Kiedy Covid-19 zaatakował na początku zeszłego roku, próbując powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa koronowego, kraje zamknęły swoje granice i zabroniły im wchodzenia i wychodzenia ze swojej jurysdykcji.

Wpłynęło to nie tylko na przemieszczanie się ludzi, ale także na przepływ towarów na całym świecie.

Pojawiły się obawy przed niedostatkiem. Sceny tłumów w supermarketach od Singapuru po Hongkong i Australię – codzienne potrzeby, takie jak jajka i papier toaletowy, zalewają media społecznościowe.

Zmiany myślenia były bardzo rzadkie wśród decydentów w rządach i przedsiębiorstwach. Przyspieszyli wysiłki na rzecz wzmocnienia regresji swoich łańcuchów dostaw.

Podczas gdy rządy martwiły się o podstawowe produkty, takie jak żywność i sprzęt medyczny, przedsiębiorstwa zajmowały się budową i produkcją produktów oraz gotowych dóbr konsumpcyjnych.

Światowy handel przez stulecia czerpał korzyści ze swoich wczesnych dni jako miasto portowe, co oznacza, że ​​przed Kovit-19 na całym świecie rozciągało się wiele łańcuchów dostaw towarów, od mięsa po smartfony.

Na przykład Apple produkuje iPhone’y w Chinach, gdzie koszty pracy są niższe niż w Stanach Zjednoczonych, które są największym rynkiem zbytu.

Rezultat: długie łańcuchy dostaw, które rozciągają się od centrów produkcyjnych do rynków, wszystkie połączone globalną siecią szlaków żeglugowych i portów, w których Singapur odgrywa kluczową rolę jako główny ośrodek relokacji.

Ale w jaki sposób te globalne łańcuchy dostaw znajdują się między epidemią rządu Govt-19 a wstrząsami dystrybucyjnymi, które wywołała? Jakie są konsekwencje dla Singapuru?

Maski i jajka

W styczniu ubiegłego roku, kiedy wirus koronowy zaczął siać spustoszenie na całym świecie, tajwańskie władze nałożyły miesięczny zakaz eksportu masek o jakości medycznej.

Gdy infekcje zaczęły się nasilać w różnych krajach, w tym w Singapurze, podjęto działania w celu zapewnienia Tajwanowi odpowiednich dostaw. Zbiegło się to z zawieszeniem produkcji na chiński nowy rok.

Globalna walka o inny sprzęt medyczny, taki jak maski i respiratory do leczenia pacjentów z Covid-19, była bezprecedensowa i dlatego doprowadziła rządy do punktu osłabienia łańcucha dostaw w obliczu nieprzewidzianego kryzysu.

Przerwy w dostawach żywności spowodowane ograniczeniami operacyjnymi nałożonymi przez kraje w celu spowolnienia rozprzestrzeniania się choroby budzą podobny niepokój. Prawie wszystkie kraje importują żywność, aby wyżywić swoich mieszkańców. Singapur, stan miejski z niewielkimi terenami rolniczymi, importuje 90% swojej żywności.

Przed epidemią 70 procent jaj pochodziło z Malezji. Ta podstawowa żywność była jedną z pierwszych produktów, które zniknęły z półek supermarketów dwa razy w zeszłym roku – najpierw w lutym, po tym, jak Singapur podniósł wybuchową reakcję na chorobę pomarańczy poniżej najwyższej czerwieni, i ponownie w marcu, po tym, jak malezyjska oferta ogólnokrajowa spadła. ogłosił.

Te zakłócenia doprowadziły Singapur do dalszej dywersyfikacji zasobów jaj i innych zasobów żywności.

W czerwcu ubiegłego roku po raz pierwszy dotarły tu jajka z Polski.

Duże obawy związane z regresją łańcuchów dostaw doprowadziły do ​​zmiany myślenia, które niektórzy eksperci opisali jako „na wszelki wypadek”.

Pierwsza z nich jest zorientowana na koszty, a druga bardziej dotyczy uzyskania stabilnej podaży.

Od dziesięcioleci efektywność kosztowa jest głównym czynnikiem w projektowaniu łańcuchów dostaw. Płynny handel światowy to przewaga komparatywna, tj. Zdolność gospodarki do wytworzenia określonej korzyści lub usługi po niższych kosztach alternatywnych niż jej odpowiedniki handlowe.

Efektywność kosztowa jest ważna, ponieważ większość klientów jest wrażliwa na ceny. Ale w coraz większym stopniu chcą również dostawać produkty, których chcą, kiedy chcą – co jest szybkie. Wywiera to presję na firmy, aby skracały czas potrzebny na złożenie zamówienia, gdy przedmiot jest dostarczany do czyichś drzwi.

Jednocześnie firmy w coraz większym stopniu zakłócają swoje łańcuchy dostaw, od napięć handlowych między Stanami Zjednoczonymi a Chinami, po ataki cybernetyczne i zagrożenia klimatyczne, od powodzi po pożary.

