4 lipca 1998 Holandia kontra Argentyna, ćwierćfinał Pucharu Świata. Trwa 89. minuta.

Po dwóch wczesnych bramkach zdobytych przez Patricka Kluiverta i Claudio Lopeza, wynik zmienił się na 1-1, gdy Frank de Boer strzelił długą piłką w kierunku pola karnego Argentyny z własnej połowy.

Frank de Boer podaje piłkę w kierunku Dennisa Bergkampa. Reporter holenderskiej telewizji Jacques van Gelder stwierdza w oryginalnym komentarzu całkiem rzeczowo – Nie wiedząc, że w ciągu najbliższych sekund wydarzy się coś magicznego.

Około 15 metrów przed bramką piłka wpadła prosto pod bramkę Bergkampa, a holenderski napastnik zatrzymał ją w powietrzu wyciągniętą prawą nogą – trzy sekundy później i dwie kolejne ówczesny 30-latek oczyścił bramkarza Roberto Ayala i arcydzieło było gotowe: Bergkamp prawą nogą strzelił piłkę obok Ruy w lewy górny róg bramki.

„Nigdy nie gra się idealnie” – powiedział później Bergkamp. „Ale w tym momencie myślę, że było idealnie”. 11 przyjaciół Umieścił geniusz Bergkampa w kategorii „goli, których nigdy nie należy zapominać” i stwierdził także: „Nikt nie strzelił goli tak pięknych jak Dennis Bergkamp”. BBC Bergkamp – obecnie 55 – kiedyś postawił sobie cele na równi z dziełami swoich rodaków: Rembrandta, Van Gogha i Vermeera.

Urodzony na robotniczych przedmieściach Amsterdamu w rodzinie elektryka, Bergkamp wziął swoje imię od legendy Manchesteru United Denisa Law, którego ojciec był jego idolem.

W wieku jedenastu lat talent Bergkampa odkryli młodzi skauci Ajaksu, a w wieku siedemnastu lat zadebiutował na poziomie zawodowym – pod okiem trenera Johana Cruyffa, jako zawodnik, trener i myśliciel taktyczny, ucieleśnienie holenderskiego futbolu.

Przemieniający artysta atakujący Bergkamp początkowo grał u boku Marco van Bastena w Ajaxie, a po jego odejściu stał się prawowitym spadkobiercą: został królem strzelców, a wraz z Amsterdamem pod wodzą trenerów Cruyffa, Leo Benhackera i Louisa van Gaala wygrał (prawie) wszystko, co było do wygrania . : Tytuł mistrzowski, puchar, Puchar Zdobywców Pucharów Europy, Puchar UEFA, nagrody dla najlepszego strzelca, nagroda Holenderskiego Gracza Roku.

Po nieco rozczarowującym pobycie w Interze Mediolan – pomimo ponownego zdobycia Pucharu UEFA w 1994 roku – Bergkamp stał się ikoną klubu w innym klubie.

W latach 1995–2006 Bergkamp, ​​który wcześniej był zainteresowany Bayernem Monachium, poprowadził Arsenal do wielu tytułów mistrzowskich i ukształtował erę Arsene’a Wengera, która rozpoczęła się wkrótce po jego transferze: pod okiem nastawionego na atak trenera z Alzacji Bergkamp ponownie rozkwitł i dalej się rozwijał. Najważniejszymi wydarzeniami były trzy tytuły mistrzowskie, trzy zdobycze pucharów oraz wejście do Premier League i English Football Hall of Fame.

Bergkamp regularnie występował w reprezentacji Holandii w okresie od Mistrzostw Świata w 1990 r. do Mistrzostw Europy w 2000 r. i był najlepszym strzelcem wszechczasów z 37 golami, zanim został wyprzedzony przez Patricka Kluiverta.

Na międzynarodową karierę Bergkampa poważny wpływ miała jego osobista niepełnosprawność: panował u niego silny strach przed lataniem, który rozwinął się po wypadku w drodze na Mistrzostwa Świata w USA w 1994 r. i który nigdy go nie opuścił: transatlantycki lot Elftal został opóźniony z powodu rzekome zagrożenie bombowe – jak się okazało. To tylko żart holenderskiego dziennikarza. Fobię Bergkampa wzmocniło wspomnienie tragicznej śmierci kilku młodych holenderskich zawodników w katastrofie lotniczej w Surinamie kilka lat temu.

Po 1994 roku Bergkamp już nigdy nie wsiadł do samolotu, podróżował wyłącznie samochodem lub autobusem – czasami musiał je pomijać, jeśli odległość była zbyt duża.

W 2006 roku, po tym jak Arsenal przegrał finał Ligi Mistrzów z Barceloną – Bergkamp był wówczas tylko rezerwowym – aktywna kariera „DB10” dobiegła końca. Strach przed lataniem wpłynął na jego decyzję o rezygnacji z kariery głównego trenera, ale pracował jako asystent i trener techniczny w Ajaksie.

Poza tym Bergkamp koncentruje się na promowaniu swojej legendy i satysfakcjonującym życiu prywatnym: jest ojcem czwórki dzieci, a także kilkakrotnie dziadkiem – jego córka Estelle ma dwójkę dzieci z Donnym van de Beekiem z Eintracht Frankfurt.

W 2014 roku Arsenal postawił pomnik Bergkampa, przedstawiający go otrzymującego piłkę przed bramką przeciwko Argentynie.

O czym często zapomina się, wspominając legendarnego gola Bergkampa: to nie był jego jedyny moment geniuszu 4 lipca 1998 roku. Bergkamp zdobył wcześniej bramkę Kluiverta na 1:0 po oszałamiającej główce.

Kiedy na to spojrzysz po raz pierwszy, wydaje się to stosunkowo zwyczajne. Jednak im dłużej obserwujesz akcję, tym bardziej zwracasz uwagę na szczegóły – celność podania Ronalda de Boera; Doskonała technika główkowania Bergkampa podczas upadku do tyłu; Wyczucie trajektorii Kluiverta na długo przed osiągnięciem decydującego punktu – tym bardziej magiczna staje się ta asysta.

Strzelec, rozgrywający, rozgrywający: Dennis Bergkamp był tym wszystkim – a przede wszystkim miał obsesję na punkcie dążenia do perfekcji i ciągłego doskonalenia swoich umiejętności. Dlatego był tak szanowany przez swoich sławnych towarzyszy. Thierry Henry odpowiedział kiedyś na pytanie o to, co szczególnie ceni w swoim wieloletnim koledze z Arsenalu, Bergkampie: „Wszyscy. Sporadycznie. Temat”.