szczęśliwego Nowego Roku! Albo jak mówią po drugiej stronie Düsseldorfu: Happy Neues! A propos Düsseldorfu: Czy Ty również spędziłeś Sylwestra dumny z sfrustrowanych kieszonkowych liberałów i sfrustrowanych redaktorów w prawicowej bańce, wystrzeliwując w niebo kilka ton piroporitu jako pokaz sztucznych ogni w chybionej obronie wolności?
Poza setkami tysięcy martwych ptaków i milionami oszołomionych zwierząt, nie ma lepszego powodu, aby w roku pandemii siedzieć w samochodzie godzinami, mimo zakazu sprzedaży fajerwerków i kupowania z dumą ton niedozwolonych i nielegalnych fajerwerków w Polsce, niż naprawdę Poczuj się znowu jak Sophie Scholl.
Ponieważ, jak wie każdy model niemiecki w iluzorycznej iluzji demokracji, wymyślonej przez samozwańczych filozofów wolności: Sophie Scholl, w swoim pełnym szacunku odrazie do narodowego socjalizmu, wyrzucałaby Schinnabulera co sekundę najpóźniej 29 grudnia. Przełom roku – pokaz sztucznych petard: bardzo głośnych, zupełnie nieświeżych, bardzo niebezpiecznych, zużytych po kilku sekundach i często też brzydko pachnie.
Nie najjaśniejsze fajerwerki na torcie
Prawdziwy Niemiec. Tradycyjnie myśliwy i zbieracz. Gonił rekordy i nagrody Nobla, zbierając sukcesy i nagrody. Dziś wydaje się, że państwowe izby przyjęć są zalane noworocznym obywatelskim nieposłuszeństwem, by poczuć się jak prawdziwy buntownik na rzecz sukcesu. Wreszcie coś wartościowego w ponurym życiu drobiazgu. Daj przykład, który widzi więcej osób niż kilku fanów Michaela Wendlera i Stefana Homburga Jüngera wzywających do wielkiej rewolucji w Telegramie.
Kiedy ziemia poetów i myślicieli stała się ziemią demagogów i niezadowolonych ludzi? Kiedy dylemat edukacyjny zaczął być wciągany w plagę „wolności” przez kolumny komentarzy, ponieważ brzmi to lepiej niż „egoizm”? Bo kto nie zna tego mitycznego artykułu Ustawy Zasadniczej: „Każdy ma prawo do swobodnego rozwoju swojej osobowości, o ile nie narusza praw innych osób i nie narusza porządku konstytucyjnego ani prawa moralnego. kiedy przedstawianie wszystkiego jest dozwolone ze względu na wolność”?
Bernd chce dr. Utrzymuj Caldwella mały
Niewiele im zostało. SPD wygrała wybory do Bundestagu, szczepienia są obowiązkowe – nie można już polegać na Trybunale Konstytucyjnym. Każdy, kto chce być rozsądny przynajmniej w połowie w styczniu 2022 roku, którego obsada postaci jest teraz mniejsza niż podstawa prawna, na podstawie której Beatrix von Storch chce pozwać Słońce.
Dzisiejsi afrykańscy myśliciele zainteresowani zasięgiem wolą nie być zaliczani do puli ekspertów, którzy dzielą się swoimi odkryciami naukowymi z Naidoo, Heldmannem, Schweigerem czy dr. Leonarda Caldwella. że dr. Nawiasem mówiąc, według Wikipedii, prawdziwe nazwisko Caldwella to Bernd Klein, nie jest lekarzem i pracuje na pełen etat jako oszust, teoretyk spiskowy i rzekomy uzdrowiciel cudów, ale tylko dla fetyszu ucha wśród moich czytelników.
Dla współczesnych, którzy obawiając się ostracyzmu społecznego, nie ośmielają się podtrzymywać podziwu dla Bodo Schiffmanna, Rainera Voelmicha i Evy Rosen, przynajmniej dopóki nie mają własnych kolumn w Welt, jedynymi pozostałymi ikonami są Wolfgang Kubicki i Sahra Wagenknecht. Nawet dawni zwolennicy tego modelu, tacy jak Hendrik Strick, zaginęli, odkąd zawarli wspólną sprawę z Karlem Lauterbachem w Zgromadzeniu Ekspertów.