Czynniki te przyczyniają się do preferowania krótszych łańcuchów dostaw, tj. Transportu towarów z miejsc bliżej domu, co pomaga skrócić czas wysyłki i zmniejszyć wpływ przerw.

Bardzo wąski łańcuch dostaw – i taki, który znajduje się pod kontrolą kraju – ma oczywiście rozwijać się lub tworzyć w jego własnych granicach to, czego potrzebują jego obywatele.

Singapur pracuje nad zwiększeniem udziału podstawowych towarów, które uprawia lub produkuje lokalnie. Jej agencje rządowe pomagają wielu małym i średnim przedsiębiorstwom w lokalnej produkcji masek. Postawił sobie za cel produkcję 30% własnej żywności do 2030 r., A lokalne farmy wspierają technologię wymiany walut.

Ze świata do regionu

Drugim sposobem ograniczenia łańcuchów dostaw są źródła regionalne, a nie globalne.

Chociaż nie powiedziano nic na temat struktury łańcuchów dostaw po epidemii, minister handlu i przemysłu Chan Chun Singh powiedział w zeszłym roku parlamentowi, że kraje będą poszukiwać większych zasobów od swoich regionalnych sąsiadów, aby zapewnić większą elastyczność wobec przyszłych ograniczeń dostaw.

Starszy minister Thurman Shanmugaratnam powiedział, że epidemia, wraz z konfliktem handlowym między supermocarstwami, stwarza szansę dla ASEAN.

Jest to szansa dla regionalnej grupy 10 krajów z populacją ponad 600 milionów, aby wyłonić się jako elastyczna baza dla rynków wschodzących i produkcji.

„Zasadniczo mamy teraz możliwość zbudowania bardziej elastycznego i zintegrowanego azjatyckiego łańcucha dostaw, innymi słowy, azjatyckiego sektora produkcyjnego i rynków azjatyckich, które są otwarte na świat” – powiedział Thurman w sierpniu ubiegłego roku.

Jako centrum regionalne Singapur jest dobrze przygotowany do analizowania możliwości, jakie dają firmy przenoszące swoją działalność z takich miejsc jak Chiny i Indie do Azji Południowo-Wschodniej.

Możliwość ponownego odkrycia

Wraz z rozwojem globalnych łańcuchów dostaw Singapur stara się stawić czoła falom zmian, kontynuując inwestycje zarówno w swoje porty morskie, jak i lotniska.

Kiedy port morski był silny w zeszłym roku, wolumen ładunków spadł o mniej niż 1 procent – w porównaniu do 2019 roku – kiedy jego lotnisko było najgorsze.

Pasażerskie podróże lotnicze załamały się, a powrót do zdrowia zajmie trochę czasu. To z kolei wpływa na ładunki lotnicze, których większość przewożona jest na brzuchach samolotów pasażerskich, z których wiele już wylądowało.

Jednak wcześniejsze inwestycje w obiekt kontroli temperatury, znany jako Chats Coolport, opłaciły się firmie Changi. Coolport wyposaża Singapur jako wiodącego gracza w globalnym łańcuchu dostaw w szczepionki Govit-19 ratujące życie i wrażliwe na temperaturę.

Poza tym przemysł lotniczy i morski Singapuru również poszukuje sposobów współpracy w celu przesyłania towarów drogą morską i powietrzną, gdzie część podróży odbywa się drogą morską, a druga drogą powietrzną.

Wymiana powietrza morskiego jest najlepsza w przypadku produktów takich jak mikroelektronika i zaawansowane materiały produkcyjne.

Singapur posuwa się naprzód z nowym planem budowy megaportu w Tuas. Po ukończeniu w 2040 r. Będzie to największy na świecie w pełni zautomatyzowany terminal, oferujący takie funkcje, jak automatyczne funkcje nabrzeża i stoczni oraz w pełni elektryczne, automatycznie kierowane pojazdy.

Kryzys wydaje się być dobrym momentem dla miasta portowego i centrum handlowego na znalezienie sposobów na odnowienie się na przyszłość, ponieważ w przyszłości światowa gospodarka będzie polegać na darmowym handlu i żegludze. .

• Straits Times-News Ministerstwa Edukacji o projekcie Outreach

• Od poniedziałku, 2 do 12 sierpnia, w sekcji informacji zwrotnych dziennikarze tego badania będą zadawać palące pytania i przedstawiać Singapurskie perspektywy dotyczące złożonych zagadnień.

  Główne artykuły The Straits Times jest częścią programu informacyjnego Ministerstwa Edukacji, którego celem jest promowanie zrozumienia lokalnych i globalnych problemów wśród uczniów szkół średnich.

  Pierwsza pokaże współczesne tematy, takie jak kwestie etyczne w rozwoju szczepionek i ekonomia współczesnych miast. Inne kwestie to zmieniający się krajobraz edukacji specjalnej i rola sztuki w czasach kryzysu.

  Każdy główny temat daje lokalną perspektywę, aby pomóc uczniom wyciągnąć powiązania z implikacjami problemów dla Singapurczyków.

  Wydarzenie jest organizowane wspólnie przez The Straits Times i Ministerstwo Edukacji.