Senatorowi ds. Kultury i Spójności Społecznej Joe Cialo (CDU) po raz kolejny udało się zaskoczyć środowisko kulturalne i scenę kulturalną. W piątek jego administracja udzieliła szczegółowych odpowiedzi na pytania dotyczące kontrowersyjnej części dotyczącej dyskryminacji i antysemityzmu. To bardzo krótki komunikat, który ma nam dostarczyć argumentów na rzecz obecnie nieważnej debaty toczącej się na poniedziałkowym posiedzeniu. Bo w poniedziałek już na początku spotkania ogłosił decyzję o zawieszeniu klauzuli.

200 osób zgromadzonych w poniedziałkowe popołudnie przed Izbą Reprezentantów w Berlinie nie miało pojęcia, że ​​klauzula ta nie wchodzi w grę. Przyszli tam, żeby zaprotestować. Niektórzy z nich mieli na sobie palestyńskie szaliki, a na nich widniał duży transparent z napisem: „Administracja kulturalna ds. cenzury i represji społecznych” oraz „Wolność kulturalna RIP”.

Na środku wiecu znajdowała się duża biała tkanina z napisem „Ustawa o dyskryminacji”. Tutaj możesz się podpisać, a następnie zakryć usta kawałkiem czerwonej lub zielonej taśmy klejącej. Demonstracja również przebiegała spokojnie, jak ogłosił przez megafon jeden z organizatorów. Nie ma żadnych rozmów. Oznacza to, że zasada ta ma na celu wyciszenie ludzi ze świata kultury.

Teraz przedmiot protestu rozpłynął się w powietrzu. W swoim oświadczeniu Siallo wskazał, że celem tej sekcji pozostaje jego pilne życzenie polityczne. „Podział nie dotyczy tylko antysemityzmu, ale islamofobii, rasizmu, queerfobii i zdolności” – powiedział Cialo kilka dni temu w wywiadzie dla Berliner Zeitung. Jednakże wątpliwości wyrażone przez komisję, konsultacje z ekspertami prawnymi i rozmowy m.in. z kilkoma pracownikami kultury doprowadziły go do wniosku, że istnieją wątpliwości konstytucyjne dotyczące klauzuli zagrożenia. Prawdziwe znaczenie losu. Trwają konsultacje prawne.

Biorąc pod uwagę narastający antysemityzm od czasu ataku terrorystycznego Hamasu z 7 października, senator widzi potrzebę podjęcia jeszcze pilniejszych działań. Los Żydów w Berlinie, „byłej stolicy nazistowskiej”, którzy nie odważyli się mówić w metrze po hebrajsku, nie doczekał się odpowiedzi przez kolejne pięć lat.

Dlatego uważa, że ​​warto rozpocząć tę akcję już teraz. Klauzula, w której zaproponował miastu rozsądne rozwiązanie, była właściwie początkiem procesu dialogu. W ciągu ostatnich kilku tygodni rozmawiał z wieloma pracownikami kultury i uznaje pilną potrzebę zajęcia się kwestią BDS i antysemityzmu w sektorze kultury. Zasadniczo chodzi o jedno: „Z każdym rokiem wzrasta liczba incydentów o charakterze antysemickim. Jesteśmy w szczególnej sytuacji w historii Berlina. Hasło „nigdy” nie wystarczy, jeśli nie ma działań.

Chialo przypomniała wydaną w 2019 r. opinię państwa przeciwko dyskryminacji i antysemityzmowi, która nie przyniosła jeszcze żadnych rezultatów. Teraz chce przyspieszyć proces i przystąpić do rozmowy. Jego władza chce zapewnić formaty dyskusji i grupy robocze, aby znaleźć realne rozwiązanie dla wszystkich – nie tylko w obszarze parlamentarnym, ale także w sektorze kultury. Są już spotkania z artystami i reżyserami. Woli rozmawiać z poszczególnymi sekcjami i przyjąć wspólne podejście.

Szacunek dla kultury błędów

Swoim oświadczeniem Cialo wywrócił porządek obrad do góry nogami. Posłowie się spieszyli. Dali jasno do zrozumienia, że ​​zależy im na problemie i chcą konstruktywnie pracować, aby znaleźć rozwiązanie. Jako pierwszy wstał Daniel Wesner z Partii Zielonych, złożył hołd senatorowi i przyznał, że mylił się w ocenie Cialo. Podziękował senatorowi i pochwalił go za kulturę błędów. „Za to pokładamy panu wielkie uznanie”.

Przedstawiciele SPD i CDU także uznali powagę sytuacji i potrzebę działań w zakresie polityki kulturalnej. Czas pokaże, czy rozwiązaniem będzie bezpieczniejsza prawnie klauzula lub kodeks postępowania, czy też rozwiązanie trzecie zainicjowane we współpracy z rządem centralnym. Celem powinno być, jak powiedział Junge, partyjny kolega Siallo: żadnych pieniędzy z podatków na antysemityzm.