Jak zacząć od tego trudnego tematu? Wojna Rosji z Ukrainą. Wojna to nie rozmowa przy ognisku, to śmierć, zniszczenie i łamanie praw człowieka najgorszego w Europie, kilkaset kilometrów na wschód od Berlina. Wojna, o której myśleliśmy, że jest prawie niemożliwa po złych doświadczeniach dwóch wojen światowych. Dziesiątki milionów zgonów, musisz być wystarczająco ostrożny. Tak, ocena Putina była błędna, wszyscy, polityka, biznes i media oceniali go inaczej. Krytycy więc wypowiadali się z wyrzutem o koncepcjach Putina, bo sami powiedzieliby, my, prezydent Rosji, że nie wierzymy w wojnę, w jego wojnę z Ukrainą. Socjaldemokraci są tu wymienieni z imienia i nazwiska, a przede wszystkim Gerhard Schröder, przyjaciel Putina, który chwalił Rosjan za to, że są nieskazitelnymi demokratami. Być może Schroeder chciał zabrać tam swojego przyjaciela. Ale Angela Merkel (CDU) miała powiązania z Putinem i oboje mówią płynnie po niemiecku i rosyjsku. Dobry interes z Rosją został doceniony przez biznes, a Moskwie się darzy zaufaniem. Rosyjski gaz był tani i wszyscy na tym korzystali. Nord Stream 2, gazociąg (przed którym ostrzegała Europa Wschodnia) Mówiliśmy o dywidendzie pokojowej. Nigdy więcej wojny i wiecznego pokoju. Naiwny naukowiec, prawda?

Dopóki coś się nie zmieniło. Przez rządy Obamy lekceważyć Rosję (mocarstwo regionalne)? Rozszerzenie NATO na wschód? Myśli o ewentualnym członkostwie Ukrainy w NATO? Troska Putina o okrążenie zachodniego sojuszu Rosji? A może marzeniem Putina o zostaniu supermocarstwem? Wielka Rosja? cara Putina? W 2001 roku sam Putin swoim przemówieniem w Reichstagu zadziwił prawie wszystkich posłów do Bundestagu i otrzymał owację na stojąco. Ale w pewnym momencie wiara w demokratę i filantropa Putina się skończyła. 13 lutego 2022 r., po ponownym wyborze na prezydenta federalnego, Frank-Walter Steinmeier zawołał do władcy na Kremlu jednoznacznymi słowami: „Prezydencie Putinie, odwiąż Ukrainie kark”. Były całe siły rosyjskie. Ze sprzętem wojskowym wzdłuż granicy z Ukrainą szli tak długo, że można było się przestraszyć i zaniepokoić. Dwa dni później nowy kanclerz Olaf Schultz odwiedził Moskwę. BND poinformowało Schulza, że ​​przygotowania do inwazji Rosji na Ukrainę zostały zakończone. Putin pozostawił Schultza w ciemności. Wojna może się rozpocząć lub nie, jeszcze nie, jak można by się spodziewać w Berlinie, w przeciwieństwie do stolic Europy Wschodniej, gdzie uznano Rosjan za dominującą siłę w Związku Sowieckim, z którą wiązały się podejrzenia i obawy wobec Putina . Dzisiaj.

rozpad Związku Sowieckiego

Władimir Putin wygłosił orędzie do narodu 21 lutego. I w tym przemówieniu dyktator dał do zrozumienia światu, że nie uzna Ukrainy za niepodległe państwo. „To integralna część naszej historii, naszej kultury i naszej przestrzeni intelektualnej”. Putin wyglądał na zirytowanego i wściekłego. Teraz jest jasne, że wiele lat temu mówił poważnie, kiedy ubolewał, że rozpad Związku Radzieckiego był „największą geopolityczną katastrofą XX wieku”. Zostało to zakwalifikowane jako rozczarowanie dla Putina, ale nie można tego zmienić. Na Zachodzie uważali to za uspokajające, ponieważ nie sądzili, aby rosyjski prezydent chciał użyć siły do ​​przesunięcia granic w Europie. Ale Putin pomyślał o recenzji. Nie obchodziło go to, ponieważ Ukraina zdecydowała o niepodległości w referendum na początku lat 90. umowy czy nie. Kilkadziesiąt lat później napisał w gazecie, że Ukraina i Białoruś „połączyły się w wielki naród rosyjski” na początku panowania cara, odmawiając obu krajom prawa do niepodległości.

Wraz z rozpadem Związku Radzieckiego – czego Putin doświadczył na własnej skórze – rozpoczął się upadek dawnej potęgi światowej. Dopiero okaże się, czy Zachód i Europejczycy wykorzystali słabość Rosji, jak wielokrotnie twierdził Putin, czy też nie. Widać jednak wyraźnie, że problem ten nie interesował Zachodu zbytnio. Obaj byliśmy zainteresowani upadkiem muru, rozpadem NRD, zjednoczeniem Niemiec, które umożliwiło prowadzenie przez Gorbaczowa polityki głasnosti i pieriestrojki. Wiele osób między Sankt Petersburgiem, Moskwą i Władywostokiem doświadczyło tego, co tutaj obchodzono jako traumę. Bo początki demokracji, rządów prawa, gospodarki rynkowej i liberalizmu szybko zamieniły się w chaos. Ktoś taki jak Putin widział w tym i nadal widzi porażkę wielkiej i świętej Rosji, zwłaszcza że niepodległość świętowało wielu byłych członków bloku warszawskiego, jak Polska, Czechy czy kraje bałtyckie. „Nikt nie pomaga Rosji – oprócz nas samych” – przeczytałem gdzieś cytowany.

