Sobota, 15 maja 2021 r

Boisz się szoku cenowego?
Inflacja stała się głównym problemem dla rynków

Komentarz Horsta von Butlera

Przesłanie banków centralnych jest takie, że wysokie ceny są „zjawiskiem przejściowym” po pandemii. Ale rynki mu nie ufają, ponieważ sytuacja jest bardziej skomplikowana.

Jeśli inflacja jest słynnym duchem, to od jakiegoś czasu jest jak Hui Buh, duch zamku: powraca regularnie (jak wiadomo, Hui Buh jest skazany na pościg każdej nocy między północą a godziną), książka w nietoperzowa wieża jest „nawiedzona łatwo dla każdego” – i jakimś cudem masz w głowie głos Hansa Clarina.

Nie oznacza to, że widmo inflacji jest nieszkodliwe.

Od pewnego czasu głównym motorem rozwoju rynków i życia codziennego są obawy o inflację. Ten tydzień jest znowu znacznie mocniejszy. Podwyżki cen można poczuć na stacji benzynowej, rano w piekarni (moja piekarz podniosła wszystkie ceny chleba o 15-20 centów), a teściowa narzeka na fryzjera, który po zamknąć. Inwestorzy i firmy odczuwają wzrost cen na rynkach surowców, a rzemieślnicy w specjalistycznych sklepach żelaznych. Nawet sekretarz skarbu USA Janet Yellen, która być może zapomniała, że ​​nie jest już przewodniczącą Fed, dwa tygodnie temu wstrząsnęła rynkami z danymi o rosnącej inflacji i stopach procentowych. Bank of America obliczył, że użycie słów wzrosło o 800 procent w porównaniu z rokiem poprzednim. Wszystko to niepokoi partię na giełdach, zwłaszcza na giełdach technologii, które cierpią.

W tym tygodniu niepokój wywołały dane z USA: w kwietniu inflacja wzrosła o 4,2 proc. W porównaniu z tym samym miesiącem ubiegłego roku. Ceny konsumenckie w USA wzrosły gwałtownie bardziej niż od 2008 r., Znacznie bardziej niż oczekiwano. „Rosnąca inflacja wstrząsa rynkami” to główny nagłówek „Wall Street Journal”, zwłaszcza że inflacja również wzrosła w porównaniu z marcem, nawet jeśli wpływ Korony jest obliczany w kwietniu 2020 roku.

W Niemczech od początku roku wzrosła również stopa inflacji, przy stopie inflacji na poziomie 2%. Dyrektor Europejskiego Banku Centralnego Isabel Schnabel Tymczasowo, dopóki nie spodziewasz się więcej niż trzech procent.

Uważam, że są trzy ważne punkty, niezależnie od tego, czy temat interesuje Cię jako inwestora, czy w życiu codziennym:

