Ostrzeżenie o wyzwalaczu: Niektóre fragmenty wywiadów mogą wywoływać strach, obrzydzenie lub dyskomfort u wrażliwych czytelników.

Focus w Internecie: Panie Lüdke, co Pan robi, aby przeżyć?

Christian Ludke: Jestem psychoterapeutą i zajmuję się doraźną pomocą psychiatryczną. Oznacza to, że pomagam ludziom pogodzić się z tymi doświadczeniami po bardzo stresujących sytuacjach, takich jak szaleństwo, kradzież lub morderstwo.

Chciałbym również porównać moją pracę do pracy rzemieślnika lub przewodnika. Interesuje mnie, co człowiek musi zmienić, aby znów być szczęśliwym i co musi się wydarzyć, aby znaleźć wyjście z luki. Naprawiam uszkodzone dusze.

Czy dotyczy to również dusz kryminalistów?

Łódki: Nie. Jasne, większość przestępców ma zdruzgotane dusze, ale ich nie leczę. Jestem w 100% po stronie ofiary. Psychologią zachowań sprawców zajmuję się jednak od wielu lat w celach profilaktycznych. Aby powiedzieć ludziom, jak rozpoznają złych ludzi w życiu codziennym i jak mogą się przed nimi chronić.

Więc robisz to ofiarom.

Łódki: dokładnie. Jednak zrozumienie to nic innego jak nagroda pocieszenia w życiu.

Czy zdobyłeś jakieś konkretne spostrzeżenia?

Łódki: tak. Na przykład pytanie to można wykorzystać, aby dowiedzieć się, czy dana osoba stanie się sprawcą w pewnym momencie swojego życia. Brzmi: Czy czujesz się kochany? Ludzie, którym brakuje tego doświadczenia, są bardziej narażeni na złą drogę. Bardzo wcześnie rozwijają rodzaj wewnętrznego scenariusza: jeśli nie jestem kochany, po prostu chcę być znienawidzony.

Wygląda na to, że każdy z nas może stać się „zły”.

Łódki: W zasadzie każdy człowiek ma w sobie coś złowrogiego. Część jest tylko w naszych genach. Jednak nie wszyscy się denerwujemy. I nie urodziliśmy się źli, nie jako mordercy, ale stworzeni po to, by być. To długi proces związany z burzliwymi relacjami.

Jeffrey Dahmer w serwisie Netflix: „Niepokoi mnie, że media częściej mówią o sprawcach niż o ofiarach”

Jak wyglądają takie dysfunkcyjne relacje?

Łódki: Często zaczyna się to w pierwotnej rodzinie. Kiedy osoba jest wielokrotnie obrażana i ranna. W psychologii mówimy też o sabotażach wewnętrznych. To są głębokie, niezaspokojone potrzeby. Na przykład, chcąc miłośćlub władza lub kontrola. Gdy nasze potrzeby nie są zaspokajane, rozwija się dysfunkcja relacji. W niektórych przypadkach prowadzi to do wykolejenia się ludzi lub stania się sprawcami.

Jak Jeffrey Dahmer? Istnieje nawet osobna historia o seryjnym mordercy Netflix-seria.

Łódki: Tak jest w przypadku wielu przestępców. Ale niepokoi mnie to, że media mówią więcej o sprawcach niż o ofiarach. Widzowie przedstawiani są jako „zwycięzcy”, zafascynowani okrucieństwem, którego się dopuścili. Gdyby w centrum uwagi znajdowały się ofiary, większość ludzi prawdopodobnie byłaby bardzo zaniepokojona.

20 przedstawień, które powinien zobaczyć każdy prawdziwy fan kryminałów

Czy twoja złość wynika z doświadczenia tych ohydnych czynów?

Łódki: Mogą. Przez lata byłem w jednostce specjalnej policji. Masz do czynienia z rzeczami znacznie wykraczającymi poza to, co zwykli ludzie mogą sobie wyobrazić. Jak ludzie są torturowani i torturowani. Jak przebiegli są niektórzy sprawcy w tym, co robią ofiarom przed ich zabiciem.

