W Bayern Monachium kończą się dwie epoki.

Spotkałem Javiego Martineza Zostawia wieloletniego gracza dla rekordowych mistrzów Po dziewięciu latach klub znajduje się na Säbener Strasse. 32-latek może opuścić Monachium z dziewięcioma tytułami mistrzowskimi. Dodatkowo był jednym z nielicznych graczy, którzy dwukrotnie wywalczyli potrójną koronę.

Martinez powiedział w liście od: „Jestem bardzo dumny i szczęśliwy, że mogę być częścią rodziny Bayernu Monachium przez dziewięć lat. Chciałbym podziękować temu wspaniałemu klubowi, a zwłaszcza naszym kibicom – uczyniliście Monachium moim domem ! ” FC Bayern: „Nigdy nie zapomnę tych dziewięciu lat”.

Przetestuj DAZN za darmo i testuj piątkowe i poniedziałkowe mecze niemieckiej Bundesligi, na żywo i na żądanie | Pokazać

Dyrektor naczelny Karl Heinz Rummenigge powiedział: „Dwa gole w ostatniej chwili w finałach Superpucharu Europy przeciwko Chelsea w 2013 i Sevilli w 2020 roku nigdy nie zostaną zapomniane. Chciałbym podziękować Javiemu za wspaniały i niezwykle udany czas. Uważaj, Javi – zawsze będziesz ważną częścią rodziny FC Bayern! ”

Jerome Boateng również dwukrotnie zdobył potrójną koronę z Bayernem. Opuszcza również Bayern Monachium pod koniec sezonu. Kontrakt Boatenga był o rok dłuższy niż Martinez.

Dzięki ich sukcesowi Martinez i Boateng stali się prawdziwymi klubowymi legendami.

Ale kto jest największą legendą Bayernu w historii? Gdzie Martinez i Boateng są najlepszymi mistrzami wszechczasów? Plik Sport 1– Głosowanie regionalne i 20 najlepszych graczy w historii Bayernu Monachium – oto wynik.

20 miejsce: George „Catch” Schwarzenbeek Bez tego zdjęcia Bayern Monachium byłby przez długi czas biedniejszy. Legendarny Forstoper wyrównał w finale Pucharu Europy w 1974 roku przeciwko Atlético de Madrid w 120. minucie – i tym samym zmusił Bayern do zwycięstwa 4: 0 z Bayernem. Pistolet bez falbanek (działający w Bawarii od 1961 do 1981) był nieodzowną częścią złotych lat Bawarii w latach 70. Później stał się instytucją jako właściciel sklepu papierniczego w monachijskiej dzielnicy Au.

Platz 19: Jaffe Martinez – W swoim debiutanckim sezonie 2012/13 Hiszpan był jedną z cegiełek Juppa Heynckesa w drodze do trio. Ukończył ponad 250 meczów konkurencyjnych dla rekordowych mistrzów i dwukrotnie zdobył potrójną koronę. Najbardziej rzuca się w oczy w defensywnym pomocniku, który może również działać w środku obrony, wielokrotnie doznał kontuzji podczas swojego pobytu w Bayernie Monachium (2012-20).

Jako „Mr. Supercop” powinien pozostać niezapomnianym miejscem dla Bayernu Monachium. W 2013 roku uratował Bayern Monachium w finale Superpucharu Europy przeciwko Chelsea, zdobywając bramkę w 120. minucie od zwycięskiej serii rzutów karnych, aw 2020 był tam również w dogrywce i strzelił zwycięskiego gola 2: 1 przeciwko Sevilli.

18. miejsce: JÈRÔME BOATENG – Od 2011 do 2021 roku prawie nie sposób wyobrazić sobie środkowego obrońcy rekordowych mistrzów. Początkowo ze słabymi punktami Boateng stał się jednym z najlepszych pomocników na świecie w przebraniu Bayernu. Ukoronowanie: tytuł Mistrzostw Świata 2014 z DFB-Elf. W 2019 roku został publicznie policzony przez Ole Hoenessa, Boateng zareagował na swój własny sposób, prowadząc do najlepszych odnowionych występów i będąc jednym z gwarantów potrójnej wygranej pod Hanse Flick w 2020 roku. Dla Boateng była to druga trylogia. życie.

Miejsce siedemnaste: Franck Ribery – W latach 2007-2019 Bawaria pokonała twórcze dołki, kluczowy element dziewięciu mistrzostw Niemiec i potrójnego sezonu 2013 – w którym pokonał siebie i wygrał nagrodę Europejskiego Piłkarza Roku, wyprzedzając Messiego i Ronaldo.

