Niewystarczająco, zbyt niejasno i zbyt wolno: klimatolog Pörtner jest rozczarowany wynikami konferencji klimatycznej. Powiedział, że cel 1,5 stopnia nie jest już osiągalny Tagesshaw 24-wywiad.

tagesschau.de: Prawie cały czas byłem w Egipcie na konferencji klimatycznej. Z akademickiego punktu widzenia: Jak bardzo jesteś zadowolony z pracy końcowej?

Hansa Otto Portnera: Jestem w pewnym stopniu zadowolony z niektórych aspektów. W końcowym dokumencie wyraźnie cytowane są raporty Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPPC). Cel 1,5° jest również określany jako wspólny cel. Nie osiągnięto jednak przełomu w tym sensie, że cel ten powinien być realizowany z wysokim priorytetem. Zamiast tego wspomina się o tajemniczych formułach, które umożliwiają wyjście. Odzwierciedla to również dyskusje z ostatnich kilku dni i niezmienione strategie niektórych aktorów w ciągu ostatnich kilku lat. Zwłaszcza ci, którzy chcą sprzedawać paliwa kopalne i ci, którzy uważają, że rozwój gospodarczy daje im prawo do wykorzystywania paliw kopalnych na dużą skalę.

tagesschau.de: Pożegnanie z ropą i gazem nie zostało wyraźnie wspomniane w oświadczeniu końcowym. Czy to oznacza, że ​​w tej dziedzinie również nic się nie działo?

porter: Oczywiście jest to rodzaj krucjaty. Mówi się, że emisje muszą drastycznie spaść i że do 2030 r. musimy osiągnąć redukcję emisji o 45 do 50 procent. Ale ropa i gaz nie są wymienione wprost. Nazywa się to węglem, choć wszyscy wiedzą, że mówiąc o emisjach, mamy na myśli głównie emisje z paliw kopalnych. Oczywiście nie możemy zapominać o tych, którzy pracują w rolnictwie i leśnictwie.

W ten sposób instalowane są luki, które utrudnią pracę przez kilka następnych lat – a to znowu wszystko opóźni. Najważniejsze pytanie brzmi: czy możemy zwiększyć prędkość, aby nadal osiągać 1,5 stopnia? Nie możemy tego zrobić przy naszych obecnych wysiłkach.

tagesschau.de: Czy jako klimatolog jesteś sfrustrowany faktem, że cel 1,5 stopnia został ustalony na papierze, ale jest prawie niemożliwy do osiągnięcia?

porter: Tak to jest. Istnieje jeszcze jedna luka między celami a realizacją. Oczywiście trzeba też pozytywnie ocenić, że znaleziono jakiś mechanizm lub podejście. Dyskutowano także np. o pokrywaniu szkód i finansowaniu adaptacji. To wszystko są ważne aspekty.

Ale mamy luki wdrożeniowe. Inicjatywa UE, która żegna dawny pogląd, że np. Chiny nadal są uważane za kraj rozwijający się jako największy światowy emitent, ale oczywiście Chiny również ponoszą odpowiedzialność, powinna zostać pozytywnie nagłośniona.

Mnie jako naukowcowi trudno jest zrozumieć, kiedy polityka osłabia ten bardzo oczywisty związek przyczynowy, ponieważ ostatecznie jako ludzkość ponosimy wspólną odpowiedzialność za zmiany klimatyczne. Nie ma dobrych emitentów ani złych emitentów, ale wszyscy jesteśmy wezwani do ograniczenia naszych emisji tak aktywnie i ambitnie, jak to tylko możliwe. Bo czas ucieka. Okno czasowe, w którym możemy jeszcze ograniczyć ocieplenie do 1,5 stopnia, domyka się. A im bardziej będą się zamykać, tym bardziej niektóre stany będą domagać się zwolnień dla siebie. To właśnie robią rynki wschodzące i ci, którzy sprzedają paliwa kopalne.

„Igrasz z przyszłością przyszłych pokoleń”.

tagesschau.de: Co konkretnie się stanie, jeśli nie uda nam się utrzymać 1,5 stopnia? Być może dla wielu osób nadal nie jest to jasne …

porter: Nawet przy tak wielu politykach głębsze zrozumienie, że chodzi o naturalny fundament naszego życia, wydaje się niewystarczające. Kiedy temperatura wzrośnie do 1,5 stopnia, wiele zagrożeń możemy nadal utrzymywać na umiarkowanym poziomie. Ponadto wkraczamy w okresy wysokich stawek. Dotyczy to utraty życia ludzkiego w wyniku zdarzeń ekstremalnych. Widzimy już setki tysięcy osób dotkniętych chorobą, zwłaszcza gdy zastosowano nieodpowiednie środki zaradcze.

