Odtąd na osobności chce tylko powiedzieć „Świetnie, zakład słuszny”: Thomas Gottschalk opuścił program ZDF „Wetten, dass…?” Z mnóstwem humoru, emocjonalnymi tekstami i znanymi gwiazdami. A mocne zakłady są w Offenburgu. przyjęty.
Wzruszającymi słowami, którym towarzyszyły liczne brawa, reżyser programu Thomas Gottschalk z klasyka ZDF „Wetten,dass..?” przyjęty. W sobotni wieczór w Offenburgu prezenterowi, który był wyraźnie wzruszony, nagrodzono owacją na stojąco. „Dobrze się razem bawiliśmy” – krzyknął 73-latek przed około 2000 ludźmi w Baden Arena.
Gottschalk wyjaśnił również, że nie było to smutne wydarzenie. Dodał, zanim wywieziono go koparką z hali: „Nie jestem zdesperowany. Moje życie toczy się dalej i nie mogę się doczekać wszystkiego, co nadejdzie”. Niespodziewanym gościem koparki był komik Mike Krueger, pomocnik Gottschalka w telewizji kilkadziesiąt lat temu.
Gottschalk martwi się burzami
Są dwa główne powody, dla których napisał „Wetten, dass…?” „Aby w końcu położyć temu kres” – powiedział Gottschalk. Nie chodzi o jego stan fizyczny ani psychiczny. „Nigdy nie byli tak dobrzy”. Ale uzna za bezużyteczne zachowanie umiaru, jeśli nie zna już swoich gości. Musi także coraz bardziej martwić się tzw. brudnymi burzami w mediach społecznościowych: jest przyzwyczajony do rozmów w telewizji tak samo, jak w domu. „Teraz w domu mówię inaczej niż w telewizji i to też nie jest miłe”.
Była to 154. audycja Gottschalka, którą wyjątkowo ukończył na czas. Zazwyczaj porządny debet jest jego znakiem rozpoznawczym. Niezwykły dla niektórych widzów był również fakt, że tym razem nie było współgospodarza Michelle Hunziker. Gottschalk ogłosił latem, że chce ponownie sam poprowadzić program.
Thomas Gottschalk z gośćmi Cher, Stefanie Stappenbeck i Janem-Josefem Liefersem na sofie bukmacherskiej.
Goście tacy jak Schweigöfer, Helene Fischer i Cher
Jako pierwszego znamienitego gościa na słynnej sofie serialu powitał aktora Matthiasa Schweighofera. Brytyjski boysband Take That wykonał swój hit „Back for Good”. Gary Barlow, Mark Owen i Howard Donald byli na scenie w południowo-zachodniej Badenii-Wirtembergii. Wspólnie wystąpiły także piosenkarki Helen Fisher i Shireen David. Razem wykonali piosenkę Fishera „Atemlos”, która została wydana po raz pierwszy dziesięć lat wcześniej. Następnie Gottschalk wdał się w dyskusję z Sherine David na kanapie z gwiazdami na temat feminizmu i wpływowych osób. Piosenkarka sprzeciwiła się. Znając Gottschalka, wygłosił następnie absurdalne stwierdzenia, takie jak: „Pozwolę sobie tutaj ponarzekać”.
Międzynarodowa gwiazda Cher również usiadła na dużej sofie telewizyjnej. Nie był to jej pierwszy występ w programie, a piosenkarka i Gottschalk znają się z Malibu. Powiedział, że spotkał ją kiedyś w sklepie obuwniczym. Gottschalk był świetnie przygotowany – po ostatniej edycji pojawiły się głosy krytyki, że show kontrolował jedynie Hunziker.
Jednak nadal występują błędy – na przykład Gottschalk powiedział Schweinsteiger zamiast Schweighofer. Były zawodowy piłkarz Bastian Schweinsteiger został przedstawiony jako „Bastian Schweinsteiger”. Jan-Joseph Levers, który również został zaproszony jako gość, następnie trenował Gottschalka, aby stworzył rymowankę „Schweinsteiger, Stappenbeck, Schweighöfer”. The Rolling Stones pożegnali go także w wiadomości wideo pokazanej podczas występu.
