LONDYN (ICIS) – Ukraiński i polski rynek gazu mogą ulec dalszej konsolidacji po zawarciu przez Polskę długoterminowej umowy na dostawy z rosyjskim Gospromem w 2022 r., Wynika z raportu USIIT, czołowej firmy deweloperskiej.

W dokumencie stwierdzono, że oba rynki mogą działać w ramach wspólnych przedsięwzięć, aby umożliwić zaawansowane przepływy transgraniczne i większą elastyczność dla aktywnych handlowców w obu krajach.

Produkty te obejmują:

– Zwiększony potencjał przepustowości połączenia międzysystemowego Trostovichi oraz potencjał rewitalizacji rurociągu Ustilak-Hrubiso o przepustowości 1,2 mln m3 (mln m3) dziennie, ale nieużywany przez ostatnie 10 lat
– Stworzenie produktu wiązanego dla zdolności w zakresie połączeń transgranicznych
– Umożliwia polskim firmom wykorzystanie wymaganych prawem ukraińskich magazynów gazu
– Obniżenie opłat przesyłowych dla ukraińskich firm planujących import gazu z terminalu LNG w Polsce lub z niemieckiej stacji benzynowej oraz uproszczenie reżimu transportowego
– Zapewnij obniżoną opłatę za transfer za korzystanie z ukraińskiego magazynu
– Ułatw licencjonowanie handlowcom w Polsce
– Utworzenie pełnej giełdy gazu na Ukrainie

Fizyczny przepływ z Ukrainy do Polski prawdopodobnie znacznie spadnie od 2023 r., Ponieważ jest ona zobowiązana do zakończenia importu z Rosji po wygaśnięciu długoterminowej umowy Polski w 2022 r., Ponieważ gaz ten jest przesyłany przez Ukrainę.

Ryzyko związane z dostawami

Może to spowodować ryzyko dostaw dla Polski i Ukrainy.

W przypadku Polski zapotrzebowanie na gaz ma wzrosnąć dzięki zobowiązaniu do konwersji węgla na gaz ziemny do produkcji energii.

W przypadku Ukrainy niektóre bloki, które są obecnie przesyłane z Rosji do Polski, są reeksportowane na Ukrainę fizycznie lub na zapleczu po wirtualnym połączeniu. Jeśli jednak fizyczne przepływy do Polski zostaną ograniczone lub wstrzymane do 2020 r., Ukraina może nie być w stanie importować w trybie wirtualnym i będzie uzależniona od importu fizycznego.

Raport zaleca ustanowienie solidnej przepustowości na granicy ukraińsko-polskiej od 2023 r., Ale zwraca uwagę, że potrzeba więcej inwestycji na Ukrainie iw Polsce.

Z zastrzeżeniem inwestycji ukraiński system giełdowy GDSO stwierdził, że może wydobywać 6 miliardów metrów sześciennych (pcm) rocznie. GDSO spodziewa się, że pozwoli na poważną przebudowę przejścia granicznego Trostovich i tłoczni Komarno z mocą wejściową do 20,5 mln m3 dziennie.

Obecnie zdolność ciągłego wyjścia z Ukrainy wynosi 4,7 mln m3 rocznie, a zdolność przechwytywania 1,7 mln m3 rocznie.

Ma przepustowość 5 pcm rocznie z Polski na Ukrainę, ale jest oferowana tylko sporadycznie.

Aby zwiększyć zdolności transgraniczne, Polska będzie musiała również prowadzić operacje na swojej granicy, ale w raporcie stwierdzono, że polski operator fazowy GOS-system nie ma jasnego planu ustanowienia konkretnych zdolności, które mogą ograniczać oferowane zdolności transgraniczne. na tej granicy.

Dopasowanie reguł

Kolejne ważne zalecenie dotyczy rewizji przepisów, a zwłaszcza złagodzenia systemu licencjonowania w Polsce. Polskie prawo nie zezwala na wydawanie zezwoleń na obrót na rynku krajowym firmom ukraińskim. Oznacza to, że firmy poszukujące surowego gazu w Polsce muszą założyć spółkę zależną w Polsce lub w innym kraju EOG (Europejskiego Obszaru Gospodarczego).

W przypadku zastosowania się do tych dwóch zaleceń obaj operatorzy przesyłów mogą stworzyć produkt wiązany w celu transgranicznej współpracy.

Tymczasem ukraińskie firmy, zarówno na Ukrainie, jak iw Polsce, ograniczają dostawy LNG za pośrednictwem istniejącej infrastruktury w Polsce oraz z Niemiec, aby obniżyć taryfy i złagodzić potrzeby transportowe.

Z raportu wynika, że ​​ukraińscy handlowcy mogą uzyskać dostęp do gazu za pośrednictwem Niemiec po atrakcyjnych cenach, dzięki ustanowieniu połączonych możliwości transgranicznych i wykorzystaniu transakcji giełdowych między Polską a Niemcami.