Kilka widoków nieba można zobaczyć w czerwcu – w tym pierwszy superksiężyc w 2022 roku. To jak dotąd największa pełnia księżyca w tym roku.
BERLIN – czerwiec 2022 po raz kolejny oferuje wspaniałe widoki dla miłośników astronomii na nocnym niebie. Wraz z letnim przesileniem 21 czerwca zbliża się najdłuższy dzień i najkrótsza noc w roku. Ale główna atrakcja astronomiczna pojawia się wcześniej: pierwszy superksiężyc w 2022 roku, jak to się powszechnie nazywa. Największa dotychczas w tym roku pełnia księżyca pojawiła się w Niemcy W czerwcu na nocnym niebie, nawet jeśli nie świeci już w „pełnym” rozmiarze.
Super Moon 2022: Kiedy księżyc w pełni w czerwcu jest bardzo blisko Ziemi
Kiedy nadejdzie Super Moon 2022? A kiedy księżyc jest w pełni w czerwcu, cała Ziemia może być szybko wyjaśniona. Księżyc w pełni znajdzie się około 357 400 kilometrów od Ziemi w pierwszym superksiężycu w czerwcu 2022 roku. Oznacza to, że pierwszy superksiężyc w 2022 roku zbliżył się do naszej niebieskiej planety o około 30 000 kilometrów niż inne księżyce w pełni.
14 czerwca 2022 o 13:51 (CEST)
357 658 km
13 lipca 2022, 03:00 (CEST)
357 418 km
Ta bliskość sprawia, że księżyc w pełni, w kształcie superksiężyca, wydaje się być większy niż zwykle czujnym obserwatorom. Z tego powodu zarówno media, jak i języki narodowe mówią o fenomenie Super Moon.
Supermoon 2022: Największy księżyc w czerwcu
Ale czy naprawdę możesz zobaczyć superksiężyc w czerwcu 2022 roku? Szybka odpowiedź brzmi: tak. Musisz jednak dokonać kilku cięć przy największej jak dotąd pełni księżyca w roku, ponieważ superksiężyc osiągnie swoją pełnię 14 czerwca 2022 r. o 13:51 CST. Ta okoliczność oznacza dla entuzjastów astronomii w Niemczech, że jest południe i dlatego czerwcowy gigantyczny księżyc jest trudny do zobaczenia lub wcale. To było już bardzo podobne do Całkowite zaćmienie Księżyca w 2022 r., którego prawie nie widać w Niemczech Byłem.
Pomimo złych wieści, czy nadal jest sposób, aby zobaczyć superksiężyc w czerwcu 2022 roku? tam. Bo gdy tylko wzejdzie księżyc, księżyc w pełni nie będzie już świecił swoją „pełną” wielkością, jednak faza odchudzania, która już się rozpoczęła, nie będzie widoczna dla ludzkiego oka. Następnie, gdy księżyc w pełni w czerwcu zbliży się do Ziemi jako gigantyczny księżyc, odległość do niebieskiej planety wyniesie około 357 400 km.
Czerwiec 2022 Specjalna pełnia księżyca: Super Moon jest większy i jaśniejszy niż inne
Zobaczymy, czy superksiężyc w końcu będzie dla nas zbyt duży, a nawet gigantyczny. W rzeczywistości szczególna pełnia księżyca w czerwcu 2022 r. może bardziej wcisnąć się w kategorię samoświadomości. Ponieważ różnica w wielkości księżyca w pełni raczej nie będzie zauważalna dla laika, ale także dla doświadczonych entuzjastów astronomii ze względu na brak wartości porównawczej. Jednak superksiężyc jest znacznie jaśniejszy niż inne księżyce w pełni.
Kiedy jest Super Księżyc 2022?
Następny superksiężyc będzie widoczny na nocnym niebie we wtorek 14 czerwca 2022 r. Pierwszy superksiężyc 2022 r. zbliży się szczególnie do Ziemi o 13:51 czasu środkowoeuropejskiego. W Niemczech pierwszy superksiężyc można zaobserwować w 2022 roku, zwłaszcza około godziny 03:00, kiedy specjalny księżyc w pełni ponownie znajduje się bardzo blisko Ziemi.
Czym jest super księżyc?
Superksiężyc to księżyc w pełni lub nowiu znajdujący się maksymalnie 360 tysięcy kilometrów od środka Ziemi.
