Nowo poślubieni mieszkańcy Saary, Jasmin i Jochen, spędzili pierwszą wspólną noc jako mąż i żona. Ale pierwszy poranek po „ślubie od pierwszego wejrzenia” zamienia się dla nich w presję psychiczną.
„Ślub od pierwszego wejrzenia”: Co tak naprawdę wydarzyło się w noc poślubną?
Terapeutka par Beth Quinn przyjeżdża z wizytą i trzeba spakować torby na nadchodzący miesiąc miodowy na Bali. Oboje spali tylko cztery godziny. „Byliśmy w jacuzzi, chwilę się ochłodziliśmy na zewnątrz, a potem poszliśmy spać. Dlatego nie odczuwaliśmy zbyt wiele, bo trzeba było spać, co najmniej cztery godziny” – mówi Jochen.
Podczas śniadania w luksusowym pokoju hotelowym w Saksonii ekspert Sat.1 Koen chce dowiedzieć się więcej. Co tak naprawdę wydarzyło się między nimi podczas nocy poślubnej? Czy ta dwójka zbliżyła się do siebie? Yasmine odpowiada: „Być może”.
Ale nie wydaje się, żeby atmosfera była naprawdę popękana. Chcesz teraz poświęcić trochę czasu na wzajemne poznanie się. Teraz spędzają miesiąc miodowy na Bali. Ale terapeuta par Quinn już podejrzewa, że mogą nie być zbyt romantyczni: „Oboje są bardzo podobni i najpierw muszą się odnaleźć i znaleźć swoje miejsce w związku. Muszą negocjować i radzić sobie ze sobą. To może łatwo prowadzić do kłótni i słabej komunikacji.” „Mam nadzieję, że uda nam się interweniować na czas”.
„Nie spodziewałem się tego widoku”
W drodze na lotnisko już kryzys. Jochen śpi w samochodzie z głową na kolanach Jasmine. „To dla mnie trudne. On wciąż jest obcy” – mówi Jasmine o tej sytuacji. Jochen natomiast czuje się dobrze w towarzystwie kobiety z Völklingen.
Kiedy w końcu dotarli do hotelu na Bali, było już późno i padał deszcz. Zatem motto: nadrobić zaległości w spaniu. Jednak nadzieja na lepszy nastrój po nocy spędzonej w wakacyjnym raju zdaje się rozpływać w powietrzu.
„Leżałam przed nim bezsennie, byłam już ubrana, a on powiedział: «Nie spodziewałam się tego widoku»”. Dla mnie strój był normalny. „Miałam na sobie bikini i T-shirt” – Yasmine podsumowuje sprawę: „Myślę, że przyciągam go bardziej niż on mnie”.
Kiedy jemy razem, jest dużo ciszy. „W zasadzie jestem bardziej otwarta i chętna do pozostania w małżeństwie, ale nie ma sensu, jeśli podejmiesz kolejny krok, nie podążając za nim” – mówi Jochen do kamery w rozmowie jeden na jednego. Policjant z St. Wendel nie jest gotowy na wkładanie w związek kolejnych emocji. Następny krok musi wyjść od Yasmine.
„Wtedy mielibyśmy znacznie większe problemy”.
Ale ona nie czuje tego samego co Jochen. „Większy jest dla mnie pociąg, gdy zdejmuje ubranie, niż gdy je zakłada” – mówi 31-latek. Yasmine krytykuje dalej: „Dla niego wygląda to tak: ona jest teraz moją żoną, więc ja też będę mieć żonę”.
A Jochen? Dla niego ciało jest ważne w budowaniu uczuć. „Gdyby nie pozwolono mi przytulać i całować żony, mielibyśmy znacznie większe problemy. Bardziej niż zwykle się powstrzymuję” – mówi 38-latek.
Jednak Jasmine nie jest całkowicie przeciwna uczuciom fizycznym. Mówi, że czuje się w tej sytuacji całkowicie komfortowo, ale też: „Oczywiście, że mogę udawać, ale nie o to chodzi”:
Czy obaj Saarlandczycy odnajdą się podczas miesiąca miodowego?
„Ślub od pierwszego wejrzenia” – sezon 10: Odcinki w skrócie
Program emitowany jest co tydzień od 18 września, po raz pierwszy na platformie streamingowej Joyn (wymagana płatna subskrypcja). Od 25 września spektakl kopułowy emitowany jest także w telewizji linearnej w sat. 1.