Premier Mateusz Morawiecki ostrzegł, że Putin jest zdeterminowany, by „odbudować imperium”. Mało kto poważnie traktuje rządy Polaków, nawet wtedy, gdy Putin zaanektował Krym w 2014 roku. „Putin tworzy z tym fakty” – powiedział ktoś taki jak Egon Barr. Bahar nie jest marzycielem politycznym, zawsze pamiętał o faktach i mówił mu, że wielkie mocarstwa są zainteresowane tylko ochroną własnych interesów. Bahar, który wraz z Willym Brandtem był architektem polityki odprężenia, powiedział dosłownie: „W polityce międzynarodowej nigdy nie chodzi o demokrację ani prawa człowieka. Chodzi o interesy państw”.

Kto jest sprawcą, a kto ofiarą

24 lutego 2022 roku Rosja zaatakowała Ukrainę. Za nami rok codziennego zabijania i niszczenia, rok wielkich zmian gospodarczych, wręcz niepokojów z wygórowanymi kosztami i obciążeniami, rok, w którym siły Putina uczyniły piekło mieszkańcom Ukrainy, bombardując ich domy i szpitale, niszcząc ich infrastrukturę i jednocześnie bombardując swój naród rosyjski propagandą, która twierdzi, że operacja specjalna była konieczna do walki z ukraińskimi nazistami. Ten, kto prowadzi agresywną wojnę z sąsiadem z pogwałceniem prawa międzynarodowego, okłamuje Rosjan i wmawia im, że wojna toczy się ze złym Zachodem, z Ameryką, która chce zniszczyć Rosję. Czy jego kalkulacje się powiodą, czy Rosjanie, kobiety i wdowy, które straciły na wojnie mężów, dzieci i dziadków, zadają sobie kiedyś pytanie: kto zaczął tę wojnę od płotu? Kto jest odpowiedzialny za zabicie setek tysięcy żołnierzy? Kiedy Rosjanie dowiedzą się u siebie o zbrodniach popełnionych przez ich żołnierzy? Że gwałcili kobiety i torturowali Ukraińców? Wiele zostało udokumentowanych i ostatecznie dotrze do umysłów Rosjan. Kwestia, kto jest sprawcą, a kto ofiarą, została wyjaśniona.

Putin chciał rozpocząć blitzkrieg i wygrać. Źle ocenił morale Ukraińców. Stawiali heroiczny opór i odpychali oddziały rosyjskie. Zachód pomaga wszelkimi pieniędzmi i bronią, bez których Moskwa już dawno wygrałaby wojnę. „Putin nie może wygrać wojny” – powiedział kanclerz Schultz, mówiąc o punkcie zwrotnym. Zaniedbywana od lat Bundeswehra przechodzi kosztowny remont. Utworzono specjalny fundusz w wysokości 100 miliardów euro, zwiększono budżet obronny, odnowiono uzbrojenie i naprawiono czołgi. Zgadza się, pieniądze mogłyby być lepiej wykorzystane na sprawy społeczne, dzieci i szkoły. Wojna Putina wymaga ponownego przemyślenia. Powstrzymać agresora, aby nie myślał, że może zaatakować inne kraje, takie jak np. kraje bałtyckie. Zachód jest gotowy do walki o wolność i niepodległość. Putin wie, że przeliczył się, że na zepsutym Zachodzie nie widać oznak zmęczenia wojną.

Ta wojna może trwać. Putin musi to zakończyć. Nikt nie wie, czy potężne Chiny odegrają w tym jakąś rolę. W sensie Moskwy? Były prezydent federalny Gustav Heinemann powiedział kiedyś, że pokój to stan wyjątkowy. W tym czasie w czasie pokoju. Teraz sytuacja awaryjna jest tutaj. Potrzebujemy rozjemców, którzy opowiadają się za zawieszeniem broni, którzy opowiadają się za ofensywą dyplomatyczną. To nie jest partyzancka nazwa dla Putina i przeciwko Selinsky’emu, a rozjemcy też nie są ludźmi, którzy rozumieją Putina. To nie godzi w interesy Ukrainy, nie, ma na celu uniknięcie dalszych szkód dla uciskanego kraju i ratowanie życia ludzkiego. Trzeba o tym rozmawiać z Putinem, nawet jeśli jest to trudne. Po raz kolejny przypominamy Gorbaczowa. To właśnie wtedy, ponad 30 lat temu, opowiadał się za „raczej rozbrojeniem niż wiecznym ponownym uzbrojeniem”. I pomógł to wyegzekwować. Miał odwagę zrobić pierwszy krok, bo zrozumiał, co to znaczy kochać nieprzyjaciół. Aby postawić się w sytuacji drugiej osoby. Filozof Jürgen Habermas miał rację, kiedy stwierdził – niedawno w swoim artykule dla „Süddeutsche Zeitung” – „z bardziej oczywistych powodów, takich jak wyczerpywanie się zasobów ludzkich”, że „czas jest niezbędny do negocjacji”.

Wydrukuj/utwórz plik PDF: