Berlin. Dzięki obecnym obrazom rosyjskiej wojny agresji na Ukrainie, bitwa wokół ukraińskiej stolicy, Kijowa sprzed prawie stu lat, znów znajduje się w centrum uwagi, mówi były niemiecki działacz na rzecz praw obywatelskich Demokratów, Wolfgang Templin. W tym czasie naprzeciw siebie stanęła armia sowieckiej bolszewickiej Rosji licząca milion żołnierzy i nowo utworzona armia II RP w 1918 roku. Sprzymierzone z Polakami były jednostki ukraińskie walczące o wolną i suwerenną republikę ukraińską.

+++ Wszystkie wydarzenia wojny na Ukrainie na blogu na żywo +++

Rzeczywiście, w nocy 8 maja alianci odnieśli sukces pod dowództwem polskiego marszałka Józefa Piłsudskiego i głównodowodzącego armii ukraińskiej Simona Petlegory. 1920 przejąć Kijów. Wtedy Piłsudski oświadczył, że wolna Polska nie może być wolna, dopóki w jej bezpośrednim sąsiedztwie panuje niewolnictwo i terror. W imieniu Polski chciał zadeklarować: „Niech żyje wolna Ukraina!”

Euforia po zdobyciu Kijowa nie trwała jednak długo, gdyż bolszewicy szybko rozpoczęli kontratak i pomaszerowali w kierunku Warszawy. Wszystko to można dobrze przeczytać w niedawno opublikowanej w Templinie biografii Piłsudskiego zatytułowanej „Rewolucyjny założyciel państwa”, która przenosi czytelnika do Polski, Ukrainy, Litwy, Niemiec i Rosji i pokazuje, gdzie powstają konflikty, które są nadal przedmiotem sporu. .

Templin, który był jednym z założycieli Inicjatywy Pokoju i Praw Człowieka w NRD, zauważa, że ​​Piłsudski realizował wizję państwa, w którym Polacy, Ukraińcy, Litwini, Białorusini i Żydzi mogliby żyć obok siebie na równych warunkach . . W przeciwieństwie np. do jego arcywroga Romana Dumowskiego (1864-1939), który jako jeden z głównych bohaterów Narodowo-Demokratycznej Partii Polski był duchownym, prorosyjskim i antysemickim, a także aspirował do szczytu Stan.

W rozmowie z German Liberation Network (RND) w marcu 2021 roku filozof i kulturoznawca Andrzej Przybylski (64 lata), ambasador Polski w Niemczech do stycznia, tak opisał poczucie zagrożenia, jakie odczuwają Polacy wobec sąsiadów: „Mamy historii” – powiedział Przybylski. Bolesny dla Polaków, mając za sobą dwa sąsiedztwo Niemiec i Rosji – kontynuował – i nie chcemy zdobywać w tym zakresie więcej doświadczenia.

Odnosząc się konkretnie do Rosji, polski dyplomata powiedział na rok przed rozpoczęciem rosyjskiej wojny agresji na Ukrainę: „Mamy wielkie zbliżenie z Rosją, Polacy śpiewają rosyjskie piosenki, jak oglądają rosyjskie filmy, ale też jesteśmy gotowi, jeśli konieczne, aby z nimi walczyć”.

głęboko zakorzeniony strach

Troska Polaków sięga wieków wstecz, sięgając dawnego imperium Polski i Litwy, wieloetnicznego państwa, które istniało jako republika królewska w latach 1569-1795 i było kilkakrotnie podzielone między sąsiadów Rosję, Austrię i Prusy. Dopiero pod koniec I wojny światowej w 1918 r. druga, suwerenna polska republika była w stanie odbudować się na dobre 20 lat, ponieważ trzy dzielące się mocarstwa poniosły klęski.

Powstanie państwa jest ściśle związane z imieniem Józefa Piłsudskiego, którego czci dziś świadczą wielkie pomniki w polskich miastach i którego wizerunek zdobi wiele salonów. Urodzony w 1867 r. jako syn szlachty polsko-litewskiej osiadłej w posiadłości pod Wilnem (dzisiejsze Wilno), Piłsudski wyrósł na założyciela państwa i marszałka, który już wtedy rzucał wyzwanie Rosji i dlatego nadal odgrywa kluczową rolę rola w polskiej kulturze pamięci.

Polacy widzą w przywódcy, jak go też nazywano, symbol niepodległości, jako człowieka, który skutecznie odpierał groźby ze strony sowieckiej Rosji i Niemiec po I wojnie światowej – wyjaśnił Templin (73) w wywiadzie dla brytyjskiej gazety Guardian. RND. Jako uznany znawca historii Polski, Templin opracował ponad 400 stron poświęconych znaczeniu Piłsudskiego dla Polski i Europy.

Podczas gdy założyciela kraju po prostu odrzucono jako dyktatora w historii NRD i ktoś napisał o „polskim reżimie Piłsudskiego”, historycy zachodnioniemieccy malują mieszany obraz, ale też nie przyznali mu miejsca Piłsudskiego, według Templin , był w polityce europejskiej w okresie między dwiema wojnami światowymi XX wieku. Templin widzi Piłsudskiego obok Charlesa de Gaulle’a i Winstona Churchilla.

