Nawet jeśli mecz otwarcia odbędzie się dopiero 14 czerwca 2024 r., Benjamin Henriques już nie może się doczekać mistrzostw Europy na własnym boisku. Chce mieć za sobą burzliwy rok 2023 w meczach międzynarodowych z kilkoma niepowodzeniami, w tym niedawną porażką u siebie z Turcją 3:2 – po dobrym występie i wtorkowym wieczornym zwycięstwie nad Austrią w Wiedniu (20:45, na LIVETICKER).

26-letni obrońca przemawia przed meczem Sport1 O pierwszych wrażeniach trenera reprezentacji Juliana Nagelsmanna, który pracował już z nim w RB Lipsk, oraz o różnicach z Hansim Flickiem.

Henriques dba również o swój rozwój osobisty i nie wyklucza ponownej przeprowadzki za granicę. Opowiada o trudnej sytuacji swojego kolegi z Lipska, Timo Wernera, rozwoju Leroya Sane i trzech wyjątkowych młodych talentów, z którymi regularnie gra: Jamala Musiali, Floriana Wirtza i Xaviego Simonsa.

Sport1: Benny, porażka 2:3 z Turcją była czwartą porażką u siebie w tym roku. Stanowi to negatywny rekord z 1956 r. Czy musimy się przyzwyczaić do myśli, że Niemcy są dalej od czołówki świata niż kiedykolwiek wcześniej? A może to zbyt duży pesymizm?

HenrixPorażka bardzo nas wszystkich martwi. To pokazało nam, jak wiele pracy jeszcze przed nami. W meczu przeciwko Austrii mamy teraz szansę pokazać, że stać nas na więcej. I chcemy to wykorzystać.

Sport1:Czy Niemcy mają problem z bocznym obrońcą?

Henrix: Nie powiem tego. Weźmy jako przykład międzynarodowy mecz z Francją: myślę, że Jonah (Tah) i ja nie wypadliśmy najgorzej. Zawsze musimy patrzeć na nasze występy całościowo.

Sport1: Pracowałem już z Julianem Nagelsmannem w Lipsku. Jakie są Twoje pierwsze wrażenia dotyczące go jako trenera drużyny narodowej?

Henrix: bardzo dobry. Julian ma wobec nas duże oczekiwania, pracuje na bardzo wysokim poziomie, szczególnie w obszarze taktycznym. Mamy mnóstwo sesji wideo. To trudne i wymagające, ale przyjemne.

Sport1Nagelsmann mówi szybko, a jego ćwiczenia są czasami skomplikowane. Czy jako gracz jesteś w stanie dotrzymać im kroku bez żadnych problemów?

Henrix: W Lipsku próbowałem kiedyś przetłumaczyć nieco bardziej złożone ćwiczenie Nordi Mukiele i Christo Nkunku. Ale wtedy nie kontynuowałem tego sam i zostawiłem to w spokoju. (Śmieje się) Ale tutaj powiedziałbym, że Julian stara się, aby było to tak proste i jednoznaczne, jak to tylko możliwe. Nie mamy zbyt wielu wspólnych dni, więc trzeba skondensować treść i zadbać o to, aby znaleźć szybkie i dobre rozwiązania. Na pewno wiąże się to z dużym stresem, zarówno podczas spotkań, jak i treningów. Można powiedzieć, że skupiamy się w 100% na piłce nożnej. Jednocześnie zyskujemy też swobodę, ponieważ w wolne popołudnia możemy razem wychodzić do kawiarni i dużo budować zespół. To dobre połączenie powagi i zabawy. Pomaga nam także fakt, że ogólnie mamy młodą kadrę trenerską.

Sport1: Inaczej nie byłoby Kontry K i Dr. Na początku szkoleń. Dre uciekł, prawda?

Henrix: Mamy nadzieję, że zagrają w Burna Boy! (Śmieje się) Właściwie podoba mi się pomysł słuchania niektórych piosenek podczas rozgrzewki. Wprowadza pozytywne wibracje. Kiedy idziesz na siłownię, trenujesz przy muzyce. Myślę, że to wspaniale, gdy nasi trenerzy mówią: Tak to teraz robimy – niezależnie od tego, co myślą osoby z zewnątrz!

Sport1: Nie brała udziału w październikowym wyjeździe do Stanów Zjednoczonych ze względu na kontuzję. Czy to prawda, że ​​otrzymałeś zadanie domowe od Nagelsmanna?

Henrix: Tak, otrzymywałem głównie informacje taktyczne, w tym sceny na żywo z meczu w USA, a później także z meczu w Meksyku, aby zrozumieć, co miał na myśli trener. Mamy do tego aplikację – z dostępem do dodatkowych, przydatnych nam danych. Pracujemy nad tym również w RB Leipzig.

Sport1: Jakie dane są dla Ciebie szczególnie ważne w związku z Twoją grą?

Henrix: Zawsze zależy mi na szybkości biegu. W meczu z Turcją poprawiłem teraz swoją prędkość maksymalną do 33,87 km/h. Ale na pewno chcę się poprawić także tam.

Sport1: Czy postrzegasz siebie jako zawodnika startującego i nie możesz się doczekać Mistrzostw Europy?

Henrix: Moim celem jest oczywiście regularne uczestnictwo w europejskich turniejach. Ale nie ma sensu o tym rozmawiać. Muszę się przedstawić na boisku i idealnie potwierdzić mój występ przeciwko Francji we wrześniu. Dla mnie nie ma znaczenia, po której stronie stoi. Mogę grać na prawej stronie, ale także na lewej. Bardzo podobała mi się gra na lewym skrzydle przeciwko Francji.