Nostalgia Betting skupia wszystkich poprzednich królów zakładów
Ostatnią królową zakładów była Julia Reichert z Monachium, która już w 2005 roku gościła w Gottschalk z zakładem dziecięcym. Reichert wygrał zakład nostalgiczny, zamieniając wszystkich królów zakładów z daty pokazu i ich zakładów na kolorowe kody kreskowe, a następnie pomyślnie dekodując je, podając prawidłową datę i lokalizację. Udało mi się pokonać kandydata, którego pies rozpoznawał liczby wypowiadane po angielsku i hodowcę kurczaków, który rozpoznawał koguty po ich „kopanym” okrzyku.
Zakład zewnętrzny był spektakularny, ponieważ ośmiu mężczyzn ze szwajcarskiego klubu ciągnięcia lin Stans-Oberdorf wciągnęło siedmiotonową kolejkę linową Stanserhorn dziesięć metrów pod górę. Ten sam zakład miał miejsce 30 lat temu, ale w przeciwieństwie do ówczesnych szwajcarskich faworytów, tym razem zwyciężyli mężczyźni.
Thomas Gottschalk i Frank Elstner obejmują się na koniec programu.
Do widzenia po 36 latach
Gottschalk złożył największy komplement twórcy wyrażenia „Wetten, dass..?” Na widowni zasiadł pierwszy prezenter programu, Frank Elstner. „Muszę szczerze powiedzieć, że nie miałem poczucia, że jestem na ostatnim koncercie. Miałem wrażenie, że zostałem zaproszony na występ w czasach świetności Thomasa Gottschalka” – powiedział Elstner. 81-latek objął Gottschalka i pochwalił jego pracę. „Jestem wdzięczny, że wytrwałeś tak długo” – powiedział. Początkowo Elstner uznał go za „mit”.
Po 36 latach i w stosunkowo dyskretnym ubraniu – jasnoczerwonym garniturze i aksamitnych kapciach – Thomas Gottschalk zakończył karierę bukmacherską. Przez „Postaw na to…?” Stał się legendą serialu i uczynił program rozrywkowy największym w Europie. Wyjątkowe momenty ponownie zostały pokazane w napisach końcowych. Na przykład jak dał się zanurzyć w musztardzie po przegranym zakładach czy jak tańczył na scenie jako „Książę Baletu” w Jeziorze Łabędzim.
Gottschalk opuścił program już w 2011 roku, a w 2014 roku w „Wetten, dass…?” wynajmowanie. Uroczysty powrót nastąpił w 2021 roku, po którym ZDF zaplanował dwa kolejne odcinki z Gottschalk. Stacja nie podała jeszcze, co stanie się po jego odejściu.
Przywitaj się z rozrywką gdzie indziej! To nowe studio Activision opracowuje nową, opartą na narracji grę AAA z wymarzonym zespołem ekspertów branżowych.
Celem tego nowego studia jest wykorzystanie kwitnącej puli talentów w regionie i dołączenie do już istniejącego Infinity Ward Kraków. W przeciwieństwie do siostrzanego studia koncentrować Rozrywka gdzie indziej Ale nie w przypadku serii Call of Duty.
Elitarna grupa talentów z najlepszych franczyz
Rozrywka gdzie indziej Stawia poprzeczkę wysoko dzięki zespołowi złożonemu z weteranów największych nazwisk w branży gier. W studiu znajdują się deweloperzy, którzy pracowali nad takimi tytułami jak The Last of Us, Uncharted, Wiedźmin 3, Cyberpunk 2077, Far Cry i wieloma innymi. Przy takich gwiazdach oczekiwania co do nadchodzących projektów są oczywiście bardzo wysokie.
Powstaje nowa franczyza
To zupełnie nowe studio z siedzibą w Warszawie z dodatkowymi zasobami w USA już nad nim pracuje Zupełnie nowa narracyjna gra AAA. Choć dokładne szczegóły i nazwa nowej franczyzy są wciąż tajemnicą, Activision Potwierdził to Rozrywka gdzie indziej Do czasu tego ogłoszenia działał w trybie ukrytym. Studio otwarcie rekrutuje najlepsze talenty z całego świata, aby stworzyć grę nowej generacji, która pozostawi po sobie trwałe dziedzictwo.
