Wychowałem się w dość nietypowej rodzinie. Moi rodzice przez całe życie zawodowe pracowali na pół etatu. To dało im więcej czasu na wychowanie mojego brata i mnie – a teraz, gdy dzieci są poza domem i zbliżają się do emerytury, ich wolny czas jest wypełniony zaangażowaniem w różne organizacje.
To było niezwykłe w tamtych czasach. Dziś to trend, przynajmniej dla tych, których stać na to finansowo.
Świat pracy zmienił się dramatycznie w ciągu ostatnich 30 lat. Ludzie, którzy całą swoją energię i całe życie inwestują w pracę, nie są już wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi (a przynajmniej nie jedynym, jaki można sobie wyobrazić).
Młodzi ludzie chcą znowu mieć większą kontrolę nad swoim życiem. Jak powiedział nasz polski kolega: „Nowym luksusem nie jest wolność finansowa, ale wolnośćczas. ”
Niektórzy słusznie argumentowaliby, że skrócenie czasu pracy nie jest priorytetem, gdy zarabia się ledwie tyle, by przeżyć. Inni mogą zdiagnozować obecne wydarzenia jako kolejny punkt kulminacyjny wyjątkowości społeczeństwa.
W tym biuletynie przeczytasz także o innej perspektywie z Włoch: ci, którzy spędzają mniej czasu w biurze, mogą (i powinni) angażować się społecznie, politycznie, w związki zawodowe lub ogólnie „dla społeczeństwa”.
Nelly Didlotredaktor naczelny tego tygodnia
Zbawienie dla naszych osobistych relacji?
Pamiętam to ciągłe zmęczenie, stres rodziców. Wasze pokolenie poświęciło całe swoje życie pracy. Ich wolny czas był zawsze wypełniony inną pracą – po części z powodu potrzeb finansowych, po części dlatego, że po prostu nie mieli pomysłu na spędzenie tego wolnego czasu.
Wypoczynek był postrzegany jako coś dla frajerów, którzy żyli dniem i nie byli niczym zainteresowani. Moi rodzice należeli do pierwszego pokolenia, które poczuło prawdziwy kapitalizm i ukształtowało swoje życie wokół zarabiania pieniędzy.
Pracuj ciężko, pracuj po godzinach: dla wielu był to jedyny sposób na związanie końca z końcem w postsocjalistycznej Polsce. W związku z tym moje pokolenie rzadko widywało swoich rodziców. Moi przyjaciele w wieku od 25 do 30 lat mogą mieć różne perspektywy i różne doświadczenia życiowe, ale wszyscy są zgodni co do jednego: ich rodzice pracowali bardzo długo, bardzo ciężko i kładli duży nacisk na zapewnienie bezpieczeństwa finansowego podczas wychowywania dzieci.
Dla naszych rodziców luksusem były wszystkie błyszczące i ekscytujące rzeczy, które przyniósł ze sobą nowy kapitalizm. Aby w pełni cieszyć się tym luksusem, trzeba było przestrzegać zasad dyktowanych przez gospodarkę wolnorynkową. Z drugiej strony nasze pokolenie zaczęło na nowo definiować pojęcie luksusu.
Celem nie jest wolność finansowa, ale wolnośćczas. Pytanie o to, ile wolnego czasu chce nam dać nasz pracodawca, może wkrótce zdefiniować rynek pracy — i całkowicie go wywrócić do góry nogami.
Na tym tle czterodniowy tydzień staje się realną perspektywą. To nie tylko kaprys ospałego neoliberalnego społeczeństwa, ale rozwiązanie z wymiernymi korzyściami dla firm, szefów, pracowników, klimatu i samej gospodarki.
Poza tym trochę pracy może oznaczać coś innego: szansę na zobaczenie się. Umiejętność pielęgnowania relacji. Wytrwałości w budowaniu zdrowego i zdrowego społeczeństwa.
Edyta Zielińska-Dao Quy Jest redaktorem w wyborcza.pl i czasopismo opinii Bismo. Pisze też dla cudzołóstwo.
Numer(y) tygodnia
Niemcy są nadal podzielone na wiele sposobów. Dotyczy to również wyświetleń w czterodniowym tygodniu. wysoki Ankieta Forsy gwiazda 62 procent Niemców z NRD sprzeciwia się czterodniowemu tygodniowi pracy z pełnym wynagrodzeniem. Na Zachodzie większość jest temu przeciwna. Jednak tylko 54 proc. widzi to w ten sposób.
