Dla niektórych są one latarnią nadziei: grudki manganu leżące blisko siebie na dnie morskim, zwłaszcza na Oceanie Spokojnym. Wydobywanie go mogłoby zapewnić ważne surowce na przykład do samochodów elektrycznych, ale stwarza również ryzyko.

Leżą niczym bruk na głębokości kilku tysięcy metrów. Guzki polimetaliczne zawierające mangan, miedź, nikiel i kobalt. Surowce, które stają się coraz ważniejsze dla elektromobilności i rozwoju energetyki wiatrowej. Christian Müller, kierownik Wydziału Eksploracji Zasobów Morskich w Federalnym Instytucie Nauk o Ziemi i Zasobach Naturalnych, w skrócie BGR, jest z pewnością jednym z najlepszych ekspertów w tej dziedzinie w Niemczech.

BGR odbył już kilkakrotnie tournée badawcze po obszarze Clarion-Clipperton pomiędzy Hawajami a Meksykiem, gdzie między innymi przechowywane są bulwy i gdzie Niemcy posiadają obszar objęty zezwoleniami. Jego powierzchnia wynosi 4,5 miliona kilometrów kwadratowych, co odpowiada w przybliżeniu wielkości Unii Europejskiej.

Niemcy jako ostrzeżenie

Ponieważ Międzynarodowa Organizacja Dna Morskiego, jako administrator tego obszaru, nie ustaliła jeszcze żadnych przepisów dotyczących górnictwa głębinowego, kraje i firmy mogły jak dotąd jedynie prowadzić badania i nie zbierać żadnych plonów: „Możemy zatem zmniejszyć zapotrzebowanie na miedź, ”, mówi Müller, którego zakład jest częścią Federalnego Ministerstwa Gospodarki, „W Niemczech 6%, zapotrzebowanie na nikiel 51% i kobalt 80%”.

Niemcy staną się bardziej niezależne od Kongo i Chin. Jednak pomimo tych korzyści Republika Federalna opowiedziała się za moratorium lub zapobiegawczym wstrzymaniem wydobycia głębinowego, ponieważ nie zbadano jeszcze odpowiednio jego skutków dla środowiska. Do tego stanowiska dołączyło ponad 20 państw członkowskich ISA i kilka dużych firm, takich jak BMW, Google, Samsung i Volvo.

Japonia jako cichy kierowca i beneficjent

Japonia, podobnie jak Niemcy, jest uboga w surowce, ale naukowcy z JAMSTEC, Japońskiej Agencji Nauki i Technologii o Morzu i Geologii, odkryli w swojej strefie ekonomicznej osady metali ziem rzadkich. Yoshihisa Kawamura, lider zespołu projektowego, mówi z chytrym uśmiechem: „Jeśli odzyskamy te pierwiastki ze złoża, będą one bardzo dobrymi surowcami mineralnymi dla Japonii”.

Chociaż penetracja głębokości do 5000 metrów jest technicznie trudna, podejmowano już próby wykorzystania podobnej rury do podniesienia z dna morskiego około 12 ton. Według Kawamury Japonia mogłaby wykorzystać to do pokrycia swoich potrzeb w zakresie surowców do samochodów elektrycznych i elektrowni wiatrowych przez dziesięciolecia, a nawet zaopatrywać inne kraje.

Aby szybko rozpocząć prace, rząd japoński zapewnił dodatkowe środki na badania w budżecie dodatkowym. Japonia chce także uniezależnić się od Chin, skąd wcześniej importowała pierwiastki ziem rzadkich.

Podobnie jak Niemcy, Japonia posiada licencje na obszarze Clarion-Clipperton, ale nie popiera moratorium. Lokalna firma uzyskała już wyłączność na przerób pierwszych 1,3 mln ton konkrecji manganu. W tym celu firma podpisała wiążący list intencyjny z kanadyjską firmą wydobywczą Metals Company, komercyjną siłą napędową górnictwa głębinowego.