Wizja i misja
zadanie Rozrywka gdzie indziej To jasne: stwórz środowisko, które inspiruje odważne i różnorodne pomysły. Zespół poświęca się eksploracji i kreatywnej współpracy, aby stworzyć franczyzę wykraczającą poza gry. Studio ma pełny dostęp do rozbudowanych zasobów i narzędzi ActivisionCo niewątpliwie pomoże w opracowaniu najnowocześniejszych wrażeń z gier.
Mieszkanka psychiatrii Lisa Shiplon została znaleziona martwa w swoim bagażniku. Wszystkie dowody wskazują na mężczyznę przebywającego już w więzieniu. Ale czy to naprawdę był on?
Dzisiejsze miejsce zbrodni: „Ostatnia podróż do Shawnceland” w Zielone Świątki
Obszar Schauinsland w pobliżu Fryburga jest popularnym kierunkiem turystycznym. Ze wszystkich miejsc ciało psycholog Lisy Shiplon znaleziono tutaj – w bagażniku jej samochodu. Dochodzenie zabiera inspektorów Franziskę Tobler i Friedemann Berg do kliniki sądowej. Shiplon pracowała tam nad raportem – jej pacjent Hansi Pagel dzielił w klinice opinie.
Pierwsze podejrzenie inspektorów Toblera i Berga: otwarte małżeństwo jako motyw morderstwa?
Śledczy zaczynają od zera. Lisa Shiplon została uduszona, ale nie wykazała żadnych oznak obrony. Moment śmierci można określić jedynie w przybliżeniu. Zatem pierwsza ścieżka prowadzi do męża Shiplon, który jest także psychiatrą. Oboje mieli otwarte małżeństwo, co początkowo wydawało się Toblerowi i Bergowi podejrzane i doprowadziło do nieodpowiednich komentarzy.
Profesjonalizm wydaje się inny – zwłaszcza, że szybko staje się jasne, że najważniejszy trop może prowadzić do kliniki sądowej, w której aktualnie pracował Shiplon.
Miejsce zbrodni w Czarnym Lesie: Hansi Pagel – psychopata czy niezrozumiany?
Zadaniem Shiplona było przygotowanie nowego raportu psychologicznego na temat Hansiego Pagela. Mówi się, że zgwałcił swoją żonę i znęcał się nad rodziną – i od tego czasu przebywa w więzieniu.Przedszkole dla dorosłych„, jak nazywa klinikę. Jednak raport Shiplona znacząco przyczyniłby się do jego zwolnienia. Śledczym wciąż brakuje motywu. Uwaga skupia się także na rodzinie Pagela, która wolałaby zatrzymać go w klinice niż wrócić do domu.
Recenzja SWR3 Tatort: Thriller kryminalny, który kończy się wieloma pytaniami bez odpowiedzi
Miejsce zbrodni we Freiburgu nie jest thrillerem kryminalnym, jak można się domyślić. Co najwyżej przeczucia bardzo doświadczonych fanów Tatort dostarczają wskazówek co do tego, kto jest odpowiedzialny za śmierć Lisy Shiplon. Ostatecznie nawet śledczy nie rozwiązują sprawy poprawnie, nawet jeśli tak myślą. Jednak w trakcie śledztwa otwiera się wiele wątków pobocznych, które następnie ciągną się w gorączkowy i czasami bezsensowny sposób, aż w końcu siedzisz przed telewizorem z większą liczbą znaków zapytania niż wcześniej.
Temat i sceneria są zasadniczo interesujące, a postacie również mają potencjał. Jednak nie podano wystarczająco dużo, a Tobler i Berg mają tendencję do pogarszania sytuacji swoimi pytaniami Kurczy się Chwile napięcia.
Dlatego 2 na 5 łosi uczestniczy w „Ostatniej podróży do Shawnceland”.
„„Rewolucja to przygoda serca” – mówi do mikrofonu legendarny reporter Ryszard Kapuściński (1932-2007). Wywiad telewizyjny odbywa się w jego domu, w biurze, wśród książek i stosów materiałów. Reżyser Andreas Hössli w swoim wysoce politycznym dokumencie „Nagi król – 18 części rewolucji” wielokrotnie konfrontuje się z nim – w wywiadach historycznych i aktualnych Niepokoje w Polsce I w Iran„Być człowiekiem w czasach rewolucji.
