Po „Idzie” Pawła Pawlikowskiego (2013) i „Zimnej wojnie” (2018) wokół polskiego filmu zrobiło się ostatnio głośno: dramat „Ciało Chrystusa” w reżyserii Jana Komasy. Brak nagród na Polskich Nagrodach Filmowych w postaci dziesięciu z piętnastu możliwych nagród był tylko uwieńczeniem jego sukcesu.

Od premiery na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2019 roku monografia była pokazywana na ponad 60 festiwalach na całym świecie, nominowana do Nagrody Akademii Zagranicznej i sprzedawana w ponad 50 krajach. Rzeczywiście, wśród ponad 70 polskich produkcji fabularnych w 2019 roku nie było dzieła, które pod względem wymagań intelektualnych i mistrzostwa formalnego choćby mogło dorównać „Ciału Chrystusa”.

Kto może przemawiać w imieniu Boga?

Komasa i jego współpracownicy poruszyli polską publiczność i być może pomogli wyleczyć otwarte rany. Główny bohater Daniel to „fałszywy” ksiądz, a nie jeden z głównych bohaterów, którzy jak w hitowym filmie „Kler” (2018) reżysera Wojciecha Smerzowskiego są alkoholikami lub sprawcami przemocy wobec dzieci. Wręcz przeciwnie: Daniel pełni swoją „posługę” w sposób niekonwencjonalny i odpowiedzialny, blisko tych, którzy potrzebują jego zachęty i pocieszenia.

Zwiastun filmu na YouTube.

Film zadaje pytanie: Komu wolno przemawiać w imieniu Boga? Przedstawiciele tradycyjnego, choć krytykowanego kościoła? A może ktoś, kto nie przeszedł odpowiedniego szkolenia, a mimo to czuje się powołany do czynienia dobra poprzez słowa i gesty? Czy Daniel ponosi winę za noszenie szaty kapłańskiej? Czy jego czyny również wymagają przebaczenia?

Banici nie mają szans zostać duchownymi

Daniel ma 20 lat i na początku filmu przebywa za kratkami. Nie wiemy dokładnie dlaczego, być może były to zamieszki. Wewnątrz pracuje jako ministrant u charyzmatycznego księdza więziennego, lubi kazania, a po więzieniu sam chce wstąpić do seminarium. Mówią jednak, że tacy banici jak on nie mają szans zostać duchownymi. Kiedy zostaje wysłany na okres próbny do prowincjonalnego miasteczka we wschodniej Polsce do pracy w tartaku, ma przy sobie skradzioną szatę. Udaje nowego księdza i zastępuje starego księdza, który nagle zachorował.

Aktor Bartosz Bilinja bynajmniej nie obdarza Daniela aurą postaci świętej, wręcz przeciwnie: wyrzeźbiona czaszka i żylaste ciało określają go jako kogoś, kto był świadkiem wszelkiego zła i sam potrafi sobie z nim okrutnie poradzić. Jego niebieskie oczy wyglądają na zimne i przeszywające.

Między czułością a przemocą, ciszą i krzykiem

Ta sprzeczność, balansowanie na granicy pomiędzy oswajaniem uczuć a ich eksplozją, pomiędzy czułością a przemocą, ciszą a krzykiem, czyni bohaterkę bogatą, a jej historię nieprzewidywalną. W ten sposób Boże Ciało staje się filmem pełnym tajemnic, który przenosi widza w wir emocji.

Film nie boi się sięgać po kinowe konwencje. We wsi Daniel spotyka młodą kobietę, w której się zakochuje i odwrotnie – miłość, która nie powinna istnieć. Aby udowodnić zdolności Daniela do uzdrawiania psychicznego, dochodzi do tragicznego wypadku, który rzuca cień na społeczność: sześć osób w tym samym wieku ginie w wypadku samochodowym spowodowanym przez młodego mężczyznę z wioski.

Wniosek, który rodzi więcej pytań niż odpowiedzi

Daniel swoimi niezwykłymi metodami stara się uspokoić powstałą atmosferę pełną gniewu, nienawiści, wykluczenia i zemsty. Fakt, że kiedy słyszy spowiedź, cały czas patrzy na swojego iPhone’a, aby znaleźć słowa pasujące do instrukcji, czasami powoduje momenty humorystyczne.

„Ciało Chrystusa” kończy się publicznie: Comasa przelewa krew i łzy. Po powrocie do starego środowiska ponownie pojawiają się wyparte wzorce; Daniel również nie jest odporny na wpadnięcie w ciemność. Wniosek, który rodzi więcej pytań niż odpowiedzi.

„Boże Ciało” to trzeci pełnometrażowy film Comasa. Dzięki tej pracy udało mu się stworzyć odrębną wizję epoki, która podnosi do dyskusji aktualne problemy etyczne i moralne.

Oświadczenie katolickich krytyków filmowych:
Młody mężczyzna nawrócony w więzieniu zostaje wysłany na wiejskie tereny wschodniej Polski, gdzie ma sprawdzić się w tartaku. W dziwnej wiosce udaje księdza i zastępuje chorego księdza, co okazuje się łutem szczęścia, gdyż po tragicznym zdarzeniu próbuje w niekonwencjonalny sposób uspokoić gniewną atmosferę. Dramat ten, przedstawiony z dużym obiektywizmem, przywodzi na myśl filmy Roberta Bressona i kreuje inny obraz polskiego społeczeństwa zmagającego się z wyzwaniami moralnymi i etycznymi. – Warto oglądać od 14.

