w jednym Oświadczenie zostało wydane w czwartek Zespół badawczy z University of Berkeley w amerykańskim stanie Kalifornia ogłosił nieoczekiwane wieści na temat planety Neptuna. Bardziej szczegółowy artykuł na ten temat zostanie opublikowany w (już dostępny online) Wydanie listopadowe Pojawia się w magazynie Icarus.

Następnie, analizując zdjęcia wykonane w latach 1994-2022, naukowcy odkryli dziwny wzór, który rozpoczął się w 2019 roku. Najpierw dotknął tylko średnich szerokości geograficznych Neptuna, a następnie rozprzestrzenił się na całą planetę.

Na początku bardzo powoli, potem coraz szybciej, lazurowe chmury planety całkowicie zniknęły. Emke de Pater, emerytowana profesor astronomii na Uniwersytecie w Berkeley i główna autorka badania dotyczącego wyników badań, powiedziała, że ​​była „zaskoczona szybkością znikania chmur na Neptunie”. W ciągu kilku miesięcy aktywność w chmurze spadła do zera.

Bliższe przyjrzenie się ujawniło, że zniknięcie chmur Neptuna jest ściśle związane z zachowaniem naszego Słońca podczas jego 11-letniego cyklu aktywności. W ciągu tych jedenastu lat bieguny Słońca odwracają się – biegun północny staje się biegunem południowym i odwrotnie.

Ta zmiana pól magnetycznych naszej gwiazdy macierzystej nie pozostaje bez konsekwencji. Na przykład w wyniku zmian pola magnetycznego rośnie liczba i intensywność tak zwanych rozbłysków słonecznych (flar), które są niezwykle potężnymi rozbłyskami promieniowania w kosmosie.

Te rozbłyski mogą być wystarczająco silne, aby zakłócić orbitujące satelity. Często są one związane z gigantycznymi erupcjami plazmy słonecznej, znanymi jako koronalne wyrzuty masy. Wiele naładowanych cząstek może uderzyć w Ziemię, powodując chwilowe, niewielkie zakłócenia w liniach komunikacyjnych.

Ponieważ pomimo swojej jednorodnej optyki, patrząc z Ziemi, Słońce nie jest palącą, gorącą planetą, a jedynie rozległym sferycznym oceanem naładowanych cząstek, zwanym plazmą.

Opierając się na najnowszych odkryciach dotyczących Neptuna, jest to prawdopodobnie inne zjawisko, które jest również spowodowane zmianami pola magnetycznego. W ten sposób Słońce emituje taką ilość promieniowania ultrafioletowego, że przy ogromnej masie Słońca dosłownie „zalewa” resztę Układu Słonecznego. Wydaje się, że dotyczy to również Neptuna, choć znajduje się on około 4,5 miliarda kilometrów od Słońca.

W swoich badaniach naukowcy wykorzystali zdjęcia planety sprzed około 30 lat, wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a, WM Keck Observatory na Hawajach i kilka innych.

Odkryli wyraźny związek między liczbą chmur na Neptunie a momentem, w którym zachodzi cykl słoneczny Słońca. Około dwóch lat po szczycie cyklu – czyli głównym wydarzeniu odwrócenia pola magnetycznego – stałe zachmurzenie Neptuna powinno być wykrywalne.

Dopiero po tym szczycie chmury zdawały się przejaśniać. Naukowcy postawili hipotezę, że promieniowanie ultrafioletowe Słońca – które jest najsilniejsze, gdy słońce jest w najwyższym punkcie – wyzwala reakcję fotochemiczną, w wyniku której następuje absorpcja energii w postaci światła, co z kolei prowadzi do powstania pokrywy chmur Neptuna.

„Te imponujące dane dostarczają najsilniejszych jak dotąd dowodów na to, że zachmurzenie Neptuna jest powiązane z cyklem słonecznym” – powiedział de Pater. Ponadto Neptun wydawał się jaśniejszy, im więcej miał chmur, ponieważ światło słoneczne odbijało się od tych chmur bardziej.

„Jak dotąd, cztery lata później, najnowsze zdjęcia, które zrobiliśmy w czerwcu tego roku, pokazują, że chmury nie powróciły jeszcze do swoich poprzednich poziomów” – powiedział Irandi Chavez, absolwent Joint Center for Astrophysics i Smithsonian Institution. .

Nawet bez własnej wiedzy każdy może wyraźnie zobaczyć zmiany pokazane na obrazach dostarczonych przez zespół. Zawdzięczamy to dostępności obserwatoriów, takich jak Obserwatorium Kecka i Kosmiczny Teleskop Hubble’a.

„Wspaniale jest używać teleskopów na Ziemi do badania klimatu świata oddalonego o ponad 2,5 miliarda kilometrów” – powiedział Carlos Alvarez, astronom z Keck Observatory i współautor badania.

Idąc dalej, Alvarez i jego współpracownicy będą nadal monitorować aktywność chmur Neptuna, aby określić, kiedy powrócą wcześniej obserwowane funkcje. W rzeczywistości w ciągu ostatnich kilku lat zaobserwowali już ponowne pojawienie się chmur wraz ze wzrostem emisji promieniowania UV ze słońca.

„Na najnowszym zdjęciu Kecka, wykonanym w tym samym czasie, gdy Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba obserwował planetę, widzieliśmy więcej chmur” – powiedział de Pater. „Chmury te były szczególnie widoczne na północnych szerokościach geograficznych i na dużych wysokościach, jak można by się spodziewać na podstawie obserwowanego wzrostu strumienia słonecznego światła ultrafioletowego w ciągu ostatnich dwóch lat”.