Mit reportera: Pisarz Ryszard Kapuściński (1932-2007) uczynił reportaże literackie społecznie akceptowalnymiFoto: W-Film/Mira
Film opowiada historię pisarza Kapuścińskiego, który w 1978 roku wyjeżdża do Teheranu, aby pracować jako reporter Rewolucja irańska Zgłosić. Wydarzenia tam nie dawały mu spokoju – dopóki powstanie stoczniowców w 1980 roku nie zmieniło także jego rodzinnej Polski. Reżyser Housley wielokrotnie przeplata rewolucyjne wydarzenia w obu krajach. Pomiędzy nimi niczym tekstowe pomosty istnieją fragmenty reportaży literackich Kapuścińskiego.
W kręgu tajnych służb
Housley znał osobiście Ryszarda Kapuścińska. W latach 1978–1980 mieszkał jako pracownik naukowy w Warszawie i dużo podróżował po kraju: „Był dla mnie jak przewodnik we wszystkim” – powiedział DW reżyser. Masowe strajki w Polsce, niepokoje rewolucyjne, euforia, która ogarnęła kraj, walka ruchu związkowego o demokrację – Hosley był świadkiem tego wszystkiego z bliska.
Wkrótce zagraniczny dziennikarz, mający także kontakty z działaczami polskiej opozycji, trafia na celownik tajnych służb. Housley dowiedział się, że jest obserwowany, gdy znalazł w polskich archiwach swoje akta pod kryptonimem „Vigorant Hassan” i je przestudiował. W tym imponującym dokumencie swoje poszukiwania dowodów łączy z cytatami z reportaży literackich Kapuścińskiego.
Rewolucyjne przebudzenie narodu: masowe protesty w stolicy Iranu Teheranie (1978)Foto: W-Film/Mira
Lata rewolucji irańskiej
W ostatnich latach reżyser kilkakrotnie podróżował do Iranu, aby przeprowadzić badania, przeprowadzić wywiady i nakręcić film. Przyprowadza przed kamerę interesujących historycznie partnerów do rozmów: dziennikarz Paris Rafie, który opowiada o strachu i represjach, pisarz Amir Hassan Jahlatan, który musiał uciekać do Włoch przed zamachami ze strony tajnych służb, młody reżyser Negar Tehseli, który tropi Irańczyków w archiwach fotograficznych po rewolucji 1978 r.
1 lutego 1979 r. z wygnania w Paryżu powrócił ajatollah Chomeini.Foto: W-Film/Mira
Jak pyta Housli Mohsen Rafiq Dost: Kierowca miał przywieźć do miasta ajatollaha Chomeiniego z lotniska w Teheranie po jego powrocie z wygnania 1 lutego 1979 r. Samochód zepsuł się w środku podekscytowanego tłumu i Chomeini musiał odlecieć helikopterem. Rafik Dost opowiada o tych godzinach, jakby to było wczoraj. Wysoce autentyczny współczesny świadek rewolucji irańskiej, która na początku stycznia 1979 roku wypędziła z kraju poprzedniego władcę, szacha perskiego.
Życie codzienne nadal toczy się w wielkim mieście
Reżyser był trzykrotnie aresztowany w Iranie. Został ponownie zwolniony. Nadal nie wie, która to z wielu tajnych służb Iranu. Świat obrazów, które uchwycił swoim aparatem w tym głęboko religijnym kraju, jest imponujący i niezwykły: artystyczne ujęcia kinowe, pogodne ujęcia twarzy, nocne krajobrazy ulic i ruchliwych ulic miast.
Poszukiwanie „nieskończonego piękna” napędza go: „Sam podchodzę do ludzi i patrzę im w twarz: co się dzieje w ich głowach?” – mówi Housley w wywiadzie dla DW. „Jak ta historia rewolucji wyraża się w oczach, w myślach, a także w tym, co się mówi. Jak historia wyraża się w teraźniejszości – to dla mnie ważny temat”.
Odważne kobiety odegrały ważną rolę w Iranie podczas rewolucji 1978/1979.Foto: W-Film/Mira
Osobiste poszukiwania antyków w Polsce
W Polsce na światło dzienne wychodzi kolejny problem. „Zbierając materiały do tego filmu, poprosiłem o dostęp do akt mojego polskiego wywiadu” – mówi. „Znalazłem szczegółowy, dziwny materiał, będący wyrazem wysokiego stopnia bezsilności, jaka dotknęła aparat państwowy w obliczu zbliżającej się rewolucji”.