Poniesiemy stratę w przyrodzie. W tropikach już teraz dochodzi do utraty siedlisk. Tracimy koralowce ciepłowodne na całej płycie i ten trend będzie się utrzymywał. Jako ludzie jesteśmy częścią natury. Sposób, w jaki w końcu zostaliśmy wychowani, należy do królestwa zwierząt. Dla nas również początkowo stracimy siedlisko w tropikach z powodu upałów, ekstremalnych warunków, suszy i utraty pożywienia. Są też powodzie. Poziom mórz podniesie się ponad metr. Wszystkie rzeczy, o które nie warto walczyć. To powinno być jasne dla wszystkich. A tam nie można iść na ustępstwa, bo igra się z przyszłością następnych pokoleń.

tagesschau.de: Co chciałbyś, aby zawierał ten papier?

porter: Bardziej logiczne było wdrażanie wyników z nauki jeden na jeden, a nie pisanie niejasnych formuł i dobrych intencji. Niestety czasem jest to wynikiem szukania kompromisów w negocjacjach. Powinniśmy byli wprowadzać siedmioprocentowe redukcje emisji każdego roku od 2020 r. – daleko nam do tego. Tak czy inaczej, i to jest najnowsza wizja Grupy Roboczej III Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, powinniśmy iść masowo na rzecz redukcji emisji do 2025 roku. I to był naprawdę kompromis z rzeczywistością. I trzeba bardzo wyraźnie powiedzieć, że ilościowa specyfikacja nauki musi być realizowana w ten sposób, inaczej nie byłoby to możliwe. Politycy muszą też zrozumieć, że naprawdę musi tu przewodzić doświadczenie i że trzeba też ustalić zasady przewodnie.

„fałszywe ustępstwa”

tagesschau.de: Konferencja Klimatyczna 27 dobiegła końca. Czy jesteś rozczarowany tym wynikiem, ponieważ z naukowego punktu widzenia nie wydarzyło się wystarczająco dużo?

porter: Jako naukowiec jestem rozczarowany. Ponieważ widzę, że nie ma wystarczającego zrozumienia faktów naukowych i dlatego, że nie są one właściwie stosowane. I oczywiście jestem bardzo rozczarowany jako osoba, jako ojciec, jako dziadek, bo widzę, że stawką jest przyszłość przyszłych pokoleń – w imię krótkoterminowych korzyści.

I jest jedna zasadnicza wada: prawa do rozwoju domagają się zwłaszcza ci, którzy wykorzystują lub sprzedają paliwa kopalne. Nikt nie będzie kwestionował tego prawa do rozwoju, rozwoju gospodarczego. Ale tutaj musi zostać ustanowione wyraźne powiązanie, aby rozwój był możliwy tylko przy pomocy odnawialnych źródeł energii, a tempo po obu stronach musi być odpowiednio dostosowane. Z jednej strony to, co Chiny robią w tej chwili, jest imponujące. Być może żaden inny kraj na Ziemi nie jest tak ambitny w rozwoju energii odnawialnej. Ale to samo dzieje się po stronie paliw kopalnych, a ludzkość strzela do siebie. Jest to więc kolejny jaskrawy przykład błędnej kalkulacji i wynikających z niej opóźnień.

„Potrzebujemy punktu zwrotnego”

tagesschau.de: Czy Pana zdaniem jest jakiś plus tego szczytu klimatycznego?

porter: Inicjatywa UE, która sprawia, że ​​wszyscy główni emitenci, w tym Chiny, są pozytywni. Żaden kraj nie może już twierdzić, że jesteśmy krajem rozwijającym się, a tym samym mieć pozwolenie na emisję większych emisji niż inne, a wtedy inni ponoszą koszty wyrządzanych przez nas szkód. Mamy nadzieję, że w niedalekiej przyszłości ten dylemat zostanie rozwiązany. To jeszcze nie koniec dyskusji. Jest sposób.

Pozytywne są również partnerstwa energetyczne mające na celu pomoc krajom rozwijającym się w jak najszybszym wycofaniu się z paliw kopalnych. Pozytywne jest to, że istnieje również potrzeba działań w zakresie adaptacji i czynione są starania o sformułowanie globalnego celu w zakresie adaptacji. Były też modyfikacje. Weźmy powodzie w Pakistanie, które spowodowały poważne zniszczenia. Następnie bierzemy Bangladesz, gdzie środki adaptacyjne skutecznie ograniczyły szkody, ludzkie życie i utratę życia. Wzrosło więc znaczenie adaptacji.

Oczywiście ważne są też kwestie finansowe. Tutaj również pojawiają się oznaki, że sprawy mogą zmierzać we właściwym kierunku. Ale ogólna ocena szczytu klimatycznego musi być: niedostateczna, tempo realizacji, przełom jeszcze nie osiągnięty, a my po prostu nie możemy już dłużej zwlekać. Potrzebujemy punktu zwrotnego, aby zająć się tym, co powiedział kanclerz Olaf Scholz. I nie tylko w odniesieniu do Rosji, świat doświadczył punktu zwrotnego w prawdziwie zrównoważonej przyszłości.

Wywiad przeprowadziła Anja Martini, tagesschau.de i tagesschau24. Edytowany dla wersji pisemnej.