Ból mięśni może występować w bardzo różnych częściach ciała. Możliwe są różne przyczyny. W tym tekście chcemy ograniczyć się do niedoboru witamin jako przyczyny niepełnosprawności fizycznej.

Kiedy mówimy o bólu mięśni?

W netdoktor.de Ból mięśni – zwany także bólem mięśni – opisywany jest jako „kłujący, skurczowy, ciągnący, palący lub ściskający ból mięśnia”. W większości przypadków dotyczy to pleców, ramion lub szyi. Ból mięśni może być ostry lub przewlekły.

Może to być spowodowane „nieszkodliwymi naprężeniami, napięciami lub urazami”, które goją się same. Jeśli ból jest przewlekły, może być spowodowany nieprawidłową postawą i nadmiernym obciążeniem. Mogą to być także „objawy towarzyszące poważnym chorobom, które atakują same mięśnie, układ nerwowy, szkielet lub inne narządy”.

Jakiej witaminy brakuje w przypadku bólu mięśni?

Jeśli ból mięśni jest spowodowany niedoborem składników odżywczych, organizm nie ma wystarczającej ilości magnezu, wapnia lub… witamina Dr.. Magnez jest głośny Vital.de Jest również ważny dla nerwów i serca, a jeśli jest niewystarczający, wpływa na zdrowie kości i może prowadzić do osteoporozy. Wapń jest również niezbędny dla nerwów – a jego niedobór może prowadzić nie tylko do osteoporozy, ale także do wysuszenia skóry i ograniczonej sprawności ruchowej.

To prowadzi nas do witaminy D. Tak zwana witamina słoneczna wzmacnia kości i mięśnie oraz zapewnia zdrowy układ odpornościowy. Istnieje ryzyko niedoborów w dostawach, zwłaszcza w porze ciemnej. Dlatego Vital.de zaleca dostarczanie wystarczającej ilości witaminy D wiosną i latem, czyli w miesiącach, w których promienie słoneczne są w Niemczech najsilniejsze. „Około 80–90 procent witaminy jest wytwarzane przez sam organizm, gdy promienie ultrafioletowe docierają do skóry” – podaje portal.

Jak zapewnić sobie wystarczającą ilość witaminy D?

Praktyczna zasada, potwierdzona w naszym przeglądzie aptek, mówi, że codziennie spędzaj od pięciu do 25 minut na słońcu. Wartość ta zależy jednak od czynników takich jak „rodzaj skóry, pora roku i dnia, pogoda, ubiór lub stosowanie filtrów przeciwsłonecznych”. Ponadto w Niemczech ze względu na położenie geograficzne światło słoneczne od października do marca nie wystarcza do wchłonięcia wystarczającej ilości witaminy D.

Przeczytaj też o tym

Organizm może magazynować witaminę D w miesiącach letnich, aby wykorzystać ją w mniej słonecznych miesiącach. Jednak jeszcze ważniejsza jest zdrowa i świadoma dieta. Jednak według Instytutu Roberta Kocha (RKI) Tylko kilka produktów spożywczych zawiera znaczną ilość witaminy D – są to między innymi tłuste ryby morskie, niektóre podroby oraz jadalne grzyby i jaja. Alternatywnie możesz stosować suplementy lub żywność wzbogaconą.

Zalecana jest jednak ostrożność: chociaż nie jest możliwe przedawkowanie w wyniku ekspozycji na słońce, nadmierne spożycie suplementów witaminy D może mieć konsekwencje. Przede wszystkim badania farmakologiczne wskazują na nudności, skurcze brzucha, wymioty i uszkodzenie nerek, a nie można wykluczyć długotrwałego zatrucia, ponieważ organizm magazynuje witaminę słoneczną.

Kiedy mówi się o niedoborze witaminy D?

Zdaniem RKI ma to miejsce, „jeśli w organizmie przez dłuższy czas brakuje witaminy D i występują klinicznie istotne objawy”. Należą do nich krzywica czy osteomalacja – czyli uszkodzenie kości. Należy jednak zaznaczyć, że stężenie witaminy D w surowicy podlega silnym wahaniom sezonowym. Zbyt niska jednorazowo wartość nie powinna świadczyć o długotrwałym niedoborze witaminy słonecznej.