Królestwo Tonga między odrzuceniem a nadzieją

Królestwo Tonga na południowym Pacyfiku również współpracowało z Minerals Corporation lub jedną z jej spółek zależnych. Ten wyspiarski kraj chce zrehabilitować się nad słabnącym budżetem i występuje jako sponsor wierceń konkrecji manganu w rejonie Clarion-Clipperton.

Jeśli pomoże to rybakom zwiększyć dochody, rybak Roy Pani uważa, że ​​to dobry pomysł: „W przeciwnym razie powinniśmy zostawić to w spokoju”. Sam Phiao, szef Stowarzyszenia Wędkarskiego, obawia się o bogactwo rybne swojego kraju, które uważane jest za jedno z najważniejszych źródeł dochodów.

Oprócz wędkowania obejmuje to także wycieczki z obserwacją wielorybów. Ale wieloryby również mogą ucierpieć, jeśli duże kombajny będą głośno przetaczać się po dnie morskim – nawet jeśli będą daleko – w celu zbierania brył manganu. „Wieloryby są bardzo wrażliwe na hałas i hałas” – mówi Tokiya Tatafu, który od 20 lat oferuje wycieczki mające na celu obserwację wielorybów.

Wystawy: Tonga nie przynosi korzyści

Na początku 2020 r. Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Tonga, stowarzyszenie zrzeszające 144 organizacje pozarządowe, wezwało do wprowadzenia zakazu wydobycia głębinowego. Drew Havea jest prezydentem. Przede wszystkim obawia się wniosków o azyl z innych krajów Pacyfiku, jeżeli wycofywanie osadów, które mogłyby powstać podczas wydobycia, będzie miało wpływ na zasoby rybne.

Mogłoby to nastąpić, gdyby Międzynarodowy Urząd ds. Dna Morskiego ustalił surowe zasady dotyczące górnictwa głębinowego. Ponadto wydobycie głębinowe nie jest zrównoważone: „Po wydobyciu brył manganu nie pozostanie ich na Tonga, przetwarzanie będzie prowadzone gdzie indziej i nie zostaną utworzone żadne miejsca pracy”.

Zwolennicy: Tonga nie ma alternatywy

Nie kwestionuje tego szefowa Służby Geologicznej Tonga i minister stanu w Ministerstwie Gruntów i Zasobów Naturalnych Taniela Kula. Postrzega górnictwo głębinowe jedynie jako szansę dla 100-tysięcznej populacji jego kraju: „Nie mamy innego sektora, który mógłby pobudzić naszą gospodarkę. Turystyka nie wchodzi w rachubę, mamy tylko kilkaset łóżek hotelowych i nie możemy utrzymać załoga złota.” Międzynarodowa Konferencja Dlatego musimy „przekształcić się w sektor, który będzie rozwijał naszą gospodarkę, a minerały znajdujące się na dnie morza mają potencjał, aby to osiągnąć”.

Kula twierdzi, że Tonga otrzyma 2,50 dolara za każdą tonę podniesionych konkrecji manganu, a rocznie będzie można podnieść do trzech milionów ton.

Wpływ na środowisko jest kontrowersyjny

Uważa, że ​​wpływ na środowisko jest minimalny. Lina Tolani widzi to samo. Inżynier środowiska odbył dwie podróże badawcze do obszaru Clarion-Clipperton i między innymi pobrał tam próbki osadów, dzięki wsparciu finansowemu Canadian Minerals Corporation. Wbrew temu, co często się twierdzi, chmury osadów, które mogą powstać podczas wydobycia, nie będą przemieszczać się kilometrami, ale wzniosą się zaledwie 20 metrów nad dno morza, a następnie zostaną ponownie zepchnięte w dół pod wpływem grawitacji – mówi. Ustalili to za pomocą zdalnie sterowanych pojazdów i czujników na polu testowym.

Zwolennicy i krytycy przedstawili obecnie niezliczone badania, ale nie zdecydowano jeszcze, kto ostatecznie zwycięży. Po wiosennym spotkaniu ISA odbędzie się kolejne spotkanie latem. Wtedy będzie można ustalić pierwsze regulacje.