Reżyser przed kamerą konfrontuje swoich byłych obserwatorów – aż po byłego szefa polskiego wywiadu, którego lodowate, błękitne oczy, przypominające szklane kule, nie wyrażają żadnych emocji – z pytaniami o sens i konstrukcję filmu. Ogromne urządzenie inwigilacyjne w ówczesnej Polsce.
Niezależnie od tego, czy chodzi o archiwum polskiego wywiadu, czy o organ rejestracyjny Stasi: obsesja agencji na punkcie gromadzenia dokumentów nie zna granicFoto: W-Film/Mira
„To, co mogłem zrobić jako student, było nieproporcjonalne do faktu, że obserwuje się i monitoruje kogoś 24 godziny na dobę” – powiedział w wywiadzie dla DW. „I to, że potrzeba dwunastu funkcjonariuszy przypisanych tylko do tej jednej osoby. Dla mnie to niedorzeczne. To raczej wskazuje, że te tajne służby nie są już zbyt skuteczne”.
Siła solidarności: Masowe protesty polskich robotników domagają się demokracji i prawa do strajku.Foto: W-Film/Mira
Czarno-biały materiał archiwalny, nakręcony przez fotografa Jacka Petryckiego, opowiada o niepokojach politycznych w Polsce na początku lat 80.: „Widzę mężczyzn w grupach w stoczni Gdańskiej, nikt nie skanduje haseł i nie maszeruje protestów na ulicach słychać.” Żadnych uniesionych pięści, tylko zamyślone twarze” – w filmie.
W rozmowie z reżyserem Andreasem Höslim Petrycki wspomniał, że w całym kraju nagle zaczęli rozmawiać o rzeczach, o których do tej pory rozmawiano jedynie za zamkniętymi drzwiami. „Ci pracownicy rozmawiali o cenzurze w Polsce i prawie do strajku, co jest czymś wyjątkowym”. 31 sierpnia 1980 roku podpisano Porozumienie Gdańskie: „To jest godzina zerowa dla niezależnego związku zawodowego zwanego Solidarnością” – to historyczne wydarzenie uczciła prasa zagraniczna. Lider strajku Lech Wałęsa Staje się bohaterem ludowym.
W polskiej telewizji prawie nie ma o tym relacji. W ciągu trzech miesięcy dziesięć milionów robotników i pracowników dołączyło do Solidarności jako członkowie związkowi – prawie jedna trzecia populacji Polski. To było rewolucyjne.
Housley był świadkiem tego okresu zamieszania. „Strajcy zajęli fabryki latem 1980 roku” – wspomina. „Po prostu zostali w fabrykach i nie było żadnych demonstracji ulicznych”. „To była świadoma decyzja, ponieważ dziesięć lat temu wojsko i policja w Polsce otworzyły ogień do protestujących robotników, zabijając setki osób”.
Lech Wałęsa, przywódca strajku stoczniowców, jest w Polsce czczony jako bohater roku 1980.Foto: W-Film/Mira
Tłumienie ruchu demokratycznego
Półtora roku później było już po wszystkim: 13 grudnia 1981 roku do okupowanych hut i stoczni wjechały czołgi, a rząd ogłosił stan wojenny. Zakazanie Związku Solidarności i aresztowanie jego przywódców. W sierpniu 1982 r. świadek zakazanej demonstracji w Warszawie sfotografował uciekającego mężczyznę, potrąconego przez wojskową ciężarówkę.
Brutalna operacja wojskowa w Polsce: aresztowano przywódców strajku protestacyjnego.Foto: W-Film/Mira
Obrazy masowych protestów w Polsce i Iranie głęboko wryły się w pamięć świata. Odnoszą się do bieżących wydarzeń w Birmie, Hongkongu i gdzie indziej: rewolucyjnych niepokojów dotykających cały świat. Ten dokument pokazuje to bardzo wyraźnie.
„Nagi król. 18 fragmentów o rewolucji” (CH/PL/D, 2021), reż. Andreas Hoesli, od 11 lutego 2021 r. o godzW-Film Kino OnlineZobaczmy – 42. rocznica rewolucji irańskiej.
