Zmarła legenda rocka Tina Turner, a piosenkarka zmarła po długiej chorobie w wieku 83 lat w swoim domu w Kusnacht niedaleko Zurychu, poinformowało w środę jej kierownictwo.
Czytaj więcej po ogłoszeniu
Czytaj więcej po ogłoszeniu
„Tina Turner, królowa rock and rolla, odeszła w spokoju w swoim domu w Kusnacht niedaleko Zurychu w Szwajcarii, dzisiaj w wieku 83 lat po długiej chorobie” – czytamy w oświadczeniu jej kierownictwa. „Wraz z nią świat traci muzyczną legendę i wzór do naśladowania”.
„Swoją muzyką i bezgraniczną pasją do życia urzekła miliony fanów na całym świecie i zainspirowała przyszłe gwiazdy. Dziś żegnamy drogiego przyjaciela, który pozostawił nam wszystkim swoje największe dzieło: swoją muzykę” – powiedział przedstawiciel Turnera Strona na Facebooku.
Czytaj więcej po ogłoszeniu
Czytaj więcej po ogłoszeniu
Nekrolog: Dziewczyna z Tennessee, która przyjęła świat
Świat opłakuje stratę Tiny Turner, piosenkarki Knotbush z Tennessee, która pod koniec lat 80. stała się gwiazdą muzyki pop. Piosenki Turner są pamiętane, podobnie jak jej umiejętność świętowania każdego koncertu, jakby był jej ostatnim i najlepszym.
Tina Turner od kilku lat prowadzi odosobnione życie w Szwajcarii
„Królowa rock and rolla” wprawiła w ekstazę wielomilionową publiczność swoim potężnym głosem, odważnymi strojami, seksownymi układami tanecznymi i żywiołową energią. Było to głównie w latach 80-tych i 90-tych. Po pożegnalnej trasie koncertowej w 2009 roku w wieku 70 lat przeszła na emeryturę do życia prywatnego. Według jej własnych wypowiedzi, po dziesięcioleciach ciężkiej pracy, cieszy się teraz życiem bez zobowiązań.
Od tego czasu Turner rzadko pojawiała się publicznie, na przykład w celu promowania książki lub musicalu o jej historii życia. Od lat 90. mieszka ze swoim niemieckim partnerem Erwinem Bachem, który jest od niej młodszy o 16 lat, nad Jeziorem Zuryskim w Szwajcarii. Oboje świętowali tam wystawny ślub w 2013 roku. Nawet Turner przyjął później szwajcarskie obywatelstwo.
Tina Turner: Piosenki takie jak „What’s Love Got to Do With It?” i „Dumna Marysia”
Zasłynęła jako duet z ówczesnym mężem Ikiem Turnerem w latach 60. i 70. XX wieku. Filmy takie jak „River Deep – Mountain High” i „Nutbush City Limits” podbiły listy przebojów w wielu krajach. Jak Turner ujawnił znacznie później, małżeństwo było dla niej męką. Ike bije ją i znęca się nad nią. Uciekła z nim w wieku 37 lat. Turner zrzekł się wszelkich roszczeń finansowych z tytułu współtworzenia muzyki, aby szybko przeboleć rozwód i rozpocząć solową karierę.
W wieku 45 lat znów jest w centrum uwagi: album „Private Dancer” był jej solowym przełomem w 1984 roku. Od tego czasu wypełnia stadiony i sale koncertowe na całym świecie. Miała na swoim koncie kilka hitów: „Co ma z tym wspólnego miłość?” , „Proud Mary”, „Nie potrzebujemy kolejnego bohatera” czy „Be Soft With Me Baby” to tylko kilka przykładów.
Turner zdobył wiele nagród muzycznych. W 2021 roku została wprowadzona do „Rock and Roll Hall of Fame” w Cleveland w USA. „Jeśli nadal przyznają mi nagrodę w wieku 81 lat, musiałam zrobić coś dobrze”, żartowała podczas ceremonii za pośrednictwem łącza wideo ze Szwajcarii.
Turner miała dwóch biologicznych synów, którzy zmarli w wieku 59 i 62 lat. Ona sama miała raka okrężnicy i niewydolność nerek. Jej mąż podarował jej jedną ze swoich nerek w 2017 roku. W swojej autobiografii „The Story of My Love” z 2019 roku opowiada o wielu traumatycznych doświadczeniach życiowych, ale szanuje Bacha jako swojego wybawcę i największą miłość jej życia.
