„Zasadniczo może to być tylko katastrofa” – mówi Freimuth, srebrny medalista Mistrzostw Świata 2017. Ekskluzywny wywiad dla Eurosport.de. 35-latek nie przyjmuje do wiadomości, że pech z kontuzjami jest jedyną wymówką. Raczej potępia system w niemieckiej lekkoatletyce. Brak funduszy i federalizm utrudnią szkolenie czołowych sportowców. Zamiast tego na dłuższą metę wymagana jest „znacząca centralizacja”.

Z drugiej strony nadzieję daje mu występ dwóch niemieckich dziesięciobojów, którym tak bardzo ufa w węgierskiej stolicy.

Panie Freimuth, pomimo ostatnich złych wieści i długiej listy nieobecności, zacznijmy od pozytywów: z perspektywy Niemiec, co napawa pana optymizmem co do mundialu w Budapeszcie?

Rico Freymuth: To dobre pytanie. Wyeliminowaliśmy wielu wartościowych graczy, zwłaszcza z Malaiką Mihambo. W ostatnich latach była twarzą niemieckiej lekkoatletyki. Szczerze mówiąc, nie mam zbyt pozytywnego nastawienia do przeglądania listy kandydatów. Oczywiście, jako były dziesięcioboista, cieszę się, gdy dwóch ambitnych medalistów, Niklas Kaul i Leo Neugebauer, startuje w tej dyscyplinie. Realnie możemy być zadowoleni z trzech medali. Ta dalekowzroczność nie cieszy nas szczególnie.

Obawiasz się, że Mistrzostwa Świata będą kolejną katastrofą po historycznie słabym występie w Eugene 2022 (tylko dwa medale)?

szczerość: Pytanie do czego się porównujemy. Eugene był katastrofą – teraz nie możemy też liczyć na więcej medali. Zasadniczo może to być tylko katastrofa. Można więc mieć tylko nadzieję, że niektórzy prześcigną samych siebie. Na przykład Joshua Hartmann, który ustanowił rekord Niemiec na 200 metrów. Indywidualnie jest to imponujący występ, ale czy to czyni go międzynarodowym pretendentem? Nie sądzę. Mamy talent, ale w końcu trzeba zmierzyć się z najlepszymi na świecie w międzynarodowym porównaniu – a to niestety będzie bardzo trudne zadanie. Problemy są znane od lat, ale wydaje się, że niewiele się dzieje. Chciałbym podkreślić, że nie można winić sportowców.

Z drugiej strony Igrzyska Europejskie, które odbyły się latem ubiegłego roku w Monachium, zakończyły się wielkim sukcesem i zdobyły 16 niemieckich medali.

szczerość: To tak, jakby używać filtra na Instagramie. EM był miły, nastrój w Monachium był świetny. Tym występem zdobyliśmy tylko dwa medale mistrzostw świata. Wiele osób o tym zapomina, gdy mówią, że w Monachium wszystko było super. Musisz podejść do tego realistycznie.

Jakie wnioski wyciągnięto z najważniejszych wydarzeń minionego roku?

szczerość: Nie potrafię powiedzieć, jakie konsekwencje zostały wyciągnięte w ramach stowarzyszenia. Ale DLV popełniło ogromny błąd – znowu.

szczerość: Zadeklarowano szereg funduszy, ale ostatecznie nie zgłoszono. Potem przyszła następna wiadomość, że mimo wszystko nie dostaniesz pieniędzy. Oczywiście nie cieszy to sportowców. Jeśli nie jesteś najlepszym lekkoatletą, pieniądze nie są takie łatwe. Większość z nich pobiera 1500-2000 euro miesięcznie. Wtedy nie możesz oczekiwać światowej klasy wyników, ponieważ twój umysł nie jest jasny i inne rzeczy muszą być naciskane w tym samym czasie, co odwraca uwagę od sportu. Problemem są pensje sportowców. Co otrzymujesz od stowarzyszeń, pomocy sportowej i DLV? Niewiele się tam dzieje.

Co daje nadzieję na Igrzyska Olimpijskie 2024 w Paryżu?

szczerość: W ciągu roku nic nie może się wydarzyć. Jest to proces długotrwały i zwykle trwa jeden lub dwa cykle olimpijskie. Widzę duży problem z federalizmem w Niemczech. Brytyjczycy wykonali świetną robotę przed igrzyskami 2012. Nie wspierają już wszystkich, a tylko tych, którzy mają większe szanse na medal. W 2016 roku byli lepsi niż w 2012. Jeśli chcesz znaleźć się w pierwszej trójce na świecie, musisz w 100 procentach skupić się na sporcie – bez hałasu. Najlepsi sportowcy mogą to zrobić, Malaika Mihambo nie musi się martwić. Ale dopóki tam nie dotarła, było to dla niej również trudne. W Niemczech każdy dostaje trochę doładowania – a to nie prowadzi do wysokich wyników.