Miejsce szesnaste: Stefan Effenberg – W Bayern Monachium w latach 1990-1992, a następnie – z większym sukcesem – jako „trener” w latach 1998-2002. Jako końcowy strzelec i sprzedawca zwycięskiej drużyny Ligi Mistrzów UEFA w 2001 roku zdobył koronę.

15 miejsce: Franz „Paul” Ruth – Pomocnik Memmingena walczył prywatnie tylko przez swoją żonę Inkę (zmarła na raka w 2007 roku), a na boisku zazwyczaj wyglądało inaczej. Ruth, który dorastał na farmie w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, był nieodzowną postacią Bayernu dzięki swojej fizycznej obecności – i nerwowym kapitanem w kluczowych momentach: Ruth trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Europy z Bayernem Monachium. Realista Ruth nie jest już tak wybitny jak jego koledzy w przeszłości, ale jego krzesło jest naprawione w Bawarskiej Galerii Honorowej.

Czternaste miejsce: ULI HOENESS Młody Ole Hoeness, niegdyś uważany za jednego z najszybszych graczy na świecie, był nieodzownym składnikiem zespołu, który zdominował Europę w latach 70. Hoeneß z pewnością byłby wyżej w rankingu, gdyby nie został zmuszony do gry w wieku 27 lat z powodu kontuzji. Jako menadżer i prezydent przez długi czas pozostawił po sobie dzieło życia, które Bawaria na długo przejmie. Mimo potępienia podatkowego i innych kontrowersji nikt nie może temu zaprzeczyć.

13. miejsce: Mehmet Scholl – Wyjątkowy pomocnik uśmiechał się początkowo jako nastoletnia sympatia i przez lata stał się instytucją: 87 goli w 334 meczach Bundesligi w latach 1992-2007, zdobywca tytułu CL w 2001 roku i pierwszy zawodnik Bayernu, który został ośmiokrotnie koronowany.

12 miejsce: Klaus Augenthaler Scholl pobił rekord Klausa Augenthalera, który prowadził obronę Bayernu jako gracz Libero w latach 80., zdobywając w ten sposób siedem tytułów mistrzowskich i trzy tytuły pucharowe. Po przejściu na emeryturę w 1991 roku Ogenthaler przebywał w Bayernie Monachium jako asystent trenera przez pięć lat, zanim objął stanowisko trenera gdzie indziej. Teraz zostań ekspertem w klubach telewizyjnych.

Miejsce jedenaste: Paul Breitner Miał rozłam z najwyższym kierownictwem klubu, ale jako aktywny gracz w drużynie Breitnera był bez wątpienia jednym z najlepszych graczy, zarówno we wczesnych latach siedemdziesiątych, jak i podczas drugiej wiosny na początku lat osiemdziesiątych. Jako współczesny obrońca swojej epoki odegrał ważną rolę w pięciu turniejach.

10 miejsce: Aryn Rubin – 10 najlepszych miejsc dla Holendra. Jeśli Bayern wygrał Ligę Mistrzów na Wembley w 2013 roku, to nie jedyny powód, który wyróżnia się na tle pokolenia 2010. Pomimo wielu kontuzji, jego mentalność jest niestrudzonym potworem, człowiekiem ważnych chwil.

Dziewiąte miejsce: Thomas Muller – Przynajmniej od czasu rezygnacji Bastiana Schweinsteigera i Philippa Lahma, Bayern Monachium jest jego twarzą. Niezliczone tytuły i legendarne dowcipy czynią go prawdziwą legendą Bayernu, a Muller po recesji wraca na najwyższy sportowy poziom. Przepowiednia: zanim powiesza but, pnie się dalej w tym rankingu.

Ósme miejsce: KARL-HEINZ RUMMENIGGE Legendarny trener Udo Latik miał wszelkie powody, by wywierać presję na Rummenigge: 162 gole w lidze w latach 1974-1984 i jest absolutnie najlepszym graczem ofensywnym lat 80. Rummenigge kontynuuje także swoją życiową pracę za kulisami; Jako dyrektor generalny światowej klasy i blisko sieci, wniósł istotny wkład w zapewnienie, że jego klub pozostanie również klubem światowej klasy i tamtych czasów.