1. Pierwszy Pandemia jeszcze bardziej zniekształciła koronę Podobno nie chodzi tylko o PKB i wskaźnik zadłużenia. Statystycznie mamy do czynienia z najmroczniejszymi miesiącami od dziesięcioleci, a także jest wiele skutków doganiania i stłumionego popytu: ludzie chcą wyjść i znowu żyć, a zarobili dużo pieniędzy podczas pandemii, wydali i uderzył w głowę. Na przykład stopa oszczędności Niemców wzrosła do rekordowego poziomu w 2020 r. I wyniosła 16 procent dochodów. Majątek prywatnych gospodarstw domowych wzrósł o 400 miliardów euro, do 7,1 biliona dolarów. A więc popyt rośnie, co jest dobrą wiadomością, ale podaż nie wszędzie nadąża za jego tempem. Na przykład w samochodach bez chipów, co jest przyczyną gwałtownego wzrostu cen używanych samochodów w Stanach Zjednoczonych.
   Mieliśmy również efekty jednorazowe: obniżka podatku od towarów i usług zakończyła się w styczniu, cena ropy wzrosła, a podatek od dwutlenku węgla podniósł ogólnie koszty energii. Ekonomiści i bankierzy centralni biorą to pod uwagę, gdy mówią o „zjawisku przejściowym”. Ale nie w pełni ufają swoim statystykom – a rynki nie ufają bankom centralnym.
2. Dotyczy to drugiego punktu, Biliony, które Joe Biden rozprowadza w Stanach ZjednoczonychCzasami jako czeki, czasami jako wsparcie rodziny, czasami jako obietnice inwestycji w zieloną przyszłość. Jego pakiety pomocy i inwestycji inspirują wielu w Europie, polityków, a także ekonomistów, ale od początku było też zastrzeżenie: to eksperyment, ryzyko. Zawsze nowe biliony w gospodarce, która odrodziła się dawno temu! Stany Zjednoczone spodziewają się najwyższej stopy wzrostu od 1980 r.
   Zwłaszcza, że ​​Amerykanie również oszczędzają półtora biliona dolarów. Rząd zatwierdził już 3 biliony pomocy w 2020 r., A teraz jest jeszcze kilka bilionów – nawet jeśli niektóre z tych programów mają charakter długoterminowy. Od samego początku ostrzegano, że gospodarka USA może się przegrzać, inflacja gwałtownie rośnie – a Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych może zostać zmuszona do zwolnienia tempa, jakiego świat nie widział od wielu lat. Niepewność ta odbija się echem z każdą dotychczasową inflacją (zanim wzrost na rynkach trwał kilka dni).
3. Nazywam to trzecią kwestią Paradoks jest zawyżonyW rzeczywistości inflacja prawie zniknęła, a nawet od lat była ujemna, a banki centralne desperacko i czasami bezskutecznie próbowały podnieść ją do celu 2%. Ale kiedy inflacja zniknęła, natychmiast kojarzono ją ze słowem „strach”, „niepokój” lub „ryzyko”. Nie dlatego, że ktoś taki jak ty lub ja powinniśmy się bać, ale dlatego, że może to wskazywać, że wskazówka dotycząca długoterminowych przepływów pieniężnych, która doprowadziła do końca tak wielu cen aktywów.
   W tym miejscu pojawia się drugi eksperyment w Stanach Zjednoczonych wraz z programami biliona Demokratów, który teoretycznie przebiega w tle nieco dłużej: zmiana paradygmatu Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych zeszłego lata. W tym czasie prezes Fed Jerome Powell jasno dał do zrozumienia, że ​​zaakceptuje wyższe stopy inflacji w pewnym okresie. Od tego czasu Fed postrzega inflację jako średnią z określonego okresu i nie jest już migawką w określonym momencie.
   

   

   Dodatkowo, Fed dał wówczas jasno do zrozumienia, że ​​postrzega słaby rynek pracy jako swój własny problem, ale silny problem jest krytyczny tylko wtedy, gdy rzeczywiście podnosi inflację. Financial Times nazywa to „nierównym spojrzeniem na zatrudnienie”. Europejski Bank Centralny, jak słychać tu i ówdzie z wypowiedzi jego przedstawicieli, także rozważa zrewidowanie swojej strategii – i dostosowanie do Rezerwy Federalnej, czyli dopuszczenie wyższej inflacji w pewnym okresie (przy retorycznym jej oswajaniu). jako „zjawisko przejściowe”). Presja na dostosowanie się jest znacznie słabsza w Europie; Ponieważ ożywienie jest słabsze, ponieważ nie napłyną nowe biliony, a Europejski Bank Centralny nie był skuteczny w zarządzaniu inflacją w poprzednich latach.

Widzisz: istnieje wytłumaczenie dla każdego, ale jest dużo niepewności i nerwowości – dlatego Hui Buh z pewnością będzie go ścigać: jednorazowe efekty, nagromadzenie, przebudzenie po historycznej zarazie, pomoc historyczna programy, rejestr zadłużenia państwa, refleksje gubernatorów, banki centralne w świetle podaży pieniądza, która utrzymywała się od tamtej pory.

Pytanie, czy presja cenowa okaże się pętlą, czy przelotnym ryzykiem, pozostanie głównym pytaniem dla rynków. Dotyczy to również wszystkich zakładów dotyczących tego, kiedy i jak szybko Fed podniesie stopy procentowe – i jak długo to potrwa, zanim inflacja przestanie rosnąć, jak słynne drzewa w maju.

Musimy to teraz obserwować: część szumu inflacyjnego jest również znakiem, że świat się budzi, a życie zaczyna się od nowa.

Horst von Butler jest redaktorem naczelnym „Capital”. Ten komentarz pojawił się po raz pierwszy w Capital.de.