Jak pszczoły lepiej przeżywają – The Scorpion Book jest przydatna w zwalczaniu roztoczy Varroa

Współczesne pszczoły miodne muszą spełniać wysokie wymagania: nie powinny chorować, nie powinny się rójki. Mówi się, że zimą jedzą cukier i produkują dużo miodu. Dodatkowo mają do czynienia z toksynami i roztoczami. Nie zawsze tak było.

Pszczoły żyły w lasach przez tysiące lat, dopóki ludzie nie zaczęli używać ich pożywienia – miodu – dla siebie. W długiej historii człowieka i pszczół Zeidlerei stanowi pomost między żniwami dzikich pszczół miodnych a nowoczesnym pszczelarstwem. Około 150 lat temu ludzie osadzali leśne robaki z jaskini drzew w pudełku, aby używać miodu dla siebie.

Odwrócenie trendu nastąpiło dopiero po przemysłowej produkcji cukru z buraków cukrowych na początku XIX wieku. Cukier, skrupulatnie wydobywany z trzciny cukrowej, znalazł się nagle w zasięgu najbiedniejszej populacji. to było Wepchnij miód w tło.

renesans

Zedleri przeżywa obecnie renesans w Europie. Polscy pszczelarze i leśnicy ponownie nauczyli się starożytnego rzemiosła na rosyjskim Uralu. Ponieważ tradycja Zedleri przetrwała tutaj do dziś.

Obecnie w Polsce istnieje ponad 150 jaskiń Ziedler w żywych drzewach. Stają się koloniami pszczół, które gniazdują w dziuplach drzew Opiekują się nimi lokalni pszczelarze. Przede wszystkim chcą sprowadzić pszczoły miodne z powrotem do ich naturalnego domu. Muszą to być kolonie pszczół Odzyskaj i zregeneruj. Zbiera się mało miodu lub nie zbiera się go wcale.

Ale dziuple w naturalnych drzewach stają się coraz rzadsze. Dlatego współcześni Zidlerowie, tacy jak Antonio Gurliacchio i Moses Martin Meroe, budują tak zwane pnie drzew: dwumetrowe wydrążone pnie drzew, które łączą się z pniem drzewa o wysokości od pięciu do sześciu metrów. Pszczoły mogą się poruszać. Zidler wspina się po rusztowaniach do jaskiń drzew, zabezpieczonych liną i pasem wspinaczkowym. Przez specjalne otwory dostrzegają owady w grzebieniu.

W przeciwieństwie do średniowiecza o pszczoły należy dbać w drewnianych budynkach, wyjaśnia Antonio Gurliaccio, który hoduje pszczoły w tradycyjnych drewnianych skrzyniach ustawianych w stosy. Po obejrzeniu filmu w 2012 roku Więcej niż miód Jego życie przybrało krytyczny obrót: brał udział w kursach pszczelarskich, podróżował do Polski i Szwajcarii, aby poznać dawną formę pszczelarstwa leśnego. Razem te dwie fundacje „ Wiadomość o pszczołach ”Aby pomóc zagrożonym owadom.

Stada pszczół w ZOO i Ogrodzie Botanicznym

Celem kłody jest symulacja odwiertu, a tym samym złagodzenie degradacji drzew w naturalnym środowisku. Nie tylko zapewnia siedlisko dzikim pszczołom miodnym, ale także innym zagrożonym gatunkom, takim jak osy i nietoperze. Pszczelarze instalują i opiekują się miejskimi naturalnymi miejscami gniazdowania pszczół miodnych Las dla dzikich pszczół.

Rok 2016 był pierwszym tego typu Zeidlerbaum w Ogrodzie Botanicznym we Frankfurcie Zbudowany na głównym. Cztery lata później kolonia składająca się z 30 000 pszczół wyhodowała jedną Sadowa łąka w zoo we Frankfurcie.

Ule przypominające drzewa mają na celu zapewnienie unikającym stadom miejskiego pszczelarstwa naturalnego domu, a ponadto edukację ludzi w zakresie naturalnego pszczelarstwa i bioróżnorodności. Podobnie jak ptaki, które przenoszą się do sztucznych budek lęgowych, stada pszczół zwykle natychmiast przyjmują ubytki w drzewach, wyjaśnia ambasador pszczół Antonio Gorlacchio.

Przez lata wiele naturalnych rojów ginęło, ponieważ nie były w stanie znaleźć odpowiednich miejsc do gniazdowania w naturze. Ze względów bezpieczeństwa wycina się stare, wydrążone drzewa, choć mogą one stanowić odpowiednie schronienie dla dzikich pszczół i innych zwierząt.

Komórki logarytmiczne dostarczają naukowcom do badań terenowych cennych danych – w tym wilgotności i temperatury w gnieździe pszczół. Jest oceniany przez zespół kierowany przez profesora Jürgena Tautza w Biozentrum w Würzburgu. W przeciwieństwie do ula stworzonego przez człowieka, warunki klimatyczne w jamie drzewa są idealne do przetrwania rodzin pszczelich w zimie, mówi Turpin Schaeffer.

