Sonda kosmiczna Voyager 1 NASA wysyła dane z kosmosu z powrotem na Ziemię. Ale misja powoli traci moc.

Inżynierowie NASA byli w stanie tchnąć nowe życie w statek kosmiczny Voyager 1, który został wystrzelony w 1977 roku, po tym jak ucichł siedem miesięcy temu. Ale teraz czeka nas kolejne wyzwanie: Voyager 1 musi pozostać użyteczny naukowo tak długo, jak to możliwe, podczas eksploracji regionu, do którego nie dotarł wcześniej żaden statek kosmiczny.

Voyager 1 i jego bliźniak, Voyager 2, są cenione przez NASA nie tylko za to, że przesłały do ​​domu oszałamiające zdjęcia egzoplanet, ale także dlatego, że w starszym wieku nadal wykonują prace naukowe, których nie można łatwo odtworzyć.

Znajdują się teraz w przestrzeni międzygwiazdowej, daleko poza orbitami Neptuna i Plutona. „Voyager 1” znajduje się w odległości ponad 25 miliardów mil od Ziemi, a „Voyager 2” w odległości około 23 miliardów mil. Obydwa minęły już okres krawędzi Słońca, w którym zatrzymuje się „wiatr słoneczny” cząstek pochodzących ze Słońca.

„Są w miejscu, o którym nic nie wiemy i nie mamy żadnych informacji” – powiedziała Pam Milroy, zastępca administratora NASA. „Nie wiemy nic o ośrodku międzygwiazdowym. Czy jest tam zagęszczone środowisko? Czy jest tam dużo cząstek pyłu?”

Społeczność Voyagera opłakuje Eda Stone’a

Podczas gdy statek kosmiczny Voyager kontynuuje swoją podróż, inżynierowie i naukowcy z Jet Propulsion Laboratory NASA w Pasadenie w Kalifornii opłakują stratę Eda Stone’a, naukowca, który kierował misją od 1972 r. do przejścia na emeryturę w 2022 r. Stone, były dyrektor JPL , zmarł 9 czerwca w wieku 88 lat. „To super. To jest eksploracja. To jest fajne” – powiedział Stone w 2013 roku. Poczta WaszyngtonaKiedy on i jego koledzy odkryli, że Voyager 1 dotarł do przestrzeni międzygwiazdowej.

Podczas tej wydłużonej fazy misji Voyager 1 nadal pracował czterema instrumentami naukowymi, ale 14 listopada nagle przestały one wysyłać wyraźne dane. „Tygrysi zespół” inżynierów z JPL spędził kolejne miesiące na identyfikowaniu problemu — wadliwym chipie komputerowym — i przywracaniu komunikacji.

Ten żmudny proces jest już prawie ukończony. Naukowiec pracujący nad projektem Linda Spilker stwierdziła, że ​​dane pochodzą ze wszystkich czterech instrumentów, chociaż inżynierowie wciąż oceniają, czy dane z dwóch instrumentów są w pełni przydatne.

Voyager 1 ma jedynie ograniczone zasilanie

Ale nikt nie może zmienić śmierci statku kosmicznego z ograniczonym zasilaniem. Voyager 1 działa przy małej mocy, a dokładniej przy zmniejszonej mocy powstałej w wyniku radioaktywnego rozpadu plutonu. Voyagery są tak daleko od Słońca, że ​​nie mogą polegać na energii słonecznej i zamiast tego korzystają z radioizotopowego generatora termoelektrycznego. Ale RTG nie trwa wiecznie. Voyager 1 i Voyager 2 w końcu ucichną, kontynuując wędrówkę po galaktyce. Naukowcy i inżynierowie NASA mają nadzieję, że Voyager 1 przetrwa co najmniej do 5 września 2027 r., czyli 50. rocznicy jego wystrzelenia.

„W pewnym momencie musimy wyłączać instrumenty naukowe jeden po drugim” – powiedział Spilker. „Jeśli zabraknie nam energii, nie będziemy już w stanie skierować statku kosmicznego w stronę Ziemi. I tak się stanie”. [die Voyager] Potem podróżowali jako nasi milczący ambasadorzy.

Cokolwiek będzie dalej dla Voyagerów, będzie bonusem

W pewnym sensie jest to bonus, ponieważ główną misją dwóch łazików Voyager było badanie egzoplanet. Obydwa odwiedzili Jowisza i Saturna, a Voyager 2 poleciał do Urana i Neptuna w ramach tak zwanej „wielkiej podróży” po zewnętrznym Układzie Słonecznym, możliwej dzięki rzadkiemu układowi planet na ich orbitach. Sondy Voyagera dostarczyły oszałamiających zdjęć egzoplanet z bliska, a misja jest uważana za jeden z największych sukcesów NASA.

Proca grawitacyjna wygenerowana podczas spotkań planet wyrzuciła Voyagera 1 z eliptycznej płaszczyzny Układu Słonecznego i zrobiła to samo z Voyagerem 2 w innym kierunku. Około cztery lata temu Voyager 1 napotkał coś nieoczekiwanego, zjawisko, które naukowcy nazywają frontem ciśnienia. Jimmy Rankin, zastępca naukowca projektu, wyjaśnił, że instrumenty statku kosmicznego wykryły nagłą zmianę pola magnetycznego środowiska międzygwiazdowego, a także nagły wzrost gęstości cząstek.

Dokładny powód tej zmiany nie jest jeszcze znany. Jednak naukowcom z NASA zależy na przywróceniu normalnego przepływu danych i sprawdzeniu, czy front ciśnienia jest nadal wykrywalny. „Czy front ciśnieniowy nadal istnieje? – Co się z nią dzieje? – powiedział Milroy.

„Voyager 1” ma na swoim koncie „złotą płytę”.

Według NASA Voyager 1 zbliża się do gwiazdozbioru Wężownika i za około 38 000 lat zbliży się do rozmytej gwiazdy w pobliżu Ursa Minor w odległości 1,7 roku świetlnego. Ale choć od dawna milczy, niesie w butelce coś, co stanowi przesłanie: „Złota Płyta”.

Płyta przygotowana przez komisję pod przewodnictwem astronoma Carla Sagana zawiera pozdrowienia w 55 językach, odgłosy fal, wiatru i burz, pieśń wieloryba i muzykę od Beethovena po Chucka Berry’ego oraz pieśni Navajo. Do Złotej Płyty dołączona jest instrukcja obsługi, na wypadek gdyby statek kosmiczny pewnego dnia wpadł w ręce inteligentnej istoty chcącej poznać życie na Ziemi.

„Tylko wtedy, gdy w przestrzeni międzygwiezdnej znajdują się zaawansowane cywilizacje lotów kosmicznych, statek kosmiczny napotka i odtworzy płytę” – powiedział Sagan. Naukowcy z NASA podkreślają jednak, że ta zaawansowana obca cywilizacja niekoniecznie musi być pozaziemska. Można sobie wyobrazić, że kosmiczna wiadomość w butelce zostanie pewnego dnia przechwycona przez załogową misję kosmiczną, która chce zbadać starożytny statek kosmiczny.

Obecnie testujemy tłumaczenia maszynowe. Ten artykuł został automatycznie przetłumaczony z angielskiego na niemiecki.

Ten artykuł został po raz pierwszy opublikowany w języku angielskim 13 czerwca 2024 r. na stronie „Washingtonpost.com” ukazało się w ramach współpracy, a teraz jest dostępne także w tłumaczeniu dla czytelników portali IPPEN.MEDIA.