Z medycznego punktu widzenia ewentualny niedobór można wykryć, wykonując badanie poziomu witaminy D u lekarza.

Kim są osoby szczególnie narażone na niedobór witaminy D?

W tym miejscu RKI wymienia przede wszystkim osoby, które rzadko spędzają czas na świeżym powietrzu. Mogą to być także osoby unieruchomione, przewlekle chore lub wymagające opieki. Niezależnie od tego starsze osoby dorosłe „ogólnie są zagrożone, ponieważ wraz z wiekiem zmniejsza się u nich produkcja witaminy D”, a ponadto „zwykle jedzą mniejsze ilości pożywienia, w związku z czym w ich diecie dostarcza się mniej witaminy D”.

Istnieje również zwiększone ryzyko dla niemowląt, „ponieważ nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych”. RKI wymienia także „osoby, które ze względów religijnych lub kulturowych wychodzą wyłącznie z zakrytą skórą, a także osoby o ciemnej karnacji”. To drugie wynika z faktu, że skóra o wysokiej pigmentacji przepuszcza mniej promieni UV.

Z innego powodu zagrożone są także osoby cierpiące na przewlekłe choroby układu pokarmowego, wątroby czy nerek – jeśli przyjmują leki zaburzające metabolizm witaminy D.

Animowany lew opłakuje śmierć innego rysunkowego lwa. To nie mogłoby być bardziej nierealne. Jednak scena z „Króla Lwa”, w której Simba próbuje obudzić zmarłego ojca Mustafę, to jedna z najsmutniejszych scen w historii kina. Klasyczne filmy Walta Disneya sprawiły, że miliony ludzi płakały i nadal to robią. Są takie filmy, które potrafią wywołać ogromne emocje. Wywołuje błyski śmiechu, łez, strachu i przerażenia. Przynajmniej dla niektórych osób. Inni siedzą cicho i czują się jakoś – nic. dlaczego? Czy niektóre drewniane klocki są po prostu niewrażliwe, czy też inne są budowane blisko wody?

Amerykański psycholog Paul J. Zach jest jednym z czołowych umysłów w badaniu emocji. Od 20 lat zajmuje się zagadnieniami neurologicznymi. Marka Marka gwiazda Wyjaśnił, że reakcje emocjonalne mogą być bardzo różne. Wymienia cztery powody, które mają duży wpływ na to, jak wchodzimy w interakcję z filmami.

Cztery powody, dla których ludzie inaczej reagują na filmy, muzykę itp

Znaczenie

„Kiedy temat jest znaczący dla widza, mózg zużywa więcej energii na przetwarzanie doświadczeń przedstawionych w filmie, co zwykle prowadzi do silniejszej reakcji emocjonalnej” – mówi Zach. W neurobiologii nazywa się to „kontrolą odgórną”. Górna część mózgu (kora) kieruje dolne części, które przede wszystkim przetwarzają emocje, aby poświęciły więcej energii przetwarzania na doświadczenie.

Zach wyjaśnia to na przykładzie: „Zanim miałem dzieci, dzieci były dla mnie niewidoczne w życiu i w filmach. Potem, kiedy urodziłem dzieci i bardzo związałem się z nimi emocjonalnie, pojawił się film, w którym dziecko ma trudności i zostaje ranione lub coś podobnego, wywołuje silną reakcję emocjonalną w „Wewnętrznym, ponieważ jest to temat istotny dla mojego życia”.

Pobliskie tereny

Według psychologa Zacha rolę odgrywa także środowisko i środowisko zewnętrzne. „Ludzie kierują się reakcjami innych i reagują bardziej emocjonalnie, oglądając film z dużą widownią, niż gdy oglądają go sami” – wyjaśnia. Zależy więc od tego, gdzie oglądasz film. Sale kinowe zaprojektowano tak, aby zapewniały wciągające wrażenia – z dużymi ekranami i świetnym nagłośnieniem. Obydwa zwiększają reakcje emocjonalne w porównaniu z oglądaniem filmu w domu, nawet jeśli ogląda się go w grupie osób.

