Cian Uijtdebroeks dominuje obecnie w młynie plotek rowerowych – czy naprawdę jest nieoszlifowanym diamentem?

Ezel: W zasadzie wszędzie, nigdzie jeszcze nie osiągnęła ona swoich granic. Zdecydowanie jest co poprawić w jeździe na czas i oczywiście musi po prostu ogólnie poprawić rutynę. W Hiszpanii pokazał, że od trzech tygodni nie miał złego dnia, co było imponujące. Może nadal uczyć się na poziomie taktycznym i zachowań wyścigowych, ale ostatecznie są to małe rzeczy. Cian musi nadal podtrzymywać głód, który wciąż odczuwa, i odpowiednio go ukierunkowywać.

Czy w przyszłości ma także zdolność poprowadzenia zespołu jako kapitan?

Ezel: W każdym przypadku. Jednak we współczesnym kolarstwie wiele się zmieniło i staroświeccy przywódcy już tak naprawdę nie istnieją. Na przykład Tadej Pogacar robi to poprzez zabawę i „dawanie przykładu”, a Jonas Vengegaard bardziej polega na pojeździe wsparcia i kolegach z drużyny. Dziś jeszcze ważniejsi są trenerzy i ich analiza: kierowcy na tej podstawie budują swoje wyścigi – wiedzą, jakie osiągi mogą osiągnąć, jaki jest ich cel i zgodnie z tym jeżdżą.

Ezel: Zapewniam, że nie był to żaden problem. Omówiliśmy scenę, o której wspominały niektóre osoby, w drodze na ostatni górski metę Vuelty, zaraz po etapie. W tym przypadku chcieliśmy rozpocząć wyścig od ataku Alexa, ale niestety podążali za nami niewłaściwi ludzie.

Ezel: Potencjał w nim dostrzegliśmy już wiele lat temu, dlatego w 2021 roku sprowadziliśmy go do naszej młodzieżowej drużyny. Nie mam więcej informacji na temat plotek niż dziennikarze. Jednak moje ostatnie oświadczenie jest takie, że nadal ma z nami kontrakt na przyszły rok. Dużo z nim rozmawiałem podczas Vuelty i widzę, że nadal nosi naszą koszulkę. Ale oczywiście zawsze są rozmowy.

Podpisując kontrakt z Primozem Rogliciem, Bora Hansgrohe dokonał prawdziwego zamachu stanu. Co to oznacza dla zespołu?

Ezel: Wie, że zespół jest przy nim i wie, że to naprawdę dobry zespół, który może zająć czołowe miejsca w klasyfikacji generalnej. Dlatego nas wybrał. Wręcz przeciwnie, Primoz wnosi mnóstwo dynamiki do zespołu, każdego asystenta i każdego innego kapitana. Teraz wszyscy wiedzą, że jesteśmy tam, gdzie zawsze chcieliśmy być: po zwycięstwie w Giro możemy osiągnąć kolejny ważny cel w Tour de France – a on jest w 100% odpowiednią osobą, aby to osiągnąć. Poza tym każdy może się od niego uczyć – jest prawdziwym „wzorem do naśladowania”, a przed kierowcami takimi jak Uijtdebroeks czy Własow otwiera to nowe możliwości taktyczne, z których mogą skorzystać.

Twój dobry przyjaciel Mark Cavendish postanowił teraz utrzymać swój jedyny rekord zwycięstw etapowych w Tour de France przez kolejny rok. Jak oceniasz decyzję?

Ezel: Długo się nad tym zastanawiał, ale moim zdaniem była to jak najbardziej słuszna decyzja. W ostatniej rundzie udowodnił, że nadal to ma. Gdyby jego łańcuch nie został przerwany na scenie przeciwko Bordeaux, osiągnąłby więcej niż drugie miejsce. Teraz zespół powołał jednego z najlepszych kierowców w osobie Michaela Murcoffa i kolejnego bardzo szybkiego kierowcę w postaci Maxa Kantera, co sprawi, że podejście do sprinterskiego wyścigu będzie bardziej komfortowe dla Cavendisha. Może wtedy w pełni skoncentrować się na rzeczywistym wyścigu i dotrzeć tam, gdzie chce, idealnie, nie tracąc wcześniej energii.

Najlepszy niemiecki biegacz Pascal Ackermann podejmuje nową próbę w swojej karierze opuszczając reprezentację Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Czy w 2024 roku zobaczymy go po raz pierwszy na trasie?

Ezel: Myślę, że tak. Nie widziałem jeszcze żadnych innych znaczących nabytków w Team Izrael, a Chris Froome obecnie zastanawia się, czy będzie miał możliwość pojechania na Tour de France w innym miejscu. Dlatego na początku rundy widzę Pascala – tam drużynie potrzebny jest biegacz. Jeśli uda mu się pozyskać kolejnego dobrego człowieka, wszystko będzie idealne: udowodnił to, wygrywając w tym roku Giro d’Italia.

Patrząc na kończący się sezon, kto wśród wielu gwiazd został Twoim kierowcą roku?

Ezel: Dla mnie jest to Tadej Pogacar. Mathieu van der Poel z pewnością robi wrażenie swoim zwycięstwem w Mistrzostwach Świata, a także zwycięstwami pod pomnikami Mediolan-Sanremo i Paryż-Roubaix, a także sukcesami w sezonie crossover. Roglic i Jonas Vengegaard przejechali nieco mniej wyścigów niż Pogacar, ale wygrali prawie wszystko. Ale biorąc pod uwagę zwycięstwa, jakie odniósł od lutego do października oraz najlepsze wyniki zarówno w klasykach, jak i w tourach, to stawia go w klasie samej w sobie. Poza tym zawsze ma uśmiech na twarzy: nie wiem, co by zrobił bez wyścigów rowerowych – inaczej pewnie zdobyłby wszystkie Strava KOM w promieniu 600 km.

Kim była tegoroczna wschodząca gwiazda?

Ezel: Jestem z trzema biegaczami – przede wszystkim Arnaudem de Lee z jego dziesięcioma zwycięstwami w tym roku, w tym w Quebecu w WorldTour. Ale uwzględnieni są także Olaf Koeg, który od dawna nie jest zawodowym kolarzem, oraz Jonathan Milan; Oprócz sprintów wszystkie mają potencjał w klasyce. Milan również mógłby rozwijać się w takim kierunku jak Filippo Ganna, który wnosi siłę, szybkość i głowę do wielkich sukcesów.

Co dalej z Leonardem Kamną w 2024 roku: jako odnoszący sukcesy łowca etapowy pod twoim dowództwem w Vuelta czy z myślą o klasyfikacji generalnej, jak w Giro?

Ezel: Długo z nim o tym rozmawiałem podczas Vuelty. Praca z nim to naprawdę przyjemność! Ale proszę, nie zrozumcie źle innych… Leonard jest po prostu prawdziwym kierowcą wyścigowym, zawsze tego chce i zawsze jest w pełni zmotywowany. Musi czuć się komfortowo ze swoją decyzją, to najważniejsza rzecz, ale myślę, że tak jest w przypadku obu opcji. Bardzo dobrze radzi sobie z koncentracją na klasyfikacji generalnej przez trzy tygodnie, a następnie ograniczaniem swojej swobody w pogoni za zwycięstwami etapowymi. Będzie mógł to wykorzystać w innych wyścigach. Według mnie zdecydowanie ma wszystko, czego potrzeba, aby zabłysnąć w obu obszarach.