Na przykład pamiętam kobietę zgwałconą przez siedmiu księży w kościele. Księża znali się od czasów szkolnych i spotykali się raz lub dwa razy w roku. Poszli na deptak i wzięli przypadkową kobietę, zaciągnęli ją do kościoła i grali w kości. Kto przegrał w tych grach, musiał zgwałcić kobietę.

To wygląda okropnie.

Łódki: tak. To też było straszne policja Nie mogłem uwierzyć, że ta kobieta i jej rodzina odwrócili się od niej plecami. Została przewieziona do szpitala psychiatrycznego i uznana za niepoczytalną. Aż lekarz, który mnie przedstawił, leczył kobietę. Wyślij to do mnie. To ostatecznie doprowadziło do aresztowania trzech mężczyzn.

Najgorszy sprawca: „To są ludzie, którzy nie mają uczuć”.

Jeśli to okrucieństwo, to znowu w telewizorze Pokaż, to prawdopodobnie jest złe dla ofiar. Było dużo krytyki Dahmera.

Łódki: Jest to wyraźnie wielka konfrontacja rodzin ofiar. I znowu szok. To jak powtarzanie tej pracy w kółko. Ciągłe powtarzanie pogarsza sytuację.

Czy masz przykład przywracania traumy z codziennej pracy?

Łódki: Miałem kilka, ale jeden przypadek Koblencji był szczególnie ostry. W tym czasie zgwałciła małą siedmio- lub ośmioletnią dziewczynkę. Toalety w szkole podstawowej, do której chodziłem, nie znajdowały się w budynku, ale na zewnątrz. Sprawca zakradł się za dziewczynę, zamknął się z nią, włożył wibrator i masturbował się.

Byłem zdumiony, że dziewczynka musiała później w ogóle pojawić się na rozprawie sądowej. Kiedy wezwano mnie jako eksperta, sędzia zapytał mnie: Panie Lüdke, czy to w ogóle ma jakiś efekt, jeśli wprowadzę wibrator u młodej dziewczyny?

Nie mogłem nawet odpowiedzieć. Jak możesz zadać takie pytanie? Dla prawników to jeden plik, jeden proces, jedna rzecz. Ale myślę sobie, patrzę na ofiary. Zawsze dostajesz dożywocie. Wstrząs jest magazynowany w układzie nerwowym. Wystarczy sytuacja, krótkie zapytanie, a dla poszkodowanych to tak, jakby wszystko ponownie przeżywali.

Czy naprawdę myślisz, że sprawcy są świadomi tego, co tam robią?

Łódki: Źli przestępcy mają zupełnie inne odczucia co do popełniania błędów niż „normalni ludzie”. W głębi duszy wiedzą, że to, co zrobili, nie było właściwe. Ale są różne typy sprawców. Na przykład, kiedy matki zabijają swoje dzieci, niektórzy podejmują działania, aby zrekompensować to, co się stało.

Na przykład myślę o sprawie Solingen sprzed dwóch lat. W tym czasie zginęła matka pięciorga jej sześciorga dzieci. Niech żyje. Była to forma emocjonalnego zbawienia. Może więc powiedzieć sobie: „Wiem, że to, co zrobiłam, było złe. Ale pozwalam żyć dziecku, nie jestem złą osobą”.

Czy są też sprawcy, którzy nie mają absolutnie żadnych wyrzutów sumienia?

Łódki: Tak jest. Najgorszą postacią przestępczą, jaką znamy, jest ta aspołeczna. Nazywano go psychopatą, socjopatą. Najlepszym przykładem tego zaburzenia jest fikcyjna postać Hannibala Lectera w Milczeniu owiec. To są ludzie, którzy nie mają uczuć. Są bardzo przebiegli, zimni jak lód, wyrachowani we wszystkim, co robią.

Nie możesz kochać. To jest zła rzecz. Wszystko, co robią, jest ostateczne. Robią to w jakimś celu, są niesamowicie dobrymi aktorami. Grają na uczuciach innych ludzi jak na klawiaturze. To właśnie sprawia, że ​​tego typu przestępcy są tak niebezpieczni. Zwykle pozostają niezauważone przez długi czas.