W Koningsdag królowa Máxima zaskoczyła wszystkich odważnym nakryciem głowy i pojawiła się z rojem motyli na głowie. Jednak wybór jej stroju nie był przypadkowy.
Emmen – Król Willem-Aleksander kończy 57 lat i cały kraj świętuje. Tradycyjnie dzień ku czci holenderskiego monarchy, znany również jako „Koningsdag”, obchodzony jest w całym kraju poprzez festiwale i imprezy uliczne. Jednak na oficjalnym przyjęciu to nie król Willem-Aleksander przykuł uwagę wszystkich; Królowa Maksima (52).
Rój motyli na głowie: królowa Máxima dokucza jej specjalnym dodatkiem w „Koningsdagu”
Król Holandii Willem-Alexander spędził swój wyjątkowy dzień w mieście Emmen, położonym w południowo-wschodniej części holenderskiej prowincji Drenthe. Towarzyszyła mu żona, królowa Máxima (52 lata) i ich trzy córki: Amalia (20 lat), Alexia (18 lat) i Ariane (17 lat).
Jak donosi holenderski dziennik De Telegraaf m.in. holenderską rodzinę królewską przyjęli tam burmistrz miasta Erik van Oosterhout i Jetta Klinsma, komisarz królewski w Drenthe. Naturalnie nie poszli na kompromis w kwestii mody na tę okazję.
Podczas gdy król Willem-Aleksander zachowywał prostą powściągliwość w niebieskim garniturze z lekkim krawatem, królowa Maxima błyszczała w szerokiej zielonej sukni i białej marynarce. To, co szczególnie przykuło uwagę, to ozdoba do włosów w kształcie roju zielono-złotych motyli.
Królowa Máxima przyciąga uwagę swoim nakryciem głowy: a oto dlaczego
Według holenderskiego magazynu libelle.nl ten przyciągający wzrok dodatek pochodzi od Perry’ego Rotjesa. Projektantka tworzyła w przeszłości biżuterię dla królowej Máximy. Wybór tego charakterystycznego egzemplarza nie powinien być przypadkowy. Ponieważ miasto Emmen znane jest jako miasto motyli. Mówi się też, że wyboru kolorystyki swojej garderoby dokonała świadomie. Flaga Emine jest zielono-biała.
Michael Verhoeven, mąż Sinty Berger i reżyser filmu „Biała róża”, zmarł w poniedziałek w wieku 85 lat po ciężkiej, krótkotrwałej chorobie.
MONACHIUM – Michael Verhoeven odniósł światowy sukces filmami takimi jak „Biała róża” i „Straszna dziewczyna”. Teraz świat filmowy i jego żona Sinta Berger żegnają się: Verhoeven zmarł 22 kwietnia w wieku 85 lat. Podzieliła się tym jego rodzina Niemiecka Agencja Informacyjna W Monachium z. W związku z tym reżyser przed śmiercią przeszedł krótką i ciężką chorobę choroba Rodzina początkowo nie chciała podać więcej szczegółów na temat przyczyny śmierci. W piątek zostanie pochowany w najbliższej dzielnicy.
Zmarł Michael Verhoeven: urodzony w aktorskiej rodzinie i posiadający kwalifikacje lekarza
Verhoeven urodził się w Berlinie w 1938 roku. Dorastał w teatralnej rodzinie. Jego matka Doris była aktorką, a ojciec Paul aktorem oraz reżyserem teatralnym i filmowym. Verhoeven zadebiutował w teatrze w wieku 13 lat w sztuce „Pünktchen und Anton” opartej na tej historii Powieść Erica Kastnera. Verhoeven dostał swoją pierwszą rolę filmową w Latającej klasie (1953), także adaptacji filmowej Kästnera.
Po kolejnych rolach w „Paukerze” (1958) i „Młodzieży sędziego” (1960) w reżyserii ojca, Verhoeven po ukończeniu szkoły średniej w 1957 roku zdecydował się zostać lekarzem, a następnie studiował medycynę w Monachium, Berlinie i Homburgu. Ukończył je w 1969 roku, uzyskując doktorat z „Psychologicznego maskowania guzów mózgu”.
Verhoeven poślubił Sentanę Berger w 1966 roku i wraz z nią założył Sentana Filmproduktions.
