, jest inny. Może nie był tak wszechobecny w swoich działaniach jak zawodnik Monachium, ale jego ostre, krótkie podania często okazywały się przydatne. Kiedy złapał piłkę i zaczął iść, trudno było go zatrzymać. Jednakże, podobnie jak jego koledzy z drużyny, jemu i jego kolegom brakowało wpływu ostatnich kilku miesięcy w klubie, a także podczas meczu z Francją.

Gdzie było jeszcze miejsce na poprawę?

Drugą wielką tajemnicą poza atmosferą była stabilność Jamala Musiali. Talent Bayernu ciągle tracił kontrolę nad nogami. Czasem się potykał, czasem się potykał. Często zdarzało się to w obiecujących sytuacjach, co nie sprzyjało niemieckiej grze w ataku. Ostatnia lub przedostatnia akcja została zatrzymana kilka razy. Na początku nie wiadomo, jaka jest przyczyna.

Kto jest zwycięzcą wieczoru?

Ławka rezerwowych drużyny narodowej. Jeśli wydawało się, że po zmartwychwstaniu przeciwko Francji wyjściowa jedenastka została niemalże osadzona w kamieniu, teraz na fundamencie znów widać lekkie pęknięcia. Robert Andric, który nadal wyróżniał się u boku Toniego Kroosa w meczu przeciwko Kylianowi Mbappé i spółce, tym razem pełnił jedynie obowiązki defensywne, ale nie miał wiele do roboty. To pozostawia pole do ulepszeń. Maxi Mittelstadt, również popularny nowy zawodnik Lyonu, miał tym razem więcej problemów z Denzelem Dumfriesem. To pozostawia drzwi nieco bardziej otwarte dla konkurentów takich jak David Raum czy Benjamin Henriques.

Chris Fuhrich był także absolutnym atutem ze swoją lekkomyślną pasją i miłością do kopania tyłków. oraz Thomas Müller, który od razu został drugim prezydentem. Niklas Volkrug, wciąż niezadowolony ze swojej roli rezerwowego w Lyonie, swoją kolejną bramką wygrał także mecz. Przydatne jest to, że Nagelsmann zidentyfikował, a następnie wyznaczył jasne role. Fakt, że rozszerzył typy graczy i w ten sposób stworzył dla siebie więcej odmian. Być może w drużynie nie ma obecnie 23 najlepszych indywidualnych piłkarzy w kraju, ale być może są tacy, którzy lepiej do siebie pasują. Przynajmniej taki wydaje się plan trenera reprezentacji.

Co można jeszcze poprawić?

Ludzie rzadko przychodzą na mecze DFB ze względu na świetną atmosferę na trybunach. Ale: Niemcy vs Holandia, czy to nie są naprawdę wielkie pojedynki? Po oszałamiającym wyniku przeciwko Francji publiczność na trybunach wydawała się czasami nieco oszołomiona. Dość powolny i w jakiś sposób zablokowany. Przecież: gwizdek był ogłaszany, gdy holenderska drużyna popełniała błędy, a kibice wiwatowali, gdy drużyna Niemieckiego Związku Piłki Nożnej wykonywała agresywną grę.

Ale czasami to, co działo się (lub nie działo) na trybunach, było niezwykłe. Fakt, że instrukcje Nagelsmanna są łatwe do usłyszenia, być może nie jest zaskakujący. Raczej: nieco zaskakujące jest to, że w regularnych odstępach czasu słychać hałas samolotów przelatujących nad Deutsche Bank Park.

Ale podobnie jak zespół DFB, także i kibice: zawsze z wielkim wysiłkiem. Cztery ręcznie policzone fale La Ola przetoczyły się przez arenę. Wiwaty fanów utonęły w aplauzie. W końcu: po szokującym zwycięstwie Jokera Volkruga i tak już wątpliwe okrzyki „zwycięstwa”, które słyszano wcześniej przy wyniku 1:1, również były odpowiednie.

Co mówią zaangażowani?

Juliana Nagelsmanna: „Zwycięstwo jest bardzo dobre. Mecz był trudniejszy niż mecz z Francuzami. Broniliśmy się aktywnie. Mecz mógł się zmienić w drugiej połowie, w ostatnim kwadransie było jasne, że mamy większe szanse. zdecydowanie chciałem to zrobić.” „Zwycięstwo w meczu. Duch w zespole jest bardzo dobry. Ostatnie dziesięć dni było świetne dla zespołu. Stadion był katastrofą”.

Tony'ego Crossa„Jestem dumny z zespołu. Wychodzą z trudnego okresu. Dobrze utrzymaliśmy dynamikę i wiarę w siebie. Kilka miesięcy temu upadłbym po tym, jak zostaliśmy w tyle. Zła wiadomość jest taka, że ​​tak nie jest. Nie zdobędę żadnych punktów za te mistrzostwa.”

Lothara Matthäusa„Teraz wiedzą, na co ich stać. Zasłużyli na pokonanie dwóch czołowych drużyn w Europie. Coś wielkiego może się wydarzyć. Jesteśmy jednym z faworytów do wygrania Mistrzostw Europy”.