Pożegnanie Dubaju przez junimond
Ale wyszedłem z tematu. Chodziło o ostatni niekwestionowany bastion pomocników: petardy. Cóż za ekscytujące poczucie luksusu, kiedy Joanna d’Arc jest neoliberalką z arsenałem wysokiej jakości bandytów przemyconych w funduszu szpitalnym, za który zostanie po raz pierwszy uwięziony na 30 lat pod zarzutem terroryzmu w Dubaju.
Sylwester, czyli jak mówi publiczność Build TV: Sylwester. Ostatni dzień w kalendarzu gregoriańskim. Dzień, w którym patriotyczny bojownik o niemieckie dobra kultury zawodzi niezawodnie nawet na poziomie pisowni ucznia szkoły podstawowej. Od autora: celowo nie ma tu płci, ponieważ udowodniono, że dziewczynki są mądrzejsze od chłopców.
Nie ma to znaczenia w kontekście, ale zawsze czekam na 2000 różnych komentarzy, które anonimowi bohaterowie klawiatury zostawiają odruchowo, gdy tylko pojawi się gdzieś słowo „seks”. Wściekłą histerię łatwiej jest kontrolować niż marionetki „Augsburger Puppenkiste”.
Wesołe wiadomości!
Ciekawostka: Dusseldorf jest nieco podobny do Dubaju. Po prostu przestań przy złej pogodzie. Poza tym jest mnóstwo 60-latków i 60-latków, którzy wyglądają na 35. A jeśli zapytasz prawdziwych fanów Altbier, tak jak na wakacjach dla młodzieży w Eldorado, ich głównym źródłem dochodu jest Twoje konto na Instagramie Wypełniony herbatą fitness i powiedzeniami z kalendarza, nie ma już nic niesamowitego, nawet w Dusseldorfie, po prostu marnej pustyni. Na przykład Kolonia.
W ramach przysługi dla Was, drodzy czytelnicy, pod koniec roku wybrałem się na specjalną wycieczkę do Dubaju, aby porozmawiać wyłącznie o Orientalnym Pudełku Krawieckim. W uznanym domu, no cóż, gwiazdy takie jak Sami Slimani, Georgina Flor, Fiona Erdmann czy Simone Dessault, zawsze jest lato. Jakże szczęśliwe było Księstwo, że moja podróż od brawurowej orgii fajerwerków do elity wolności zaprowadziła mnie do stanu pustynnego wszystkich miejsc dzięki temu, że witają mnie spontanicznie tylko w trzy z pięciu deszczowych dni w roku.
Pustynia żyje
Poza tym prawie wszystkie stereotypy są prawdziwe w Dubaju. Istnieją sztucznie hodowane marchewki. A na nich rosyjskie żony niosą swoje sztuczne piersi na spacer po sztucznie zdobionych wieżach sypialnych w stylu orientalnym. W ten sposób rośnie to, co należy do siebie. Wielu influencerów zajmuje stanowisko w hotspotach fotograficznych.
Niemal boi się przypadkowego wpadnięcia w kod rabatowy. Gwiazdy chwalą ten kraj za tanie mieszkania i prosty styl życia. Szlachta, prawdziwe pieniądze, wartość bezpieczeństwa. Podczas gdy nowo zamożne kobiety w Londynie czy Nowym Jorku mogą zerwać kolczyki Cartiera na ulicy (w razie potrzeby z półuszem), Dubaj jest bezpieczny.
Oczywiście 0% polityka podatkowa nie ma znaczenia. Jasne. Nienagrane demonstracje, w których myśliciele stronniczo gromadzili się z nazistami, agitatorami AfD i obywatelami Rzeszy przeciwko środkom Corony, są w rzeczywistości nieszkodliwymi wycieczkami. Możesz też powiedzieć: nie zostałeś złapany, bo to nie są ograniczenia, to zupełnie nieszkodliwe badanie rynku zabawek erotycznych.
