Istnienie dziewiątej planety w naszym Układzie Słonecznym jest kontrowersyjne. Nowa teoria może teraz rzucić światło na tę kwestię.

Clinton: Są naukowcy, którzy wątpią w istnienie dziewiątej planety w naszym Układzie Słonecznym. Nie jest to jednak Pluton, który w 2006 roku został zdegradowany z planety do rangi planety karłowatej. Mówi się, że jedyna jak dotąd hipotetyczna „Planeta Dziewiąta” znajduje się dalej od Słońca niż Pluton i jest pięciokrotnie większa od Ziemi. Tylko tak potrafi wytłumaczyć zjawisko obserwowane przez ekspertów: ruch niektórych obiektów w tzw. Pasie Kuipera w naszym Układzie Słonecznym ma sens tylko wtedy, gdy istnieje ta dziewiąta planeta.

pomimo Wieloletnie poszukiwania „Planety 9” Istnieje wiele teorii, które nie zostały jeszcze odkryte. Zespół badaczy z USA zaproponował teraz nową teorię: co jeśli „Planeta 9” nie istnieje, a niezwykłe ruchy obiektów w Pasie Kuipera można wytłumaczyć w inny sposób?

Czy „Planeta Dziewiąta” nie jest obecna w naszym Układzie Słonecznym?

Fizyk teoretyczny Katherine Brown (Hamilton College) i jej kolega Harsh Mathur (Case Western Reserve University) przetestowali teorię alternatywnej grawitacji zmodyfikowanej dynamiki Newtona (MOND) na obiektach z pasa Kuipera. „Chcieliśmy sprawdzić, czy dane potwierdzające hipotezę „Planety 9” faktycznie wykluczą teorię MOND” – wyjaśnia Brown w jednym z artykułów. ogłoszenie Ich uniwersytet.

Zespół badawczy odkrył jednak, że MOND dokładnie przewiduje obserwowane ruchy, co doprowadziło do teorii „Planety 9”. To było badanie W czasopiśmie specjalistycznym Magazyn astronomiczny opublikowany.

Teoria MOND kładzie kres „Planecie 9”.

Teoria MOND zakłada, że ​​dobrze znane prawo ciążenia Izaaka Newtona obowiązuje tylko w pewnym stopniu. Jeśli przyspieszenie grawitacyjne przewidywane przez prawo Newtona stanie się wystarczająco małe, MOND pozwala na inne zachowanie grawitacyjne. Niektórzy eksperci postrzegają tę teorię nawet jako alternatywę dla ciemnej materii – koncepcji stosowanej w astrofizyce do opisu hipotetycznej formy materii, która wywiera wpływ grawitacyjny we wszechświecie, ale nie emituje światła i nie została jeszcze odkryta.

„MOND jest naprawdę dobry w wyjaśnianiu obserwacji w skali galaktyk” – mówi współautor Mathur, dodając: „Ale nie spodziewałem się, że będzie miał tak zauważalny wpływ na zewnętrzny Układ Słoneczny”. Niezależnie od wyniku, jego kolega Brown dodaje, „ta praca pokazuje, że zewnętrzny Układ Słoneczny może służyć jako laboratorium do testowania grawitacji i badania problemów z zakresu podstawowej fizyki”. (niezapłacony rachunek)

Zespół redakcyjny podczas pisania tego artykułu korzystał z automatycznej pomocy. Artykuł został dokładnie sprawdzony przez redaktorkę Tanyę Banner przed publikacją.