Rozwiąż tajemnicę transmisji tularemii

Francisella tularensis to jedna z najbardziej zakaźnych bakterii znanych nauce. Bakteria wywołuje opisywaną zoonotyczną tularemię, która dotyka głównie gryzonie, takie jak króliki, dlatego choroba ta jest również znana jako dżuma królików. Jeśli tularemia rozprzestrzeni się na ludzi, może zagrażać życiu. Mój zespół badawczy rozwiązał teraz odwieczną zagadkę dotyczącą przenoszenia choroby.

Naukowcy z Uniwersytetu Północnej Arizony rozwiązali zagadkę związaną z przenoszeniem tularemii. To odkrycie dostarcza wiarygodnego wyjaśnienia, w jaki sposób Francisella tularensis była w stanie przetrwać przez długie okresy w środowisku poza żywicielem. Wyniki zostały opublikowane w specjalistycznym czasopiśmie.Mikrobiologia stosowana i środowiskowa„Prezenty.

Franciscilla tularensis: możliwa broń biologiczna?

Ze względu na ciężką infekcję bakteryjną i wysoką śmiertelność u amerykańskiego podtypu Francisella tularensis jest postrzegana jako potencjalnie poważne zagrożenie biologiczne. Zespół badawczy szacuje, że do zakażenia jednej osoby wystarczy dziesięć organizmów. Dlatego też lepsze zrozumienie cyklu życiowego i zachowania bakterii jest najwyższym priorytetem.

Tajemniczy cykl życia Francisco Tullares

Istnieją jednak pewne luki w wiedzy na temat przenoszenia bakterii. Na przykład Francisella tularensis nie może być przenoszona przez kontakt z ludźmi. Jednak może przenosić się na ludzi poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami. Ponadto bakterie mogą pozostawać w uśpieniu przez długi czas poza gospodarzem. Naukowcy dowiedzieli się teraz więcej o cyklu życiowym niebezpiecznych bakterii.

Bakterie są w stanie hibernacji

Jak pokazuje grupa robocza, patogeny zarażające króliki mogą przetrwać poza żywicielami, wpadając w jakąś formę hibernacji. W tym stanie zachowuje żywotność, ale nie może się rozmnażać. Zjawisko to do dziś pozostaje w dużej mierze tajemnicą, chociaż badania naukowe zajmują się bakteriami od ponad 100 lat.

Patogeny Tularemii żyją bez żywiciela przez sześć miesięcy

W ramach trzyletniego projektu naukowcy przeanalizowali cykl życiowy i zachowanie patogenu. „Najważniejszym odkryciem jest to, że Frenchcella tularensis może przetrwać w zimnej wodzie bez składników odżywczych przez ponad sześć miesięcy w stanie uśpienia” – powiedział kierownik badań, profesor David Wagner. Oznacza to, że bakterie mają zdolność przeżycia bezpośrednio w środowisku poza organizmem żywiciela będącego ssakiem. Nie oczekuje się tego, ponieważ wiele innych bakterii, które mogą żyć w środowisku przez długi czas, tworzy zarodniki. Przykładem bakterii tworzącej przetrwalniki jest wąglik wywoływany przez pałeczki wąglika.

To nie jest plaga

Chociaż choroba jest znana jako dżuma królików, bakterie nie przypominają patogenu Yersinia pestis. Żyje tylko w żywicielu lub w wektorach pcheł. Z drugiej strony Franciscilla tularensis ma zdolność przetrwania przez długi czas poza żywicielem w środowisku i pozostania zaraźliwym bez tworzenia się zarazków lub konieczności uciekania się do nosicieli.

Strategia przetrwania Franciselli tularensis

„Te wyniki badań całkowicie zmieniły nasze spojrzenie na środowisko tych bakterii” – potwierdza Wagner. Ssaki to tylko mały, ale ważny aspekt strategii przetrwania bakterii. Patogen żyje w środowisku, a tym samym dostarcza okresowo występujące choroby. Ssaki są przede wszystkim ważnymi żywicielami dla rozmnażania bakterii.

W jaki sposób przenoszona jest tularemia?

Według zespołu badawczego tularemia nie może być przenoszona z człowieka na człowieka. Do zakażenia może dojść

• Ukąszenia owadów,
• Picie zanieczyszczonej wody,
• Kontakt z zakażonymi zwierzętami,
• Wdychanie cząsteczek powietrza zawierających bakterie.

Jak leczy się tularemię?

Choroba jest leczona antybiotykami. Obecnie badane są istniejące rezystory. Jak dotąd nie ma szczepionki przeciwko tularemii.

Jak powszechna jest tularemia u ludzi?

Naukowcy podają, że Francisella tularensis występuje naturalnie na półkuli północnej. Jednak w Europie przeważa tylko mniej niebezpieczny podtyp hollarctica. Liczba zgłoszonych przypadków zachorowań u ludzi jest ogólnie niska. Na przykład w 2016 r. W Stanach Zjednoczonych odnotowano 230 przypadków tularemii. Według Instytutu Roberta Kocha każdego roku w Europie występuje od 500 do 1000 przypadków. Często dotyka to ludzi, którzy spędzają dużo czasu na świeżym powietrzu. (Pełne wyżywienie)