Statki marzeń toną
Poza tym w tym tygodniu było trochę podniecenia. Influencerka Caro Dauer zadebiutowała jako aktorka na pokładzie pierwszego niemieckiego żaglowca, The Ship of Dreams. Zamiast chwalić uroczą kobietę z Hamburga za płacenie podatków od jej dochodów na Instagramie, zamiast spotykać się codziennie z Sarah Harrison na brunchu w Burj Al Arab w Dubaju, sąd na Twitterze wolał poświęcić się jego misji: projektantowi (uwaga!) ciągłe rozdrażnienie. Tak tak. Kalambury z czasem trwania i czasem trwania. Innowacyjny język tak pyszny jak półmisek Versace kebab. Swoją drogą, Carpfentech Wayne’a jest moim ulubionym.
W każdym razie Caro D’or została wkrótce pozbawiona jakiegokolwiek talentu. Zwłaszcza od osób, które potwierdziły ustnie, że nigdy wcześniej nie słyszały o Caro Daur. To właśnie ci członkowie Akademii polecili Daurowi, aby nadal serwował tosty z awokado na Instagramie, z wyłączeniem elity intelektualnej. To wspaniale, że oprócz 80 milionów trenerów krajowych i 80 milionów wirusologów, mamy teraz w Niemczech 80 milionów zdobywców Oscara.
Cóż, historia była trzeciorzędną wersją światowego hitu „Notting Hill”. Czego brakowało większości filmów dyplomowych i krytyków aktorskich: Caro nie napisała scenariusza. To nie ma znaczenia – echo jest ważne, bo nie mamy innych problemów. Jeśli Joshua Kimmich pojawi się na następnym „miejscu zbrodni”, drzewo prawdopodobnie spłonie na zawsze. Zgłoszę się!
Wiadomości polityczne są nudne i nudne? Nasze obecne bajki udowadniają, że jest inaczej – każdego dnia na nowo.
Dziennikarz telewizyjny Tomasz Siekelski zamieścił w weekend na YouTube film dokumentalny o nadużyciach w polskim Kościele katolickim. Film osiągnął już ponad siedem milionów wyświetleń.
Umieszczony na YouTubie dokument o molestowaniu seksualnym duchownych wywołał w Polsce powszechną panikę. Dokument znanego dziennikarza telewizyjnego Tomasza Szekelskiego przedstawia historię osób, które padły ofiarą przemocy ze strony urzędników kościelnych.
Pokazuje między innymi spotkania ofiar z byłymi oprawcami. Omówiono także tuszowanie i opóźnienia w kilku sprawach ze strony biskupstwa. Film nosi tytuł „Tylko nie mów nikomu” (niem. „Nie mów nikomu”).
Siedem milionów wyświetleń na YouTube
Koszt filmu, wynoszący 105 000 euro, zebrano dzięki crowdfundingowi. Dwugodzinny dokument w ciągu pierwszych 24 godzin obejrzało ponad trzy miliony widzów. Obecnie ma ponad siedem milionów wyświetleń. Film można oglądać z napisami polskimi i angielskimi. W filmie mogą być także wyświetlane napisy w języku niemieckim. Widzowie mogą wybrać je w Ustawieniach.
W wyniku działań edukacyjnych papieża Franciszka Kościół katolicki w Polsce stara się obecnie bardziej agresywnie zająć się problemem molestowania. W marcu polskie biskupstwo poinformowało, że od 1990 r. do połowy ubiegłego roku Kościół zgłosił 382 przypadki molestowania. 198 ofiar w chwili popełnienia przestępstwa miało mniej niż 15 lat. Sekelskiemu nie udało się jednak przeprowadzić wywiadu z przedstawicielem episkopatu na temat swojego filmu.
Biskupi i politycy reagują na dokumentację
„Przepraszam za każdą krzywdę, jaką Kościół wyrządził ludziom” – powiedział w sobotni wieczór polski arcybiskup Wojciech Polak. Film był „głęboko poruszony”.
