Kiedy 8 kwietnia Księżyc przejdzie przed Słońcem, ludzie będą świadkami nie tylko całkowitego zaćmienia Słońca. Badane jest również zachowanie zwierząt i roślin.

Całkowite zaćmienie słońca to nie tylko spektakl na niebie. Kiedy 8 kwietnia księżyc pożre słońce, światło dzienne zastąpi zmierzch, temperatura spadnie – a przyroda to zauważy. Istnieje wiele doniesień o nietypowym zachowaniu zwierząt i roślin podczas zaćmienia.

Podczas zaćmienia słońca w Szwecji w 1851 roku rój mrówek niosących pożywienie zamarzł, aż do ponownego pojawienia się słońca. Spiżarnia w Massachusetts została zaatakowana przez karaluchy wkrótce po jej zburzeniu w 1932 r. W 1999 r. przepływ soków z 75-letniego buku w Belgii był wolniejszy. Ptaszniki zaczęły rozdzierać swoje sieci, a jaszczurki zwinki z Ameryki Północnej zamknęły oczy podczas zaćmienia słońca w Meksyku w 1991 roku.

Wielu naukowców postrzega zaćmienie słońca jako rzadką okazję do potwierdzenia anegdotycznych doniesień poprzez zbadanie, jak przyroda reaguje – lub nie reaguje – na kilka minut południowego zmierzchu. Dlatego zespoły z całego kraju przeprowadziły różnorodne badania dotyczące zachowania roślin i zwierząt podczas ostatniego całkowitego zaćmienia słońca, które miało miejsce w Stanach Zjednoczonych w 2017 roku.

Niektórzy z tych naukowców odkryli, że owady, ptaki i rośliny wydają się przechodzić w północny wzorzec zachowania po zniknięciu słońca. Przykład: naukowcy z kilku stanów donieśli, że zaczęły migać świetliki, a zespół z Idaho schwytał dwa gatunki norników, które są zazwyczaj aktywne nocą.

Jednak badacze nietoperzy w Gruzji nie byli przekonani, czy zaćmienie miało jakikolwiek wpływ na zachowanie, chociaż wykryli nieco większą aktywność nietoperzy w noc po zaćmieniu niż w noce przed nim lub po nim. W Południowej Karolinie chrząszcze latały jak zwykle.

Jak zachowują się zwierzęta podczas całkowitego zaćmienia słońca?

Prawie niemożliwe jest zrozumienie, jak zaćmienie słońca wpływa na przyrodę w ogóle. Dzieje się tak dlatego, że zaćmienia słońca nie są zgodne z jedną z podstawowych zasad nauki: kopiowaniem. Nie występują regularnie w tym samym miejscu. Różnią się długością. Występują o różnych porach dnia i roku.

„Wiele rzeczy, które znaleźliśmy w literaturze, to po prostu dziwne rzeczy” – mówi Olaf Rubel, naukowiec studiujący biologię pszczół miodnych na Uniwersytecie Alberta w Kanadzie. „To zdarza się raz w regularnych odstępach czasu, więc jest to dziwne, ale ogólnie nieistotne dla ludzi.” na temat zachowań zwierząt.

Chociaż zaćmienie słońca jest wspaniałą okazją do obserwacji natury, istnieje również potencjalny efekt obserwatora: ludzie, którzy zwykle są w szkole, w pracy lub po prostu są rozproszeni, uważnie patrzą i słuchają, a to, co postrzegają jako reakcje na zaćmienie, może być normalne . Zachowania, których nie zauważają w normalny dzień.

Adam Hartston Rose, profesor nauk biologicznych na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej, prowadził badanie reakcji zwierząt na zaćmienie słońca w 2017 r. w zoo Riverbanks w Kolumbii w Południowej Karolinie. 375 lat. „To nie jest więc tak, że uczysz się czegoś, co możesz wykorzystać ponownie w przyszłości, co z pewnością dotyczy również zwierząt” – stwierdziła Hartston-Rose. „Ale to wydarzenie jednoczy. Wszyscy przez to przechodzimy” – powiedział, dodając, że podczas kwietniowego zaćmienia słońca wszyscy połączymy się ze zwierzętami i pomyślimy o tym, jak ich doświadczają.