Co jest takiego specjalnego w Super Moon?
Ponieważ Księżyc jest bliżej Ziemi niż zwykle w czasie superksiężyca, według NASA księżyc wydaje się o 7 do 14 procent większy na nocnym niebie niż w normalne dni księżycowe. Różnica odpowiada różnicy między jedną monetą a dwiema monetami euro. Wraz ze wzrostem powierzchni księżyca odbija się więcej światła słonecznego, dzięki czemu wydaje się on zauważalnie jaśniejszy.
Bo w noce, kiedy na niebie jest olbrzymi księżyc, niebo wydaje się nam znacznie jaśniejsze. Powód: w takie noce jak ta około 30 procent światła słonecznego dociera do Ziemi, która odbija się od Księżyca w kierunku Ziemi — z powodu pozornie większej powierzchni Księżyca. To sprawia, że gigantyczny księżyc świeci nawet o 30%.
Tak więc, jeśli w czerwcu unikniesz miast i źródeł światła i spojrzysz w niebo, jasność gigantycznego księżyca może przyciągnąć twoją uwagę.
Pełnia księżyca w czerwcu 2022 r. to „tylko” super księżyc – bez „czerwonego” truskawkowego księżyca
W związku z pełnią księżyca w czerwcu 2022 roku często wspomina się o księżycu truskawkowym. Jednak nazwa koloru pełni księżyca nie odnosi się do rozmiaru, jak w przypadku Super Moon, ale raczej pochodzi od rdzennych Amerykanów, którzy wykorzystali pory roku i fazy księżyca do śledzenia przebiegu roku. Plemię Algonquin nazwało czerwcową pełnię księżyca (Strawberry Moon), ponieważ spodziewali się wówczas zbiorów truskawek.
Kalendarz księżycowy 2022: Kiedy jest następna pełnia księżyca? Przegląd wszystkich przyjaciół księżyca
Czas pojawienia się księżyca w pełni na niebie w 2022 roku można odczytać z poniższej tabeli:
Czerwcowa pełnia księżyca: kiedy nadejdzie kolejny super księżyc w 2022 r.?
Jeśli przegapimy pełnię księżyca w czerwcu, fani Astro nie będą musieli długo czekać. Ponieważ kolejny superksiężyc 2022, który ośmiela się zbliżyć do Ziemi jak księżyc w pełni, nadejdzie już w lipcu 2022 roku.
Jaka jest data następnego superksiężyca w 2022 roku?
Następny superksiężyc będzie 14 czerwca 2022 r. Jednak biorąc pod uwagę porę dnia, superksiężyca nie będzie Niemcy Można to zobaczyć, ale dopiero następnej nocy 15 czerwca. Po 14 czerwca kolejny superksiężyc będzie można podziwiać 13 lipca 2022 roku. Odległość między Ziemią a Księżycem wynosi około 364 000 km.
Ale najpierw, oprócz czerwcowej pełni, po Super Księżycu można podziwiać inne zjawiska. Na przykład gigantyczną gwiazdę Arcturus można zobaczyć daleko od pierwszego gigantycznego księżyca 2022 roku w czerwcu, a przy odrobinie szczęścia możesz ponownie zobaczyć o wiele więcej meteorów na nocnym niebie.
Satelity spalają się w atmosferze ziemskiej, pozostawiając po sobie cząstki. Jeden z badaczy ostrzega: mogą osłabić nasze pole magnetyczne.
REYKJAVIK – Ludzkość wysyła satelity w przestrzeń kosmiczną, niezależnie od tego, czy wykorzystuje się je do monitorowania pogody, komunikacji czy badań. Od 2020 roku liczba planet krążących wokół Ziemi podwoiła się. Większość z nich należy do satelitów Starlink firmy SpaceX. Obecnie odkryto, że mogą one wpływać na pole magnetyczne Ziemi i niektóre zjawiska niebieskie.
Satelity spalają się po powrocie, pozostawiając swoje cząstki w atmosferze ziemskiej
Od lat pięćdziesiątych XX wieku w przestrzeń kosmiczną wysłano ponad 15 000 satelitów. Według serwisu Zakręć teraz Obecnie na orbicie naszej planety znajduje się 9371 satelitów, z czego 8325 znajduje się na niskiej orbicie. Każdy z nich ostatecznie powróci do atmosfery ziemskiej i spali się w miarę zmniejszania się orbity. A także satelita, który waży 1,3 tony. Niektóre satelity znajdują się na orbicie już od 30 lat. Jednak zwiększony zwrot może mieć wpływ na siłę naszego pola magnetycznego w przyszłości.