Co musi się zmienić na dłuższą metę, aby ponownie dogonić światowych liderów we wszystkich dziedzinach?

szczerość: Rozsądna centralizacja to droga do sukcesu. Gdybyśmy w Niemczech mogli scentralizować każde państwo, a może nawet tylko Wschód i Zachód, Północ i Południe, wiele byśmy osiągnęli. Miejsca, w których sportowcy z jednej lub kilku dyscyplin przebywają razem i trenują przeciwko sobie, gdzie obecni są także lekarze, fizjoterapeuci itp. W tej chwili każdy gdzieś robi swoje. Widzicie się na obozie dla rekrutów, a potem wracacie do domu i trenujecie tam sami z trenerem i kilkoma innymi osobami. Ostatecznie nie prowadzi to do najwyższej wydajności, którą chcesz osiągnąć. Z drugiej strony inne kraje tak mają. Kiedy taki mały kraj jak Norwegia nas dominuje, to nie z powodu sportowców, ale z powodu struktur.

Z Niklasem Kohlem i Leo Neugebauerem dwa dziesięcioboje należą do niemieckich nadziei w Budapeszcie. Jak myślicie, do czego zdolny jest ten duet?

szczerość: Niklas jest najsilniejszym z niemieckiego trio. Jest światowej sławy sportowcem o stalowych nerwach. Jeśli wie od tyłu, że musi rzucić 78 m lub przebiec 4:15 minut, żeby zdobyć medal, jest zimny jak lód i to robi, to można na to liczyć. Ufam mu ponownie z około 8600 punktami, a więc i medalem.

Neugebauer ustanowił w tym roku nowy rekord Niemiec z wynikiem 8836 punktów.

szczerość: Napisałem do niego zaraz potem, gratulując mu. Ale trudno mi ocenić jego osiągnięcia. Wiem, że turnieje NCAA zawsze mają bardzo dobre warunki dla swoich zawodników. Myślę, że jest bardzo popularnym chłopakiem i mam nadzieję, że potwierdzi swój występ. A jeśli mam być szczery: jeśli ustanowisz rekord w Niemczech przed mundialem, to naprawdę musisz zdobyć medal, a wszystko inne rozczaruje widzów i ciebie. Jeśli zdobyłbyś 8800 punktów, nie poszedłbyś tam i nie powiedział: „Piąte miejsce jest niesamowite”. Następnie twierdzenie jest takie, że chcę wygrać tutaj lub przynajmniej medal.

Jak oceniasz formę swoich ulubionych kolegów Kevina Mayera i Damiana Warnera?

szczerość: Jak zawsze, Kevin nie ścigał się w dziesięcioboju przez cały rok, ale nagle przyjechał na Puchar Świata. Jest rekordzistą świata, więc zawsze trzeba o nim pamiętać. Ale moim faworytem jest Pierce Lepage z Kanady, który w zeszłym roku został wicemistrzem świata z 8701 punktami. W tym roku wygrał z Damianem Warnerem w Gotzis z 8700 punktami. Robi na mnie duże wrażenie i nie ma absolutnie żadnych słabości. Z drugiej strony Warner ma około 34 lat i nie wygląda na to, żeby był w formie na Igrzyska Olimpijskie w Tokio w 2021 roku.

Caroline Schaeffer zdobyła srebrny medal w siedmioboju na Mistrzostwach Świata 2017 w Londynie. Jak oceniasz swoje szanse na kolejny zamach stanu?

szczerość: Życzę jej tego, ale myślę, że to nierealne, żeby zdobyła medal. W przypadku Nafissatou Thiama absolutny faworyt został wyeliminowany, więc droga wydaje się jasna dla Anny Hall, która przekroczyła granicę 7000 punktów z 6988 Götzisa.

Który zawodnik DLV Twoim zdaniem ma szansę na medal?

szczerość: Wśród kobiet widzę tylko Shanice Craft i Kristin Pudenz rzucające medale w rzucie dyskiem. Ale poziom jest bardzo wysoki i na pewno nie będzie łatwo. W męskim rzucie oszczepem mam duże zaufanie do mojego dobrego przyjaciela Juliana Webera. Jeśli patrzy się na niego z bezczelnością, jest pewnym kandydatem do medalu. Mam nadzieję, że przywiezie złoto do domu. Do tego Kaul i Neugebauer w dziesięcioboju. Być może Christopher Linke jest oddalony o ponad 20 km pieszo.