Co dziesiąty Niemiec cierpi na regularne ataki bólu głowy. Nasi felietoniści wyjaśniają, co jest jej przyczyną i co pomaga na nią.

Migrena jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z bólem głowy w Niemczech i cierpi na nią od 10 do 15 procent populacji. Kobiety są trzy razy bardziej podatne niż mężczyźni, ale także dzieci.

Migreny często pojawiają się po raz pierwszy w wieku od 20 do 30 lat, a objawy są najcięższe w wieku od 40 do 50 lat. U osób starszych ataki bólu głowy są często łagodniejsze i występują rzadziej, a u niektórych pacjentów nawet całkowicie ustępują.

Zwykle choroba ma charakter epizodyczny z nawracającymi atakami, które mogą występować kilka razy w miesiącu, ale zwykle nie kilka razy w tygodniu. Czas trwania ataku migreny może wahać się od kilku godzin do trzech dni. W skrajnych przypadkach objawy mogą utrzymywać się dłużej niż 72 godziny.

U około 20% pacjentów z migreną atakom towarzyszą nudności, wymioty oraz zaburzenia świadomości i wzroku, tzw. „aura”. Charakteryzuje się objawami neurologicznymi, zwłaszcza zaburzeniami widzenia z niewyraźnym widzeniem, zaburzeniami pola widzenia, zaburzeniami czucia po jednej stronie ciała lub zaburzeniami mowy. Faza ta zwykle rozpoczyna się na mniej niż godzinę przed wystąpieniem bólu głowy i trwa od pięciu do 60 minut.

Jest to choroba mózgu, w przebiegu której aktywowane są ośrodki przetwarzania bólu i uwalniane są substancje przenoszące ból, takie jak peptydy związane z genem kalcytoniny (w skrócie CGRP).

Te substancje przekaźnikowe wywołują reakcję zapalną w naczyniach krwionośnych opon mózgowych. Pulsacje (rytmiczne fale ciśnienia) w naczyniach krwionośnych powodują rozszerzenie ścian naczyń krwionośnych objętych stanem zapalnym, co również wyjaśnia typowy pulsujący ból.

Migrena jest chorobą dziedziczną i około dwie trzecie pacjentów cierpi na tę przypadłość wśród krewnych. Czasami migreny są wspólnym wątkiem w całym drzewie genealogicznym.

Mózg pacjenta często reaguje na pewne czynniki wyzwalające lub jest przeciążony napadami padaczkowymi. Dlatego osoby dotknięte mogą – przynajmniej częściowo – uchronić się przed tym.

Badania wykazały, że regularne uprawianie sportów wytrzymałościowych i zabiegi rozluźniające mięśnie mają pozytywny wpływ na migreny. Pomocne jest również ograniczenie korzystania z mediów cyfrowych, częste ćwiczenia na świeżym powietrzu, picie wystarczającej ilości wody i regularne jedzenie.

Niektórzy pacjenci również reagują negatywnie na niektóre pokarmy i każdy musi sam przekonać się, co jest szkodliwe. Warto unikać pokarmów bogatych w histaminę (np. pomidorów, owoców cytrusowych i czekolady), a także potraw gotowych i zawierających wzmacniacz smaku, glutaminian czy konserwanty, takie jak sól przetworzona, tartrazyna i kwas benzoesowy. Generalnie zaleca się unikanie alkoholu.

Podczas ataku zwykle stosuje się powszechnie stosowane leki przeciwbólowe, takie jak kwas acetylosalicylowy (ASA) lub ibuprofen, a także leki łagodzące towarzyszące nudności. Istnieją również substancje specyficzne dla migreny, zwane tryptanami.

Większość wymaga recepty, co oznacza, że ​​osoby dotknięte chorobą mogą je przyjmować wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza. Jednak nawet w przypadku tryptanów, które są dostępne bez recepty, zdecydowanie zaleca się wcześniejszą konsultację z lekarzem rodzinnym. Niektóre grupy pacjentów, np. osoby z chorobami serca, nie powinny przyjmować tych leków.

Powinieneś także unikać jego przyjmowania, jeśli faza koronowa już się rozpoczęła. Podstawowa zasada jest taka: wszystkie leki należy zażyć jak najszybciej. Każdy, kto cierpi na bardzo ciężką postać migreny, czyli ma więcej niż dwa lub trzy poważne ataki migreny w miesiącu, powinien rozważyć zastosowanie leków zapobiegawczych (profilaktykę), aby w dłuższej perspektywie zmniejszyć częstotliwość i nasilenie napadów.

Są to leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub padaczki. Suplementy diety i magnez również mają dobry wpływ na poszczególnych pacjentów.

Wymagana jest jednak odrobina cierpliwości, gdyż skuteczność profilaktyki można ocenić najwcześniej po czterech do sześciu tygodniach. W ciągu ostatnich pięciu lat pojawiły się także bardzo specyficzne preparaty, które raz w miesiącu wstrzykuje się w ramię lub udo. Trzy aktywne składniki: erenumab, galkanezumab i fremanezumab są zatwierdzone w tym kraju.

Działa na substancje przenoszące, które powodują zapalenie, obrzęk i ból naczyń krwionośnych. Zawartość strzykawki albo bezpośrednio neutralizuje cząsteczki CGRP, albo blokuje receptory, tak że substancja przekaźnikowa nie może się związać.