7. miejsce: Philip Lamm Nie jest megafonem, nie szalejącym świrem i nie zaspokaja potrzeby folkloru, jednak jako pionier w nowym pokoleniu zaznaczył erę w Bayernie Monachium, która została zaszczycona wygraną w 2013 roku w Lidze Mistrzów UEFA. Niezależnie od tego, czy jako lewy, prawy obrońca, czy czasami w środku: inteligencja Lamma na boisku i obok niego (według Pepa Guardioli, jego największe doświadczenie z zawodnikiem) od lat jest gwarancją sukcesu Bayernu.

Szóste miejsce: Bastian Schoenstiger – Wolą wielkich towarzyszy Lama w Bayern Monachium. Poszedł ścieżką podobną do Scholl od całkowicie niedocenianego idola nastolatków do niekwestionowanego lidera pomocy – i poszedł jeszcze dalej. Ani hat-tricka Bayernu Monachium, ani mistrzostwa świata w następnym roku nie byłyby możliwe bez niego.

5 miejsce: Oliver Kahn Jest także tym, który promieniuje zwycięską mentalnością z każdą porą, przez 14 lat od 1994 do 2008 roku był niekwestionowanym wsparciem dla Bayernu w bramce, a właściwie twarzą Bayernu na boisku. Po ponad dziesięciu latach wrócił do klubu i w 2022 roku zastąpi Rummenigge na stanowisku dyrektora generalnego. Bilans jego ery: osiem trofeów, sześć pucharów i zwycięstwo w pierwszej lidze w 2001 roku. Nic dziwnego, że jest teraz przyszłym trenerem Bayernu. . Po ponad dekadzie wrócił do klubu i zastąpi Rummenigge na stanowisku CEO w 2022 roku.

4 miejsce: SEPP MAIER Legendarny Bayern Tourer był nieco wyżej w tabeli, ponieważ tworzył Bawarię nieco dłużej (1962-1979) i odnosił większe sukcesy na arenie międzynarodowej, zdobywając cztery mistrzostwa Europy. Jako wieloletni trener bramkarzy Bayernu, „kot z Anning” zapewnił później, że jego spadkobiercy dotrzymują kroku standardowi.

3 miejsce: Luter Matthew Był prawdopodobnie najlepszym graczem w Niemczech w latach 80. i 90. Główny wilk Bayernu, zarówno w pomocy, jak i później jako Libero, siedmiokrotny mistrz Niemiec, zdobywca Pucharu UEFA w 1996 r. Jeśli Ottmar Hitzfeld nie zastąpi go na Camp Nou w 1999 r., Może zostać koronowany na Ligę Mistrzów, ale Sheringham, Solskjaer – Nie. On musi iść dalej, ale zabawne życie Matthewsa w Bawarii prawie go nie ogranicza.

2 miejsce: Gerd Muller Bardzo wąskie pudło na dwóch przednich siedzeniach. Z tylko jedną punktową różnicą w głosowaniu redakcyjnym, „bombowiec narodu” stracił szczyt. Oryginalny Muller dla Bayernu jest fenomenem napastników na przestrzeni wieków. Mając 365 graczy w Bundeslidze, ma rekord, któremu nigdy nie zostanie skradziony. Mężczyzna z Nordlingen, nieśmiały przy placu, uderza w boisko ze wszystkich dziedzin życia, wszystkimi częściami swojego ciała. Müller jest siedmiokrotnym najlepszym strzelcem niemieckiej Bundesligi i jest gwarantem zwycięstw w Pucharze Europy od 1974 do 1976 roku. Po karierze klub pomaga mu pozbyć się alkoholizmu; Dziś Muller cierpi na chorobę pielęgniarską z powodu choroby Alzheimera.

1. miejsce: Franz Beckenbauer – Jeśli młynarz może (tylko) go przerastać, to oczywiście jest tylko: cesarzem, obrazem światła. W World Team z lat 70. w Bawarii jest kapitanem orkiestry marszowej, która swoją figlarną elegancją zachwyca cały świat futbolu. Beckenbauer poprowadził Bayern do swojego pierwszego dużego sukcesu, do czterech mistrzostw i trzech zwycięstw w Pucharze Europy od 1974 do 1976 roku. Beckenbauer był piłkarzem swojej epoki, a także oczywiście Bayernem Monachium, który później był także prezesem i tymczasowym trenerem. . Niezależnie od wszystkiego, co za kulisami poszło dobrze lub źle: Beckenbauer to legenda Bayernu.