Egzoplaneta WASP-43b, która krąży blisko swojej gwiazdy, ma dwie połowy, które znacznie się od siebie różnią, a w połowie skierowanej od gwiazdy masywne burze zapobiegają reakcjom chemicznym pod chmurami skroplonej skały lub metalu. Tak międzynarodowy zespół badawczy opisuje, jakie dane obserwacyjne z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba ujawniły na temat ciała niebieskiego. Temperatury wahają się tam od około 600 do 1250 stopni Celsjusza, dlatego „gorący Jowisz” w niczym nie przypomina największej planety naszego Układu Słonecznego, poza masą i rozmiarami. Analiza jest możliwa dzięki temu, że przyrząd średniej podczerwieni (MIRI) działa podobnie jak termometr bezdotykowy, Urzędnicy wyjaśnili.

reklama

Istnieje możliwość obejrzenia szczegółowego

WASP-43b znajduje się w odległości około 280 lat świetlnych od nas, a okrążenie swojej gwiazdy zajmuje około 20 godzin. Jest więc bardzo blisko niego, a jednocześnie z naszej perspektywy przechodzi przed nim. Naukowcy ponownie skorzystali z tej możliwości, ponieważ Kosmiczny Teleskop Hubble'a umożliwił już wykrycie wodoru na dziennej stronie egzoplanety. Było to możliwe dzięki pomiarom wykonanym, gdy egzoplaneta znajdowała się z naszej perspektywy bezpośrednio obok gwiazdy, przed i po jej zniknięciu za nią. Z drugiej strony analizy strony nocnej koncentrują się na egzoplanecie przed, w trakcie i po jej przejściu przed gwiazdą. Dopiero teraz Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba jest wystarczająco czuły, aby tego dokonać.

Pomiary spektroskopowe egzoplanety nie wykazały obecności metanu po nocnej stronie. Musi to być jednak spowodowane reakcjami chemicznymi wodoru i tlenku węgla, które normalnie zachodzą w tego typu ciałach niebieskich, a których nie można wykryć stosowaną technologią. Zespół wyjaśnia brak metanu ogromnymi prędkościami wiatru, które muszą istnieć pomiędzy stroną zawsze zwróconą w stronę gwiazdy a stroną odległą od niej. Będą gonić materiał po nocnej stronie z prędkością około 9 000 km/h, dlatego nie będzie wystarczająco dużo czasu na zajście reakcji chemicznych. Wierzą również, że wciąż bardzo gorącą nocną stronę otaczają chmury, które muszą składać się z kropelek płynnej skały.

Ogólnie rzecz biorąc, dane ukazały „złożony i niegościnny świat z silnymi wiatrami i ogromnymi różnicami temperatur” – podsumowuje współautorka Laura Kreidberg z instytutu. Niespotykany poziom szczegółowości tego opisu zawdzięczamy Kosmicznemu Teleskopowi Jamesa Webba. Zaprezentowane obecnie prace badawcze po raz kolejny potwierdzają, jak zróżnicowane są warunki klimatyczne na egzoplanetach, „i że Ziemia jest wyjątkowa pod wieloma względami”. Spektrometr bliskiej podczerwieni NIRSpec Teleskopu Kosmicznego Jamesa Webba zostanie następnie użyty do poszukiwania tlenku węgla na WASP-43b, aby jeszcze bardziej potwierdzić tę hipotezę. Poprzednie prace zostały teraz zaprezentowane w czasopiśmie Nature Astronomy.

(meh)