Badania nad zachowaniem zwierząt podczas zaćmienia słońca

Badania zachowań zwierząt podczas zaćmień słońca można podzielić na dwie kategorie. Niektórzy biolodzy zbliżający się do ścieżki totalności planują badanie, które ma sprawdzić, jak zaćmienie wpływa na ich ulubione stworzenia, czy to pszczoły miodne, czy szympansy. Inni próbują nakłonić społeczeństwo do gromadzenia danych i dokonywania obserwacji na całej długości ścieżki, które naukowcy mogą następnie wykorzystać do zidentyfikowania ogólnych wzorców.

Na przykład w ramach wspieranego przez NASA projektu Eclipse Soundscapes zgromadzone zostaną dane dźwiękowe i obserwacje setek ludzi podczas kwietniowego zaćmienia słońca, aby powtórzyć badania obywatelskie dotyczące reakcji zwierząt na zaćmienie słońca w 1932 r., ale z większą precyzją. W ramach badań swojego zespołu prowadzonych w 2017 r. na zwierzętach w ogrodach zoologicznych Hartstone-Rose zlecił naukowcom systematyczne obserwowanie 17 gatunków, w tym pawianów, flamingów i żółwi z Galapagos.

Większość w jakiś sposób zareagowała na przerażającą ciemność, zmieniając swoje nawyki związane ze snem, zachowując się bojaźliwie lub łącząc się w pary. Żyrafy, które zjadły już sałatę i przeżuły jej porcję, siadały w pobliżu straganu lub biegały po wybiegu. Smok z Komodo, który nie ruszał się przez cały dzień, obiegł jego wybieg i wspiął się na ścianę.

Heartstone Rose powtarza w tym roku swoje obserwacje w zoo w Fort Worth w Teksasie, wzywając ponad tysiąc wolontariuszy w całym kraju do gromadzenia zapisów zachowań zwierząt w ramach projektu o nazwie Solar Eclipse Safari. Interesuje go nie tylko anomalne zachowanie zwierząt, ale także to, jak obserwacja zwierząt i próba zrozumienia ich doświadczeń wpływa na ludzi, być może poszerzając ich poczucie zachwytu i zachwytu.

Co robią ptaki podczas całkowitego zaćmienia słońca?

Powszechnie wiadomo, że podczas zaćmienia słońca ptaki śpią i uspokajają się. Kiedy jednak zespół ornitologów z Cornell University nagrywał zaćmienie słońca w 1963 r. wzdłuż starej drogi prowadzącej do wycinki drzew w pobliżu miasta Corinna w stanie Maine, usłyszeli śpiew szczygieł, drozdów pustelników, drozdów żałobnych i fiołków w środku zaćmienia. Ogólnie.

„Być może nie ma dwóch list ptaków słyszanych przed, w trakcie i po zaćmieniu, które są choćby w najmniejszym stopniu do siebie podobne” – napisali w podsumowaniu swoich obserwacji.

W ciągu 50 minut przed i po totalności w 2017 r. badacze monitorujący latające owady i ptaki za pośrednictwem sieci radarów pogodowych zauważyli, że niebo stało się niesamowicie ciche, ale w całkowitym okresie zaobserwowano interesujący wzrost aktywności. Naukowcy spekulują, że może to być gatunek owada reagujący na nagłą ciemność, podczas gdy ptaki mogły ucichnąć z powodu dezorientacji.

„Niektóre wcześniejsze badania wykazały, że owady reagują znacznie szybciej na sygnały świetlne, podczas gdy ptaki częściej zastanawiają się, co się dzieje” – powiedziała Cecilia Nilsson, biolog z Uniwersytetu w Lund w Szwecji. „Całkowite zaćmienie trwa tylko kilka minut i zanim się o tym dowiesz, już się skończy. Dla miłośników ptaków wiele niekontrolowanych zmiennych związanych z zaćmieniem słońca może być również szansą naukową.

Jednym z ekscytujących aspektów zaćmienia słońca w 2024 r. jest to, że nastąpi ono wiosną, podczas gdy zaćmienie słońca w Ameryce Północnej w 2017 r. miało miejsce bardzo wcześnie w fazie jesiennej migracji, powiedział Nelson. Wiele ptaków migruje w nocy i często są bardziej pobudzone podczas wiosennej migracji, więc możliwe, że nagła ciemność będzie tym razem miała inny wpływ, powiedział Nelson.

