Szczepienie przeciwko HIV: Po 40 latach badań obiecujące wyniki ze szczepionką mRNA
Naukowcy od 40 lat poszukują skutecznej szczepionki przeciw HIV. Ale wirus utrudnia badaczom, ponieważ ma tendencję do wielu mutacji. Ponieważ tak szybko zmienia swoją powierzchnię, może szybciej uciec przed potencjalnymi przeciwciałami, a tym samym przed układem odpornościowym. Sukces szczepionki na koronawirusa sprawił, że badania nad możliwymi szczepionkami z tą technologią przeciwko innym chorobom idą pełną parą.
Nowoczesna szczepionka RNA na HIV – Układ odpornościowy został wyszkolony w rozpoznawaniu podtypów wirusa HIV
Przetestowana teraz szczepionka mRNA przeciwko HIV może wyszkolić układ odpornościowy do rozpoznawania szerokiej gamy naturalnie występujących podtypów HIV, powiedział portalowi autor badania William Schiff. Alarm naukowy W ten sposób jest w stanie pokryć różne mutacje. „Istnieje kilka miejsc na powierzchni kolca wirusa HIV, które pozostają takie same lub względnie takie same w różnych izolatach. Próbujemy opracować bardzo specyficzne przeciwciała, które mają bardzo specyficzne właściwości, które pozwalają im wiązać się dokładnie z tymi miejscami” ”, wyjaśnia Schief.
Szczepionka mRNA przeciwko HIV wykazuje w testach jedynie niewielkie skutki uboczne
Zdaniem naukowców nowy kandydat na szczepionkę to pierwszy krok w kierunku powszechnej odporności na HIV. Chociaż jest to stosunkowo małe badanie fazy 1, wyniki są nadal obiecujące. Spośród 36 uczestników badania u 35 rozwinęły się przeciwciała przeciwko wirusowi HI. Efekty uboczne były również niewielkie, poinformowali naukowcy. Obserwuje się jedynie ból głowy i ból w miejscu wkłucia, podobny do tego Ze szczepieniem przeciwko koronie.
„Jesteśmy optymistami, że istnieje szansa, że to podejście przyniesie korzyści nie tylko HIV”.
Badania nad szczepionką są wciąż na wczesnym etapie. Dlatego konieczne są dalsze badania kliniczne, zanim szczepionka oparta na mRNA będzie mogła zostać wprowadzona na rynek. W tej chwili nie ma gwarancji, że lek zostanie zatwierdzony, podkreśla Schief. Jednak uzyskane obecnie wyniki dają naukowcom nadzieję – także w odniesieniu do Użyj mRNA do walki z innymi chorobami, takimi jak rak lub grypa. Schief powiedział: „Jesteśmy optymistami, że istnieje szansa, że to podejście może pomóc nie tylko w przypadku HIV, chociaż byłoby naprawdę ogromne, gdyby pomogło tylko w przypadku HIV”.
HIV pozostaje poważnym globalnym problemem zdrowotnym – skuteczna szczepionka może to zmienić
HIV i wywoływana przez niego choroba AIDS pozostaje poważnym problemem zdrowotnym na całym świecie.Pod koniec 2020 r. na całym świecie żyło z HIV 37,7 mln osób. Tylko w 2020 roku 1,5 miliona ludzi na całym świecie zostało zakażonych wirusem HIV. 680 000 ludzi zmarło w tym roku z powodu infekcji. Chociaż liczba zakażeń wirusem HIV wykrytych w Europie spada, Eksperci podejrzewają jednak, że wiele przypadków mogło pozostać niewykrytych z powodu pandemii koronawirusa.
Według Instytutu Roberta Kocha liczba osób żyjących z HIV w Niemczech sięgnęła 90 800 pod koniec 2021 r. Szacuje się, że 8 600 z nich pozostaje nierozpoznanych. „Liczba zachorowań pozostaje bardzo wysoka i potrzebne są dalsze wysiłki, zwłaszcza w celu poprawy oferty testów dla grupy docelowej oraz dostępu do leczenia i profilaktyki” – podkreśla Lothar H. Wheeler, prezes Instytutu Roberta Kocha. Skuteczne szczepienia mogą znacznie zmniejszyć te liczby, a tym samym wnieść znaczący wkład w zdrowie na świecie. Zatem obecne badania nad szczepionkami opartymi na mRNA mogą stanowić obiecujące rozszerzenie poprzednich ścieżek badawczych, które koncentrowały się na żywych lub białkowych szczepionkach.