Sierra Salter z Uniwersytetu Islandzkiego, autorka nowej książki LiścieL. wyjaśnia spaceweather.com: „Oczekuje się, że w nadchodzących dziesięcioleciach zostanie wystrzelonych ponad 500 000 satelitów, głównie w celu budowy głównych terminali internetowych. Każdy satelita, który wzniesie się na górę, ostatecznie spadnie i rozpadnie się w atmosferze ziemskiej. Tworzy to ogromną warstwę przewodzącą i cząstki naładowane elektrycznie.” O naszej planecie W 2024 roku planuje się także wysłanie w przestrzeń kosmiczną drewnianego satelity.
Cząstki satelitarne mogą osłabić pole magnetyczne: „To bardzo niepokojące”
Ale Ziemia również może odczuć skutki. To zasługa pasów Van Allena. Składa się z pierścienia naładowanych i energicznych cząstek elementarnych emanujących z powierzchni Ziemi. Jego masa wynosi obecnie zaledwie 0,00018 kg. Ponowne wejście i spalanie satelitów może zwiększyć jego ciężkość. „Przemysł kosmiczny wprowadza do magnetosfery ogromną ilość materiału, którego nie można porównać z normalną ilością cząstek” – powiedział Salter. „A ponieważ śmieci satelitarne są przewodnikiem, mogą zakłócać lub zmieniać pole”.
Autor obawia się, że słabe pole magnetyczne doprowadzi do silniejszych promieni kosmicznych i burz słonecznych. „To bardzo niepokojące” – mówi Salter – „ponieważ nie możemy wrzucić do magnetosfery niezliczonych ilości przewodzącego pyłu bez spodziewania się jakichkolwiek skutków. Pilnie potrzebne są wielodyscyplinarne badania nad tym zanieczyszczeniem”.
Zanieczyszczenia pochodzące ze szczątków satelitarnych mogą wyglądać jak zorza polarna
Ale mogą również prowadzić do zmian wizualnych: śmieci satelitarne mogą powodować zorzę polarną. Ale to zależy od tego, ile materiału stracą satelity. wyjaśnia Sandra Chapman, astrofizyk z Uniwersytetu w Warwick Newsweek: „Gdyby więc tę masę rzeczywiście wpompowano do pasa promieniowania, zaobserwowalibyśmy efekty w rodzaju silnej zorzy polarnej”.(NIE)
Larisa Baraban. Zdjęcie: Anja Schneider dla HZDR za pośrednictwem TUD
Larissa Baraban kieruje Katedrą Nanotechnologii Medycznej Uniwersytetu w Dreźnie
Drezno, 7 maja 2024 r. Aby w przyszłości lekarze mogli szybciej znaleźć właściwe leczenie dla każdego pacjenta chorego na raka, ukraińska fizyk, profesor Larisa Baraban, opracowuje w Dreźnie nowe nanochipy. Ich bioczujniki opierają się na nanotechnologii i mikroprzepływie. Aby przyspieszyć te badania, Larissa Baraban objęła od 1 maja 2024 roku nowo utworzone stanowisko Katedry Nanotechnologii Medycznej w Szkole Medycznej Carla Gustava Carusa w Dreźnie. Ogłoszone przez TU Dresden.
