Chociaż gry komputerowe i wideo są wciąż stosunkowo nowym medium w porównaniu do radia i telewizji, nadal mogą prześledzić historię sięgającą dziesięcioleci. Jednak duża część ich historii została już bezpowrotnie utracona. Ponieważ branża się stara Według wielu ekspertów Bardzo mało zachowania własnej historii i przeszłości.

Być może w ten sposób ktoś po raz pierwszy zaczął grać na Atari 2600. Ostatnim był C-64, trzeci, który po raz pierwszy zetknął się z grami w ich wczesnej formie na NES-ie. Ale w ile gier, w które grałeś wtedy, możesz nadal grać dzisiaj, tylko dla szybkiego, nostalgicznego wyglądu? Dokładnie, to byłoby trudne. Na przykład według Fundacji Historii Gier Wideo (VGHF) obecnie tylko około 4,5% gier C-64 jest dostępnych na rynku w jakiejś formie. Wiele tytułów straconych.

C-64 nie jest wyjątkiem, ponieważ tylko około 13% gier wydanych na komputery PC i konsole do gier w latach 1960-2009 jest nadal powszechnie dostępnych. Dostęp do 9 na 10 klasycznych gier można uzyskać wyłącznie nielegalnie, za pośrednictwem prywatnych bibliotek lub prywatnych kolekcji. Oznacza to, że dowody na historię tego medium są obecnie łatwo dostępne tylko dla kurczącego się kręgu. VGHF ostrzega, że ​​zachowanie historii medium nie polega wyłącznie na zachowaniu sukcesów kasowych. Następnie maluje zniekształcony obraz.

Okres poprzedzający rok 1983, zanim mityczny wówczas upadek branży gier wideo, jest obecnie tak samo niejasny, jak era kina niemego była dla przemysłu filmowego. W tym czasie ustanowiono ważne standardy, które do dziś odgrywają rolę w rzemiośle – choć większość materiałów nie jest już łatwo dostępna. Ogólnie rzecz biorąc, wpływ ten miał również na hity kasowe, takie jak Game Boy: tylko 5,7% tytułów na Game Boy jest obecnie dostępnych na rynku. Jeśli spojrzeć na Game Boy Color, to tylko 2,7%. Nawet z biblioteki PlayStation 2, która nie jest zbyt stara, nadal można kupić tylko 12% gier.

Zobowiązania mające na celu uratowanie starszych gier przed całkowitym zniknięciem są zwykle inicjowane przez samych graczy, a nie przez branżę. Nie jest to jednak takie proste, ponieważ czasami posiadacze praw podejmują przeciwko temu działania. Zobacz także Archiwum internetowe. Branża z kolei angażuje się w promowanie archiwizowania gier i, między innymi, przekazywanie gier bibliotekom cyfrowym, ale bibliotekom nie wolno już udostępniać tytułów w formie cyfrowej bezpłatnie osobom trzecim. Skutkuje to swego rodzaju archiwizacją za zamkniętymi drzwiami. Dostęp mają tylko ci, którzy odwiedzają lokalne biblioteki.

Amerykańskie Stowarzyszenie Przemysłu (ESA) twierdzi, że wiele stron internetowych nie jest zainteresowanych archiwizacją i zabezpieczaniem gier, ale raczej dystrybucją pirackich kopii, szkodząc w ten sposób powstającemu staremu rynkowi. Niektóre gry, jak na przykład No One Lives Forever, które wtedy uwielbiałem, nie mogą zostać ponownie wydane, ponieważ wielu posiadaczy praw nie zgadza się dokładnie w jaki sposób dystrybuować prawa.

Zdaniem VGHF pomocne byłoby, gdyby branża przyznała, że ​​nie może i nie chce samodzielnie archiwizować swoich gier, ponieważ jest to ekonomicznie opłacalne tylko w przypadku niektórych gier. Zrozumiałe jest też, że firmy mają inne priorytety niż zachowanie historii medium. Wtedy wystarczy np. B. Daje także bibliotekom więcej opcji i wsparcia.

Ważne jest to, że młodzi twórcy gier często pracują ze starszymi grami, aby odkryć korzenie branży, a nawet opracować nowe pomysły. W przyszłości powinno to być możliwie najprostsze.

Przejrzystość: ten artykuł zawiera linki partnerskie. Klikając na niego, przejdziesz bezpośrednio do dostawcy. Jeśli zdecydujesz się na dokonanie tam zakupu, otrzymamy niewielką prowizję. Nic nie zmienia ceny dla Ciebie. Linki partnerskie nie mają wpływu na nasze raporty.