Najczęstszym powodem tego sceptycyzmu jest obawa, że firmom zbyt trudno jest rozłożyć te same zadania na mniej godzin. Niewykluczone, że doświadczenie wschodnioniemieckiego modelu gospodarczego lub następstwa jego upadku sprawiły, że ludzie w NRD stali się bardziej podejrzliwi wobec eksperymentów w organizacji pracy.
Teresy Roelke dziennikarz w Codzienne lustro z Berlina.
Cztery dni w tygodniu jako zwolenniczka równości płci
Szmaragdy KhalifiCzłonek Francuskiej Partii Zielonych (Europa (Ecologie les Verts)Jest zastępcą burmistrza Lyonu. Od września ponad połowa z około 9600 pracowników sektora publicznego w mieście może, jeśli sobie tego życzy, przejść na czterodniowy tydzień pracy.
Dlaczego Lyon zdecydował się wypróbować ten czterodniowy tydzień?
Próba ta jest zgodna z poglądem wielu ekologów o społeczeństwie stawiającym jakość życia, zdrowie i środowisko na pierwszym miejscu. Idealnie chcielibyśmy, aby tygodniowy czas pracy wynosił 32 godziny [statt derzeit 36] Zmniejszyć, ale niestety nie jest to w naszych rękach. Z jednej strony mamy nadzieję, że uda nam się uatrakcyjnić naszą pracę. Obecnie trudno jest nam pozyskać nowych pracowników.
Jakie korzyści spodziewasz się czerpać z czterech dni w tygodniu?
Eksperymenty z czterema dniami w tygodniu za granicą, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, Portugalii i Islandii, wykazały, że zdrowie fizyczne i psychiczne pracowników uległo poprawie. To z kolei przełożyło się na mniejszą liczbę zwolnień lekarskich.
Regulacje powinny mieć również pozytywny wpływ na równouprawnienie płci w miejscu pracy. 80 procent naszych pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin to kobiety. Przechodząc na czterodniowy tydzień pracy, mogą wrócić do pracy w pełnym wymiarze godzin, jeśli zechcą, i otrzymać pełne wynagrodzenie z co najmniej jednym dodatkowym dniem wolnym.
Ponieważ godziny pracy nie są skracane, poszczególne dni robocze stają się dłuższe. Czy to nie osłabia pożądanych efektów czterech dni w tygodniu?
Tak, oczywiście, to jest duże ryzyko. Warto wspomnieć, że tygodniowe czasy dojazdów są w każdym przypadku skrócone. Te gwałtownie wzrosły w ostatnich latach.
Według wewnętrznej ankiety, którą przeprowadziliśmy w 2021 roku, 50 procent naszych pracowników dojeżdża do pracy z domu do pracy dłużej niż 30 minut, a 10 procent dojeżdża do pracy dłużej niż godzinę. Przynajmniej dodatkowy dzień by to trochę zrekompensował.
Przypominam również, że nasz test jest dobrowolnym eksperymentem, którego wpływ i zadowolenie pracowników ocenimy po sześciu miesiącach.
Leah Maceguin Dziennikarz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych francuskiej gazety Uwolnienie z Paryża.
Nauczyciele strajkują przeciwko płacom głodowym
„Wolę przygotowywać zajęcia niż rysować ten znak”. „Nie mogę sobie pozwolić na strajk i nie dostać zapłaty. Ale nie stać mnie też na to, by nie strajkować”.
Nauczyciele od prawie miesiąca skandują takie hasła na ulicach Rumunii. Podkreślają dylemat finansowy pracowników rumuńskiego systemu edukacji.
Większość nauczycieli zarabia tak nisko, że muszą podejmować drugą, a nawet trzecią pracę. Często rano pracują jako nauczyciele matematyki lub biologii, a po południu katering rowerowy. Dlatego w maju rozpoczął się największy strajk nauczycieli od 20 lat, w którym wzięło udział około 300 000 osób. Strajk zakończył się niedawno po tym, jak rząd poparł i zaakceptował przynajmniej część żądań.
Pracownicy więzienni strajkują obecnie w związku z podwyżkami płac. W ciągu ostatnich kilku dni pracownicy służby zdrowia uczestniczyli także w tzw. „strajku japońskim”. Oznacza to, że nie rezygnują z pracy, ale demonstrują swój protest, spójność i potencjalną siłę poprzez noszenie białej wstążki.
Boroka Paraszka Dziennikarz i redaktor hvg hu. Mieszka w Târgu Murie w Rumunii.
