Kiedy ktoś wreszcie odwróci dramat o wyzyskiwanych pracownikach opieki z Europy Wschodniej? Dniem i nocą troszczą się o poświęcenie się dla tych, którzy są im powierzeni, dla których opuścili swoje rodziny. Często muszą trudzić się po domu i zostają wciągnięci w służbę mistyczną, jak widać w „Wandzie, moim cudzie”.

Jednak szwajcarska reżyserka Bettina Oberley nie nakręciła filmu o wyzysku kobiet z Europy Wschodniej na zamożnym Zachodzie – w tym przypadku jest znacznie przyjemniej. „Wanda, mein Wunder” to celna, żywa, pełna miłości komedia, która ma duże znaczenie społeczne, ale przede wszystkim jest rozrywką na wysokim poziomie.

Wandy (Agnieszka Grochowska) z pewnością posługuje się zamożna rodzina Wegmeister-Gloor. Polka opiekuje się leżącym po udarze patriarchą Józefem (Andrej Jung) w rodzinnym domu nad pięknym Jeziorem Zuryskim. Dla niego patent Wandy to właściwie cud, który go ekscytuje.

Żona Else (Marthe Keller) lubi więcej pracować w kuchni dla Wandy, targując się o kilka franków, jakby zagrożony był rodzinny spadek. Inaczej Else wolałaby, żeby Joseph zostawił ją pielęgniarce, która śpi tylko w nocy z nianią elektroniczną. Z drugiej strony, druga wydaje się czuć swobodnie w szpitalnej sali Josepha i całuje go w policzek, jakby miała randkę na śniadaniu na balkonie sąsiedniego jeziora.

Jeśli Joseph jest zdenerwowany swoim nietrzymaniem moczu, Mephisto, Els odpowiada sucho: „Tobie też nie uśpimy”. Uśmiecha się słodko, jakby żadna zła myśl nie mogła się ukryć za jej czołem.

nadziewane ptaki

W przeciwnym razie Else upewnia się, że wygląd społeczny rodziny jest prawidłowy. Wymaga to jednak pewnego wysiłku, choćby dlatego, że jego syn Greg (Jacob Machins) nie chce iść w ślady ojca jako przedsiębiorca. Marzyciel woli naśladować kosa i małpę podczas wiosłowania w jeziorze i wypełniać swój pokój wypchanymi ptakami. A potem zakochuje się też w Wandzie.

Pasjonatka kariery córka Sophie (Birgit Meinchmayr) wpada tylko po to, by przy specjalnych okazjach poczytać o innych zamieszkach, zwłaszcza o „Polance”, jak ją stale nazywa Wanda. Sophie ma wystarczająco dużo wspólnego z rozpaczliwym małżeństwem z notariuszem Manfredem (Anatol Tubman) i nie może znieść intymności, która łączy Wandę i jej ojca.

skarb w domu

Rodzina Wegmeister-Gloor wie dokładnie, jaki skarb przywieźli do domu z Wandą. Wanda też to wie. W żaden sposób nie czujesz się ofiarą. Robi to tylko dlatego, że musi wiązać koniec z końcem z dwoma synami przebywającymi w dalekiej Polsce, którymi opiekują się rodzice w czasie ich wielomiesięcznej nieobecności.

W ten sposób Wanda czerpie najwięcej z tego związku zawodowego, będąc bliżej większości członków rodziny niż siebie nawzajem. Dlatego – oczywiście za dobrą opłatą – jest gotowa udzielić niezwykłej nocnej pomocy – co już po kilku minutach filmu prowadzi do zdumienia, że ​​jest w ciąży i że staruszek Józef wstaje z łóżka przepełniony radością na szczęście zmarłego ojca. Reszta Wegmeister-Gloorów jest zbulwersowana, jeśli weźmiemy pod uwagę tylko ich dziedzictwo.

Przynajmniej teraz poruszamy się pośród skomplikowanych rodzinnych zmagań i kłamstw, których Wanda działa jak katalizator. Sytuacja staje się jeszcze bardziej zagmatwana, gdy nad jeziorem pojawia się klan Wand z krową (ta z bydłem to osobna historia). Wyraźnie widać, że rodzina to w Polsce mikrokosmos, w którym trudno jest zachować równowagę.

Szwajcarski reżyser Oberle (Die Herbstzeitlosen, „Tannöd”) wie, jak lekceważyć trudności. Do tego ma potężny skład, a przede wszystkim Agnieszkę Grochowską, która nie dopuszcza do siebie goryczy w swojej grze. Marthy Keeler jest jej idealistycznym odpowiednikiem, bardzo odmiennym w jej eleganckim życiu klasy średniej, a Wanda, jako kobieta, jest zawsze bardzo blisko.

Oberley napisał scenariusz z Kokim Zischem, ulubionym autorem Andreasa Driessena („Pół schodów”, „Cloud Nine”, „Stop on the Open Track”). Emanuje tym samym głębokim poczuciem humoru. Jednak jest w tym trochę więcej ironii, niż pozwala filantrop Driessena. Dobrze ułożone linie żalu są nieco trudniejsze niż zwykle w większości niemieckich komedii rodzinnych.

W końcu rodzina Wegmeister-Gloors wymyśla własne rozwiązanie, jak poradzić sobie z nagłym potomstwem. Ale to Wanda podejmuje decyzję.

„Wando mój cud”, Reżyseria: Bettina Oberli, z Agnieszką Grochoską, Birgit Mineschmayr, Marthe Keeler, Andre Jung, 112 min, FSK 0