Hospital Summit dotyczy nagłych przypadków w izbach przyjęć. Zamiast najpierw iść do lekarza, coraz więcej osób szuka pomocy właśnie tutaj. Tak samo było w Moguncji – do czasu, gdy klinika uniwersytecka rozpoczęła projekt pilotażowy.

Na parterze budynku 605 Szpitala Uniwersyteckiego w Mainz, dr. Birgit Schulz do pacjenta. Młody mężczyzna skarży się na silne bóle głowy i nagłe omdlenia.

Po kilku minutach internista zorientował się, że ten pacjent nie musi jechać na izbę przyjęć. Wkrótce może zostać odebrany przez krewnego i przez kilka najbliższych dni powinien wracać do zdrowia w domu. Lekarz wystawi receptę.

Wirtualna poczekalnia

Tymczasem Schulz wciąż wpatruje się w monitor swojego komputera. Tam ma wirtualną poczekalnię. Na pacjencie i jej danych widzi czerwoną kropkę – to oznacza: potrzebne jest pilne leczenie.

Młoda kobieta leży na łóżku zabiegowym w sąsiednim pokoju. Ona nie może chodzić sama. „Od dzisiejszego ranka serce wali mi mocno, a klatka piersiowa mocno uciska. Mam też duszności” – mówi kobieta o słabym głosie, która kilka dni temu urodziła.

Pielęgniarka oddziałowa wykonuje kilka krótkich badań, a następnie informuje specjalistę. Pacjent trafia bezpośrednio na izbę przyjęć. Zapytana, jak długo musiała czekać, kobieta na wózku inwalidzkim odpowiedziała: „To było bardzo szybkie. Dotarcie tam zajęło mi tylko kilka minut”.

Gabinet lekarski w szpitalu

Obaj pacjenci zostali wstępnie przebadani w czymś w rodzaju gabinetu starszego lekarza w szpitalu. Tu zapada decyzja: udać się na szpitalną izbę przyjęć, czy wystarczy leczenie ambulatoryjne? Lekarze rezydenci i lekarze rezydenci Szpitala Uniwersyteckiego rozpoczęli ten pilotażowy projekt prawie cztery lata temu.

Ta koncepcja nosi nazwę „Ogólna praktyka kliniczna na uniwersyteckim kampusie medycznym”, w skrócie APC. Celem jest lepsza segregacja pacjentów z wyprzedzeniem, aby zapobiec przeciążeniu oddziału ratunkowego i zapewnić im szybkie i odpowiednie leczenie.

„Izba przyjęć to Formuła 1 w medycynie”

„Jesteśmy bardzo zadowoleni z wyników” – mówi prof. Norbert Pfeiffer z zarządu szpitala. Tutaj praktyka medyczna i pogotowie działają ręka w rękę. Przyniosło to ulgę pacjentom i personelowi. „Izba przyjęć to Formuła 1 w medycynie – i tak powinno być” – mówi Pfeiffer.

Za planem przemawiają liczby

Internista APC, Schulz, ma solidne statystyki na ten temat. W związku z tym w ubiegłym roku do ABC przybyło 4227 pacjentów. „Tylko 18 proc. trafiło na SOR po wstępnym badaniu. Tu praktycznie leczyliśmy 71 proc. Pozostałych skierowano na dalsze badania. To też nie były stany nagłe” – wyjaśnia lekarz. „Koledzy na izbie przyjęć mogą pracować lepiej, ponieważ leczą tylko ciężko chorych. Pacjenci są generalnie szczęśliwsi. Mają więcej czasu, co jest bardzo ważne”.

Presja na izby przyjęć wzrosła w ostatnich latach, nie tylko w Maine. W całym kraju wzrosła liczba bezpośrednich wizyt w SOR. W 2009 roku leczono prawie 15 milionów pacjentów w nagłych wypadkach. Dziesięć lat później było to już ponad 19 milionów – wzrost o 28 procent.

Jak sieć w całym kraju?

Politycy i przedstawiciele służby zdrowia od lat debatują nad reformą systemu ratownictwa medycznego. Oprócz oddziałów ratunkowych służby ratunkowe wymagają również lepszego zarządzania pacjentami. Rescue Services Alliance ostrzegało w grudniu, że systemowi grozi upadek.

Dlatego grupa ekspertów powołana przez federalnego ministra zdrowia Karla Lauterbacha (SPD) zaproponowała utworzenie w szpitalach tzw. Zintegrowanych Centrów Ratunkowych (INZ). Po przedstawieniu pacjentów należy podjąć decyzję, gdzie mają być dalej leczeni: w gabinecie łączonym czy na izbie przyjęć.

Szpitale i ośrodki lekarzy grupowych muszą w nich uczestniczyć. Ponadto powinny istnieć Zintegrowane Centra Kontroli (ILS), aby lepiej organizować telefoniczne połączenia alarmowe, tak aby pacjenci mogli być segregowani od samego początku.

Różne reakcje

Minister Zdrowia Unii poparł już pomysł ekspertów: „Celem dobrej intensywnej terapii jest szybka i skuteczna pomoc pacjentom, którzy jej potrzebują. Aby to zrobić, musimy rozbić istniejące struktury i je zreorganizować. Naczelną zasadą jest że opieka powinna mieć miejsce tam, gdzie jest to medycznie konieczne i ma sens. Rekomendacje Komisji Szpitalnej są dobre dla takiej reformy”.

Opinia Komisji spotkała się z mieszanymi reakcjami. AOK z zadowoleniem przyjmuje propozycje: „Pacjenci wreszcie potrzebują centralnego punktu i opieki w nagłych wypadkach z jednego źródła” – powiedziała CEO Carola Reimann.

Z drugiej strony „Shadow Than Light” przygląda się National Association of Statutory Health Insurance Physicians. Całość wygląda jak „szpital-pomyśl-życzenie” – skrytykował wiceprezes Stefan Hofmeister. Praktyki i tak są otwarte w ciągu dnia i zajmują się większością pacjentów z około 600 milionami przypadków leczenia rocznie. „Jednakże, jeśli w tym samym czasie trzeba regularnie obsługiwać służby ratownicze, działanie w praktyce jest prawie niemożliwe. Propozycje Komisji tak naprawdę nie stanowią wkładu w najlepsze łączenie i koordynację ograniczonych zasobów”.

Klinika Uniwersytecka w Moguncji uważa się za pioniera

Ale dlaczego więcej osób udaje się prosto na pogotowie? Dyrektor kliniki Pfeiffer od kilku lat obserwuje rozwój Moguncji: „Z jednej strony jest tam mniej lekarzy wiejskich przez 24 godziny na dobę. Z drugiej strony ludzie są lepiej poinformowani: jeśli mam ból serca, czy to prawdopodobnie zawał serca? W takim razie potrzebuję centrum, w którym mogę się szybko przedstawić. ”

Tak więc Pfeiffer oczekuje teraz szybkiej decyzji rządu federalnego – również dla własnej korzyści, ponieważ APC w Moguncji jest obecnie nadal opłacany przez krajowe stowarzyszenia kas chorych i alternatywne towarzystwa ubezpieczeń zdrowotnych w Nadrenii. – Palatynat. Finansowanie kończy się z końcem przyszłego roku.

„Model musi obejść cały kraj, ale musi być stale finansowany. Nie ma jeszcze regulowanej płacy”. A jeśli opinia i związane z nią finansowanie nie powinny jednak przyjść? „W takim razie spróbujemy kontynuować w ten sposób. Miejmy nadzieję”.