Sport1: Czy był jakiś boczny obrońca, który był dla ciebie wzorem do naśladowania, gdy byłeś młodszy?

Henrix: Nieprawdziwy. Przez długi czas grałem jako ofensywny pomocnik i moim wzorem do naśladowania zawsze był Ronaldinho. Podziwiałem go i chciałem grać tak kreatywnie i inteligentnie jak on. Kiedy miałem 19 lat, przeszedłem przekwalifikowanie i wiele się nauczyłem od Davida Alaby. Oczywiście, jako boczny obrońca wymaga się od ciebie dużo pracy w defensywie, ale to nie znaczy, że nie możesz wykorzystywać swoich umiejętności w ataku. Lubię brać udział w atakach.

Sport1Pod wodzą Marco Rose’a stałeś się niezastąpionym starterem dla Lipska, on pokłada w tobie duże zaufanie. Czy jest to może najważniejszy trener, jakiego miałeś w swojej dotychczasowej karierze?

Henrix: Zdecydowanie umieściłbym go wśród najważniejszych. To nie był łatwy początek, na początku nie grałem zbyt wiele pod jego okiem, ale potem odbyliśmy szczerą i otwartą rozmowę. Cieszę się, że udało mi się go przekonać krok po kroku.

Sport1:Czy ogólnie jesteś zadowolony ze swojej dotychczasowej kariery? Czy żałujesz, że przeprowadziłeś się do Monako?

Henrix: Nie, wcale nie żałuję, że przeprowadziłem się do Monako. Pod względem sportowym bez wątpienia wszystko powinno pójść lepiej. Pomyślałem wtedy: OK, pojadę do Francji, zdobędę drugie miejsce i będę regularnie grać na najwyższym poziomie – w kraju i za granicą. Ostatecznie okazało się inaczej – a mimo to wiem, że dorosłem bardziej jako osoba. Nauczyłem się nowego języka, z którego teraz skorzystam również w Lipsku. Potrafię komunikować się ze wszystkimi członkami mojej drużyny, czy to po niemiecku, angielsku czy francusku. Dojrzałem jako osoba.

Sport1: Czy zewnętrze znów Cię przyciągnie?

Henrix: Ogólnie rzecz biorąc, jestem otwarty na ponowne wyjazdy za granicę. Ale nie wywieram na siebie żadnej presji. Jestem szczęśliwy w Lipsku i mam tam kontrakt do 2025 roku, na tym się skupiam.

Sport1: Członkiem drużyny często łączonym z zagranicznymi klubami, ale także z FC Bayern Monachium jest Florian Wirtz. Kiedy byłem młody, opuściłem także Leverkusen. Co byś mu doradził?

Henrix: Nie mogę mu dać żadnej rady. To nie miałoby żadnego sensu. Flo to świetny zawodnik i musi sam podjąć najlepszą decyzję. Wszyscy wiedzą, że Flo ma przed sobą wspaniałą przyszłość.

Sport1: Oprócz Wirtza w reprezentacji grasz także z Jamalem Musialą, a od tego sezonu w Lipsku grasz z Xavim Simonsem. Kogo lubisz najbardziej?

Henrix: To dobre i bardzo trudne pytanie, ale podobają mi się wszystkie trzy. Grają na podobnej pozycji, ale to inny typ zawodników. Flo ma świetne ruchy, nawet podczas dryblingu ma świetne podania. Jamal ma cechy, których nie widzieliśmy wcześniej w Niemczech, ponieważ potrafi przełamać wiele indywidualnych pozycji. Takich zawodników potrzebujemy w kadrze narodowej. To, co podobało mi się w Xavim, oprócz jego umiejętności piłkarskich, to to, jak natychmiast zadomowił się w nas w Lipsku. Nowa liga, nowy kraj, nowy język – wiele osób na początku nie może sobie z tym poradzić. Do. Oprócz technologii i skuteczności. Zabawnie jest się z nim bawić.

Sport1:Czy jesteś zaskoczony tym, jak bardzo Leroy Sane poprawił się?

Henrix: NIE. Leroy pokazuje to, co pokazał w młodości w Leverkusen. Cieszę się z niego, ponieważ teraz wykazuje tę konsekwentność i cieszy się uznaniem publiczności.

Sport1: W przypadku Twojego kolegi z drużyny z Lipska, Timo Wernera, jest dokładnie odwrotnie.

Henrix: Któregoś dnia siedzieliśmy razem na ławce i trochę o tym rozmawialiśmy. Nie jest łatwo, sezon zaczął się naprawdę dobrze, ale był trochę gorszy – także z powodu choroby. Teemo znowu będzie musiał się z tego wydostać!

Sport1Z jakim bramkarzem wolisz grać w reprezentacji Niemiec? Manuel Neuer chce znów tam być w nowym roku.

Henrix: Mój styl gry nie zmienia się zbytnio, niezależnie od tego, czy na bramce stoi Manu, Marc, czy którykolwiek z naszych bramkarzy. Mamy wielu świetnych bramkarzy, a rywalizacja jest tego częścią. Ogólnie można zauważyć, że nominacje i stanowiska opierają się na wynikach. Każdy chce być na Mistrzostwach Europy – zwłaszcza w swoim kraju!

Sport1: Jesteś już kutasem?

Henrix: Tak, przypomina mi to rok 2006. Miałem wtedy 9 lat i moim ulubionym zawodnikiem był Bernd Schneider. W całym kraju można było poczuć euforię, ponieważ każdy mecz był świętem, a reprezentacja narodowa była wspólnym mianownikiem narodu. Mam nadzieję, że tak samo będzie w przypadku naszego turnieju w przyszłym roku!