Nowe Kino Polskie

Münster
Cinema & Corbelquest, 45 Warendorfstrasse, 48145 Münster, Tel.: 0251 30300
www.cinema-muenster.de

Niedziela, 24 listopada 2019, godzina 18:45
Ścieżka Agnieszka Holland

Poniedziałek, 25 listopada 2019 o godzinie 18:45
Córka trenera Łukasza Grzegorzka

Wtorek 26.11. 2019, 18:45
Święto Bożego Ciała Jana Komasy

Szlak (Bokot) Reżyseria: Agnieszka Holland
PL, D, CZ 2017, thriller kryminalny, 128 minut, OV z niemieckimi napisami.
Ten film to polska odpowiedź na świat Quentina Tarantino.
Emerytowany inżynier mostowy mieszka w izolacji w górskiej wiosce na granicy polsko-czeskiej. Jest charyzmatyczną, ekscentryczną i emocjonalną astrologiem. Pewnego dnia jej ukochane psy zniknęły. Niedługo potem, w śnieżną zimową noc, odkrywa martwego sąsiada i ślad jelenia obok siebie. Coraz więcej mężczyzn ginie w tajemniczych okolicznościach. Każdy miał stałe miejsce w społeczności wiejskiej i wszyscy byli zapalonymi myśliwymi. Wydarzenia rozgrywają się w krajobrazie charakteryzującym się zmieniającymi się porami roku, jednak jego dzikie piękno nie kryje zepsucia, okrucieństwa i głupoty jego mieszkańców. Film jest równie chaotyczny, jak jego bohaterka – odważne połączenie komediowego kryminału, trzymającego w napięciu thrillera ekologicznego i opowieści fantastycznej. „Ślad” to filmowa adaptacja bestsellerowej polskiej powieści „Pieśń nietoperza” Olgi Tokarczuk, laureatki Literackiej Nagrody Nobla w 2018 r. Agnieszka Holland otrzymała za swój film Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale 2017 (Nagroda Alfreda Bauera). . Za film, który otwiera nowe horyzonty.

D.: Agnieszka Holland, B.: Olga Tokarczuk i Agnieszka Holland, K.: Jolanta Dylewska, Rafał Paradowski, M.: Antonii Komasa-Łazarkiewicz, Sch.: Pavel Hrdlička, P.: Krzysztof Zanussi, Studio Filmowe Tor, D. : : Agnieszka Mandat, Wiktor Zborowski, Jakub Gershal, Patryka Volny, Boris Schick, Andrzej Grabowski i inni

Córka trenera (Curca Trainera) Łukasza Grzegorzka
PL 2018, Dramat, 93 min, OV z napisami niemieckimi.
Historia o dorastaniu dla ojca.
„Wimbledon jest po drugiej stronie” – widnieje na jednej ze ścian przed kortem tenisowym. Wimbledon to także cel Wiktorii. Ale droga do Londynu jest długa i skomplikowana. Jest gorące lato. Jej ojciec i trener Maciej podróżują z nią po całej Polsce od zawodów do zawodów. Przez wiele lat żyli tylko we dwoje. Maciej skrupulatnie planuje swoją karierę. Chce zrobić z niej jedną z najlepszych tenisistek. Dla Victorii ojciec jest całym światem, aż pewnego dnia dołącza do nich Igor, utalentowany młody tenisista. Konflikt z ambitnym ojcem jest nieunikniony.
Film w oryginalny i pełen humoru sposób opowiada historię nastoletniego buntu i „dorastania” zagubionego starca.
Nagrody obejmują festiwale filmowe w Cottbusie i Gdyni.

R.: Łukasz Grzegorzek, B.: Łukasz Grzegorzek i Krzysztof Ominski, K.: Veronika Pliska, S.: Maria Zuba, B.: Natalia Grzegorzek, Koskino, D.: Jacek Brasiak, Karolina Prosznicka, Agata Bożek, Bartłomiej Kowalski, i in.

Boże Ciało Jana Komasy
PL 2019, Dramat, 115 min, OV z napisami niemieckimi.
Poszukiwanie sensu życia w dobie fake newsów.
Film opowiada historię dwudziestoletniego Daniela, który przebywając w schronisku dla nieletnich, przechodzi duchową przemianę i skrycie marzy o zostaniu księdzem. Po wyjściu na warunkowe zwolnienie chłopiec zaprzyjaźnia się z pastorem z małego kościoła. Pod nieobecność księdza Daniel wykorzystuje nieoczekiwaną okazję i przyjmuje rolę wiejskiego księdza. Jego metody początkowo budziły duże kontrowersje, jednak z biegiem czasu fałszywy ksiądz zyskał zaufanie ludzi.
Festiwale: La Mostra internazionale d’arte Cinematografica Venezia, Giornate degli Autori – premiera światowa, Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto – premiera w Ameryce Północnej, Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Busan – premiera azjatycka. Polski zdobywca Oscara.

D.: Jan Komasa, B.: Mateusz Paciewicz, K.: Piotr Soboczyński Jr., M.: Bracia Galperin, Sh.: Przemysław Krozelewski, F.: Leszek Budszak, Anita Hickinbotham, Arum Film, D.: Bartosz Bielenia, Aleksandra Konieczna, Eliza Recempel, Tomas Zitek, Łukasz Chemlat i inni

Polish Film on Tour to wydarzenie organizowane przez Instytut Polski w Düsseldorfie.