Motyw i tło historyczne tej powieści Conrad znalazł w motywowanym politycznie zamachu: Rankiem 28 lipca 1904 r. minister spraw wewnętrznych Cesarstwa Rosyjskiego Wiaczesław Konstantinowicz von Plehöy został zaatakowany przez zwolennika socjalistów-rewolucjonistów . W wagonie jadącym z komisariatu na dworzec warszawski w Sankt Petersburgu zostaje zabity przez bombę wraz z karetą i końmi. Ochroniarz, który towarzyszył Pleyoyowi na rowerze, uniknął poważnych obrażeń.

W oczach Zachodu to jedna z najwspanialszych powieści politycznych i historycznych autora. Razumow, niepozorny młody student, zostaje wspólnikiem w zamachu fanatycznego i opętanego Haldane’em. Aby spełnić swoje obywatelskie obowiązki, a przede wszystkim swoje aspiracje zawodowe, Razumow donosi na sprawcę. Następnie zostaje wysłany do Szwajcarii jako szpieg w celu zbadania spisku bolszewików.

Kiedy Joseph Conrad urodził się 3 grudnia 1857 roku jako Joseph Theodor Konrad Korzeniowski i syn polskiej szlachty niedaleko Berdyczowa w Imperium Rosyjskim, istniał naród polski, ale nie było polskiego państwa. Ostatni raz wielkie mocarstwa Prusy, Austria i carska Rosja podzieliły między siebie kraj w 1793 roku, co dla większości Polaków było wstydem. Ojciec Konrada, orędownik wolnej i demokratycznej Polski, przeciwstawił się władzy rosyjskiej, został aresztowany i zmarł na zesłaniu.

Syn wcześnie został przyciągnięty do mórz. W wieku 17 lat wyjechał do Marsylii wbrew woli rodziny – jego rodzice już wtedy nie żyli – aby pracować jako praktykant we francuskiej marynarce handlowej i trzykrotnie podróżował na Karaiby w latach 1875-1878. Następnie wstąpił do Brytyjskiej Marynarce Handlowej i uzyskał obywatelstwo brytyjskie.Jest rok 1884. Zdaje wszystkie niezbędne egzaminy żeglarskie iw końcu otrzymuje licencję kapitana. Jego podróże zaprowadziły go na Borneo, Malezję, Amerykę Południową i wiele wysp południowego Pacyfiku. Zaczął pisać na długich wyprawach, aw wieku trzydziestu sześciu lat postanowił całkowicie poświęcić się literaturze. Od tego czasu nazywał się Joseph Conrad.

Conrad pisał po angielsku, choć zaczął się go uczyć dopiero w wieku 21 lat. W 1895 roku opublikował swoją pierwszą powieść Szaleństwo Almira. Przez długi czas polegał na sponsorach, aż do przełomu literackiego w 1914 roku, wydając „Drogę możliwości”. Jego powieści i opowiadania należą do najważniejszych dzieł literatury angielskiej przełomu XIX i XX wieku.

Kiedy Joseph Conrad w końcu zastąpił pustkę rozległych mórz pustką białego papieru, miał za sobą 20 lat żeglowania. Odtąd nie walczył już z nieokiełznanymi siłami natury, lecz z siłami języka. Ale pisanie było dla niego niczym innym jak ciężką pracą, całkowicie go porywającą i doprowadzającą na skraj wyczerpania. Jak powiedział kiedyś Conrad, stary prorok zmagał się z Bogiem, walczył o swoje stworzenie: „O cypel wybrzeża, o mrok zatoki, o światło na śniegu, o chmury na niebie i o oddech życia, którym musiałem oddychać.” W postaciach mężczyzn i kobiet z Ameryki Południowej, Anglosasów, judaizmu i pogan”.

Joseph Conrad zmarł 3 sierpnia 1924 roku w hrabstwie Kent w Anglii. Większość jego słynnych książek doczekała się później ekranizacji. Na przykład „Czas apokalipsy” Francisa Forda Coppoli oparty jest na powieści Conrada „Jądro ciemności”, której akcja toczy się podczas wojny w Wietnamie, oraz „Tajnego agenta” napisanego w 1936 roku przez Alfreda Hitchcocka z Oscarem Homolcą Verlocem, nakręconego pod tytuł „Sabotaż”.

Sylvester Groth urodził się w Jerychu w Saksonii-Anhalt w 1958 roku. W wieku 11 lat przybył do Lipska, gdzie pracował jako mówca dla dzieci w produkcji słuchowisk radiowych. W latach 1977-1980 studiował w Ernst Busch Academy of Dramatic Art w Berlinie. Następnie występował w teatrach w Schwerinie, Dreźnie oraz Berlinie Wschodnim i Zachodnim, tutaj od 1986 do 1989 w Schaubühne. Inne przystanki to Residenztheater, Monachium Kammerspiele, Berliner Ensemble, Vienna Burgtheater i Salzburg Festival.

Sylvester Groth rozpoczął swoją karierę jako aktor filmowy od głównej roli w filmie DEFA Franka Baera „Der Stay” (1982), później osiągając międzynarodowe kamienie milowe, takie jak Bękarty wojny Quentina-Tarantino (2009), a w 2017 roku zyskał sławę dzięki pojawienie się „w czasach słabnącego światła. W 2017 roku Fundacja DEFA uhonorowała go za wybitne osiągnięcia w kinie niemieckim.

Oprócz grania ról w radiu, Sylvester Groth wniósł znaczący wkład w MDR Radio z imponującymi odczytami, w tym „Dekalog” Keselowskiego/Picevica (MDR 2007), „Der Turm” Uwe Telkampa (MDR 2008) i „Forty Lata” Günthera De Bruijna (MDR 2011), Durs Grünbeins: „Lata w zoo. Scena kalejdoskopu” (MDR 2016) oraz „Zamieszanie” Christopha Heinego (MDR 2018).