Konferencja Episkopatu Polski również z radością przyjęła film i ponownie przeprosiła za znęcanie się nad dzieckiem. Jej przewodniczący biskup Stanisław Gądecki powiedział: „W imieniu całej Konferencji Episkopatu pragnę serdecznie przeprosić wszystkie osoby, których to dotknęło”. Podziękował reżyserowi za jego pracę. Oglądał dokument Sekelskiego „wzruszony i zasmucony”. Szef rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość Jarosław Kaczyński zapowiedział w niedzielę w świetle filmu zaostrzenie walki z pedofilią.
W Koningsdag królowa Máxima zaskoczyła wszystkich odważnym nakryciem głowy i pojawiła się z rojem motyli na głowie. Jednak wybór jej stroju nie był przypadkowy.
Emmen – Król Willem-Aleksander kończy 57 lat i cały kraj świętuje. Tradycyjnie dzień ku czci holenderskiego monarchy, znany również jako „Koningsdag”, obchodzony jest w całym kraju poprzez festiwale i imprezy uliczne. Jednak na oficjalnym przyjęciu to nie król Willem-Aleksander przykuł uwagę wszystkich; Królowa Maksima (52).
Rój motyli na głowie: królowa Máxima dokucza jej specjalnym dodatkiem w „Koningsdagu”
Król Holandii Willem-Alexander spędził swój wyjątkowy dzień w mieście Emmen, położonym w południowo-wschodniej części holenderskiej prowincji Drenthe. Towarzyszyła mu żona, królowa Máxima (52 lata) i ich trzy córki: Amalia (20 lat), Alexia (18 lat) i Ariane (17 lat).
Jak donosi holenderski dziennik De Telegraaf m.in. holenderską rodzinę królewską przyjęli tam burmistrz miasta Erik van Oosterhout i Jetta Klinsma, komisarz królewski w Drenthe. Naturalnie nie poszli na kompromis w kwestii mody na tę okazję.
Podczas gdy król Willem-Aleksander zachowywał prostą powściągliwość w niebieskim garniturze z lekkim krawatem, królowa Maxima błyszczała w szerokiej zielonej sukni i białej marynarce. To, co szczególnie przykuło uwagę, to ozdoba do włosów w kształcie roju zielono-złotych motyli.
Królowa Máxima przyciąga uwagę swoim nakryciem głowy: a oto dlaczego
Według holenderskiego magazynu libelle.nl ten przyciągający wzrok dodatek pochodzi od Perry’ego Rotjesa. Projektantka tworzyła w przeszłości biżuterię dla królowej Máximy. Wybór tego charakterystycznego egzemplarza nie powinien być przypadkowy. Ponieważ miasto Emmen znane jest jako miasto motyli. Mówi się też, że wyboru kolorystyki swojej garderoby dokonała świadomie. Flaga Emine jest zielono-biała.
Michael Verhoeven, mąż Sinty Berger i reżyser filmu „Biała róża”, zmarł w poniedziałek w wieku 85 lat po ciężkiej, krótkotrwałej chorobie.
MONACHIUM – Michael Verhoeven odniósł światowy sukces filmami takimi jak „Biała róża” i „Straszna dziewczyna”. Teraz świat filmowy i jego żona Sinta Berger żegnają się: Verhoeven zmarł 22 kwietnia w wieku 85 lat. Podzieliła się tym jego rodzina Niemiecka Agencja Informacyjna W Monachium z. W związku z tym reżyser przed śmiercią przeszedł krótką i ciężką chorobę choroba Rodzina początkowo nie chciała podać więcej szczegółów na temat przyczyny śmierci. W piątek zostanie pochowany w najbliższej dzielnicy.
