Satelity naziemne ewoluowały w ostatnich latach z monstrualnych, niezauważalnych kul w siłę napędową społeczeństwa sieciowego. Najbardziej znane usługi, za pośrednictwem których są przetwarzane, obejmują usługi nawigacyjne, takie jak GPS lub jego unijny odpowiednik Galileo. Oprócz satelitów szpiegowskich wojska i służb specjalnych systemy cywilne, takie jak Copernicus, odpowiadają za obserwację Ziemi, która pokazuje ekstremalne zjawiska pogodowe i ich konsekwencje. Satelity komunikacyjne przenoszą media i coraz częściej szerokopasmowy internet, a Starlink Elona Muska początkowo zyskał sobie sławę.

reklama

„Każdy jest zależny od przestrzeni kosmicznej” — mówi Steve Collinzo z Laboratorium Badawczego Sił Powietrznych w północnej części stanu Nowy Jork. Zależność od usług satelitarnych stale rośnie wraz z „demokratyzacją” przestrzeni kosmicznej przez nowych graczy komercyjnych w „nowej przestrzeni”. Jednocześnie opracowywane są nowe modele biznesowe ze wspólnym ładunkiem i wspólnym startem pod nazwą „satelita jako usługa”.

Systemy techniczne w kosmosie należą do infrastruktury krytycznej

W Unii Europejskiej systemy techniczne w kosmosie i świadczone za ich pośrednictwem usługi należą do Infrastruktur Krytycznych (Kritis). Wraz z wytycznymi „NIS2” dotyczącymi „wysokiego poziomu bezpieczeństwa cybernetycznego” od początku 2023 r. stosowane są do nich bardziej rygorystyczne przepisy w zakresie bezpieczeństwa sieci i informacji (NIS). Zarejestrowani usługodawcy zatrudniający ponad 250 pracowników i rocznej sprzedaży powyżej dziesięciu milionów euro muszą przestrzegać wspólnych standardów bezpieczeństwa cybernetycznego, np. w zakresie audytów, ocen ryzyka i terminowego importu aktualizacji i certyfikatów. Prawie odpowiedzialne organy muszą najpierw zostać zgłoszone o incydentach w ciągu 24 godzin. W ciągu trzech dni należy zgłosić raport ze szczegółami.

Ale co z cyberbezpieczeństwem dziesiątek tysięcy satelitów, z których niektóre krążą wokół Ziemi od kilku lat? W filmie Dzień Niepodległości z 1996 roku wstrzyknięcie złośliwego oprogramowania do systemu komputerowego statku kosmicznego obcych uratowało ludzkość. Jednak potencjalny atak złośliwego oprogramowania, który może spowodować problemy w przyszłych załogowych misjach kosmicznych lub satelitach, również stanowi poważny problem dla ekspertów ds. bezpieczeństwa IT.

„Cyberbezpieczeństwo to rzecz stop”

Na początku lotów kosmicznych w latach 60. cyberbezpieczeństwo nie było problemem. W tamtym czasie nie było dużych systemów sieciowych, takich jak Internet. Technologia na pokładzie pierwszych instrumentów kosmicznych była tak dostosowana do potrzeb i tak egzotyczna, że ​​uznano ją za wystarczająco chronioną przez podejście „bezpieczeństwo przez zaciemnienie”, stwierdzili Gregory Falco i Nathaniel Gordon z Johns Hopkins Institute w marcowej publikacji. Artykuł badawczy On pisze. Jedną z konsekwencji tego było zapewnienie innym członkom załogi lub pasażerom pełnego dostępu do systemów informatycznych.

reklama

James Pavor, specjalista ds. bezpieczeństwa IT w firmie programistycznej Istari Global, powiedział niedawno: „Cyberbezpieczeństwo to coś, co zatrzymuje się na ziemi”. Spectrum Journal of the IEEE Engineering Authority rozważyć. W najlepszym przypadku producenci wciąż rozważają zabezpieczenie satelitarnego łącza komunikacyjnego. Jednak w zasadzie rzeczy w przestrzeni „powierzają wszystkim innym rzeczy w przestrzeni”.

„Platforma analizy bezpieczeństwa cybernetycznego typu open source związana z mikrosatelitami”

Sam przemysł satelitarny poczynił ostatnio postępy w kierunku większego bezpieczeństwa cybernetycznego w zakresie zautomatyzowanych pomiarów, transmisji danych (telemetria) i komunikacji. Autorzy powiedzieli jedno Artykuł dla IEEE Journal of Space and Electronic Systems W sierpniu 2019 r. Artykuł dotyczy implementacji nowoczesnych algorytmów kryptograficznych oraz perspektyw technologii kryptografii kwantowej.

Autorzy proponują „otwartą platformę analizy bezpieczeństwa cybernetycznego związaną z mikrosatelitami”. Według nich do zabezpieczenia kanału telemetrycznego i komunikacyjnego w CubeSatach o boku długości kilku centymetrów najlepiej nadaje się 128-bitowy Advanced Encryption Standard (AES). Sugerują również połączenie kompresji i kodowania, na przykład za pomocą czegoś, co nazywa się kodowaniem Huffmana. Aby poprawić odporność infrastruktury naziemnej na cyberataki, zalecają ustanowienie redundantnego układu powiązanych sektorów.