Prawie 9200 lat temu ogromna burza słoneczna uderzyła w Ziemię – podczas minimum słonecznego. Dlaczego to nowe odkrycie niepokoi badaczy.

FRANKFURT – 9125 lat temu potężna burza słoneczna uderzyła w Ziemię i pozostawiła swój ślad w głębinach lodu Antarktydy i Grenlandii. Oto, co odkryli naukowcy z Uniwersytetu w Lund w Szwecji, a ich badania były tak Opublikowano w Nature Communications. Wcześniej burze słoneczne miały pojawiać się, gdy Słońce znajdowało się w aktywnej fazie swojego mniej więcej 11-letniego cyklu, znanego jako maksimum słoneczne. Ale naukowcy ze Szwecji pokazują teraz, że to założenie nie zawsze musi być prawdziwe w przypadku bardzo silnych burz słonecznych.

Na Słońcu często występują tak zwane koronalne wyrzuty masy – podczas tych erupcji Słońce wyrzuca plazmę w kosmos. Ta plazma składa się z naładowanych cząstek elektrycznych, które oddziałują z polami magnetycznymi. Kiedy ta burza słoneczna lub burza geomagnetyczna uderza w pole magnetyczne Ziemi, ziemskie pole magnetyczne może zostać zniekształcone. W najlepszym przypadku powstają piękne i kolorowe zorzy polarne – w najgorszym przypadku satelity mogą działać nieprawidłowo, a sieć energetyczna i infrastruktura internetowa na Ziemi mogą zostać naruszone.

Naukowcy odkrywają ślady ogromnej burzy słonecznej w lodzie

Aby śledzić burzę słoneczną, naukowcy ze Szwecji zbadali rdzenie lodowe z Grenlandii i Antarktydy, zwracając szczególną uwagę na radioaktywne izotopy berylu 10 i chloru 36. Izotopy te są wytwarzane przez wysokoenergetyczne cząstki kosmiczne docierające do Ziemi. Można je przechowywać w lodzie i osadach, ale także w pniach drzew. „Znaleźliśmy ślady potężnej burzy słonecznej, która uderzyła w Ziemię podczas fazy ujemnej około 9200 lat temu” – wyjaśnia geolog Raymond Moscheler, jeden ze współautorów badania. Według informacji była to jedna z najpotężniejszych znanych burz słonecznych, jakie kiedykolwiek uderzyły w Ziemię.

W jednym z nich Moscheler mówi, że to bardzo czasochłonna i kosztowna praca analityczna Komunikacja z Uniwersytetu w Lund. „Byliśmy więc mile zaskoczeni, gdy znaleźliśmy maksymalną wartość wskazującą na masywną, wcześniej nieznaną burzę słoneczną połączoną z niską aktywnością słoneczną” – kontynuuje geolog. To nieoczekiwane odkrycie niepokoi badaczy, ponieważ pokazuje, że potężne burze słoneczne mogą uderzyć w Ziemię w możliwie najkrótszym czasie. „Te potężne burze słoneczne nie są w wystarczającym stopniu uwzględniane w ocenach ryzyka”, ostrzega Moscheler. Istotne jest, aby przeanalizować, co te wydarzenia mogą oznaczać dla dzisiejszej technologii i jak możemy się chronić.

Burze słoneczne mogą mieć niszczycielski wpływ na Ziemię

Gdyby miała miejsce burza słoneczna podobna do tej, która miała miejsce 9125 lat temu, miałaby ona katastrofalne skutki: przerwy w dostawie prądu, uszkodzenia satelitów i awarie różnych systemów komunikacyjnych, ale mogłaby mieć również konsekwencje dla ruchu lotniczego i astronautów w kosmosie. „Na przykład, gdyby misja Apollo odbyła lot podczas burzy słonecznej w sierpniu 1972 roku, promieniowanie, na które narażeni byli astronauci, mogło mieć poważne, prawdopodobnie śmiertelne konsekwencje” – napisali naukowcy w swoich badaniach. Zamiast tego misje księżycowe Apollo 16 i Apollo 17 miały miejsce w kwietniu i grudniu 1972 roku.

Według naukowców słynna burza słoneczna, która uderzyła w Ziemię w 774 r., również miała miejsce w pobliżu dolnej granicy Słońca – „wbrew oczekiwaniom, ale w zgodzie z wcześniejszymi badaniami”, jak czytamy w badaniu, wyciągnięto ten wniosek. Naukowcy zalecają poszukiwanie i analizowanie dowodów na inne przeszłe burze słoneczne, aby sprawdzić, czy istnieje „spójny wzorzec występowania ekstremalnych zdarzeń związanych z 11-letnim cyklem plam słonecznych i ogólnym poziomem aktywności słonecznej”. Zdaniem zespołu badawczego należy również określić prawdopodobieństwo wystąpienia tak silnych burz słonecznych.

Wydarzenie Carrington: potężna burza geomagnetyczna uderzyła w Ziemię w 1859 r.

Potężna burza słoneczna uderzyła również w Ziemię w 1859 roku. Tak zwane zdarzenie Carringtona jest pierwszą naukowo zaobserwowaną burzą słoneczną, która uderzyła w Ziemię. Skutki były wówczas znacznie mniejsze ze względu na to, że elektryczność nie była jeszcze powszechna, na przykład światło elektryczne trafiło do prywatnych domów dopiero około 1880 roku. uszkodzony przez burzę słoneczną. Zorza polarna jest również obserwowana w południowych regionach, takich jak Rzym, Hawana i Hawaje, które zwykle występują tylko na wyższych szerokościach geograficznych.

Gdyby burza słoneczna wielkości burzy geomagnetycznej z 1859 roku uderzyła dzisiaj w Ziemię, uderzenie byłoby poważne. Badanie z 2013 r. badające wpływ zdarzenia Carrington na obecną wówczas amerykańską sieć energetyczną wykazało, że w samych Stanach Zjednoczonych od 20 do 40 milionów ludzi może być pozbawionych elektryczności przez okres do dwóch lat, a zatem koszty ekonomiczne wyniosłyby 2,6 biliona dolarów. dolarów w samych Stanach Zjednoczonych.

W lipcu 2012 roku Ziemia ledwo uniknęła podobnej burzy słonecznej, jak ogłosiła dwa lata później NASA. Burza słoneczna właśnie ominęła Ziemię, jak wykazały dwie sondy NASA. Aby lepiej zrozumieć Słońce i jego aktywność, NASA wysłała na naszą gwiazdę misję „Parker Solar Probe”. (patka)