Zazwyczaj w pogodną i kolorową jesień turyści wędrują po rozległych dżunglach polskiego województwa botolskiego na granicy z Białorusią. Mogą jeździć tylko na tyle tras, którymi mogą zarządzać. Ponieważ ten gęsty, nordycki las jest częścią Białowieskiego Parku Narodowego. 12.000 zwierząt pełza i biega Europa Największy las nizinny rozciągający się od wschodniej granicy Polski po Białoruś, w tym kilkutonowe barbarzyńcy. Las składa się z około 5000 różnych roślin i 3500 gatunków grzybów.

Jednak w tej chwili dominuje tu szczególnie jedna rzecz: kolumny wojskowe i straż graniczna, które teraz co minutę rozrywają ciszę prastarego lasu. Polski rząd zapowiedział niedawno, że zwiększy liczbę żołnierzy na 420-kilometrowej granicy z Białorusią z 7500 do 10 tys.

„Białoruś-Ścieżka”

Powód, dla którego uchodźcy przybyli tutaj i zamienili go w przeszkodę na tzw. „Białoruskim Ścieżce” znajduje się 350 km na wschód od Mińska i nazywa się Aleksander Łukaszenko. Jego reżim przyciąga uchodźców wojennych i ekonomicznych z Bliskiego Wschodu tanimi lotami i obietnicą „łatwej podróży” z lata do Mińska do UE.

Tam łysi mężczyźni w mundurach Łukaszenki ładują ich na wóz prosto na zachodnią granicę Polski. W ten sposób prezydent Białorusi zyskał miano „przemytnika państwowego” w Unii Europejskiej i Niemczech.

Uwięziony w strefie bezpieczeństwa – zakaz wstępu na pomoc

W dżunglach polskiego terytorium, które jest jawnie strzeżone przez straż graniczną, uchodźcy szybko zdają sobie sprawę, że są uwięzieni po obu stronach. „Odpychanie” osób ubiegających się o azyl jest teraz „legalne”, ponieważ polski rząd wraz z premierem Mateuszem Morawieckim zadecydował przeciwko Genewskiej Konferencji Uchodźców. Stan wyjątkowy, który obowiązywał od września na trzykilometrowym obszarze granicy, został teraz przedłużony do końca listopada. Do strefy nie wpuszczano żadnych pomocników, dziennikarzy, tylko mieszkańców.

Z powodu tej trudnej sytuacji organizacje pomocowe uchodźcom, takie jak Fundacja „Ocalenie”, musiały w ciągu ostatnich dwóch miesięcy całkowicie zmienić pracę. „Do końca sierpnia zajmowaliśmy się głównie projektami integracyjnymi W Polsce Chcę zostać ”- mówi Mariana Vardeca w centrum operacyjnym, które znajduje się w Sokółce, na północ od granicy białoruskiej. „Od września zapewniamy tylko szybką pomoc humanitarną. Teraz zapewniamy im żywność, wodę i suchą odzież, aby nie zginęli w zimnej i wrogiej dżungli.

Schronienie może być surowo ukarane

„Centrum operacyjne”, w którym kontrolowane są akcje humanitarne, to nic innego jak czteropokojowe mieszkanie w 18 000 miast, dzielone rotacyjnie przez około 30, głównie asystentek. W tej chwili z 35-letnią Marianą są cztery osoby. Młode kobiety gotują obecnie herbatę i zupę w dżinsach i długich sportowych spodniach, swetrach i grubych wełnianych skarpetach. KuchniaW nim stoi wiatr.

Tylko w październiku ponad 4200 uchodźców uciekło do Polski, głównie przez granicę białoruską, a następnie bezpośrednio do Niemiec. Na białoruskim obszarze przygranicznym nadal przebywa nawet 10 000 osób – większość z nich może znajdować się bezpośrednio w strefie bezpieczeństwa przygranicznego. „Ludzie, do których nie możemy dotrzeć. Opierają się tylko na pomocy ludności ”- powiedział Vardeka, kierownik operacyjny. To sprawia, że ​​sytuacja uchodźców jest jeszcze bardziej niebezpieczna. Ponieważ na pograniczu jest tylko kilka małych mieszkań. Schronisko dla uchodźców, jeśli istnieje podejrzenie, może zostać opisane jako operacja uprowadzenia i surowo ukarana.

Uchodźcy wysyłają posty do doradców przez telefon komórkowy

Ale dla tych, którzy opuszczają strefę zagrożenia, doradcy Ocalenje mogą zapewnić wsparcie. „Wysyłają nam połączenia alarmowe, wysyłając współrzędne i rozmiary grup na numery alarmowe”.

W ciągu dwóch miesięcy pięknie zbudowany 35-latek, który podobnie jak inni przybyli z Wielkopolski i innych części Polski, widział wiele cierpienia. „Wielu z nich jest odwodnionych, drży, cierpi na hipotermię i zapalenie płuc”.

Ale jeśli zapytać Marianę, co ją najbardziej zszokowało w obliczu maltretowanych uchodźców, nie wspomniała o fizycznym ani psychicznym cierpieniu ofiar. „Najbardziej boli mnie, gdy patrzę na tych ludzi, że jest to kryzys, tragedia, która nigdy nie powinna się wydarzyć. Nie dotykają nas ataki terrorystyczne ani klęski żywiołowe, ponieważ nie jesteśmy w stanie wojny. z woli politycznej Mińska i Warszawy.

Raporty z wewnętrznych i zewnętrznych pchnięć

Jeśli chodzi o pomoc, Mariana i jej koledzy są w rozpaczy. „Mamy wystarczająco dużo, aby pomóc ludziom próbującym przetrwać na zewnątrz. Z drugiej strony nie mamy do nich dostępu”.

Kobiety są szczególnie wściekłe na polski rząd, który deptał ludzką godność. „Istnieją już rzędy i szeregi uchodźców, którzy doświadczyli wielu przeszkód i od tygodni mieszkają w dżungli. Słyszeliśmy nawet, że uchodźcy zatrzymani już w Białymstoku, 80 km na zachód od granicy, zostali repatriowani i deportowani na Białoruś.

Strach przed mrozem i wysoką śmiertelnością

Równolegle do jesieni Temperatury Obawy doradców Sokółki narastają na korzyść ich sympatyków. „Pogoda wciąż jest łagodna. Od kilku nocy doświadczamy już mrozów, ale gdy temperatura w piwnicy pozostanie stała, zagrożenia dla uchodźców znacznie wzrosną”.