Wydawnictwo Secession zdobyło Grand Prix Berlina za wydawnictwo. Tutaj pojawiają się szlachetne księgi, które interweniują.

Czasami najlepsze odkrycia są przypadkowe: Christian Ruzicska Zdjęcie: Dagmar Morath

Światowej sławy kaligraf i projektant informacji Eric Spekermann stoi w swoim warsztacie drukarskim p98a na podwórku przy Potsdamer Straße w Berlinie-Tiergarten w starej prasie i każe pracownikowi wyjaśnić mu stan renowacji. Każdy, kto lubi brać sprawy w swoje ręce, jest na tym warsztacie we właściwym miejscu. Wokół stoją liczne zabytkowe maszyny drukarskie, otoczone narzędziami drukarskimi, takimi jak ślusarze, naczynia zecerskie i niezliczone ryciny wykonane z drewna i ołowiu.

To dobre miejsce, żeby go poznać Wydawnictwo Berlińska Secesja Blisko, bo Spiekermann zaprojektował w swoim programie wiele książek. To także dobre miejsce, ponieważ książki tego wydawcy, który niedawno zdobył 35 000 euro z wydziałów kultury i Europy Senatu Berlina oraz Ekonomii, Energii i Biznesu, są łatwe w dotyku.

Kilka minut później Eric Spekerman i wydawca Christian Rosickska siedzieli w biurze w warsztacie drukarskim i mieli rozmawiać o książkach, które wspólnie tworzyli. Zimowe berlińskie niebo za oknem to szary blaszany dach. Ale kiedy Spiekermann i Ruzicska zaczynali, mógł to być spokojny letni wieczór lub wietrzny jesienny poranek.

„Sama książka niewiele się zmieniła w ciągu ostatniego stulecia” – mówi Spipperman i uśmiecha się. Mówi, że książki nie tylko powstały, ale zostały stworzone specjalnie dla ludzi. – Jestem przekonana, że ​​wszystkie historie na tym świecie zostały już opowiedziane – dodaje Rosickska, zakładając kosmyk włosów za ucho.

To ciekawy dźwięk

Już w drugim zdaniu, które obaj mówią, aby wyjaśnić wydawnictwo separacji, są w porządku. „Dzięki tym książkom nadal może dojść do kryzysu, jeśli pozwala na to narracja”, mówi radośnie Spiekermann – i raporty o kruchych pauzach, które można umieścić między rozdziałami, na przykład, oraz kolorowe wyklejki, które zawsze łączą okładkę książki i papier. podkładka, ale po rozdzieleniu końcówek Dodatkowa klapka lewa i prawa.

— Historie można było opowiadać tyle razy — wtrącił Rosicks głośnym śmiechem i dzikimi ruchami rąk. „Kiedy dźwięk jest nowy, chcę go śledzić”. Myśli przez chwilę, a potem z przerwami: „Jak wygląda rytm, jak wygląda scenariusz, gdzie ci to przeszkadza”. Potem odchodzi, nawet daleko.

Kiedy w 2009 roku Christian Rosickska założyła Secession Verlag, na scenie wydawniczej nie była to już pusta karta. Razem z Michaelem Zollnerem założył Tropen Verlag w 1998 roku, gdy miał zaledwie dwadzieścia kilka lat. Wydawnictwo zostało uznane za jedno z najbardziej ekscytujących młodych wydawców. Między innymi wprowadził do Niemiec Jonathana Lethema, jednego z najbardziej amerykańskich autorów swojego pokolenia. Nawet na okładkach książek Tropina widać było, że paranoiczna młodzież została tu umieszczona, przynajmniej po to, by zepsuć establishment: znaki zamiast liter i ISBN obok nazwisk autorów.

Wydawca się zmienił

Ale potem, co zaskakujące, Michael Zollner sprzedał trofea Clete Kota, Rosickska musiał się zmienić. W pewnym momencie natknął się na rękopis napisany przez jego przyjaciela z college’u, pisarza Stephena Ole, który, jak mówi do dziś, „po prostu go porwał”. Wraz z Susan Schinzel, dyrektorem sprzedaży w Ammann Verlag, która zmieniła się wkrótce potem, założył Secession w Szwajcarii. Jak większość publikowanych tam autorów, Ahli pozostała lojalna wobec wydawnictwa.

Ale separacja się zmieniła. Wydawca ma teraz siedzibę w Berlinie. Susan Schinzel opuściła separację, podobnie jak Joachim von Zeppelin, który pojawił się w 2009 roku. Jednak wydawca ma się dobrze. „Żyję skromnie, ale zarabiam na życie z pracy” – mówi Rosickska. Z powodu Corony było bardzo mało wydarzeń, bardzo mało spotkań twarzą w twarz, to jest w porządku. Rosickska wciąż nie może się doczekać nadchodzącego wiosennego programu.

Ale co to za wydawca? Na pierwszy rzut oka publikowane tu książki wydają się niemal konserwatywne. Wszystkie wydają się podobne, na początku wydają się głównie szlachetne. Do tego dochodzi antyczna nazwa, nawiązująca do secesji wiedeńskiej, czyli secesji. Istnieje również seria książek o nazwie The Hand Library of Romance, która analizuje podejście epoki do tematów takich jak „duchy” czy „zwierzęta”. Czy Secesja jest wydawcą dla nauczycieli szkół wyższych?

„Nie trzeba być piśmiennym, żeby być dobrym czytelnikiem”, mówi Christian Rosickska, zwracając również uwagę na umiarkowane ceny jego książek, które często wynoszą od 18 do 25 euro, i znów się śmieje.

Nie chcesz ekranów dotykowych

Wydawca entuzjastycznie informuje, że często rozdaje książki młodym ludziom, którzy odwiedzają separatkę na targach książki i mówią, że mają już dość e-booków.

Christian Rosickska Zdjęcie: Zdjęcie: Dagmar Morath

Ruzicska to człowiek, który w latach 80. był wyraźnie towarzyski bez urządzeń cyfrowych, ale dzisiaj interesuje go także młodzież. „Mam wrażenie, że są samotni i niedoświadczeni. Wiele osób, z którymi rozmawiałem, tak naprawdę nie wie, co ze sobą zrobić”.

Podobnie jak obecnie dla wielu kolegów Rozhekskiej, w tym berlińskich wydawnictw Guggolz, Matthes & Seitz i Das Kulturelle Gedächtnis, książka jako przedmiot dla niego nie jest już symbolem burżuazyjnego statusu, ale jednoczesną reklamą przy zakupie informacja jest obsługiwana wyłącznie prawie na ekranach dotykowych. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy młodzi autorzy pojawiają się w wydawnictwie, którego scenariusze padają ofiarą, jest to trudne, a czasem nawet niegrzeczne – i których nadal nie musisz śledzić na Twitterze, ale zamiast tego nie przerywają im aktualna pogoda lub inne ważne wiadomości, cały gęsty książka Długo.

„Jaka narracja jest potrzebna społeczeństwu w określonym czasie? Dokąd idziemy?” To pytania, które dotyczą Rosickskiej.

książki o dystopii

To są pytania, które rozbrzmiewają w każdym programie rozstania. Również w tym ostatnim, jesienią 2021 r., 23 od wydawcy. Trzy dystopijne książki pojawiły się w „Rozstanie”, powieściach wścibskich, odważnych artystycznie i politycznie czujnych. Niemiecki pisarz Bjorn Kern przedstawia swoją najbardziej eksperymentalną powieść, swego rodzaju powieść gotycką, opowiadającą o poszukiwaniu ojca przez syna w skazanym na zagładę krajobrazie fantasy we wschodnich Niemczech. „Nie mogłem uciec od tego rękopisu” – mówi Rosickska.

Belgijski pisarz Antoine Waters przytacza przypowieść o parze bliźniaków, które uwalniają się z pozornie surrealistycznego systemu wyzysku, korupcji i przemocy. „Po prostu wspaniały” – mówi Rosickska.

Kanadyjska pisarka Caroline George dodaje powieść o młodej kobiecie, której dążenie do fizycznej doskonałości kończy się w wirtualnym świecie. „Wspaniały tytuł naszych czasów” – powiedziała Rosickska.

Rozmowa z Ruzicską trwała już godzinę, Erik Spiekermann już dawno wyszedł do pracy, a blaszana podsufitka znika na zewnątrz, bo robi się ciemno. Rosickska zawsze była literackim szaleńcem, zdeterminowanym, który lubi się złościć, gdy opowiada o swoich książkach. Źle to podsumowuje. A kto przechodzi od stu do tysiąca, gdy chce wyjaśnić, dlaczego książka powinna zostać opublikowana.

Najlepsze odkrycia są losowe

Jak wymyśla książki, które publikuje? Oczywiście, jak mówi, istnieje niezawodna sieć współpracowników i dobrych tłumaczy, którzy dużo mu szepczą. Ale czasami, jak przyznaje, najlepsze odkrycia są przypadkowe. Mówi, że trudno to opisać. Potem zaczyna się kolejne z jego długich wyjaśnień.

Bo potrafi to bardzo wyraźnie opowiedzieć na przykładzie książek polskiego autora Jakuba Macieki, wciąż mało znanego w Niemczech, ale od dawna uważanego za ważny głos w ojczyźnie. Ruzicska poznała Małeckiego na wycieczce do Krakowa. Początkowo była tylko polskojęzyczna okładka książki, która jakoś zrobiła na nim wrażenie. „Nie umiem mówić po polsku” – śmieje się.

Następnego dnia Rosickska przeczytała pierwsze dziesięć stron książki po angielsku.

Dwa dni później odbyła się trzygodzinna rozmowa z autorem. „Wciąż nie rozumiem, jaki rodzaj magii tam działał” – mówi Rosickska, pocierając podbródek. W ubiegłym roku w Niemczech ukazała się pierwsza powieść Małeckiego Rust, opowiadająca o małym polskim miasteczku, w którym podczas II wojny światowej doszło do niewypowiedzianych okrucieństw. Będzie to kolejna w tym roku druga powieść Małeckiego, Saturnin. „Tym razem”, ujawnia Rosicks, jej oczy błyszczą, „książka jest inspirowana babcią autora” i ona też zaczyna o niej mówić.

jak kontynuować

A tymczasem naprawdę nadszedł czas w Berlinie, czas skierować rozmowę na zwykłe kanały, zadać ostatnie obowiązkowe pytania. Na przykład: czy zerwanie pozostanie jednym wydawcą po odejściu partnera? „Przyszłość zna wiele ścieżek, po prostu musimy nimi podążać” – mówi Rosicka.

A jak będzie kontynuowana separacja po zakończeniu Corony? – Och – wzdycha Rosickska i po raz pierwszy tego wieczoru robi się trochę cicho. „Książki z przyszłej wiosny są w stanie stać się większymi statkami, życzę im tego. A potem płyniemy dalej w przyszłość.”

Potem szybko znów energicznie machnął rękami. „Ale oczywiście nie uspokoję się nawet wtedy” – śmieje się.