Jak zachowują się pszczoły miodne podczas całkowitego zaćmienia?

Badacz pszczół miodnych Rubel przebywał w Karolinie Północnej podczas całkowitego zaćmienia słońca w 2017 r. On i jego koledzy postanowili przyjrzeć się bliżej wcześniejszym obserwacjom zachowań pszczół miodnych. Na przykład zbiorcze zestawienie obserwacji całkowitego zaćmienia słońca z 1932 r. zawierało raporty o roju 200 pszczół wykazujących „niepokój” na kilka minut przed całkowitym zaćmieniem. Inny obserwator doniósł, że „wraz ze wzrostem ciemności liczba odlatujących pszczół malała, a powracające roje stawały się coraz większe”.

Rubel i jego współpracownicy z Clemson University w Południowej Karolinie wykorzystali obserwatorów do monitorowania wejść do uli, licząc liczbę pszczół miodnych, które odleciały przed, w trakcie i po całości, a także liczbę pszczół, które wróciły z żerowania. Sprawili, że niektóre ule były bardziej głodne niż inne, pozbawiając pszczoły miodu przed zaćmieniem, aby sprawdzić, czy to zmieniło ich chęć do żerowania.

Naukowcy odkryli, że bodźce środowiskowe zakłóciły wewnętrzne zegary pszczół, a ciemność zmusiła je do powrotu do ula i kopania. Odkrycia te są zgodne z innym badaniem, które wykazało, że pszczoły przestały brzęczeć wokół kwiatów podczas całkowitego zaćmienia. Jednak w przypadku uli, które były obciążone głodem, ryzyko całkowitego zatrzymania się było mniejsze niż w przypadku uli, które nie były zestresowane.

W drugim eksperymencie naukowcy zaszczepili pszczoły proszkiem fluorescencyjnym, wypuścili go z uli, a następnie zmierzyli, jak szybko powróciły. Tuż przed pełnią zauważyli, że pszczoły wróciły szybciej, jakby wpadły w panikę.

Krzewy szałwii muszą najpierw zregenerować się po szoku słonecznym

Daniel Beverly, fizyk zajmujący się środowiskiem roślin na Uniwersytecie Indiana, badał, jak szałwia w Wyoming zareagowała podczas zaćmienia słońca w 2017 r. Ostatni raz całkowite zaćmienie słońca przeszło nad Wyoming w 1918 r., chociaż przechodziło przez różne części stanu.

„Te rośliny mają od 60 do 100 lat i nigdy nie były świadkami takiego zaćmienia w środku dnia” – dodał. Naukowcy odkryli, że fotosynteza gwałtownie spadła podczas całkowitego zaćmienia, a powrót do zdrowia po szoku spowodowanym przez słońce ponownie zajął kilka minut później.

W tym roku Beverly będzie mierzyć reakcje ekologiczne na zaćmienie w lesie w stanie Indiana w ramach długoterminowego projektu monitorowania przepływu węgla, wody i energii przez ekosystem. Ponieważ Las Stanowy Morgan-Monroe jest już przedmiotem intensywnych badań naukowych, naukowcy mogą polegać na istniejących narzędziach do pomiaru takich czynników, jak przepływ węgla i ruch wody w przypadku dębów białych, topoli tulipanowych, sasafrasów i klonów cukrowych.

Beverly chce w jak największym stopniu zautomatyzować gromadzenie danych, aby on i jego zespół mogli w pełni cieszyć się pełną, krótką i cudowną chwilą. „To bardzo przytłaczające i zmieniające życie” – powiedziała Beverly. „Tylko spektakl, który przedstawia. Nie wiem, co on robi z ludzkim umysłem. „

Obecnie testujemy tłumaczenia maszynowe. Ten artykuł został automatycznie przetłumaczony z angielskiego na niemiecki.

Ten artykuł został po raz pierwszy opublikowany w języku angielskim 26 marca 2024 r. na stronie „Washingtonpost.com” ukazało się w ramach współpracy, a teraz jest dostępne także w tłumaczeniu dla czytelników portali IPPEN.MEDIA.