„Badania nad interakcją medycyny i wysokich technologii”
„Moją wizją jest wykorzystanie inteligentnych materiałów i bioelektroniki do udoskonalenia medycyny precyzyjnej w onkologii klinicznej” – podkreślił badacz. Nowe nano- i mikrosystemy do diagnostyki, analizy i monitorowania ułatwią lekarzom ustalenie właściwej diagnozy i leczenia konkretnego pacjenta. Obecnie chce „bardziej dostosować swoje badania nad powiązaniem medycyny i zaawansowanej technologii z potrzebami klinicznymi”:
Studiował fizykę w Kijowie, a następnie specjalizował się w biotechnologii
Larisa Baraban początkowo studiowała fizykę na Narodowym Uniwersytecie Tarasa Szewczenki w Kijowie. Po uzyskaniu doktoratu na Uniwersytecie w Konstancji prowadziła badania we Francji. W 2011 roku przeniosła się do Instytutu Badań Ciała Stałego i Materiałów Leibniza w Dreźnie (IFW) oraz TU Dresden. Od 2020 roku kieruje grupą badawczą Nano-Microsystems for Life Sciences w Helmholtz Center Dresden-Rossendorf (HZDR). Z początkiem 2023 roku w Radiofarmaceutycznym Instytucie Badań nad Rakiem utworzono odrębny zakład. Larissa Baraban specjalizuje się głównie w nanoelektronice do zindywidualizowanych immunoterapii nowotworów oraz w innowacyjnych i opłacalnych metodach wykrywania patogenów.
Autor: Uyger
źródło: Todd
Twoje wsparcie dla Oiger.de!
Bez odpowiedniego finansowania niezależne dziennikarstwo na poziomie zawodowym nie będzie w dłuższej perspektywie możliwe. Prosimy o wsparcie naszej pracy! Jeśli chcesz pomóc w utrzymaniu Oiger.de, wyślij swój datek z tytułem „Opłaty wolontariackie” za pośrednictwem Paypal na adres:
Ruiny zatopionego miasta stały się atrakcją turystyczną Filipin. Ale ten widok jest niepokojącą oznaką zmian klimatycznych.
PANTABANGAN – Filipińska osada Pantabangan, ukryta przez dziesięciolecia pod wodą, jest teraz znowu widoczna, przyciągając zarówno turystów, jak i mieszkańców. Jednak przyczyna tej nieoczekiwanej atrakcji jest tragiczna: obszar ten cierpi z powodu suszy i niedoborów wody.
Susza odsłoniła zapadniętą osadę: poziom wody obniżył się o 50 metrów
Jak podaje filipińska gazeta Czasy Manili W latach 70. XX wieku w prowincji Nueva Ecija zbudowano tamę, która zatopiła 300-letnią osadę. Niektóre części zatopionej osady, zwłaszcza części kościoła i domu kultury, były widoczne od kilku tygodni. Filipiny od marca ubiegłego roku borykają się z falą upałów, którą naukowcy przypisują także zjawisku klimatycznemu El Niño, które bardzo niepokoi ekspertów. W ostatnim tygodniu kwietnia średnia temperatura w całym kraju wyniosła 37 stopni Celsjusza.
Marlon Paladin, główny inżynier w Narodowej Agencji Nawadniania, powiedział, że od miesięcy nie padało niewiele deszczu. Ruiny zatopionego miasta widziano sześć razy od czasu jego zanurzenia, ale „z mojego doświadczenia wynika, że jest to najdłużej widziany obiekt” – powiedział Paladin AFP. Według Państwowej Służby Meteorologicznej naturalny poziom wody w zbiorniku wynosi około 221 metrów i obecnie obniżył się o około 50 metrów.
Według badania dotyczącego niedoborów wody takie zdarzenia mogą w przyszłości stać się częstsze, ponieważ połowa jezior na świecie traci wodę. Jest to zauważalne również w Europie, gdzie jezioro alpejskie całkowicie wysycha.
Byli mieszkańcy odwiedzają zatopioną osadę: „To przerosło moje serce”
Zwiedzający mogą oglądać ruiny osady z platformy widokowej na tamie. Znajduje się na środku jeziora i obecnie można do niego dotrzeć łodzią. Rejs statkiem kosztuje 300 peso filipińskich (około pięciu euro). Ale nie tylko turyści odwiedzają to podatne na suszę miasto.
Aby zbudować tamę, trzeba było ewakuować setki mieszkańców osady i przenieść je na wyżej położone tereny. Wielu z nich wraca teraz do swojej dawnej ojczyzny. Jedną z nich jest 68-letnia Melanie Dela Cruz, która jako nastolatka musiała opuścić dom. „Wzruszyłam się, bo przypomniałam sobie moje dawne życie” – powiedziała AFP. „Serce mi zamarło, bo tam studiowałem i tam się nawet urodziłem”.
W Europie zawsze zdarzają się niesamowite podwodne odkrycia. Zeszłego lata na Morzu Śródziemnym odkryto drogę liczącą 7000 lat, co było naprawdę ekscytującym odkryciem.
