Specjalny poniedziałkowy nocny spektakl na niebie fascynuje nie tylko ekspertów — teraz rozpoczyna się polowanie na pozaziemskie skały.

Bernhard Buchner stojący na platformie Obserwatorium Ogólnego w poniedziałek wieczorem. Dyrektor obserwatorium wyjaśnia odwiedzającym nocne niebo w Monachium, kiedy nagle staje się jasne, bardzo jasnozielone. I wszyscy krzyczą: „Wow!” Buckner mówi, że następnego dnia nadal jest zaintrygowany: „To było niesamowite”.

Zrozpaczeni obywatele wzywają policję: kula ognia przecina bawarskie nocne niebo

Co się stało? Kula ognia pędzi z południowego wschodu na północny zachód o 22:45. W północnej Górnej Bawarii zrozpaczeni obywatele wezwali policję, podczas gdy gorliwi patrolowcy dzwonili przez radio i prosili o kontrolę ruchu lotniczego. Setki osób w Internecie donosi o „zielonej piłce z ogonem” lub „trzykrotnie większej od księżyca”. Eksperci szybko się zgadzają: „Był olbrzymią spadającą gwiazdą” — mówi Buchner. Podobnie jak inni badacze przyjmuje rozmiary dochodzące do jednego metra, dlatego mówi się o „poliidzie”. Spadające gwiazdy „od wielkości ziarnka piasku do wielkości kamyka”.

Takie specjalne niebiańskie wydarzenie. Każdego roku na Ziemię spada około 20 000 meteorytów ważących ponad 100 gramów. W przeliczeniu na region Bawarii odpowiada to trzem działkom rocznie, mówi rzecznik Państwowego Urzędu ds. Środowiska. W rezultacie meteoryty można rzadko obserwować.

400 wyświetleń – z całej Europy: nad Norymbergą mogło eksplodować ciało astronomiczne

Europejski Instytut Badań Kosmicznych ISREN podaje, że zgłoszono około 400 obserwacji – z całej Europy, ale głównie z Niemiec i Czech. Niemieckie Centrum Lotnictwa i Kosmonautyki (DLR) otrzymało dodatkowe 362 raporty. Jedno z najsłynniejszych nagrań pochodzi z Pilzna za granicą. W rejonie Norymbergi świadkowie słyszeli też dwie eksplozje: „Brzmi jak grzmot” — mówi Richard Moesel, fizyk z Esren.

Więc przypuszczalnie kula eksplodowała nad Norymbergą. Energia, którą pchnął przed siebie podczas swojej podróży, zapala się w tej chwili — i świeci jasno. „Nazywa się to wybuchem powietrza” – mówi Moesel. Zielony kolor prawdopodobnie pochodzi od żelaza w skale. Następnie, jak wyjaśnia Buchner z Obserwatorium Generalnego, rozpoczyna się ciemna podróż. Potem głazy rozłożyły się na ziemi.

Dokładne dane dotyczące orbity, rozmiaru i materiałów tego ciała niebieskiego nie są jeszcze dostępne. Buckner zakłada, że ​​samochód był oddalony o około 80 kilometrów, kiedy zaczął świecić. A jaka jest jego prędkość? „Szacuje się, że typowa prędkość wejścia w atmosferę wynosi od 11 km/s do 72 km/s” – mówi naukowiec Enrica Bonato z DLR. A to niewiarygodna prędkość od 39 600 km/h do 259 200 km/h – czyli od 32 do 210 razy większa niż prędkość dźwięku.

(Przy okazji: my Newsletter Bayernu Opowiada wszystkie ważne historie z Wolnego Państwa. Rejestracja tutaj.)

Teraz zaczyna się polowanie na meteoryty – ogłoszenie znalazcy

Eksperci od meteorytów z całej Europy oceniają teraz różne nagrania. To z kolei daje wskazówki – czasem subtelne, czasem mniej – dotyczące możliwej lokalizacji pozaziemskich skał. „Byłoby wspaniale, gdybyśmy mogli znaleźć fragmenty na ziemi”, mówi ekspert DLR, Enrica Bonato. Zależy to jednak również od charakteru i prędkości wnikania – materiał musi wytrzymać intensywne tarcie atmosferyczne podczas wnikania.

Mimo to „społeczność łowców meteorytów będzie w drodze” — mówi fizyk Moessel. Z reguły zespoły dzielą teren, który według obliczeń jest obiecujący, na siatki poszukiwań. Ekspert DLR, Enrica Bonato, mówi: „Jeśli znajdziesz ciężką skałę o raczej ciemnej powierzchni, która może być gładka i / lub szklista w niektórych miejscach, nie używaj magnesu, ale zbierz ją w plastikowej torbie i zgłoś to meteor @dlr .de!”

Nawiasem mówiąc, meteoryt tej wielkości nie jest niebezpieczny. „Spodziewany jest tylko szkodliwy wpływ na Ziemię o wielkości dziesięciu metrów” – mówi Moesel. Od 20 metrów zakłada się poważną sytuację. Jednak te ciała niebieskie są wykrywane, zanim wejdą w ziemską atmosferę. Obecny samochód wyścigowy był na to za młody: „Niebo nie zostało specjalnie zauważone”, mówi Moissl. Dlatego poniedziałkowy deszcz meteorytów był tak rzadką miłą niespodzianką.