Zmarł Michael Verhoeven: urodzony w aktorskiej rodzinie i posiadający kwalifikacje lekarza
Verhoeven urodził się w Berlinie w 1938 roku. Dorastał w teatralnej rodzinie. Jego matka Doris była aktorką, a ojciec Paul aktorem oraz reżyserem teatralnym i filmowym. Verhoeven zadebiutował w teatrze w wieku 13 lat w sztuce „Pünktchen und Anton” opartej na tej historii Powieść Erica Kastnera. Verhoeven dostał swoją pierwszą rolę filmową w Latającej klasie (1953), także adaptacji filmowej Kästnera.
Po kolejnych rolach w „Paukerze” (1958) i „Młodzieży sędziego” (1960) w reżyserii ojca, Verhoeven po ukończeniu szkoły średniej w 1957 roku zdecydował się zostać lekarzem, a następnie studiował medycynę w Monachium, Berlinie i Homburgu. Ukończył je w 1969 roku, uzyskując doktorat z „Psychologicznego maskowania guzów mózgu”.
Verhoeven poślubił Sentanę Berger w 1966 roku i wraz z nią założył Sentana Filmproduktions.
Jednak podczas studiów Verhoeven kontynuował działalność aktorską i zaczynał jako niezależny reżyser filmowy. Podczas kręcenia filmu „Jack i Jenny” (1963) Verhoeven poznał swoją żonę, Sintę Berger. W 1966 roku pobrali się i oboje założyli firmę Sentana Film Production. W 1967 roku Verhoeven zadebiutował jako reżyser filmem „Parungen”.
wysoki filmportal.de Mało który reżyser tak konsekwentnie i bezpośrednio zajmuje się w swoich dziełach kwestiami politycznymi. Główny nacisk położono na rozliczenie się z narodowym socjalizmem. Swoimi filmami wielokrotnie wywoływał dyskusje.
Sukcesy Verhoevena: „Biała róża” wywołała dyskusje – „Straszna dziewczyna” była nominowana do Oscara
Tak też jest w przypadku jego najsłynniejszego dzieła „Biała róża” (1982). W napisach końcowych filmu krytykowano fakt, że wyroki śmierci wydane przez „Sąd Ludowy” na grupę oporu były nadal uznawane przez niemiecki sąd za prawomocne. Prezentacja wywołała poważną debatę, a orzeczenia zostały unieważnione dopiero w 1998 roku.
Film „Straszna dziewczyna” (1991) pokazał, jak dziewczyna w swoim rodzinnym mieście zbiera informacje o nazistowskiej przeszłości i spotyka się z tego powodu z wrogością. Film był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny w 1991 roku. Jego główne role wielokrotnie grają kobiety oporu, jak miało to miejsce w jego ostatnim filmie „Matka Courage” (1994), poruszającym tematykę narodowego socjalizmu.
Następnie ukazały się takie dzieła jak „Nieznany żołnierz” z 2006 roku, poruszający tematykę brytyjskich zbrodni wojennych podczas II wojny światowej. W tym roku otrzymał także nagrodę za całokształt twórczości Festiwalu Filmów Żydowskich. Poruszał także kwestię amerykańskiej kary śmierci w swojej pracy „Druga egzekucja – Ameryka i kara śmierci” (2011). W 2016 roku Verhoeven ponownie powrócił do kina jako producent filmu „Witamy w rodzinie Hartmannów” w reżyserii jego syna Simona Verhoevena.
Federalny Krzyż Zasługi i nie tylko: Michael Verhoeven otrzymał te nagrody
Był jednym z założycieli Niemieckiej Akademii Filmowej w 2003 roku i laureatem wielu nagród filmowych i politycznych, w tym Medalu Josefa Neubergera (1997) przyznawanego przez Centralną Radę Żydów i Federalnego Krzyża Zasługi (1999). . ) i Bawarski Order Zasługi (2002). W styczniu 2022 roku otrzymał za całokształt twórczości Nagrodę im. Helmuta Kuttnera przyznaną przez stolicę stanu Düsseldorf.
Niedawno świat filmowy opłakiwał także śmierć reżysera Percy'ego Adlona, który zmarł w wieku 88 lat. Wielki smutek odczuwa także zmarły aktor Fritz Weber.
