W przeszłości pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej ulegała szybkiej utracie lodu. Co to oznacza dla obecnego globalnego ocieplenia?

Antarktyda – jedna W czasopiśmie specjalistycznym Przyrodnicze nauki o Ziemi Opublikowane badanie Daje niepokojący wgląd w przeszłość: wydaje się, że pokrywa lodowa Zachodniej Antarktyki gwałtownie się skurczyła pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. Taki scenariusz zasugerowały próbki rdzeni lodowych przeanalizowane przez naukowców z Uniwersytetu w Cambridge i British Antarctic Survey. W pewnym momencie, około 8 000 lat temu, pokrywa lodowa straciła 450 metrów w ciągu niecałych 200 lat. Dla porównania: wysokość Empire State Building w Nowym Jorku, łącznie ze szczytem anteny, wynosi około 443 metry.

Próbka odwiertu stanowi pierwszy dowód szybkiej utraty lodu na Antarktydzie, jak to miało miejsce w jednym z nich ogłoszenie Badanie jest podkreślone. Międzynarodowa społeczność badawcza obawia się, że globalne ocieplenie może w przyszłości zdestabilizować część pokrywy lodowej Antarktyki Zachodniej. Może to przekroczyć punkt krytyczny i doprowadzić do niekontrolowanego zawalenia się.

Naukowcy niepokoją się pokrywą lodową Antarktyki Zachodniej: „Scenariusz może się powtórzyć”

Jest powód, dla którego społeczność naukowa tak bardzo niepokoi się pokrywą lodową Antarktyki: zawiera ona wystarczającą ilość świeżej wody, aby podnieść poziom mórz na świecie o około 57 metrów. Szczególnie wrażliwa jest pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej, ponieważ duża jej część leży na skałach poniżej poziomu morza. Modele przewidują, że duża część pokrywy lodowej Antarktydy Zachodniej może zniknąć w ciągu następnych kilku stuleci, co doprowadzi do znacznego podniesienia się poziomu mórz. Jednak dokładny czas i szybkość tego procesu nie są pewne.

Nowo uzyskane dane można teraz włączyć do modeli prognozujących zachowanie pokrywy lodowej. „Mamy teraz bezpośrednie dowody na to, że w przeszłości ta pokrywa lodowa ulegała szybkiej utracie lodu” – mówi główny autor badania Eric Wolff z Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu w Cambridge. „Ten scenariusz jest obecny nie tylko w naszych prognozach modelowych, ale może się powtórzyć, jeśli części pokrywy lodowej staną się niestabilne”.

Pod koniec ostatniej epoki lodowcowej na Antarktydzie lód gwałtownie się przerzedził

„Chcieliśmy wiedzieć, co stało się z pokrywą lodową Antarktyki Zachodniej pod koniec ostatniej epoki lodowcowej” – dodaje Isobel Rowell, współautorka badania. „Wolniejsze niż obecne tempo generowane przez działalność człowieka”. Rowell wskazuje na ocieplenie. Naukowiec z British Antarctic Survey wyjaśnia, w jaki sposób nowe dane zostaną wykorzystane w badaniach: „Dzięki rdzeniom lodowym możemy cofnąć się do tego czasu i oszacować grubość oraz zasięg pokrywy lodowej”.

Rdzenie lodowe z kraterów lodowych składają się z różnych warstw lodu utworzonych przez padający śnieg. Przez tysiące lat skondensował się w kryształki lodu. Każda warstwa lodu zawiera uwięzione pęcherzyki starożytnego powietrza i zanieczyszczenia z tamtych czasów, które m.in. dostarczają informacji o zmieniającym się klimacie. Rdzeń wiertniczy analizowany na potrzeby bieżących badań, pobrany z pasma lodowca Skytrain w 2019 r., ma długość 651 metrów.

Pomiary lodu Antarktyki ujawniają coś przerażającego – „proces niekontrolowany”

Pomiary naukowców ujawniają coś szokującego: „Kiedy lód stał się cieńszy, bardzo szybko się skurczył” – mówi Wolf, podsumowując nowe odkrycia. „Bez wątpienia był to punkt zwrotny – proces niekontrolowany”. Zespół badawczy podejrzewa, że ​​przerzedzenie lodu może być spowodowane przedostawaniem się ciepłej wody pod pokrywę lodową Antarktydy Zachodniej.

Mogło to spowodować, że część lodu oddzieliła się od skały i nagle zaczęła unosić się na powierzchni, tworząc coś, co obecnie jest znane jako lodowy szelf Rodanu. Pozwoliło to na szybkie zmniejszenie pobliskiego lodowca Skytrain, któremu nie utrudnia już lód na ziemi.

Lód na Antarktydzie szybko się cofa od 8 000 lat

„Wiedzieliśmy już z modeli, że lód cofał się mniej więcej w tym czasie, ale moment był niepewny” – powiedział Rowell. Poprzednie modele sugerowały, że spadek nastąpił między 12 000 a 5 000 lat temu, ale nie były w stanie zapewnić dokładniejszego przedstawienia tego, jak szybko to nastąpiło. „Mamy teraz bardzo precyzyjnie datowane obserwacje tego spadku, które można uwzględnić w ulepszonych modelach” – wyjaśnia badacz.

Po szybkim cofaniu się 8 000 lat temu pokrywa lodowa Antarktydy Zachodniej ustabilizowała się mniej więcej w obecnym rozmiarze. Według głównego autora Wolfa w odniesieniu do globalnego ocieplenia ważna jest obecnie jedna rzecz: „Musimy wiedzieć, czy dodatkowe ciepło może zdestabilizować lód i doprowadzić do ponownego cofania się”.

Redaktorka napisała ten artykuł, a następnie wykorzystała model języka AI do ulepszenia według własnego uznania. Wszystkie informacje zostały dokładnie sprawdzone. Więcej informacji na temat naszych zasad dotyczących sztucznej inteligencji można znaleźć tutaj.