Przeciwko prywatyzacji czasu!
Uważaj na pułapkę czasu! Myśl o posiadaniu większej ilości czasu dla siebie jest bardzo kusząca. Musimy jednak uważać, aby dodatkowy czas wolny nie zamienił się w czas czysto prywatny. Potrzebujemy więcej czasu na sprawy społeczne i społeczeństwo. Musimy robić więcej polityki. (Więcej) Negatywne nastawienie na kanapie w domu nie powinno wchodzić w grę.
Konstytucja tego kraju stanowi, że „Włochy są demokratyczną republiką opartą na pracy”. W dzisiejszej rzeczywistości Włochy uzależnione są głównie od pracy o niepewnym charakterze. Przez dziesięciolecia nasz system społeczny był omijany i podważany przez niepewne umowy o pracę.
Premier Giorgia Meloni jeszcze bardziej pogorszyła sytuację „rozporządzeniem majowym”. W wyznaczonym terminie 1 maja zniosła wiele ograniczeń i warunków pracy tymczasowej.
Od czasu pandemii rośnie liczba osób pracujących z domu. Oznacza to, że nawet ci, którzy mają stałą umowę, pracują dziś jak freelancerzy. Koledzy spotykają się mniej. Osłabia to również ich zdolność do wypowiadania się przeciwko niesprawiedliwości w miejscu pracy.
W Rzymie dostawcy śpią między zadaniami na trawiastych karuzelach. Sytuacja nam się wymyka. Wydaje się, że zmierzamy prosto do niewolnictwa 2.0.
Czy czterodniowy tydzień przywróci równowagę między często cytowanymi 99 procentami a bogatym 1 procentem? To zależy od tego, jak wykorzystujemy nasz wolny czas.
Podczas niedawnej demonstracji przeciwko podniesieniu wieku emerytalnego do 64 lat francuski lewicowiec Jean-Luc Mélenchon powiedział, że nie powinniśmy sprzedawać naszego życia jako towaru. Zgadzam się, ale czy to oznacza, że potrzebujemy więcej „prywatnego czasu”, jak to nazywa Melenchon?
Myślę, że powinniśmy podjąć działania przeciwko dalszemu zawłaszczaniu i prywatyzacji (wolnego) czasu. Pożegnaj się z kinami i programami międzykulturowymi, ponieważ każdy ma swój własny serwis Netflix. Nie angażujemy się w partie, bo czujemy, że politycy nas nie reprezentują. Zamiast iść do restauracji, zamawiamy jedzenie przez aplikację. Czy to sprawia, że czujesz się bardziej wolny – czy samotny?
Cofnijmy nasz wspólny czas. Wróćmy do spotkań gildii. Oprzyjmy się polityce. Wścieknijmy się razem w obliczu katastrofy klimatycznej. Więcej czasu to nic, jeśli nie masz nadziei.
Francesca DeBenedetti doniesienia prasowe Domani Z Rzymu o polityce europejskiej i wiadomościach zagranicznych.
Dziękujemy za przeczytanie 34. edycji European Focus.
Skąd masz więcej wolnego czasu? Doba składa się z 24 godzin i siedmiu dni w tygodniu, które często są bardzo krótkie. Czy powinniśmy mniej pracować i bardziej dzielić się zadaniami? A może musimy znaleźć inne sposoby na zwiększenie produktywności, abyśmy mogli robić to samo przy mniejszym wysiłku?
Oto pytania, na które musimy znaleźć odpowiedź, jeśli chcemy zmienić sposób, w jaki praca kształtuje nasze życie.
Do przyszłego tygodnia!
Nelly Didlot
European Focus jest finansowany przez Unię Europejską. Wyrażone poglądy i opinie należą wyłącznie do autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Kreatywnej Europy. Ani Unia Europejska, ani organ wydający nie mogą ponosić za to odpowiedzialności.
W miarę wycofywania się zachodnich firm z Rosji zacieśniają się stosunki gospodarcze między Rosją a Chinami. Instrukcja: Citroen C5 Aircross.
Moskwa – Chociaż fronty między Rosją a Zachodem stwardniały w wyniku wojny ukraińskiej, produkty europejskie są nadal obecne w Rosji. Jest to szczególnie widoczne w branży motoryzacyjnej. Na przykład Citroën C5 Aircross produkowany jest w Kałudze, na południowy zachód od Moskwy, chociaż europejski producent samochodów Stellantis wstrzymał produkcję w Rosji w 2022 roku ze względu na sankcje.