W Koningsdag królowa Máxima zaskoczyła wszystkich odważnym nakryciem głowy i pojawiła się z rojem motyli na głowie. Jednak wybór jej stroju nie był przypadkowy.
Emmen – Król Willem-Aleksander kończy 57 lat i cały kraj świętuje. Tradycyjnie dzień ku czci holenderskiego monarchy, znany również jako „Koningsdag”, obchodzony jest w całym kraju poprzez festiwale i imprezy uliczne. Jednak na oficjalnym przyjęciu to nie król Willem-Aleksander przykuł uwagę wszystkich; Królowa Maksima (52).
Rój motyli na głowie: królowa Máxima dokucza jej specjalnym dodatkiem w „Koningsdagu”
Król Holandii Willem-Alexander spędził swój wyjątkowy dzień w mieście Emmen, położonym w południowo-wschodniej części holenderskiej prowincji Drenthe. Towarzyszyła mu żona, królowa Máxima (52 lata) i ich trzy córki: Amalia (20 lat), Alexia (18 lat) i Ariane (17 lat).
Jak donosi holenderski dziennik De Telegraaf m.in. holenderską rodzinę królewską przyjęli tam burmistrz miasta Erik van Oosterhout i Jetta Klinsma, komisarz królewski w Drenthe. Naturalnie nie poszli na kompromis w kwestii mody na tę okazję.
Podczas gdy król Willem-Aleksander zachowywał prostą powściągliwość w niebieskim garniturze z lekkim krawatem, królowa Maxima błyszczała w szerokiej zielonej sukni i białej marynarce. To, co szczególnie przykuło uwagę, to ozdoba do włosów w kształcie roju zielono-złotych motyli.
Królowa Máxima przyciąga uwagę swoim nakryciem głowy: a oto dlaczego
Według holenderskiego magazynu libelle.nl ten przyciągający wzrok dodatek pochodzi od Perry’ego Rotjesa. Projektantka tworzyła w przeszłości biżuterię dla królowej Máximy. Wybór tego charakterystycznego egzemplarza nie powinien być przypadkowy. Ponieważ miasto Emmen znane jest jako miasto motyli. Mówi się też, że wyboru kolorystyki swojej garderoby dokonała świadomie. Flaga Emine jest zielono-biała.
Michael Verhoeven, mąż Sinty Berger i reżyser filmu „Biała róża”, zmarł w poniedziałek w wieku 85 lat po ciężkiej, krótkotrwałej chorobie.
MONACHIUM – Michael Verhoeven odniósł światowy sukces filmami takimi jak „Biała róża” i „Straszna dziewczyna”. Teraz świat filmowy i jego żona Sinta Berger żegnają się: Verhoeven zmarł 22 kwietnia w wieku 85 lat. Podzieliła się tym jego rodzina Niemiecka Agencja Informacyjna W Monachium z. W związku z tym reżyser przed śmiercią przeszedł krótką i ciężką chorobę choroba Rodzina początkowo nie chciała podać więcej szczegółów na temat przyczyny śmierci. W piątek zostanie pochowany w najbliższej dzielnicy.
Zmarł Michael Verhoeven: urodzony w aktorskiej rodzinie i posiadający kwalifikacje lekarza
Verhoeven urodził się w Berlinie w 1938 roku. Dorastał w teatralnej rodzinie. Jego matka Doris była aktorką, a ojciec Paul aktorem oraz reżyserem teatralnym i filmowym. Verhoeven zadebiutował w teatrze w wieku 13 lat w sztuce „Pünktchen und Anton” opartej na tej historii Powieść Erica Kastnera. Verhoeven dostał swoją pierwszą rolę filmową w Latającej klasie (1953), także adaptacji filmowej Kästnera.
Po kolejnych rolach w „Paukerze” (1958) i „Młodzieży sędziego” (1960) w reżyserii ojca, Verhoeven po ukończeniu szkoły średniej w 1957 roku zdecydował się zostać lekarzem, a następnie studiował medycynę w Monachium, Berlinie i Homburgu. Ukończył je w 1969 roku, uzyskując doktorat z „Psychologicznego maskowania guzów mózgu”.
Verhoeven poślubił Sentanę Berger w 1966 roku i wraz z nią założył Sentana Filmproduktions.