„Nadzieja jest mądrym narzędziem leczniczym”

Ale są też aspołeczni sprawcy, którzy zostali aresztowani.

Łódki: tak. Kryminalista Michael Hekoff lub Gladbeck biorący zakładników, to są przestępcy, którzy zabijali ludzi na mrozie. Niektórzy z nich w końcu myślą, że mogą robić, co chcą. Wtedy zdarza się, że popełniają błędy. Są też przestępcy antyspołeczni, którzy są dumni ze swoich zbrodni. Może to również doprowadzić do ich schwytania.

Czy osobiście miałeś do czynienia ze sprawcami antyspołecznymi lub ich ofiarami?

Łódki: ale. Mówi ci belgijski Przestępca seksualny Marc Dutroux jest czymś? Trzymał dzieci i młodzież w klatkach jak zwierzęta, maltretował i zabijał wielu z nich. Niektóre rozpuszczają się w beczkach z kwasem. Leczyłem jedno z dzieci, które przeżyły. To niewiarygodne, że możesz przejść przez coś takiego.

Ale to działa.

Łódki: Tak to działa. Jeśli osoby dotknięte chorobą mają na tyle szczęścia, że ​​mają wokół siebie stabilnych ludzi, którzy dają im pewność siebie i nadzieję, możesz to zrobić. Nadzieja jest również bardzo mądrym narzędziem leczniczym. Z nadzieją, że możesz uzdrowić ludzi, daj im dużo siły. Musimy mieć na co czekać w przyszłości.

Czy nie męczysz się, gdy na co dzień spotykasz się z takimi okropnymi rzeczami?

Łódki: Ani trochę. Ale jestem też bardzo ostrożny. Prowadzę własną superwizję od 30 lat, omawiając moje przypadki co sześć tygodni. Pomogło mi to zachować zdrowie i dobrze funkcjonować. Dbam też o dobrą zabawę poza pracą. Mam cudowną żonę, cudowne dzieci i dobrych przyjaciół. Swoim pacjentom zawsze przypominam o ich sukcesach iz nimi patrzę w przyszłość.

Co to dokładnie oznacza?

Łódki: W pewnym momencie musisz narysować linię pod przeszłością. z dala od oka z dala od serca. Już samo spojrzenie na to, co straciłeś, zamienia cię w słup soli. Jeśli chcesz wyzdrowieć, musisz iść dalej i nie odwracać się. To jedyny sposób na przetrwanie. Ale temat przebaczenia i przebaczenia również odgrywa ważną rolę w znalezieniu spokoju umysłu. Muszę być gotów zrezygnować z zemsty za to, co mi się przydarzyło.

Psycholog opowiada, jak uniknął morderstwa w sądzie

Wyobrażam sobie, że nie wszyscy dobrze sobie radzą.

Łódki: Oczywiście nie. Chyba każdy zna motyw: jeśli ktoś robi coś moim bliskim, to go zabijam. Testowałem też coś takiego. Z mężczyzną, który był policjantem, który dźgnął swoją żonę na służbie. Przyszedł do mnie jako pacjent i opowiedział mi szczegółowo, jak zabije przestępcę na sali sądowej. Przysiągłem do zachowania tajemnicy, nie wolno mi było o tym mówić. To była krytyczna sytuacja.

Postanowiłem więc zostawić uchylone drzwi do poczekalni. Jeden z pacjentów usłyszał o planach policjanta i zgłosił to. Zabrano mu broń. Później przyszedł do mnie policjant i podziękował. Powiedział, że zrujnowałby sobie życie, gdyby nie powstrzymał swoich planów zemsty. Stracił już tę, którą kochał najbardziej, swoją żonę. I kolejne morderstwo, którego by nie przywróciła.

Ogólnie, co myślisz o swojej pracy? Znaczenie twojej pracy, że tak powiem.

Łódki: Ochrona zagrożonego życia ludzkiego. Aby pomóc ludziom samodzielnie pogodzić się z tym, przez co przeszli. Daję im narzędzia i uczę technik radzenia sobie z tym, przez co przeszli. Znowu jestem rzemieślnikiem, przewodnikiem wycieczek.