Niezależnie od tego, czy jest to praca, związek czy miejsce zamieszkania: życie to ciąg decyzji. Ale co, jeśli nie wiesz dokładnie, czego tak naprawdę chcesz? Psychoterapeutka Antonia Spurfork zachęca do lepszego poznania siebie i nie trzymania się sztywnych planów życiowych.

Nikt nie może uniknąć pytania, co chce robić w życiu i jakie miejsce chce zajmować. Budowa domu, sadzenie drzewa, urodzenie lub urodzenie dziecka – to jasne zadania życiowe. Co jednak, jeśli ceny budowy domów wzrosną do nierealnego poziomu, a ty wolisz kwiaty od drzew i zupełnie nie chcesz mieć dzieci?

„Na nasze pomysły wpływa to, co każdy ma, jest też wiele oczekiwań społecznych co do tego, jak powinno wyglądać nasze miejsce” – mówi Antonia Sperfork w rozmowie z ntv.de. Wykwalifikowany psycholog, wykwalifikowany prawnik i były student biznesu napisał książkę na ten temat.

„Gdzie jest moje miejsce w życiu?” to pytanie, które nęka 37-latka od dawna. „Wiele osób nie czuje się swobodnie i może kształtować wyobrażenia o swoim miejscu tak, jak by tego chciały”. Zwłaszcza, że ​​zewnętrznie ustalane standardy mogą być niemal niewyczerpane, a nawet sprzeczne. Są wśród nich zdjęcia rodzinne, określony rodzaj pracy, a także dochody. „Na imprezach wciąż jestem pytana: «Co robisz?», ponieważ tworzy to dużą tożsamość i wiele mówi o tym, czy odnalazłaś swoje miejsce”.

Dostęp jest iluzją

Sperfork pracuje jako psychoterapeuta systemowy w Lipsku i często ma do czynienia z klientami, którzy „nie mają pojęcia, co zrobić ze swoim życiem”. Podczas gdy inni mają już trójkę dzieci lub są w związku małżeńskim, mogą nadal mieszkać we wspólnym mieszkaniu lub dopiero rozpoczynają trzeci kurs.

Za tym cierpieniem kryje się czasem założenie, które wiele osób ma, jak pisze w swojej książce Sperfork: Tylko wtedy, gdy robimy wszystko, spełniamy wszystkie standardy, robimy wszystko dobrze, dobrze i doskonale, zasługujemy na szczęście i uczucie. Tylko wtedy może być dobrze. Ale to myślenie nie jest zbyt przydatne. Z jednej strony w życiu zawsze są „etapy wzrostu, zwątpienia i uczenia się”, jak je opisuje psycholog. Z drugiej strony często pojawiają się w nas głosy, za którymi podążamy, nawet jeśli jednocześnie mamy ochotę zrobić coś zupełnie innego: „Bądź bezpieczny! Albo: Nie narzekaj!” – proszą nas te głosy.

Często są to dość proste zdania, które mają duży wpływ. Często opierają się na systemach zasad rodzinnych, które odziedziczyliśmy od naszych rodziców i które oni często odziedziczyli od swoich rodziców, a nawet dziadków i które często przez długi czas były przydatne w przechodzeniu nas przez życie. Zasady te mogą jednak prowadzić w złym kierunku. „Jeśli będziemy ściśle podążać jedną ścieżką, ryzykujemy po prostu zignorowaniem innych potrzeb, które również mamy”.

Stale rozwijający się

Z punktu widzenia terapeuty rodzinnego w takiej sytuacji często znajduje się młodsze pokolenie. Można to zaobserwować w przypadku pokolenia Z, które obecnie zajmuje swoje miejsce w społeczeństwie i życiu. Osoby z pokolenia Z często słyszały: „To nie ma z tobą nic wspólnego!” Często wiąże się to z oskarżeniem o postępowanie inaczej, niż oczekuje od nich starsze pokolenie. „Młodzi ludzie mówią z całkowitą pewnością: «Może to zadziałało w twoim przypadku». Ale nie chcemy już być pod ciągłą presją. Chcemy zrobić to inaczej, ustalić inne priorytety”. Czyniąc to, kwestionowali polecenia starszych, ale także swoje życiowe decyzje.