Pirackie kopie Citroena C5 produkowane są w Rosji
Rosyjska firma Automotive Technologies ogłosiła, że rozpoczęła produkcję tej serii modeli. Dostawę pojazdów zaplanowano na maj 2024 r. „27 marca w fabryce w Kałudze rozpoczęła się seryjna produkcja Citroëna C5 Aircross” – czytamy w komunikacie prasowym Automotive Technologies. Strona internetowa firmy jest chwilowo niedostępna.
Zgłoszono w lutym Reutera Po raz pierwszy dostępne są aż 42 zestawy Chiny Zostały sprowadzone do montażu Citroëna w dawnej fabryce Stellantis. Komponenty nie pochodzą jednak z Francji, ale z chińskiej grupy Dongfeng Motor Group.
W oświadczeniu Stellantis podał, że w grudniu 2023 r. podjął decyzję, że „stracił kontrolę nad swoimi jednostkami w Rosji”. Europejski producent samochodów posiadał 70% udziałów w fabryce, a pozostałe 30% należało do Mitsubishi. wysoki Silnik samochodu i sport Automotive Technologies przejęło obecnie fabrykę, w której nadal produkowane są samochody francuskiego producenta samochodów, a konkretnie C5 Aircross.
Sankcje nałożone na Rosję są przyczyną cierpień także europejskich przedsiębiorstw
Po eskalacji w lutym 2022 r. zachodnie firmy stopniowo wycofywały się z Rosji. Jednocześnie rozwinęły się stosunki gospodarcze Rosji z Chinami, w tym w sektorze motoryzacyjnym. Dane dotyczące handlu chińskiego za ubiegły rok pokazują, że eksport samochodów do Rosji był około siedmiokrotnie większy niż w 2022 r., co zwiększyło jego wartość o około 10 miliardów dolarów.
Stellantis kilka miesięcy temu ogłosił, że w wyniku zaprzestania produkcji w Rosji stracił 144 mln euro, w tym 87 mln euro w gotówce i jej ekwiwalentach. Jednak Wspólnocie Europejskiej udało się podnieść po tej porażce: w 2023 r. grupa osiągnęła zysk w wysokości 2,2 mld euro, po wcześniejszej stracie w wysokości 354 mln euro.
Chiny wspierają Putina komponentami do europejskich samochodów
Z danych celnych wynika, że Stellantis nie był zaangażowany w wydarzenia w Kałudze ani nie był o nich świadomy. Ale w jaki sposób komponenty potrzebne Rosji docierają do Chin? Tam firma samochodowa prowadzi spółkę joint venture z Dongfengiem, za pośrednictwem której modele Stellantis są produkowane i sprzedawane w Chińskiej Republice Ludowej.
Nie jest jasne, czy sprzęt zawiera części objęte zachodnimi sankcjami wobec Rosji Reutera Nie jasne. Ponieważ jednak komponenty pochodzą z Chin, odgrywa to rolę drugorzędną. Nawet oryginalne części od niemieckich producentów klasy premium aż do początku wojny trafiały do Federacji Rosyjskiej przez kraje trzecie. (BF)
Atak na Ukrainę i zachodnie sankcje popychają rosyjskiego giganta energetycznego Gazprom w kryzys. Putinowi pozostało niewiele opcji.
MOSKWA – Złe wieści dla rosyjskiej gospodarki: ważne źródło dochodów zagrożone jest załamaniem. Dla Władimira Putina transakcje gazowe stanowią niezastąpione źródło pieniędzy pozwalające zwiększyć jego fundusze wojenne. Ale wojna na Ukrainie i zachodnie sankcje obcinają jej dochody: gigant energetyczny Gazprom po raz pierwszy od 1999 r. nie odnotował zysków i popada w głęboką czerwień – z niszczycielskimi konsekwencjami dla Moskwy.
Straty rosyjskiej gospodarki: Putinowski gigant energetyczny pogrąża się w miliardowych stratach
W drugim roku agresywnej wojny z Ukrainą rosyjski koncern energetyczny Gazprom odnotował stratę netto na poziomie ok. 629 mld rubli (równowartość 6,4 mld euro). Według doniesień rosyjskich mediów jest to pierwsza strata netto Gazpromu od 1999 roku. Masową recesję można wytłumaczyć spadkiem dostaw gazu do Europy.
