autor: Daniela Kluck (01.09.2021)

Pot, © Natalia Łączyńska und Lava Films

Polskie kino potrafi być świetne i oferuje wszystko, czego w tym kraju coraz bardziej brakuje: mocne, pełne wyobraźni, mocne, oryginalne i prowokacyjne filmy.
Prawdziwe filmowe perełki można teraz oglądać na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Polska film (25 sierpnia – 1 września 2021), który odbywa się corocznie w Berlinie i daje wgląd w aktualną branżę filmową w naszym sąsiednim kraju. Uderza szerokie spektrum zagadnień politycznych i społecznych oraz najróżniejsze formy stylistyczne. Szczególnie kochane są małe filmy tworzone przez obiecujących młodych filmowców. To, co ich łączy, to to, że naprawdę mają coś do powiedzenia, nawet jeśli niektóre metafory lub symbole kulturowe mogą być czasami trudne do rozszyfrowania.

Oprócz serii filmów krótkometrażowych, retrospektywy (Wojciech Jerzy Has) i nie tylko, sercem festiwalu jest oczywiście konkurs. Uwzględniono składki pierwszej klasy. W tym na przykład poty autorstwa Magnusa von Horna. Film opowiada o trzech dniach z życia odnoszącej sukcesy influencerki fitness, Siluii, w półdokumentalnym stylu. Jednak ich życie nie jest tak piękne i doskonałe, jak sugerowałby ich wygląd i publikacje. Bo płaci wysoką cenę za stałą autoprezentację i samodoskonalenie. samotna celoea Poza jej psem, w jej prawdziwym życiu nie ma nikogo. Film wspaniale łączy nastrojową równowagę między radością życia a głębokim smutkiem – a to zasługa Magdaleny Kolinick, która wciela się w tę główną bohaterkę w sposób, w jaki można by pomyśleć, że jest Sylwią! Do tego wyczuwalna jest sympatia reżysera do jego bohaterów oraz doskonałe wykonanie pod każdym względem (kamera i montaż). Więc chcesz poty Świetny debiut filmowy bez zastrzeżeń.

Nigdy nie płaczę, © Akson Studio

Zofia Stafiej również gra po raz pierwszy w niesamowitą rolę nigdy nie płakałam autorstwa Piotra Domalewskiego. Od czasu Sandrine Bonners Vogelfri (Agnes Varda) Nie ma już tak wpływowej młodej kobiety, która robi to, co robi bez oświadczeń i zastrzeżeń??. Gra Olę, która ma przewieźć ciało ojca z Dublina do Polski. Zginął w strasznym wypadku w stoczni, a na domiar złego nie był ubezpieczony. Tak więc Odyseja z Polski do Irlandii iz powrotem jest zawsze o braku pieniędzy, ale także o ambiwalentnej relacji Oli z ojcem, którego tak naprawdę nie znała. Jednak film nie tylko opowiada historię dojrzewania 17-latka, ale także trafnie oddaje sytuację i problemy imigracji. Nadzieje, lęki, izolacja i rozpad rodzin – wszystko to jest przedstawione oprócz namacalnych niepewnych warunków życia i pracy. Domalewski umiejętnie bawi się (czarnym) humorem, komedią, mroczną polską satyrą i pokazuje, że film nie jest tylko (rodzinnym) dramatem, oskarżeniem czy otrzeźwiającym planem społecznym. Znakomite są również dialogi. Potężny film pod każdym względem!

Ściana Cieni, © Kino Rise and Shine

Elisa Kobarska również pracuje nad złożonym tematem w przekonujący sposób. w ściana cieni Chodzi o kontrast między zachodnim kapitalizmem a dążeniem do sukcesu w porównaniu ze wschodnim duchowym rozumieniem świata i natury. Reżyserka, która sama jest doświadczoną alpinistką, dołącza do rodziny Szerpów himalajskich. Ojciec towarzyszył już wielu śmiałym wyprawom, a teraz ma budować „Świętą Górę”. wspinać się. Pieniądze są bardzo potrzebne, aby wykształcić syna. Ale matka ostrzega i próbuje przekonać męża, by nie przyjął sprawy. Są też konflikty między alpinistami. W swoim dokumencie reżyserka nie tylko robi zapierające dech w piersiach zdjęcia tego lodowatego świata, ale także udaje mu się bardzo zbliżyć do rodziny Szerpów, pokazać jej lęki i nadzieje. Pełniąc w niektórych miejscach rolę thrillera, film krytykuje przepaść między różnymi kulturami i dominujące (męskie) zachowania Zachodu.

Kwadrat © Karolina Brigola

Oprócz programu konkursowego jest jeszcze jeden cel Sztuka w kinie – prawo do oglądania. Cykl prezentuje filmy artystów wizualnych na styku kina i sztuki. Przede wszystkim to tutaj testowane są istniejące konwencje wizualne. w Kwadrat (Carolina Prigola) na przykład oszukuje i konfrontuje niewidzialną rzeźbę, najpierw śpiewając z przyjemnością, a potem głośno krzycząc, z tym samym nieustannym pytaniem. Widz jest całkowicie wyrwany ze swojej strefy komfortu. Bo on sam musi zebrać historię z indywidualnych scenerii – bardzo dokładne i dobrze uformowane fotografie oraz scenografię o dużej estetyce. Luki i przecinki oznaczają, że Twoja wyobraźnia znajduje wystarczająco dużo punktów skupienia do interpretacji.

W tym filmie, a także np. w Hurra, wciąż żyjemy!. Agnieszka Polska ma rozproszoną obsadę aktorów pracujących nad filmem o Róży Luksemburg, w którym zaginął reżyser. Niespokojny film w Joe Fassbinderze, pełen mrocznych obrazów i zagadek, który oferuje znacznie więcej pytań niż odpowiedzi. W tym specjalnym cyklu festiwalu pokazany zostanie także film w reżyserii Anny Baumgart. Jej prace obejmują fotografię, instalację, rzeźbę i wideo. Zdobywcy słońca To półdokumentalna próba rekonstrukcji historycznej. Opowiada o podróży pociągiem artystyczno-agitacyjnym z Rosji przez Polskę do Niemiec w 1920 roku. Rewolucyjne idee miały docierać na Zachód poprzez sztukę i subtelne materiały agitacyjne, by wspierać np. ruchy komunistyczne w Niemczech. Ten film pod wieloma względami skłania do myślenia, nie tylko dlatego, że w czasach mediów społecznościowych jest taki niezdarny i niebezpieczny? przepływ informacji? Trudno sobie już to wyobrazić.

W szesnastej edycji Polska film (25 sierpnia – 1 września 2021) Było wiele filmów do obejrzenia. Szkoda, że ​​tylko nieliczni z nich trafiają na coraz bardziej jednolite i nudne ekrany naszych kin.

instytutpolski.pl/filmpolska

Daniela Kluck

Więcej artykułów Danieli Kluck

Zapisz się do naszego newslettera

Uczestniczyć

wyższy

Tytuł związany z FilmPolska:

Festiwal Filmów Polskich Polska
Polskie kino potrafi być świetne i oferuje wszystko, czego w tym kraju coraz bardziej brakuje: mocne, pełne wyobraźni, mocne, oryginalne i prowokacyjne filmy.