Speerforck nie rozumie ataków pokoleniowych i stara się bardziej skupić na rozwoju przez całe życie lub możliwościach podejmowania decyzji. „Zawsze zadaniem młodych ludzi jest kwestionowanie standardów starszych i ich dalszy rozwój”. Osoby starsze odpowiadały odpowiedziami często zawierającymi coś wstydliwego. „Przypomina mi to nieco przestarzałe metody rodzicielskie, które sprawiają, że zastanawiam się, co mają one osiągnąć”. Jeśli celem jest motywacja, zawstydzanie i naciski nie są właściwymi środkami.

Sperfork lubi zachęcać ludzi w każdym wieku, aby nie dążyli do jednego miejsca w życiu, ale raczej zadali sobie pytanie: „Gdzie chcę być w następnej kolejności? Jakim częściom i potrzebom chcę poświęcić więcej miejsca?” Aby to osiągnąć, pomocne jest poznanie wszystkich wewnętrznych części siebie, nawet tych, które na pierwszy rzut oka nie wydają Ci się zbyt przydatne – nawet jeśli prawdopodobnie nigdy nie poznasz siebie całkowicie. „Przede wszystkim poznamy się po drodze”. Według psychoterapeuty pomocne może być „uważne wsłuchiwanie się w głosy wewnętrzne, które często odbierane są jako tajemnicze. W ten sposób ich części w zabawny sposób stają się prawdziwymi postaciami, posiadającymi wygląd, cechy i imię”.

Na przykład prawie każdy ma wewnętrznego perfekcjonistę. „To ktoś, kto mówi ci, że to, czego chcesz, jest wystarczające i całkowicie słuszne”. Ten perfekcjonista nie zawsze cieszy się najlepszą reputacją, wiele osób nie lubi tej części siebie. Jednocześnie istnieje duże uznanie społeczne dla dążenia do doskonałości. Sperfork zwraca jednak uwagę, że ta część, która w niektórych przypadkach może nosić imię byłego nauczyciela, a w innych nazywać się wicią, również odgrywa ważną rolę w strukturze wewnętrznej. Pomocne jest pytanie: Czego ode mnie chcesz? Na przykład dążenie do doskonałości może oznaczać zapobieganie odrzuceniu lub zapewnienie bezpieczeństwa.

Ale cecha osobowości, taka jak nieśmiałość, którą wiele osób odrzuca, ponieważ osoby ekstrawertyczne i ekstrawertyczne są uważane za bardziej przyjemne, również może spełniać ważne funkcje. W przypadku nieśmiałości może to być na przykład umiejętność spokojnego przemyślenia problemu, a następnie rozmowy o nim. Jeśli chodzi o inne cechy, które są postrzegane mniej pozytywnie, takie jak niepokój lub głupota, wiele osób boi się, że zaczną zabierać głos w nieodpowiednich momentach, mówi Sperfork. Prowadzi to do tego, że zostają „wypędzeni, że tak powiem, na tylne schody naszych dusz”. Psycholog życzy też, aby wszyscy byli pogodni i beztroscy, a nawet strach spełnia za nas ważne zadania.

Wewnętrzna eksploracja uwalnia cię

„Ludzie szczególnie lubią te części siebie, w których w pewnym momencie znaleźli afirmację, za co byli kochani lub chwaleni”. W związku z tym podmioty, które w przeszłości doświadczyły deprecjacji waluty, często doświadczają wewnętrznej dewaluacji. Za każdym aspektem nas kryją się potrzeby i możliwości, dlatego warto pozwolić jak największej liczbie z nich wyrazić swoje zdanie.

Podobnie jak w przypadku samego Speerforck, ta eksploracja może zaprowadzić Cię do zupełnie nieoczekiwanych i zawsze nowych miejsc. Jako córka artysty i terapeuty z rodzinną historią niepewności finansowej, początkowo studiowała biznes, następnie prawo, a po ukończeniu studiów psychologię. Teraz jest mężatką i matką dwójki dzieci. Jest nie tylko terapeutką, ale także coachem i pisze książki.

Twoje miejsce to nie jedno miejsce, jedna praca czy jeden partner, ale przede wszystkim małe kroki, decyzje i zakręty w życiu. „Myślę, że moje życie jest teraz wspaniałe” – mówi. „Ale to się zmieni i musi się zmienić”. Oczywiście nie każdy aspekt jej życia jest idealny, „ale nadal czuję, że jestem na dobrej drodze”.