Cechy charakteru

Badania Zacha wykazały, że osoby o osobowości agresywnej i wysoce empatycznej silniej reagują na każdą sytuację emocjonalną. Mówi, że te cechy są w dużej mierze dziedziczne. „Ci ludzie są przyjaźni, mili i mają wielu przyjaciół. Dużo też płaczą i śmieją się na filmach”.

Fizyczne wymagania

Zach twierdzi, że zdolność do regulowania emocji jest w dużej mierze funkcją kory przedczołowej mózgu. Kontrola czołowa jest osłabiona, gdy dana osoba jest zmęczona, głodna, zła, przerażona lub w stanach wewnętrznych nadpobudliwych, które osłabiają naszą zdolność kontrolowania naszych reakcji emocjonalnych. Wyjaśnia: „Płacz w samolocie podczas oglądania filmu nie jest niczym niezwykłym ze względu na stres związany z lotem, brak snu, a czasami brak jedzenia”.

Młodzi ludzie mają mniejszą kontrolę nad płatem czołowym i dlatego są bardziej emocjonalni. Według Zacka starsze osoby po 60. roku życia stopniowo tracą kontrolę nad płatami czołowymi, przez co stają się bardziej emocjonalne. Ponadto wysoki poziom estrogenów zwiększa reakcje emocjonalne. Dzieje się tak dwa razy w miesiącu podczas normalnego cyklu menstruacyjnego. Poziom estrogenów jest naturalnie wyższy u kobiet niż u mężczyzn.

Immersja: Co wzbudza nasze emocje

Emocje powstają w wielu miejscach mózgu i aktywują dużą sieć. Psycholog Zach nazywa to „zanurzeniem”. Zasadniczymi składnikami tego neuronalnego zanurzenia są z jednej strony uwaga poświęcona filmowi, a z drugiej rezonans emocjonalny, jaki film wywołuje u widza. Te dwa składniki są powiązane z działaniem neurochemikaliów dopaminy i oksytocyny. „Prowadzi to do szybkiej zmiany reakcji emocjonalnych, co objawia się śmiechem, płaczem, płukaniem gardła i zmianami w oddychaniu” – mówi Zach.

Dlatego też, oglądając filmy pełne emocji, wychodzimy z kina wyczerpani, ale i usatysfakcjonowani. Zanurzenie wywołuje uczucia emocjonalne, które rzadko zdarzają się w prawdziwym życiu. To „jeden z powodów, dla których oglądamy filmy wielozmysłowe w porównaniu z czytaniem powieści”.

Empatię można ćwiczyć oglądając filmy

Jeśli w prawdziwym życiu ludzie są empatami, istnieje duża szansa, że ​​podczas oglądania filmów doświadczą fali emocji. Mało tego, są też „szczęśliwsi, mają więcej przyjaciół i żyją dłużej”. Jednakże stopień empatii jest w dużej mierze uwarunkowany genetycznie. Jednak wyniki badań Zacka i innych sugerują, że empatię można „wytrenować”, co oznacza, że ​​możemy nauczyć się empatii.

Zgodnie z tym badania pokazują, że „osiągając maksymalne reakcje na zanurzenie, ćwiczymy nasze mózgi, aby były bardziej empatyczne w prawdziwym życiu”. Jest to możliwe poprzez filmy, ale także książki, podcasty i muzykę. Zak konkluduje zatem, że oglądanie większej liczby filmów jest korzystne nie tylko dla jednostki, ale także dla całego społeczeństwa. Wreszcie ludzie empatyczni traktują innych z większą troską i uwagą, co wzmacnia więzi społeczne.

Amerykańska badaczka zakłada, że ​​ludzie poszukują tych przeżyć emocjonalnych również po to, aby poczuć więcej, żyć głębiej i być bardziej interesującym. „Wolę porozmawiać z żołnierzem płaczącym podczas seansu „Dunkierki” niż z 20-latkiem szukającym na widowni dziewczyny, z którą mógłby porozmawiać” – mówi.