Według naukowców z Uniwersytetu w Birmingham początkowy postęp nastąpił już po pięciu operacjach napromieniania
Wszczepienie światła w kręgosłup w celu stymulacji nerwów (Zdjęcie: birmingham.ac.uk)
Birmingham (pte001/05/08/2024/06:00)
Według naukowców, pacjenci z urazami rdzenia kręgowego mogą Uniwersytet w Birmingham Nadzieja na wyzdrowienie lub przynajmniej złagodzenie jej objawów. Udało im się naprawić uszkodzone połączenia nerwowe za pomocą światła czerwonego i bliskiej podczerwieni. Światło kierowane jest bezpośrednio na miejsce urazu. Eksperci określili idealną dawkę dla nowego podejścia terapeutycznego i wykazali, że może ona prowadzić do znacznych usprawnień terapeutycznych, w tym znacznego przywrócenia czucia i ruchu, a także regeneracji uszkodzonych komórek nerwowych.
Komórki nerwowe muszą rosnąć
Światło o długości fali 660 nm ma działanie neuroprotekcyjne, czyli poprawia przeżywalność komórek nerwowych oraz neuroregenerację, czyli stymuluje wzrost komórek nerwowych. Naukowcy pod kierownictwem Zubaira Ahmeda wykorzystali modele komórkowe do określenia optymalnej częstotliwości światła i najskuteczniejszego czasu trwania promieniowania w celu maksymalizacji funkcji i stymulowania wzrostu neuronów.
Naukowcy odkryli, że ekspozycja na światło czerwone o długości fali 660 nanometrów przez jedną minutę dziennie zwiększa żywotność komórek – miarę liczby żywych komórek – o 45 procent w ciągu pięciu dni leczenia.
Kabel światłowodowy przesyła światło
Jednakże procedura ta jest obecnie odpowiednia jedynie w ograniczonym zakresie na czas niezbędny do leczenia. Źródło światła należy umieścić tam, gdzie powinno ono działać leczniczo. Można to osiągnąć poprzez wprowadzenie minimalnie inwazyjnych włókien optycznych, które po zakończeniu zabiegu są ponownie usuwane. Ahmed myśli także o opracowaniu wszczepialnych źródeł światła, które można by wprowadzić do mózgu, na przykład w celu stymulacji tamtejszych neuronów.
Operacje po urazach rdzenia kręgowego są powszechne, ale obecnie operacje te mają na celu jedynie stabilizację kości kręgosłupa, które uległy uszkodzeniu w wyniku urazu. W przyszłości chirurdzy mogliby wykorzystać tę okazję do wszczepienia urządzenia, które pomoże chronić i naprawiać rdzeń kręgowy.
Satelity spalają się w atmosferze ziemskiej, pozostawiając po sobie cząstki. Jeden z badaczy ostrzega: mogą osłabić nasze pole magnetyczne.
REYKJAVIK – Ludzkość wysyła satelity w przestrzeń kosmiczną, niezależnie od tego, czy wykorzystuje się je do monitorowania pogody, komunikacji czy badań. Od 2020 roku liczba planet krążących wokół Ziemi podwoiła się. Większość z nich należy do satelitów Starlink firmy SpaceX. Obecnie odkryto, że mogą one wpływać na pole magnetyczne Ziemi i niektóre zjawiska niebieskie.
Satelity spalają się po powrocie, pozostawiając swoje cząstki w atmosferze ziemskiej
Od lat pięćdziesiątych XX wieku w przestrzeń kosmiczną wysłano ponad 15 000 satelitów. Według serwisu Zakręć teraz Obecnie na orbicie naszej planety znajduje się 9371 satelitów, z czego 8325 znajduje się na niskiej orbicie. Każdy z nich ostatecznie powróci do atmosfery ziemskiej i spali się w miarę zmniejszania się orbity. A także satelita, który waży 1,3 tony. Niektóre satelity znajdują się na orbicie już od 30 lat. Jednak zwiększony zwrot może mieć wpływ na siłę naszego pola magnetycznego w przyszłości.
Sierra Salter z Uniwersytetu Islandzkiego, autorka nowej książki LiścieL. wyjaśnia spaceweather.com: „Oczekuje się, że w nadchodzących dziesięcioleciach zostanie wystrzelonych ponad 500 000 satelitów, głównie w celu budowy głównych terminali internetowych. Każdy satelita, który wzniesie się na górę, ostatecznie spadnie i rozpadnie się w atmosferze ziemskiej. Tworzy to ogromną warstwę przewodzącą i cząstki naładowane elektrycznie.” O naszej planecie W 2024 roku planuje się także wysłanie w przestrzeń kosmiczną drewnianego satelity.