Jednak podczas studiów Verhoeven kontynuował działalność aktorską i zaczynał jako niezależny reżyser filmowy. Podczas kręcenia filmu „Jack i Jenny” (1963) Verhoeven poznał swoją żonę, Sintę Berger. W 1966 roku pobrali się i oboje założyli firmę Sentana Film Production. W 1967 roku Verhoeven zadebiutował jako reżyser filmem „Parungen”.
wysoki filmportal.de Mało który reżyser tak konsekwentnie i bezpośrednio zajmuje się w swoich dziełach kwestiami politycznymi. Główny nacisk położono na rozliczenie się z narodowym socjalizmem. Swoimi filmami wielokrotnie wywoływał dyskusje.
Sukcesy Verhoevena: „Biała róża” wywołała dyskusje – „Straszna dziewczyna” była nominowana do Oscara
Tak też jest w przypadku jego najsłynniejszego dzieła „Biała róża” (1982). W napisach końcowych filmu krytykowano fakt, że wyroki śmierci wydane przez „Sąd Ludowy” na grupę oporu były nadal uznawane przez niemiecki sąd za prawomocne. Prezentacja wywołała poważną debatę, a orzeczenia zostały unieważnione dopiero w 1998 roku.
Film „Straszna dziewczyna” (1991) pokazał, jak dziewczyna w swoim rodzinnym mieście zbiera informacje o nazistowskiej przeszłości i spotyka się z tego powodu z wrogością. Film był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny w 1991 roku. Jego główne role wielokrotnie grają kobiety oporu, jak miało to miejsce w jego ostatnim filmie „Matka Courage” (1994), poruszającym tematykę narodowego socjalizmu.
Następnie ukazały się takie dzieła jak „Nieznany żołnierz” z 2006 roku, poruszający tematykę brytyjskich zbrodni wojennych podczas II wojny światowej. W tym roku otrzymał także nagrodę za całokształt twórczości Festiwalu Filmów Żydowskich. Poruszał także kwestię amerykańskiej kary śmierci w swojej pracy „Druga egzekucja – Ameryka i kara śmierci” (2011). W 2016 roku Verhoeven ponownie powrócił do kina jako producent filmu „Witamy w rodzinie Hartmannów” w reżyserii jego syna Simona Verhoevena.
Federalny Krzyż Zasługi i nie tylko: Michael Verhoeven otrzymał te nagrody
Był jednym z założycieli Niemieckiej Akademii Filmowej w 2003 roku i laureatem wielu nagród filmowych i politycznych, w tym Medalu Josefa Neubergera (1997) przyznawanego przez Centralną Radę Żydów i Federalnego Krzyża Zasługi (1999). . ) i Bawarski Order Zasługi (2002). W styczniu 2022 roku otrzymał za całokształt twórczości Nagrodę im. Helmuta Kuttnera przyznaną przez stolicę stanu Düsseldorf.
Niedawno świat filmowy opłakiwał także śmierć reżysera Percy'ego Adlona, który zmarł w wieku 88 lat. Wielki smutek odczuwa także zmarły aktor Fritz Weber.
Polska reżyserka Agnieszka Holland pokazała w Wenecji swój nowy film „Zielona granica” opowiadający o uchodźcach na granicy polsko-białoruskiej. Dzieło, które jest pokazywane w konkursie w Wenecji, po premierze we wtorkowy wieczór na festiwalu filmowym zyskało jednomyślne uznanie krytyków, a branżowy magazyn „Deadline” określił je mianem „arcydzieła humanitarnego”.
Film wywołał poruszenie w jej ojczyźnie. „W czasach III Rzeszy Niemcy produkowali filmy propagandowe przedstawiające Polaków jako bandytów i morderców” – napisał skrajnie prawicowy minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro na platformie społecznościowej X, znanej wcześniej jako Twitter. Dziś robi to za nich Agnieszka Holland…”
W czarno-białym dramacie widzowie śledzą losy rodziny z Syrii, która chce przez Białoruś uciec do Unii Europejskiej. Z ich przeżyciami wiążą się historie młodego polskiego inspektora granicznego i grupy polskich działaczy. Akcja filmu w dużej mierze rozgrywa się w roku 2021, kiedy sytuacja na granicy polsko-białoruskiej uległa eskalacji: tysiące ludzi próbowało nielegalnie przedostać się na teren Unii Europejskiej. Unia Europejska oskarżyła białoruskiego przywódcę Aleksandra Łukaszenkę o organizowanie migrantów z obszarów kryzysowych do zewnętrznych granic Unii Europejskiej w celu wywarcia presji na Zachód.
W filmie polska i białoruska straż graniczna zachowuje się brutalnie. Holland uwydatnia katastrofalną sytuację poprzez emocjonalne i szokujące obrazy.