Przez lata biolog zbierał dane z różnych popularnych systemów zdobyczy. Jego celem jest ulepszenie ula z bali w taki sposób, aby mógł służyć jako dom dla pszczół, a także jako naturalnie wydrążone drzewo.

Księga skorpionów kontra Varroa destrukcyjna

Jednym z największych problemów współczesnego pszczelarstwa jest roztocze Varroa, które rozmnaża się w plastrach czerwiu pszczelego. Ponieważ pszczoły są osłabiane przez często stosowane pestycydy neonikotynoidowe, Varroa destructor ma łatwość zabawy z chorymi organizmami, takimi jak Niedawno odkryli to szwajcarscy naukowcy.

Zdrowa rodzina zwykle pozbywa się roztoczy poprzez wzajemne czyszczenie. Ale pszczelarze nie lubią tego, ponieważ pszczoły spędzają mniej czasu na zbieraniu miodu. Zamiast tego, aby powstrzymać roztocza, kilka razy w roku traktują pszczoły kwasami organicznymi.

Turbina Schaeffera również używała kwasu octowego na początku, dopóki nie zaczął podejrzewać, studiując biologię: leczenie kwasem zabije wiele roztoczy, wyjaśnia badacz pszczół. Ale ci, którzy przeżyli kwas, w następnym roku wyprodukowali następną generację odpornych na biokwas roztoczy Varroa.

Kiedy znalazł setki pękniętych anten w ulach, zastanawiał się, co może zmotywować pszczoły do ​​odrywania czułek od głów. Dla niego było tylko jedno wytłumaczenie: leczenie kwasem octowym.

Szukając zastępstwa, asystentka z Uniwersytetu w Würzburgu odkryła w 2006 roku starożytną literaturę naukową Książka Skorpiona. Kłujący pająk, który ma zaledwie kilka milimetrów, żyje w symbiozie z pszczołami od czasów starożytnych. Poluje między innymi na roztocza Varroa.

W XX wieku nadal żyli w europejskich ulach, dopóki nie zostały zlikwidowane nowymi środkami owadobójczymi. Tragiczny zwrot akcji, ponieważ Scorpion bardzo skutecznie walczy z roztoczami Varroa. W testach laboratoryjnych dorosły skorpion zabijał do dziewięciu owadów dziennie. Co oznacza, że ​​pewna liczba zwierząt w ulu może wytępić ćmy do tego stopnia, że ​​nie mogą już stanowić zagrożenia dla pszczół.

Pszczoły cierpią z powodu bardzo wilgotnego klimatu

Biolog polował na rzadkie zwierzęta w starożytnych gospodarstwach i budował dla nich gniazda, w których mogły się rozmnażać. Ale w ulach styropianowych wypuszczanych przez skorpiony owady regularnie ginęły zimą. Być może wynikało to z faktu, że przy ziemi było znacznie bardziej wilgotno, gdzie najczęściej znajdują się kanciaste komórki magazynka.

Zimą, gdy owady gromadzą się razem na plastrze miodu, aby się ogrzać, w chłodnych kątach tworzy się kondensacja i pleśń. Pszczoły rozgrzewają się przed zimnem i wilgocią. Wraz ze wzrostem spożycia paszy pszczoły uwalniają więcej wilgoci w procesach metabolicznych.

Jürgen Tautz przekształcił wynikające z tego ogromne zużycie energii w nektar: Zgodnie z tym kolonia pszczół w dużym ulu zużywa od 750 do 1000 litrów nektaru każdego lata – tylko po to, aby zbudować plaster miodu i wytworzyć niezbędne ciepło podstawowe. W zależności od zawartości cukru do wyprodukowania jednego kilograma miodu potrzeba zaledwie trzech do czterech litrów nektaru. Dla 900 000 rodzin pszczół żyjących w tym kraju oznacza to, że natura robi to każdego roku Wycofanych zostanie około 700 000 ton nektaru.

Nie tylko pszczoły doświadczają wilgotnego klimatu drapieżnego, ale także całych mikroorganizmów – w tym skorpionów książkowych. Z drugiej strony, jaskinia wyrzeźbiona w pniu drzewa znajduje się bardzo blisko miejsca zamieszkania pierwotnej pszczoły.

Owalna, okrągła jaskinia jest dobrze izolowana otaczającym ją drewnem i znajduje się na bardzo dużej wysokości. Drewno pochłania nadmiar wilgoci, a także jest izolatorem ciepła. Pszczoły żyją tutaj w społeczności, w której występuje wiele mikroorganizmów, mikroorganizmów, bakterii i grzybów.

W tym miniaturowym świecie książka Scorpio przejmuje funkcję „mocy czyszczenia”. Z apetytem na roztocza Varroa czyści dom robaka w czystości. Dzikie, wieloletnie kolonie bez problemu odstraszają mole Varroa.