Cząstki satelitarne mogą osłabić pole magnetyczne: „To bardzo niepokojące”
Ale Ziemia również może odczuć skutki. To zasługa pasów Van Allena. Składa się z pierścienia naładowanych i energicznych cząstek elementarnych emanujących z powierzchni Ziemi. Jego masa wynosi obecnie zaledwie 0,00018 kg. Ponowne wejście i spalanie satelitów może zwiększyć jego ciężkość. „Przemysł kosmiczny wprowadza do magnetosfery ogromną ilość materiału, którego nie można porównać z normalną ilością cząstek” – powiedział Salter. „A ponieważ śmieci satelitarne są przewodnikiem, mogą zakłócać lub zmieniać pole”.
Autor obawia się, że słabe pole magnetyczne doprowadzi do silniejszych promieni kosmicznych i burz słonecznych. „To bardzo niepokojące” – mówi Salter – „ponieważ nie możemy wrzucić do magnetosfery niezliczonych ilości przewodzącego pyłu bez spodziewania się jakichkolwiek skutków. Pilnie potrzebne są wielodyscyplinarne badania nad tym zanieczyszczeniem”.
Zanieczyszczenia pochodzące ze szczątków satelitarnych mogą wyglądać jak zorza polarna
Ale mogą również prowadzić do zmian wizualnych: śmieci satelitarne mogą powodować zorzę polarną. Ale to zależy od tego, ile materiału stracą satelity. wyjaśnia Sandra Chapman, astrofizyk z Uniwersytetu w Warwick Newsweek: „Gdyby więc tę masę rzeczywiście wpompowano do pasa promieniowania, zaobserwowalibyśmy efekty w rodzaju silnej zorzy polarnej”.(NIE)
Larisa Baraban. Zdjęcie: Anja Schneider dla HZDR za pośrednictwem TUD
Larissa Baraban kieruje Katedrą Nanotechnologii Medycznej Uniwersytetu w Dreźnie
Drezno, 7 maja 2024 r. Aby w przyszłości lekarze mogli szybciej znaleźć właściwe leczenie dla każdego pacjenta chorego na raka, ukraińska fizyk, profesor Larisa Baraban, opracowuje w Dreźnie nowe nanochipy. Ich bioczujniki opierają się na nanotechnologii i mikroprzepływie. Aby przyspieszyć te badania, Larissa Baraban objęła od 1 maja 2024 roku nowo utworzone stanowisko Katedry Nanotechnologii Medycznej w Szkole Medycznej Carla Gustava Carusa w Dreźnie. Ogłoszone przez TU Dresden.
„Badania nad interakcją medycyny i wysokich technologii”
„Moją wizją jest wykorzystanie inteligentnych materiałów i bioelektroniki do udoskonalenia medycyny precyzyjnej w onkologii klinicznej” – podkreślił badacz. Nowe nano- i mikrosystemy do diagnostyki, analizy i monitorowania ułatwią lekarzom ustalenie właściwej diagnozy i leczenia konkretnego pacjenta. Obecnie chce „bardziej dostosować swoje badania nad powiązaniem medycyny i zaawansowanej technologii z potrzebami klinicznymi”:
Studiował fizykę w Kijowie, a następnie specjalizował się w biotechnologii
Larisa Baraban początkowo studiowała fizykę na Narodowym Uniwersytecie Tarasa Szewczenki w Kijowie. Po uzyskaniu doktoratu na Uniwersytecie w Konstancji prowadziła badania we Francji. W 2011 roku przeniosła się do Instytutu Badań Ciała Stałego i Materiałów Leibniza w Dreźnie (IFW) oraz TU Dresden. Od 2020 roku kieruje grupą badawczą Nano-Microsystems for Life Sciences w Helmholtz Center Dresden-Rossendorf (HZDR). Z początkiem 2023 roku w Radiofarmaceutycznym Instytucie Badań nad Rakiem utworzono odrębny zakład. Larissa Baraban specjalizuje się głównie w nanoelektronice do zindywidualizowanych immunoterapii nowotworów oraz w innowacyjnych i opłacalnych metodach wykrywania patogenów.
Autor: Uyger
źródło: Todd
Twoje wsparcie dla Oiger.de!
Bez odpowiedniego finansowania niezależne dziennikarstwo na poziomie zawodowym nie będzie w dłuższej perspektywie możliwe. Prosimy o wsparcie naszej pracy! Jeśli chcesz pomóc w utrzymaniu Oiger.de, wyślij swój datek z tytułem „Opłaty wolontariackie” za pośrednictwem Paypal na adres:
