Deszcz meteorów to powtarzające się zjawisko, podczas którego na niebie pojawia się coraz większa liczba meteorów, zwanych potocznie spadającymi gwiazdami. Powstają one, gdy Ziemia przechodzi przez pola szczątków kometarnych na swojej orbicie wokół Słońca, a cząstki wchodzące do ziemskiej atmosfery spalają się w postaci kul ognia.

Rój meteorów Perseidów to jeden z najsłynniejszych i największych rojów meteorów w roku. Nazwane na cześć gwiazdozbioru Perseusza, z którego kierunku wylatują meteoryty, Perseidy słyną szczególnie ze swojej jasności i dużej liczby spadających gwiazd.

Wskazówka dotycząca czytania: Dlaczego znaki nie pasują już do zodiaku?

Okres aktywności Perseidów trwa od połowy lipca do końca sierpnia, a szczyt przypada zwykle na okres od 12 do 14 sierpnia. W tym czasie, w idealnych warunkach, można zaobserwować do 100 meteorów na godzinę. Pierwsze oznaki Perseidów można zobaczyć już 17 lipca, a liczba widocznych meteorów wzrasta w miarę zbliżania się szczytu. Spektakl trwa do 24 sierpnia.

Aby najlepiej obserwować Perseidy, idealne jest ciemne niebo z dala od zanieczyszczeń miejskich światłem. Po północy spójrz na północny wschód, gdzie wschodzi konstelacja Perseusza. Największe są szanse na zobaczenie wielu jasnych meteorów, szczególnie we wczesnych godzinach porannych przed świtem.

Gwiaździste niebo w lipcu: Gwiazda na niebie o 10 000 stopni gorętsza od Słońca

Meteoryty Perseidy pochodzą z komety Swifta-Tuttle’a, której orbita przecina Ziemię co roku. Odłamki tej komety, głównie małe cząsteczki pyłu, przedostają się do atmosfery ziemskiej z dużą prędkością i spalają się. Wysoka prędkość około 59 kilometrów na sekundę (212 400 km/h) przyczynia się do jasności i oszałamiającego wyglądu Perseidów.

rada: Aby nie przegapić żadnej pogody w podróży, polecamy naszą aplikację wetter.de jabłko I AndroidUrządzenia.

Oprócz Perseidów w lipcu pojawiają się inne roje meteorów, które wzbogacają nocne niebo:

• wiadra delta: Ten rój meteorów jest szczególnie aktywny w drugiej połowie lipca, a jego szczyt przypada na około 28 lipca. Meteory wydają się pochodzić z konstelacji Wodnika i charakteryzują się powolnymi, długotrwałymi ścieżkami światła. Przy szybkości około 20 meteorów na godzinę są godnym uwagi celem. Delta Wodnik pochodzi z komety 96P/Machholz.
• Alfa Koziorożec: Alfa Koziorożec jest również aktywny w lipcu, osiągając szczyt około 30 lipca. W strumieniu tym występuje stosunkowo niska prędkość, wynosząca około 5 meteorów na godzinę, ale meteoryty są często cudownie jasne i spektakularne. Wydaje się, że pochodzi z gwiazdozbioru Koziorożca i dlatego najlepiej oglądać go od południa. Alfa Koziorożec to pozostałość po komecie 169P/NEAT.
• Cefeidy lipcowe: Mniej znane są cefeidy lipcowe, które są aktywne w pierwszej połowie lipca. Strumień ten charakteryzuje się niską aktywnością, ale czasami może wytwarzać jasne meteoryty, które wydają się pochodzić z konstelacji Celcjusza i pochodzą z komety 7P/Pons-Winnecke.

• Lipcowe Pegasydy: Lipcowe Pegazy to także mniej znany rój meteorów, którego szczyt przypada na około 10 lipca. Meteoryty wydają się pochodzić z konstelacji Pegaza. Przy aktywności zaledwie trzech meteorów na godzinę są one mniej widoczne. Oryginalna kometa to C/1979 Y1 (Bradfield).

• Gamma drakonidy: Ten rój meteorów, pochodzący z gwiazdozbioru Smoka, osiąga swój szczyt około 28 lipca. Aktywność jest również stosunkowo niska, ale meteoryty mogą być bardzo jasne.

Lipcowe pegazy i gamma drakonidy nie są dobrze zbadane, ale przyczyniają się również do różnorodności letnich wydarzeń na niebie.