W proteście przeciwko zachodnim sankcjom sama Moskwa w dużej mierze wstrzymała dostawy broni latem 2022 roku. W związku z tym Handelsblatt Wcześniej tylko jedna trzecia produkcji Gazpromu trafiała do Europy. Z tą kwotą grupa osiągnęła jednak dwie trzecie swoich zysków. Ponadto kraje europejskie odnoszą coraz większe sukcesy w znajdowaniu alternatywnych źródeł gazu. Według danych Unii Europejskiej udział Rosji w europejskim imporcie gazu spadł z 40 proc. w 2021 r. do 8 proc. w 2023 r. „Financial Times”.
Stagnacja w branży gazowej powoduje spadek przychodów rosyjskiej gospodarki
Eksperci uważają, że rosyjska gospodarka w dłuższej perspektywie nie będzie w stanie osiągnąć poziomu umów gazowych, jakie Putin zawarł przed wojną na Ukrainie. Tygodnik napisał, że Gazprom nie jest w stanie osiągać zysków Ekonomista. W 2021 roku Gazprom wyeksportował do krajów europejskich ponad 174 miliardy metrów sześciennych gazu ziemnego. Z obliczeń agencji prasowej wynika, że w 2023 roku dostawy gazu ziemnego przez Gazprom do Europy wyniosły zaledwie 28,3 mld metrów sześciennych. Reutera Oferta (stan na styczeń 2024). Zdaniem Andrieja Klebacha, głównego ekonomisty rosyjskiej państwowej instytucji kredytowej Wnieszekonobank (VEB), odbudowa utraconego wolumenu eksportu w ciągu najbliższych dziesięciu lat jest nierealistyczna.
Jeśli rosyjska gospodarka chce zrekompensować spadek eksportu gazu, słychać głośne głosy Ekonomista Opcje są dwie: masowa rozbudowa gazociągów lub zwiększony eksport LNG. Jednak szczególnie zwiększenie eksportu LNG byłoby bardzo ambitnym projektem.
LNG wg Odpowiedź– Magazyn polityczny ekran A teraz dla Kremla nie mniej ważne są pozostałe dochody z dostaw rurociągami. Eksperci szacują obecnie, że wolumen LNG transportowanego do i przez Europę wynosi około dwanaście miliardów euro rocznie. Putin chce nawet potroić wielkość biznesu w ciągu najbliższych kilku lat.
Putin musi zwiększyć eksport gazu z korzyścią dla rosyjskiej gospodarki – ale czy mu się to uda?
Trudno jednak powiedzieć, czy Putinowi uda się rozszerzyć swój biznes gazowy. Putinowski projekt LNG 2 utknął w martwym punkcie z powodu sankcji Noatek, największy rosyjski producent LNG, został zmuszony do tymczasowego wstrzymania produkcji w ramach swojego projektu Arctic LNG 2. Ponadto Pojawiają się żądania, m.in. ze strony ministra gospodarki Roberta Habecka (Zieloni), nałożenia sankcji na rosyjski LNG Podgłośń. Może to po raz kolejny znacząco ograniczyć biznes Putina w zakresie LNG.
Przyszłość rosyjskiej gospodarki rysuje się w ponurych barwach w związku z dalszym spadkiem eksportu gazu. W końcu Rosja jest jednym z największych eksporterów gazu na świecie. Nie ulega wątpliwości, że Putin jest ekonomicznie uzależniony od zysków z handlu rosyjskim gazem i skroplonym gazem ziemnym.
Frankfurt nad Odrą (dpa) – Od niedzielnego popołudnia protesty rolników w Polsce doprowadziły do poważnych zakłóceń w ruchu na przejściu granicznym na autostradzie A12 w pobliżu Frankfurtu nad Odrą. Rzecznik policji powiedział: „Od skrzyżowania Frankfurt (Oder) Mitte ruch tranzytowy zostanie przekierowany na drogę B112”. Autostradą nie można wjechać ani zjechać. Na razie natężenie ruchu na autostradzie jest pod kontrolą. Policja uważa, że zakłócenia mogą trwać kilka dni, aż do środy.
Operator polskiej autostrady A2 poinformował na swojej stronie internetowej, że odcinek od granicy niemiecko-polskiej do skrzyżowania z autostradą Świecko został zamknięty. Po stronie polskiej utworzono objazdy. Należy spodziewać się korków. Protest ma potrwać do środy do godziny 22:00. Blokada rozciąga się od węzła drogowego Świecko (Landesstraße 29) aż do granicy z Niemcami.
Trwające od tygodni protesty polskich rolników skierowane są przeciwko polityce rolnej UE, ale także przeciwko importowi tanich produktów rolnych z Ukrainy.