Dorastając w poczuciu ucisku przez naród polski, Piłsudski wcześnie zbuntował się przeciwko caratowi, jako student medycyny pociągał radykalne idee lewicowe, brał udział w ataku na pociąg pocztowy, został współzałożycielem Polskiej Partii Socjalistycznej i był zesłany na pięć lat jako młody człowiek Skazany na Syberii.

nieznany na śmierć

Rosja gromadzi teraz mężczyzn w więzieniach za nieznane i ryzykowne operacje w Donbasie. Więźniom obiecuje się bezkarność – ale bez identyfikacji i ponownego przeniesienia w przypadku śmierci. Nawet Stalin uciekał się kiedyś do takich metod.

W I wojnie światowej dowodził legionami polskimi walczącymi z Austrią i Niemcami przeciwko Rosji. Kiedy on i jego żołnierze odmawiają złożenia przysięgi cesarzowi niemieckiemu Wilhelmowi II, zostaje uwięziony w zamku w Magdeburgu, umacniając swoją pozycję przywódcy narodowego wśród ludności polskiej.

Piłsudski początkowo został głównodowodzącym wojsk polskich po zakończeniu I wojny światowej. Wkrótce potem Zgromadzenie Narodowe przyznało mu także kierownictwo państwa polskiego, aw 1919 mianowało go Naczelnikem Państwa. Na czele państwa pozostawał, choć sporadycznie i w różnych funkcjach, m.in. jako feldmarszałek, aż do śmierci w 1935 roku.

Templin z sympatią, ale nie bezkrytycznie pisze o lewicowej drodze politycznej Piłsudskiego. Przyznaje, że II Rzeczpospolita, która „z pewnością nie była dojrzałą demokracją”, wytrzymywała szczypce totalitarnych reżimów w Moskwie i Berlinie do 1939 roku, ale opisuje też, jak Piłsudski de facto powrócił do władzy w 1926 roku po powrocie do władzy. moc. Zrezygnował z funkcji prezydenta w 1922 roku.

„W tym czasie Polska była rozdarta przez wewnętrzne konflikty między lewicą a prawicą, podsycane przez Rosję Sowiecką i Niemcy” – wyjaśnia Templin. „To nie był planowany od początku zamach stanu, ale pozytywistyczny akt, którego kulminacją była konfrontacja militarna”.

Od tego czasu jednak Piłsudski rządził w sposób autorytarny i w 1930 roku nie wstydził się aresztować lewicowych i prawicowych przeciwników politycznych, w tym posłów z wyboru, bez wyroku sądu i aresztować ich w zamku brzeskim na pluskwach. Templin pisze: „W Brześciu bicie było nakazem”, a „sadystyczna twórczość” władz więziennych nie znała granic.

Ten etap, w którym Piłsudski użył przemocy wewnętrznej, by zapobiec rozpadowi państwa polskiego, rzuca według Templina „ciemny cień na budżet życia” polskiego bohatera narodowego. „To niewybaczalne, że pozostawił dotkniętych chorobą ludziom, którzy zachowywali się tak brutalnie, a zwłaszcza pomścił przeciwników, którzy wcześniej tak bardzo go obrazili” – mówi Templin.

„Cud nad Wisłą”

Bitwa pod Piłsudskim pod Warszawą w sierpniu 1920 r. przeszła do historii jako „Cud nad Wisłą”. Chcąc eksportować rewolucję rosyjską, dwaj przywódcy bolszewicki, Lenin i Trocki, już rozmieścili polski „rząd rewolucyjny” w Białymstoku. Sowiecki marszałek Tuchaczewski, później zabity przez Stalina, masowo maszerował w kierunku stolicy Polski.

1916 wraz z doradcami (od lewej do prawej): Julianem Staceviciem, Tadeuszem Kasperzycem, Josefem Piusudskim, Michaelem Solonicim, Ellery Sławek i Bolesławem Wijnawą-Dlogoszowskim.

© Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe

Ryzykownym manewrem kleszczowym Piłsudski zdołał prawie całkowicie zniszczyć Armię Czerwoną, która dotarła do bram Warszawy. W rezultacie marszałek nie tylko zapewnił Polsce niepodległość, ale także uzyskał na mocy traktatu pokojowego w Rydze z Rosją Sowiecką w marcu 1921 r. terytorium o powierzchni około 400 tys. szósty co do wielkości w Europie Jest suwerennym, niepodzielonym krajem z własnym potencjałem rozwojowym.

Sąsiedzi Niemcy i Rosja Sowiecka położyły temu kres, gdy obie strony zaatakowały Polskę we wrześniu 1939 r. Ostatnie regularne oddziały polskie poddały się 6 października 1939 r., a Polska odzyskała wolność dopiero, gdy Związek Radziecki zaczął się rozpadać w latach 80. .