Jednak podczas studiów Verhoeven kontynuował działalność aktorską i zaczynał jako niezależny reżyser filmowy. Podczas kręcenia filmu „Jack i Jenny” (1963) Verhoeven poznał swoją żonę, Sintę Berger. W 1966 roku pobrali się i oboje założyli firmę Sentana Film Production. W 1967 roku Verhoeven zadebiutował jako reżyser filmem „Parungen”.
wysoki filmportal.de Mało który reżyser tak konsekwentnie i bezpośrednio zajmuje się w swoich dziełach kwestiami politycznymi. Główny nacisk położono na rozliczenie się z narodowym socjalizmem. Swoimi filmami wielokrotnie wywoływał dyskusje.
Sukcesy Verhoevena: „Biała róża” wywołała dyskusje – „Straszna dziewczyna” była nominowana do Oscara
Tak też jest w przypadku jego najsłynniejszego dzieła „Biała róża” (1982). W napisach końcowych filmu krytykowano fakt, że wyroki śmierci wydane przez „Sąd Ludowy” na grupę oporu były nadal uznawane przez niemiecki sąd za prawomocne. Prezentacja wywołała poważną debatę, a orzeczenia zostały unieważnione dopiero w 1998 roku.
Film „Straszna dziewczyna” (1991) pokazał, jak dziewczyna w swoim rodzinnym mieście zbiera informacje o nazistowskiej przeszłości i spotyka się z tego powodu z wrogością. Film był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny w 1991 roku. Jego główne role wielokrotnie grają kobiety oporu, jak miało to miejsce w jego ostatnim filmie „Matka Courage” (1994), poruszającym tematykę narodowego socjalizmu.
Następnie ukazały się takie dzieła jak „Nieznany żołnierz” z 2006 roku, poruszający tematykę brytyjskich zbrodni wojennych podczas II wojny światowej. W tym roku otrzymał także nagrodę za całokształt twórczości Festiwalu Filmów Żydowskich. Poruszał także kwestię amerykańskiej kary śmierci w swojej pracy „Druga egzekucja – Ameryka i kara śmierci” (2011). W 2016 roku Verhoeven ponownie powrócił do kina jako producent filmu „Witamy w rodzinie Hartmannów” w reżyserii jego syna Simona Verhoevena.
Federalny Krzyż Zasługi i nie tylko: Michael Verhoeven otrzymał te nagrody
Był jednym z założycieli Niemieckiej Akademii Filmowej w 2003 roku i laureatem wielu nagród filmowych i politycznych, w tym Medalu Josefa Neubergera (1997) przyznawanego przez Centralną Radę Żydów i Federalnego Krzyża Zasługi (1999). . ) i Bawarski Order Zasługi (2002). W styczniu 2022 roku otrzymał za całokształt twórczości Nagrodę im. Helmuta Kuttnera przyznaną przez stolicę stanu Düsseldorf.
Niedawno świat filmowy opłakiwał także śmierć reżysera Percy'ego Adlona, który zmarł w wieku 88 lat. Wielki smutek odczuwa także zmarły aktor Fritz Weber.
Polska reżyserka Agnieszka Holland pokazała w Wenecji swój nowy film „Zielona granica” opowiadający o uchodźcach na granicy polsko-białoruskiej. Dzieło, które jest pokazywane w konkursie w Wenecji, po premierze we wtorkowy wieczór na festiwalu filmowym zyskało jednomyślne uznanie krytyków, a branżowy magazyn „Deadline” określił je mianem „arcydzieła humanitarnego”.
Film wywołał poruszenie w jej ojczyźnie. „W czasach III Rzeszy Niemcy produkowali filmy propagandowe przedstawiające Polaków jako bandytów i morderców” – napisał skrajnie prawicowy minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro na platformie społecznościowej X, znanej wcześniej jako Twitter. Dziś robi to za nich Agnieszka Holland…”
W czarno-białym dramacie widzowie śledzą losy rodziny z Syrii, która chce przez Białoruś uciec do Unii Europejskiej. Z ich przeżyciami wiążą się historie młodego polskiego inspektora granicznego i grupy polskich działaczy. Akcja filmu w dużej mierze rozgrywa się w roku 2021, kiedy sytuacja na granicy polsko-białoruskiej uległa eskalacji: tysiące ludzi próbowało nielegalnie przedostać się na teren Unii Europejskiej. Unia Europejska oskarżyła białoruskiego przywódcę Aleksandra Łukaszenkę o organizowanie migrantów z obszarów kryzysowych do zewnętrznych granic Unii Europejskiej w celu wywarcia presji na Zachód.
W filmie polska i białoruska straż graniczna zachowuje się brutalnie. Holland uwydatnia katastrofalną sytuację poprzez emocjonalne i szokujące obrazy.